Οι λεπτομέρειες για το σχέδιο αξιοποίησης των 32 δισ. ευρώ που προορίζονται για την Ελλάδα από το «Ταμείο Ανάκαμψης» της ΕΕ δικαιολογούν απόλυτα την ανυπομονησία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων να πέσουν αυτά τα χρήματα στην «αγορά», καθώς δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο στο σχεδιασμό της κυβέρνησης που να μην ανοίγει νέα πεδία και να μη διαμορφώνει καλύτερους όρους κερδοφορίας για τις επενδύσεις τους.

Στον αντίποδα, επιβεβαιώνεται ότι τα χρήματα αυτά και η «ανασυγκρότηση» της ελληνικής οικονομίας θα αποτελέσουν μοχλό για πιο βαθιές και μόνιμες αντεργατικές - αντιλαϊκές αλλαγές, για μεταρρυθμίσεις που παγιώνουν προηγούμενες ανατροπές και προσθέτουν άλλες, σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Βασικός άξονας στο πόρισμα της επιτροπής που συνέστησε η κυβέρνηση για την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων είναι «ο μετασχηματισμός της οικονομίας με ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων». Σ' αυτήν την κατεύθυνση, προτείνονται μέτρα όπως οι «επιταχυνόμενες αποσβέσεις» και η «μείωση κόστους Ενέργειας», ώστε μια επένδυση να αποφέρει μεγαλύτερο και γρηγορότερο κέρδος.

Περιγράφονται επίσης οι τομείς όπου θα κατευθυνθούν κατά προτεραιότητα οι κρατικές ενισχύσεις, σύμφωνα με τις ιεραρχήσεις του κεφαλαίου, από τις ΑΠΕ μέχρι την ανάπτυξη υποδομών στις Μεταφορές και την Ενέργεια, για την αναβάθμιση της χώρας σε διαμετακομιστικό και ενεργειακό κόμβο, που βάζει τον λαό στο επίκεντρο επικίνδυνων επιχειρηματικών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών.

Το πόρισμα προτείνει επίσης τη «μετάβαση σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα στον δεύτερο πυλώνα Κοινωνικής Ασφάλισης», που σημαίνει παραπέρα ανάπτυξη των επαγγελματικών ταμείων, με συντάξεις που θα εξαρτώνται από τον τζόγο και τα σκαμπανεβάσματα της οικονομίας. Τα κονδύλια δηλαδή του «Ταμείου Ανάκαμψης» θα χρηματοδοτήσουν τον επόμενο κύκλο των αντιασφαλιστικών ανατροπών και την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του συστήματος, όπως προβλέπει ο ψηφισμένος νόμος Βρούτση - Κατρούγκαλου.

Αλλος «πυλώνας» του κυβερνητικού σχεδίου είναι η «ριζική αναβάθμιση του συστήματος κατάρτισης για ανέργους και εργαζόμενους», όπως και η «στήριξη της απασχόλησης» με ένα νέο πρόγραμμα, συμπληρωματικό του «Συν-Εργασία», μέσα από το οποίο «τρέχουν» η παραπέρα ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, οι ανατροπές σε μισθούς και συμβάσεις, τα απανωτά χτυπήματα στο σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας.

Για «τυράκι στη φάκα», το σχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει και τη μείωση ορισμένων φόρων, σταγόνα στον ωκεανό για τα εκατομμύρια νοικοκυριά που χρωστάνε σε τράπεζες και εφορία, συντηρούν άνεργα μέλη και με δυσκολία τα βγάζουν πέρα. Ούτε βέβαια αλλάζει σε τίποτα τη φοροαφαίμαξη που υφίσταται ο λαός απ' όλες τις κυβερνήσεις, πληρώνοντας το 95% των έμμεσων και άμεσων φόρων, όταν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι πληρώνουν μόνο το 5%!

Για παράδειγμα, προτείνεται η κατάργηση της «εισφοράς αλληλεγγύης», ενός άδικου φόρου που θεσπίστηκε το 2011, με προοπτική να ισχύσει μέχρι το 2014. Με αλλεπάλληλες παρατάσεις, όμως, των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει εδώ και δέκα χρόνια να κλέβει περισσότερο από 1,2 δισ. ευρώ το χρόνο από τις τσέπες των λαϊκών νοικοκυριών. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση συνδέει αυτό το μέτρο με νέες φοροαπαλλαγές και την παραπέρα μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, που ζητάνε επίμονα ο ΣΕΒ και οι άλλες εργοδοτικές ενώσεις και τα οποία θα πληρώσουν ξανά οι εργαζόμενοι.

Απ' αυτό το σχέδιο, επομένως, και τα ευρωπαϊκά κονδύλια που το στηρίζουν, ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει. Αντίθετα, θα πληρώσει μέχρι τελευταίας δεκάρας τις ενισχύσεις στο κεφάλαιο, που για να δοθούν, θα πρέπει οι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης να περνάνε τον πήχη των «εαρινών εξαμήνων» και της «ενισχυμένης εποπτείας», δηλαδή των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ, που έχουν αποδειχτεί κόλαφος για τα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ανάγκες.

Η αντίθεση σ' αυτόν τον αντιλαϊκό σχεδιασμό του κεφαλαίου, η διεκδίκηση σύγχρονων όρων δουλειάς, αμοιβής και ζωής είναι προϋπόθεση για να μην πληρώσει ξανά ο λαός την κρίση, να οργανώσει από καλύτερες θέσεις την αντεπίθεση για τις σύγχρονες ανάγκες του.