Σε ιδιαίτερα ευαίσθητη φάση έχουν πλέον εισέλθει, για τα καλά, οι σκληρές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο Ιράν, τις πέντε χώρες - μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και τη Γερμανία (Ομάδα των «5+1») στο πλαίσιο παζαριών για την επίτευξη συνολικής συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα στη Βιέννη.

Μέσα στις επόμενες δύο βδομάδες και δύο μέρες που απομένουν μέχρι την ημερομηνία - ορόσημο της 30ής Ιούνη, οπότε τυπικά θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση, οι διαπραγματευτικές ομάδες θα πρέπει να έχουν γεφυρώσει (εάν τελικώς το καταφέρουν...) τις διαφορές τους πάνω σε κρίσιμες τεχνικές λεπτομέρειες. Οι τελευταίες, αν και λιγοστές, πληροφορίες από τα τραπέζια της διαπραγμάτευσης προβάλλουν δύο ως τα μεγαλύτερα «εμπόδια» για την ευόδωση των συνομιλιών:

• Πρώτον, την απαίτηση (κυρίως Γάλλων, και μέσω αυτών, των Ισραηλινών...) για πρόσβαση επιθεωρητών της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ιράν που θεωρούνται «ύποπτες» για ενδεχόμενες «πυρηνικές στρατιωτικές δραστηριότητες».
• Δεύτερον, να επιτραπεί στους επιθεωρητές της ΙΑΕΑ η δυνατότητα «συνεντεύξεων» (δηλαδή, ανακρίσεων...) Ιρανών πυρηνικών επιστημόνων.

Αλλα ανοικτά (και σχετικώς ελάσσονος σημασίας) ζητήματα αφορούν στη διαδικασία άρσης των διεθνών και δυτικών κυρώσεων σε βάρος του Ιράν και τη θέσπιση μέτρων ελέγχου και πιστοποίησης του «απαραβίαστου» της συμφωνίας.

Ωστόσο, τα παραπάνω δύο κρίσιμα ζητήματα, που εμφανίζονται ως τα μεγαλύτερα προβλήματα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης σήμερα, έχουν απορριφθεί ήδη ως απαράδεκτα από τον Ιρανό ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη, Μεγάλο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεί.

Η θέση αυτή φαίνεται, εν μέρει, να γίνεται «σεβαστή» από την κυβέρνηση του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα. Σύμφωνα με πληροφορίες του ισραηλινού «ερευνητικού ιδρύματος» Μέσων Ενημέρωσης για τη Μέση Ανατολή MENRI, ο διευθυντής της CIA Τζον Μπρέναν μετέβη μυστικά στο Ισραήλ την προπερασμένη βδομάδα, με στόχο να πείσει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, τον αρχηγό της Μοσάντ, Ταμίρ Πάρντο, τον αρχηγό των ισραηλινών στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών, Χερτζλ Χαλεβί, και τον Ισραηλινό Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας, Γιόσι Κοέν, ότι ο έλεγχος των «ύποπτων» ιρανικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων μπορεί να γίνει αποτελεσματικά και διά της «πλαγίας οδού». Δηλαδή, μέσω των μυστικών υπηρεσιών...

Η (μάλλον αρνητική) απάντηση των Ισραηλινών δεν έγινε γνωστή, μολονότι προ ημερών ο Νετανιάχου, διαμαρτυρόμενος για τον «αποκλεισμό» του Ισραήλ από τα παζάρια, θυμήθηκε με νόημα το γνωμικό: «Εάν δεν είσαι στο τραπέζι, είσαι στο μενού...».

