Οι σχετικές ανακοινώσεις έγιναν το μεσημέρι της Πέμπτης που μας πέρασε. Το πακέτο του νομοσχεδίου που παρουσίασε ο υπουργός Ανάπτυξης, μαζί με ορισμένες ρυθμίσεις για τη λεγόμενη αυστηροποίηση των ποινών για θέματα αγοράς, προβλέπει:

Πρώτον: Την κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται στο νομοσχέδιο, κάθε κατάστημα που είναι μέχρι 250 τετραγωνικά μέτρα, θα μπορεί να παραμένει ανοιχτό κάθε Κυριακή, όλες τις Κυριακές του χρόνου.

Το σοβαρότερο επιχείρημα που προβάλλουν, είναι η αύξηση που θα επέλθει δήθεν στις λιανικές πωλήσεις, μια εκτίμηση που δεν είναι απλά αυθαίρετη. Αποτελεί πρόκληση απέναντι στα εκατομμύρια των λαϊκών νοικοκυριών, τα οποία σταμάτησαν να ψωνίζουν όχι επειδή βρίσκουν τα καταστήματα κλειστά τις Κυριακές, αλλά εξαιτίας της χρεοκοπίας στην οποία έχουν καταδικαστεί από τη φιλομονοπωλιακή πολιτική των κυβερνώντων. Το μέτρο στην προοπτική του θα ευνοήσει σαφώς τα μεγάλα, τα πολύ μεγάλα καταστήματα, αλλά κανέναν άλλον. Για όλους τους άλλους τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά. Το μόνο που θα συμβεί με την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, είναι:

• Θα αποκτήσει ακόμα πιο μαζικό χαρακτήρα η εντελώς ελαστική, ολιγόωρη απασχόληση των εργαζομένων στο εμπόριο και τις υπηρεσίες με μηνιάτικα του επιπέδου των 200 και 220 ευρώ.
• Θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες αποβολής από την αγορά, κοινώς εξαφάνισης, δεκάδων χιλιάδων αυτοαπασχολουμένων, οι οποίοι δε θα καταφέρουν να ακολουθήσουν τους εξοντωτικούς ρυθμούς της εργασίας 7 μέρες τη βδομάδα, δώδεκα ώρες τη μέρα.

Για το άλλο επιχείρημα, εκείνο που λέει ότι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας θα ευνοήσει την αύξηση του τουρισμού και ειδικότερα του τουρισμού κρουαζιέρας, αναρωτιέται κανείς για πόσο ηλίθιους μας περνάνε... Αλλά στις περιοχές που έχουν ήδη χαρακτηριστεί τουριστικές ισχύει καθεστώς λειτουργίας των καταστημάτων και τις Κυριακές.

Δεύτερον: Τα καταστήματα, που είναι πάνω από 250 τετραγωνικά μέτρα, θα μπορούν να ανοίγουν 7 Κυριακές το χρόνο, κατά τις περιόδους των γιορτών των Χριστουγέννων, του Πάσχα και των εκπτώσεων.

Το μέτρο της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας αποτελεί συστατικό στοιχείο και αναγκαία ρύθμιση στο πλαίσιο της πολιτικής που θέλει να μετατρέψει την αγορά σε χώρο όπου ανενόχλητες θα μπορούν να δραστηριοποιούνται οι πολυεθνικές και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Τρίτον: Θεσπίζονται άλλες δύο ενδιάμεσες εκπτωτικές περίοδοι πέρα από τις χειμερινές και καλοκαιρινές που παραμένουν. Οι νέες εκπτωτικές περίοδοι θα είναι το πρώτο δεκαήμερο του Μάη και το πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη.

Τέταρτον: Αλλάζει ολόκληρο το πλαίσιο των κανόνων διακίνησης, εμπορίας προϊόντων και παροχής υπηρεσιών, με στόχο οι επιχειρήσεις να «πωλούν περισσότερα προϊόντα σε περισσότερα σημεία, έτσι ώστε να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός και να διευρυνθούν οι επιλογές του καταναλωτή».

