Ενέπνευσε τους εργαζόμενους, τους έδωσε αυτοπεποίθηση για το δίκιο της πάλης τους. Πρόσθεσε το στοιχείο της αντοχής απέναντι στην αστική τάξη, στις ενώσεις των διαφόρων τμημάτων της, στην κυβέρνησή της, στα κόμματά της, στους δημάρχους που στηρίζουν τη στρατηγική της, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που ελέγχει, στα στηρίγματά της στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ολους αυτούς που εξαπέλυσαν μια ομοβροντία αντεργατικής επίθεσης με στόχο τη διάσπαση, τη χειραγώγηση, τον αποπροσανατολισμό και τον εγκλωβισμό των εργαζομένων.

Τους βοήθησε να καταλάβουν ότι οι προτάσεις της κυβέρνησης είναι στον αντίποδα των αναγκών τους. Οτι η προπαγάνδα της, ότι νοιάζεται για το καλό των εργαζομένων αλλά δέχεται πόλεμο από τα νομικά όργανα του κράτους, ότι έχει κάθε καλή πρόθεση αλλά πρέπει να σεβαστεί το Σύνταγμα, είναι στάχτη στα μάτια τους για να συνεχίσει τη βρώμικη δουλειά που έχει αναλάβει.

Ενωσε στον ίδιο αγώνα μόνιμους υπαλλήλους και συμβασιούχους, βοήθησε να αναδειχτεί η ανάγκη για ενιαίο μέτωπο, προτάσσοντας τα κοινά τους συμφέροντα απέναντι σε μια πολιτική που τους εξαθλιώνει. Φάνηκε ότι αυτή η διεκδίκηση μπορεί να βοηθήσει στην ενότητα της εργατικής τάξης ανεξάρτητα από κλάδο, σχέση εργασίας και εργοδότη (κράτος ή ιδιώτες). Βοήθησε να εκφραστεί η συμπαράσταση ευρύτερων τμημάτων των εργαζομένων από διάφορους κλάδους, οι οποίοι έχουν αρκετή πλέον πείρα για να συνειδητοποιήσουν ότι ο κοινωνικός αυτοματισμός που προσπάθησαν να καλλιεργήσουν η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα, η Χρυσή Αυγή, σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ, στρέφεται εναντίον των ίδιων. Οτι ο εχθρός δεν είναι ο εργαζόμενος που αγωνίζεται, αλλά η πολιτική που κάνει τη ζωή όλων των εργαζομένων κόλαση.

Ξεχωριστή ήταν η συμβολή των κομμουνιστών δημάρχων που στήριξαν τον αγώνα των εργαζομένων, πρόβαλλαν το αίτημα οι υπηρεσίες αποκομιδής και διαχείρισης των απορριμμάτων να γίνονται από το κράτος, με αποκλειστική χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς εργολάβους και ιδιώτες, χωρίς πληρωμές των λαϊκών νοικοκυριών.

Η συνεισφορά του ΚΚΕ σε αυτόν τον αγώνα δεν περιορίστηκε σε δηλώσεις στήριξης. Το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι με τον πολυήμερο αγώνα τους στάθηκαν απέναντι σε «θεούς και δαίμονες», χωρίς να λυγίσουν, δεν ήταν τυχαίο. Το γεγονός ότι συνεχίζουν τον αγώνα τους με ψηλά το κεφάλι, ότι τα πανό των σωματείων τους γράφουν «Καμία απόλυση, μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους» δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Η ακούραστη δράση των Οργανώσεων του ΚΚΕ στην Τοπική Διοίκηση, των στελεχών και των μελών του, που είναι οι ίδιοι εργαζόμενοι και μέλη των σωματείων των εργαζομένων, είχε τη δική της συμβολή στον προσανατολισμό και στην οργάνωση αυτού του αγώνα.

Μια τέτοια παρέμβαση δεν πραγματοποιείται ξαφνικά, προϋποθέτει - συλλογική και ατομική - κομματική δουλειά χρόνων, με πρωτοπόρα χαρακτηριστικά. Προϋποθέτει την ανάπτυξη μετώπου μέσα στις γραμμές της εργατικής τάξης με απόψεις περί αναποτελεσματικότητας των αγώνων, με αυταπάτες ότι η κυβέρνηση έχει καλές προθέσεις και κάνει ό,τι μπορεί, με απειλές ότι οι αγώνες των εργαζομένων είναι ανεκτοί μέχρι το σημείο που δεν θα μπαίνει σε κίνδυνο η ανάπτυξη της χώρας, η ανάκαμψη της εθνικής οικονομίας.