Διόλου τυχαία, το ίδιο διάστημα ο Λοράν Φαμπιούς, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών (η κυβέρνηση του οποίου εμφανίζεται, αυτό το διάστημα, να συγκλίνει την πολιτική της έναντι του Ιράν με αυτήν του Ισραήλ) έσπευσε να σημειώσει: «Θέλουμε μία συμφωνία με το Ιράν, αλλά ...η συμφωνία πρέπει να είναι επαληθεύσιμη, ισχυρή, συμπαγής, και σήμερα δεν έχουμε εγγυήσεις για κάτι τέτοιο... Μια συμφωνία που δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί δεν μπορεί να εφαρμοστεί».

Δεν είναι βέβαιο εάν οι γαλλικές ενστάσεις θα παρακαμφθούν ή θα ικανοποιηθούν. Είναι όμως μάλλον σίγουρο πως θα παραμείνουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης μέχρις εσχάτων, ώστε να εκβιάσουν περισσότερα ανταλλάγματα για την πλευρά των δυτικών ιμπεριαλιστών.

Από το παρασκήνιο των εντεινόμενων παζαριών, (που γίνονται από τη Βιέννη στη Γενεύη και το αντίστροφο), δεν λείπουν, βεβαίως, ούτε οι ιστορίες κατασκοπείας. Με πιο πρόσφατη την ανακοίνωση της ρωσικής εταιρείας λογισμικού κυβερνο-ασφάλειας, «Kasperski», πως σε ξενοδοχεία της Ελβετίας και της Αυστρίας, όπου γίνονταν οι διαπραγματεύσεις για το Ιράν, εντοπίστηκε το κατασκοπευτικό πρόγραμμα «Duqu 2.0», που χρησιμοποιούν συνήθως οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες...

Παρά τις προσπάθειες του Ισραήλ και άλλων δυνάμεων να σαμποτάρουν ή να καθυστερήσουν τις εξελίξεις, το Ιράν προετοιμάζεται πυρετωδώς για μία νέα εποχή και τη δριμύτατη επαναφορά του στο διεθνές οικονομικό, διπλωματικό και πολιτικό σκηνικό.

Είναι κοινό μυστικό πως πολλά θα αλλάξουν στην ευρύτερη περιφέρεια του Περσικού Κόλπου, αλλά και διεθνώς εάν στις 30 Ιούνη (ή λίγο μετά...) επιτευχθεί τελικώς μία συνολική συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Σε αυτήν την περίπτωση, θα αρθούν (μάλλον σταδιακά...) οι κυρώσεις σε βάρος του Ιράν (που κλιμακώθηκαν ιδιαίτερα μετά το 2011 «στραγγαλίζοντας» την ιρανική οικονομία) και θα ανοίξουν οι κρουνοί καταβολής δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων που χρωστούν (λόγω των κυρώσεων) στο Ιράν πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρείες που έκαναν μπίζνες στη χώρα (π.χ. «Shell»). Στη χώρα θα επιχειρήσουν να επανέλθουν για μπίζνες μονοπώλια από τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία, την ΕΕ, τις ΗΠΑ που είχαν αφήσει «μισές δουλειές».

Δεν είναι, έτσι, τυχαία η ξαφνική εμφάνιση του Ιρανού υπουργού Ενέργειας, Μπιτζάν Ναμντάρ Ζανγκανέχ, στη Σύνοδο του ΟPEC προ δεκαημέρου στη Βιέννη. Ο Ζανγκανέχ που επισκίασε με την παρουσία του τον επικεφαλής του πετρελαϊκού καρτέλ, Σαουδάραβα ομολογό του, Αλί Ναΐμι, δήλωσε πως η χώρα του είναι «ανοικτή σε όλους για μπίζνες». Εκανε ιδιαίτερη πρόσκληση στις «αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες που έχουν υψηλότερη τεχνογνωσία από τις ευρωπαϊκές». Ο Ζανγκανέχ ανήγγειλε ότι προχωρά η εφαρμογή της συμφωνίας με τη Ρωσία για την ανταλλαγή ιρανικού αργού πετρελαίου με ρωσικά αγαθά και είχε συναντήσεις με πρωτοκλασάτα στελέχη των πετρελαϊκών εταιρειών «Shell», «Total», «Eni», «Lukoil».