Ο μεγαλύτερος χρόνος και οι περισσότερες εκπτωτικές περίοδοι, η λογική των επιχειρήσεων θα πουλάνε όλο και περισσότερα σε όλο και πιο πολλά σημεία πώλησης, η κατάργηση κάθε υγειονομικού ελέγχου για τον τρόπο και τον τόπο πώλησης ακόμα και ειδών διατροφής, όλα αυτά προετοιμάζουν το έδαφος για τη μεγάλη επίθεση που σχεδιάζουν να εξαπολύσουν τα πολυεθνικά μεγαθήρια, και στο πιο ...λιανικό κομμάτι της αγοράς. Αλλοτε, θεωρούνταν απίθανο μια μεγάλη επιχείρηση να ασχοληθεί με τη διακίνηση εμπορευμάτων σε μικρές αγορές. Ωστόσο, η μεγάλη συγκέντρωση κεφαλαίων που υπήρξε τις προηγούμενες δεκαετίες και η συνεχιζόμενη συγκεντροποίηση της παραγωγής «αναγκάζουν» τώρα τις πολυεθνικές με τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια να αναζητούν κέρδη όχι μόνο στις μεγάλες ανά τον κόσμο μπίζνες, αλλά και στην πώληση εσωρούχων στις μικρές γειτονιές. Για να λειτουργήσουν όμως αποκομίζοντας κέρδη, υπάρχει ανάγκη να προσαρμοστεί αναλόγως το νομοθετικό πλαίσιο. Σήμερα, για παράδειγμα, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις, υγειονομικού ή πολεοδομικού ή άλλου χαρακτήρα, τις οποίες οφείλουν να τηρούν οι επιχειρήσεις. Για παράδειγμα δεν μπορεί να λειτουργεί φαρμακείο με ανειδίκευτο εργάτη, ούτε μπορεί να ανοίξει βενζινάδικο στο χώρο στάθμευσης ενός πολυκαταστήματος. Αυτά όλα πρέπει να αλλάξουν. Ωστε, να μπορούν οι μεγάλες επιχειρήσεις να κινούνται κατά το δοκούν και όπως κάθε φορά υπαγορεύει το συμφέρον τους.

Σε αυτήν τη φάση, οι αξιώσεις τους κινούνται στη λογική να μπορεί η κάθε επιχείρηση -να είναι ελεύθερος ο επενδυτής, το λένε αυτοί οι άθλιοι- να πουλάνε όλες τις ώρες και όλες τις μέρες, ό,τι θέλουν, στα εμπορικά καταστήματα που διατηρούν. Και τρόφιμα, και είδη νοικοκυριού, και ρουχισμό, και ηλεκτρικά είδη, όπως έχουν εξασφαλίσει μέχρι τώρα. Και θέλουν να το επεκτείνουν για να πουλάνε ελεύθερα και ψωμί, και έτοιμο φαγητό, και φάρμακα, και τσιγάρα, και εφημερίδες, και καύσιμα, θέλουν να πουλάνε τα πάντα και ταυτόχρονα επιδιώκουν να δημιουργήσουν μέσα στα καταστήματά τους και διάφορες γωνιές παροχής υπηρεσιών. Μόνιμες ή σταθερές. Τούτη την περίοδο, για παράδειγμα, πολύ θα ήθελαν να στήσουν έναν γκισέ για τη συμπλήρωση φορολογικών δηλώσεων. Το χειμώνα, θα μπορούσαν να κάνουν εμβόλια για τη γρίπη. Κάποιοι άλλοι θα μετράνε το σάκχαρο, για να προωθήσουν τα μηχανάκια μέτρησης και τις ταινίες.

Πιθανό, αφού εξασφαλίσουν σήμερα το «οκ» της συγκυβέρνησης, μετά από λίγα χρόνια, να προκύψουν νέες αξιώσεις, για νέες ρυθμίσεις και νέα μέτρα. Ε, κι αυτό το έχει προβλέψει η κυβέρνηση και, όπως είπε ο υπουργός Χατζηδάκης, το κανονιστικό πλαίσιο θα μπορεί να αλλάζει κάθε πενταετία.

Οπως εύστοχα επισήμαναν οι δυνάμεις της κοινωνικής συμμαχίας, πριν περίπου ένα μήνα, όταν έγιναν γνωστές οι τελικές προθέσεις της κυβέρνησης, τα μέτρα αυτά όχι μόνο δεν ικανοποιούν κάποιο λαϊκό αίτημα, αλλά αντίθετα θα προκαλέσουν αρνητικές συνέπειες, που θα πληρώσουν ακριβά τα λαϊκά στρώματα.

Στέλνοντας το μήνυμα πλήρους καταδίκης των κυβερνητικών σχεδιασμών, οι δυνάμεις ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ, καλούν τους εργαζόμενους να εντείνουν τους αγώνες τους, προβάλλοντας ως άμεσους στόχους διεκδίκησης:

1. Νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.

2. Επαναφορά της κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για το εμπόριο στα 918 ευρώ μεικτά για όλους ανεξαρτήτως ηλικίας, ως βάση για την υπογραφή νέας κλαδικής Σύμβασης, με κατάργηση των μειώσεων που προβλέπει για το κατώτερο μεροκάματο ο εφαρμοστικός νόμος 4046.

3. Επαναφορά της υποχρεωτικότητας της εφαρμογής των ΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους στον κλάδο.

4. Να καταργηθούν όλοι οι νόμοι και οι διατάξεις που απελευθερώνουν το ωράριο.

5. Κατάργηση της μερικής απασχόλησης και του ωρομίσθιου, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και όλων των ελαστικών μορφών εργασίας και μετατροπή τους σε 8ωρες συμβάσεις αορίστου χρόνου.

6. Θεώρηση ασφαλιστικού βιβλιαρίου για κάθε άνεργο και άνεργη εμποροϋπάλληλο, για κάθε αυτοαπασχολούμενο και μικρό έμπορο ανεξάρτητα από χρέη.

7. Σε κανένα σπίτι άνεργου - άνεργης εμποροϋπάλληλου - αυτοαπασχολούμενου - μικρού εμπόρου να μην κοπεί το ρεύμα.