Προϋποθέτει, επίσης, σκληρή αντιπαράθεση με τις αποφάσεις συνδικαλιστικών οργανώσεων όπως η ΠΟΕ - ΟΤΑ, που με ευθύνη της πλειοψηφίας της διαχωρίζει τους εργαζόμενους σε μόνιμους και συμβασιούχους. Με μια οργάνωση δηλαδή που, στην ίδια συνεδρίαση, στο ένα θέμα συζητάει υποκριτικά την ανάγκη να οργανωθεί η πάλη για να μην απολυθεί κανένας συμβασιούχος και στο επόμενο αρνιέται να εντάξει σωματείο στη δύναμή της επειδή το καταστατικό του δεν αναφέρει ρητά ότι απαγορεύει την εγγραφή συμβασιούχων με πλήρη δικαιώματα.

Η παρέμβαση των Οργανώσεων του ΚΚΕ θα υπολειπόταν των αναγκών που υπάρχουν σήμερα για την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος αν δεν υπήρχε επεξεργασία θέσεων και στόχων πάλης, αν δεν υπήρχε σχέδιο δράσης και προετοιμασία. Αποδείχτηκε, για μια ακόμα φορά, αυτό που αναφερόταν στις Θέσεις του 20ού Συνεδρίου, η δυνατότητα του Κόμματος να εκτιμά έγκαιρα και αντικειμενικά τις διαθέσεις των μαζών, να παρεμβαίνει σχεδιασμένα και οργανωμένα ως πρωτοπορία στο πλαίσιο πάλης, στις μορφές οργάνωσης και πάλης, στη διαπάλη, πρωτοστατώντας σε μαζικές συλλογικές διαδικασίες του κινήματος.

Η καταξίωση των κομμουνιστών στο χώρο δουλειάς τους, η αναγνώριση από τους συναδέλφους τους, η εκλογή τους στα Διοικητικά Συμβούλια των σωματείων τους, η δυνατότητα συσπείρωσης δυνάμεων ακόμα και αν δεν ακολουθούν πολιτικά το ΚΚΕ, είναι αποτέλεσμα μιας πολύχρονης δράσης με βάση τη στρατηγική του Κόμματός μας.

Χωρίς αυτήν τη συνεχή προσπάθεια των κομμουνιστών εργαζομένων στη Τοπική Διοίκηση, άλλων που συσπειρώνονται με αυτούς, οι εργαζόμενοι θα ήταν αφοπλισμένοι μπροστά στην επίθεση που δέχονται, ακόμα κι αν αυτή η επίθεση επιδεινώνει με τραγικό τρόπο τη ζωή τους. Ορος για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος είναι η αποφασιστική ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Ποιος αγώνας θα είχε αναπτυχθεί αν οι εργαζόμενοι αποδέχονταν ότι η απομάκρυνση από τη δουλειά μετά το τέλος της σύμβασης δεν είναι απόλυση αλλά φυσικό αποτέλεσμα μιας συμφωνίας που έχουν συναινέσει οι ίδιοι, αν αφήνονταν στα νύχια των «κορακιών» των δικηγορικών γραφείων, που τους καλούσαν να διεκδικήσουν τη δουλειά τους στις αίθουσες των δικαστηρίων, προσπαθώντας να βάλουν χέρι στο πενιχρό τους εισόδημα; Ποια θα ήταν η δυναμική του αν οι μόνιμοι υπάλληλοι στρέφονταν ενάντια στους συμβασιούχους και τα ανάποδο, αν μόνιμοι και συμβασιούχοι κλείδωναν τα πανό και τις ντουντούκες τους στα γραφεία των σωματείων γιατί κινδυνεύουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων στον Τουρισμό; Πόσο προετοιμασμένοι θα ήταν οι εργαζόμενοι να αποκρούσουν την τακτική της κυβέρνησης αν άκουγαν την ΠΟΕ - ΟΤΑ που τους καθησύχαζε, λέγοντάς τους «καθίστε να καθαρογραφεί η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου και μετά βλέπουμε...»;