Δεν είναι ανεξήγητο αυτό το ενδιαφέρον. Εάν επιτευχθεί η συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, τότε οι ξένες εταιρείες που θα σπεύσουν να καλύψουν τα κενά που δημιούργησαν οι πολυετείς κυρώσεις στην ιρανική βιομηχανία, Ενέργεια και τραπεζικό σύστημα, θα δημιουργήσουν μπίζνες τζίρου άνω των 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα ανοίγματα της αστικής τάξης του Ιράν στα ξένα μονοπώλια ιμπεριαλιστικών δυνάμεων μπορεί να οδηγήσουν σε ακόμη πιο σημαντική αναβάθμιση της ήδη σημαντικής γεωπολιτικής ισχύος της χώρας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ασίας, με τον ιρανικό λαό βεβαίως να συνεχίσει να είναι το αντικείμενο εκμετάλλευσης ντόπιων και ξένων μονοπωλίων, όσο ο ίδιος δεν παίρνει τα «κλειδιά» της οικονομίας και την εξουσία.

Βουλευτικές εκλογές πραγματοποιούνται στη Δανία την Πέμπτη 18 Ιούνη. Οπως και σε κάθε άλλη χώρα της ΕΕ, και με τη συμβολή των ΜΜΕ και άλλων αποπροσανατολιστικών μηχανισμών, οι εκλογές παίρνουν χαρακτήρα «ντέρμπι». Από τη μια έχουμε το «κόκκινο μπλοκ», με υποψήφια την νυν πρωθυπουργό, σοσιαλδημοκράτισσα, Χέλε Τόρνινγκ, και από την άλλη το «μπλε μπλοκ», με υποψήφιο τον πρώην πρωθυπουργό και αρχηγό του Φιλελεύθερου Κόμματος, Λαρς Λέκε.

Και για τα δύο μπλοκ είναι δεδομένο ότι είναι μονόδρομος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και ως εκ τούτου έχουν και οι δύο συμφωνήσει και ψηφίσει, σε απόλυτη ευθυγράμμιση με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και των ελεγκτικών μηχανισμών της, ότι μέχρι το 2020 πρέπει να γίνουν περικοπές ύψους 39 δισ. κορονών (52 δισ. ευρώ).

Το «κόκκινο μπλοκ» ισχυρίζεται ότι χάρη στα αντιλαϊκά μέτρα που πήρε στην τετραετία που κυβέρνησε, η Δανία ξεπέρασε την κρίση κι έρχονται καλύτερες μέρες με στόχο ανάπτυξης ύψους 0,6%, ενώ το «μπλε μπλοκ» ισχυρίζεται ότι τα μέτρα αυτά είναι δικό τους έργο που πηγάζει απ' το πρόγραμμά τους και γι' αυτό μπορούν να τα συνεχίσουν καλύτερα, προτείνοντας πάγωμα των προσλήψεων κ.ά.

Και οι δύο συμφωνούν για την ανάγκη συνέχισης των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων (με διατήρηση όλου του αντεργατικού «οπλοστασίου» που υπάρχει) καθώς και για την παραπέρα και πιο ενεργό εμπλοκή της Δανίας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

Εχει σημασία να αναφερθεί το ότι η Δανία δεν είναι στην Ευρωζώνη και δεν έχει αποδεχτεί κατά 100% τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, διατηρώντας ορισμένες εξαιρέσεις. Είναι, όμως, από τις χώρες όπου άμεσα εφαρμόστηκαν όλες οι αντιλαϊκές αποφάσεις της ΕΕ και επί «μπλε» και επί «κόκκινης κυβέρνησης», πολλές μάλιστα εκ των οποίων τώρα πρωτομπαίνουν για συζήτηση στην Ελλάδα. Ας σταθούμε σε μερικές απ' αυτές:

• Το όριο συνταξιοδότησης στη Δανία έχει ήδη πάει στα 67 και ήδη ο σημερινός υπουργός Εσωτερικών δήλωσε προεκλογικά ότι πρέπει άμεσα να ανέβει στα 68. Ακόμα, δήλωσε ότι πρέπει να ανέβει ο συντελεστής του αντίστοιχου δανέζικου ΕΝΦΙΑ.
• Το ασφαλιστικό σύστημα έχει χωριστεί σε τρεις πυλώνες, δηλαδή στη βασική ασφάλιση που ισχύει για όλους και δίνει μια χαμηλή σύνταξη, στην υποχρεωτική επαγγελματική ασφάλιση, όπου παρακρατούνται ανάλογα με τη συλλογική σύμβαση από το μισθό 9% και πάνω, και λειτουργεί με κεφαλαιοποιητικό σύστημα (ατομικές μερίδες) και, τρίτον, στη συμπληρωματική ιδιωτική ασφάλιση. Επίσης, καταργήθηκαν όλα τα επιδόματα, π.χ. για τους κάτω των 30 ετών, ενώ περιορίστηκαν δραστικά και το διάστημα χρηματοδότησης των ανέργων και οι όροι κατοχύρωσής του, με αποτέλεσμα τα τελευταία μόνο δύο χρόνια να κοπεί το επίδομα σε 54.000 ανέργους. Οι άνεργοι υποχρεώνονται να πάνε για δουλειά και 300 και 400 χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο διαμονής τους.
• Εκτός απ' την εργατική τάξη και μεγάλο μέρος των μεσαίων συνθλίβεται, αφού κλείνουν μικρομάγαζα και μικροεπιχειρήσεις.
• Οπως επίσης αναφέρεται στο νόμο για το επίδομα αναπηρίας, ακόμα και άτομα με την παραμικρή δυνατότητα να εργαστούν, θα «δοκιμάζονται» στην αγορά εργασίας. Αν κάποιο άτομο μπορεί να εργαστεί έστω και 40 λεπτά τη βδομάδα (αυτό είναι το κριτήριο για την αναπηρία)... τότε θεωρείται υγιές και δεν θα πρέπει να του χορηγείται αναπηρική σύνταξη.
• Τον περασμένο χρόνο με αφορμή τις απεργίες στην κρεατοβιομηχανία «Danish Crown», η «κόκκινη κυβέρνηση» ψήφισε το νόμο - έκτρωμα, ο οποίος μπορεί να υποχρεώσει τους εργαζόμενους να ψηφίσουν κατά πόσο αποδέχονται να παρακρατείται μέχρι και 7,5% από το μισθό τους τουλάχιστον για 3 χρόνια, και τα χρήματα αυτά να επενδύονται στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της εταιρείας.
• Εχουν «βγάλει στο σφυρί» κρατικές υποδομές, όπως αεροδρόμια, λιμάνια, γέφυρες, σιδηρόδρομους, λεωφορεία, ταχυδρομεία, στρατιωτικές εγκαταστάσεις κ.λπ. Ακόμα και όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί, κρατικοί ή δημοτικοί, αναθέτουν με πλειστηριασμούς τις υπηρεσίες σε ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες επινοικιάζουν εργαζόμενους απ' τα δουλεμπορικά γραφεία με πολύ μειωμένο κόστος και δικαιώματα. Μόνο τα τελευταία 3 χρόνια έχουν απολυθεί 13.200 δημόσιοι υπάλληλοι. Ενώ ιδιωτικοποιήθηκε η δανέζικη ΔΕΗ (DONG). Εγιναν δε σαρωτικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα και συζητιέται η επιβολή εισιτηρίου στις ιατρικές επισκέψεις.