8. Να καταργηθούν τώρα όλα τα χαράτσια (ΔΕΗ - ΕΦΟΡΙΑΣ).

Ευθύνες για τις εξελίξεις που υπάρχουν στο θέμα της κατάργησης της αργίας της Κυριακής δεν έχουν μόνο η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, τα κόμματα που από κοινού και επί ένα χρόνο σχεδίαζαν τον τρόπο που θα προωθηθεί για εφαρμογή το μέτρο. Ευθύνη για την πολιτική εξυπηρέτησης των μονοπωλίων και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, έχουν και δυνάμεις όπως, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του οποίου, από τη στιγμή και μόνο που ξεκινούν συζητήσεις για τον δήθεν ...εκσυγχρονισμό των όρων λειτουργίας της αγοράς και άλλα παρόμοια, ουσιαστικά βάζουν πλάτη στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Πρόκειται για συζητήσεις που στην ημερήσια διάταξη βάζουν αρχικά φορείς υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου, σαν τον ΣΕΒ και το ΕΒΕΑ, εκείνοι όμως που αναλαμβάνουν να αναλύσουν τις προτάσεις αυτές και να προτείνουν, δήθεν αντιπαραθετικά, ένα διαφορετικό μείγμα εφαρμογής των προτάσεων αυτών, σιγοντάρουν στην τακτική της επιθετικότητας του κεφαλαίου και των συνεχών υποχωρήσεων του λαϊκού κινήματος. Γιατί, εδώ που τα λέμε όταν στο σύνθημα - αξίωση του κεφαλαίου «κάτι πρέπει να κάνουμε για τις Κυριακές», η απάντηση είναι «πόσες Κυριακές προτείνετε να λειτουργούν τα καταστήματα;», ή «τι θα γίνει με τον εκκλησιασμό των εργαζομένων;» τότε ανεξάρτητα από τα όσα λέγονται στα λόγια, παίζεις το παιχνίδι των αφεντικών και της εργοδοσίας.

Μεγάλες ευθύνες έχουν και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ, που ουδέποτε τήρησαν στάση αρχών γύρω και από αυτό το θέμα. Η μοναδικά σωστή, από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων και των αυτοαπασχολουμένων, θέση θα ήταν να μην υπάρχει η παραμικρή συζήτηση, ούτε καν νύξη, για το θέμα της Κυριακής. Αυτοί όμως και τη συζήτηση δέχτηκαν και τα αιτήματα της οικονομικής ολιγαρχίας συζήτησαν και έμειναν να ...τσακώνονται για το πώς θα ρυθμιστεί τελικά η αγορά και ο ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων. Αλλωστε, η ΕΣΕΕ, που στην ουσία εκπροσωπεί το μεγάλο εμπορικό κεφάλαιο, ενώ έδειχνε να διαφωνεί με τη συγκεκριμένη ρύθμιση, πρότεινε τη λειτουργία των καταστημάτων για 4 με 6 Κυριακές, ενώ υπονομεύοντας παραπέρα την κυριακάτικη αργία, πρότεινε να αποφασίζουν για το ζήτημα οι τοπικοί Εμπορικοί Σύλλογοι.

Το ΚΚΕ, με συνέπεια και χωρίς την παραμικρή ταλάντευση, στηρίζει το αίτημα των εργαζομένων στο εμπόριο και των αυτοαπασχολουμένων μικρών εμπόρων για διατήρηση της αργίας της Κυριακής. Επιπλέον προτείνει, όπως φαίνεται και από ερώτηση που κατέθεσε πρόσφατα στη Βουλή τη νομιμοποίηση της κυριακάτικης αργίας, ώστε να μην μπορεί κανείς και με οποιοδήποτε πρόσχημα να την παρακάμπτει.

Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις δε θα μείνουν αναπάντητες. Ηδη δεκάδες σωματεία σε όλη τη χώρα καλούν σε οργάνωση της πάλης κατά της κατάργησης της Κυριακής Αργίας, όπως: Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, τα σωματεία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης, Ενωση Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης, Εργαζομένων στις Επιχειρήσεις «ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ ΑΕΕΕ», εργαζομένων «LIDL HELLAS», εργαζομένων «HOUSE MARKET» Θεσσαλονίκης, Πανελλαδικό Σωματείο εργαζομένων στο «ΜΑΚΡΟ», Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου Θεσσαλονίκης, Παράρτημα Πανελλαδικού Σωματείου εργαζομένων στις επιχειρήσεις «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΚΑΡΦΟΥΡ», Παράρτημα Πανελλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στην «PRAKTIKER HELLAS», ο Σύλλογος Μικρών και Αυτοαπασχολούμενων Εμπόρων Θεσσαλονίκης και ο Εμπορικός Σύλλογος Ευόσμου, Εμποροϋπαλλήλων και λοιπών Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Ιωαννίνων, Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αγρινίου «Η ΕΝΩΣΗ», Εμποροϋπαλλήλων και λοιπών Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Θεσπρωτίας, Κερκυραϊκός Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λευκάδας «Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ», Εμποροϋπαλλήλων Ν. Αρτας και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Πρεβέζης.