Η επιβεβαίωση των εκτιμήσεών μας, το γεγονός ότι κάτω από ορισμένες συνθήκες φανερώνονται τα αποτελέσματα της δουλειάς μας, δεν μας επιτρέπει να εφησυχάζουμε. Γνωρίζουμε καλά ποιες είναι οι αδυναμίες μας. Συνειδητοποιούμε ότι η αποτελεσματικότητα της παρέμβασής μας θα ήταν πολύ μεγαλύτερη αν είχαμε έγκαιρα επιμείνει στην κομματική οικοδόμηση, με προσανατολισμό στις πιο νέες ηλικίες, αν είχαμε διαμορφώσει σε μεγαλύτερο βαθμό έναν νέο περίγυρο δίπλα στις Κομματικές Οργανώσεις. Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θα ανταποκριθούμε σε αυτό το καθήκον αν δεν ανέβει η ικανότητα των κομματικών δυνάμεων, να αξιοποιούνται περισσότερο οι φίλοι του Κόμματος, να παίρνουν θέση ευθύνης στην υλοποίηση των Αποφάσεών του. Αν δεν γίνουμε πιο ικανοί να ερχόμαστε σε επαφή με πλατύτερες δυνάμεις, άπειρες πολιτικά, που βγαίνουν στο δρόμο κάτω από το βάρος των οξυμένων προβλημάτων τους, να επιδρούμε στην κατεύθυνση της πάλης τους.

Επίσης ότι απαιτείται πολύ περισσότερη δουλειά από τις δυνάμεις μας, ιδίως εκεί που έχουμε την ευθύνη, για τη σταθερή λειτουργία των σωματείων, την τακτική συνεδρίαση των Διοικητικών Συμβουλίων, την ανάδειξη της σημασίας και την κατοχύρωση της Γενικής Συνέλευσης ως απαραίτητης διαδικασίας στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων.

Η πείρα από την κομματική παρέμβαση αναδεικνύει ότι πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα βήματα στο συντονισμό της δουλειάς ανάμεσα στις κλαδικές και εδαφικές Κομματικές Οργανώσεις, στην κατανόηση και υλοποίηση του καθήκοντος να δουλεύουν παντού με το ίδιο περιεχόμενο. Οτι είναι ακόμα μικρή η συμβολή μας στην ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας, όπως εκφράζεται σε τοπικό επίπεδο, στα όρια ενός δήμου ή μιας συνοικίας.

Τα παραπάνω ζητήματα απασχόλησαν το Κόμμα μας στο πρόσφατο Συνέδριό του. Με μεγαλύτερη ορμή πρέπει οι Αποφάσεις του να εφαρμοστούν στη ζωή. Αν κάτι επιβεβαιώθηκε από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην Τοπική Διοίκηση, είναι ότι το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα αδυνατεί να ικανοποιήσει ακόμα και στοιχειώδεις ανάγκες των εργαζομένων. Οτι οποιαδήποτε κυβέρνηση στο έδαφος αυτού του συστήματος, ό,τι πρόσημο κι αν έχει, δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή. Γι' αυτό ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουν οι εργαζόμενοι για να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους, είναι ο δρόμος της σύγκρουσης με το κεφάλαιο, την εξουσία του, τα κόμματά του. Αυτούς πρέπει να έχει στο στόχαστρο ο αγώνας τους, σε αυτήν τη βάση πρέπει να χτίζεται η συμμαχία τους με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αποδυναμώνοντας την επιρροή αυτών που υπόσχονται φιλολαϊκές λύσεις με μια άλλη διαχείριση του καπιταλισμού και παραμερίζοντας τις διάφορες οπορτουνιστικές δυνάμεις που αναπαράγουν χρεοκοπημένες θεωρίες περί «ενδιάμεσων σταδίων» και μεταθέτουν στη «δευτέρα παρουσία» τη μόνη ελπιδοφόρα προοπτική, την ανατροπή αυτού του συστήματος. Η διεκδίκηση για ανάκτηση των απωλειών είναι το αντίδοτο στον εθισμό των μειωμένων απαιτήσεων. Ο αγώνας για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις αποτελεί μέρος της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Σε αυτόν το δρόμο, με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, των οπαδών του Κόμματος και των φίλων μας, θα ωριμάζει η συνείδηση για το φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την κατάκτησή του.