Στη Δανία τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει τεράστιες επενδύσεις, κύρια στον τομέα των κατασκευών (μετρό, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, υποθαλάσσια γέφυρα που θα ενώνει τη Δανία με τη Γερμανία κ.ά.). Για όλα αυτά τα έργα έχουν εισαχθεί πάνω από 100.000 εργάτες από άλλες χώρες (μεταξύ άλλων και Ελληνες) με πολύ χαμηλότερο μεροκάματο και περιορισμένα δικαιώματα, παραμένοντας απλήρωτοι. Την ίδια ώρα, αποτελεί πρόκληση ο παθητικός ρόλος του εργοδοτικού συνδικαλισμού, που κάνει πως δεν βλέπει και μιλάει για ηθικούς και ανήθικους εργολάβους.

Οσο για τις δανέζικες εταιρείες που ασχολούνται με την έρευνα και παραγωγή οπλικών συστημάτων και ανταλλακτικών, αυτές θησαυρίζουν. Το τελευταίο διάστημα αγοράστηκαν τανκς αξίας 5 δισ. κορονών και πρόκειται να επενδυθούν 30 δισ. κορόνες για την ανανέωση της Πολεμικής Αεροπορίας, με σκοπό τη «συμβολή στην καταπολέμηση του "Ισλαμικού Κράτους" και άλλων τρομοκρατών». Αυτή την εποχή βρίσκονται επτά «F16» στη Μέση Ανατολή που βομβαρδίζουν καθημερινά στο πλευρό των Αμερικανών.

Με πρόσφατο νόμο η δανέζικη ΕΥΠ έχει το δικαίωμα κατά βούληση να παρακολουθεί οποιονδήποτε θεωρεί ύποπτο. Ακόμα και όταν ταξιδεύει σε άλλες χώρες. Παρακολουθούνται τα τηλέφωνα, οι πιστωτικές κάρτες, οι τραπεζικοί λογαριασμοί, τα sms και τα emails, και τα στοιχεία αποθηκεύονται για πολλά χρόνια. Από τον περασμένο Απρίλη, με αφορμή την εγκληματική πράξη ενός ψυχοπαθούς, κυκλοφορούν παντού ένοπλοι αστυνομικοί, με το δικαιολογητικό της άμεσης πρόληψης τυχόν τρομοκρατικής επίθεσης. Εμφανίστηκαν τέτοιοι και στη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς.

Με πρόσχημα - όπως πάντα - την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας, και αξιοποιώντας το κλίμα ανασφάλειας, που καλλιεργείται στο λαό, προωθούνται πολιτικές συναίνεσης στην ενίσχυση του χαφιεδισμού και των μηχανισμών καταστολής. Υπάρχει η δυνατότητα ανώνυμης καταγγελίας κατά οποιουδήποτε «υπόπτου».

Επίσης και στη Δανία η αστική τάξη παίρνει τα μέτρα της, αφού η καπιταλιστική κρίση δεν φαίνεται να ξεπερνιέται. Τα βάρβαρα αντιλαϊκά πακέτα που επέβαλαν οι κυβερνήσεις μετά την εκδήλωση της κρίσης προχώρησαν χωρίς αντίσταση αφού το εργατικό κίνημα είναι ποδηγετημένο από τη σοσιαλδημοκρατία και έχει αδρανοποιηθεί στηρίζοντας μάλιστα ανοιχτά, και υπό την ομπρέλα της Συνομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων, τις αντεργατικές κατευθύνσεις της ΕΕ.

Γι' αυτό είναι καταφανής η φθορά των μεγάλων κομμάτων (Σοσιαλδημοκρατικού και Φιλελεύθερου), που ηγούνται των δύο μπλοκ και χρεώνονται τις συνέπειες από την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Ετσι εμφανίζονται μια σειρά από νέα αστικά κόμματα μιλώντας στο όνομα του κράτους πρόνοιας, του «δανέζικου μοντέλου», αποδίδοντας τα λαϊκά προβλήματα στην κακή διαχείριση, σε συγκεκριμένους πολιτικούς, σε σκάνδαλα, στους πρόσφυγες ή ακόμα και στη «νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΕΕ», απομονώνοντας έτσι τις ευθύνες της πολιτικής από τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης των καπιταλιστών. Καταφέρνουν να πείθουν αρκετούς από τους δυσαρεστημένους εργαζόμενους με την αυταπάτη ότι ο καπιταλισμός μπορεί να επιστρέψει σε εκτεταμένες παραχωρήσεις περασμένων δεκαετιών, φάση που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Παράλληλα, παλιά παραδοσιακά κόμματα, όπως το Συντηρητικό και το Χριστιανοδημοκρατικό, εμφανίζονται να μην πιάνουν το όριο να μπουν στη Βουλή.

Το ακροδεξιό, αντικομμουνιστικό, ρατσιστικό Λαϊκό Κόμμα με βάση τα γκάλοπ εμφανίζεται να ξεπερνά το 20%, αποτελώντας συνιστώσα του «μπλε μπλοκ». Εάν κερδίσει το «μπλε μπλοκ», θα αποτελέσει την τρίτη κατά σειρά σκανδιναβική κυβέρνηση, μετά τη Νορβηγία και τη Φινλανδία, όπου συμμετέχει το ρατσιστικό, αντικομμουνιστικό κόμμα, στο οποίο έχουν βρει άσυλο και δρουν ανενόχλητα επώνυμοι και ανώνυμοι φασίστες. Το κόμμα αυτό προτείνει επανεξέταση της σχέσης με την ΕΕ, εκφράζοντας συγκεκριμένα συμφέροντα τμημάτων της αστικής τάξης.

Το «Φιλελεύθερο Κόμμα» προτείνει να περικοπούν οι κοινωνικές παροχές στους πρόσφυγες «για να αναγκάζονται να βρίσκουν δουλειά» και να μειωθούν όλα τα επιδόματα, ώστε, όπως κυνικά λέει, να αξίζει να πας στη δουλειά. Επίσης προτείνει να ενισχυθεί το κράτος καταστολής.

Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα έχει κυκλοφορήσει αφίσα με την πρωθυπουργό να απευθύνεται σε μελλοντικούς μετανάστες και πρόσφυγες λέγοντας: Θέλεις να έρθεις στη Δανία; Θα πρέπει να βρεις δουλειά.

Αξιοσημείωτη είναι η στάση του οπορτουνιστικού κόμματος της Κοκκινοπράσινης Συμμαχίας (μέλος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς), που δήθεν θα έβαζε «φρένο» στη δεξιά στροφή. Προσέφερε βοήθεια στη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση στο να περνάει τα αντιλαϊκά μέτρα, μη συμμετέχοντας στην κυβέρνηση, αλλά δίνοντάς της ψήφο εμπιστοσύνης και θετική ψήφο ακόμα και για τις επεμβάσεις σε Λιβύη και Συρία. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση της επικεφαλής της, Γιοχάνας Σμιτ, ότι κατεβαίνουν στις εκλογές χωρίς ψευδαισθήσεις, ωστόσο «καλούμαστε να εκλέξουμε μεταξύ της Χ. Τόρνινγκ, που θέλει να εφαρμόσει φιλελεύθερη πολιτική, και του Λαρς Λέκε, που θέλει να εφαρμόσει ακόμα πιο φιλελεύθερη πολιτική. Διαλέγουμε όμως από τώρα να στηρίξουμε την Χέλε Τόρνινγκ για πρωθυπουργό, γιατί με την επανεκλογή της "κόκκινης κυβέρνησης" θα έχουμε περισσότερες δυνατότητες να προωθήσουμε συγκεκριμένα ζητήματα»...

Απέναντι σε όλα αυτά η λαϊκή κινητοποίηση και αντίδραση είναι ασθενική, με αυταπάτες. Αυτό οφείλεται και στην απουσία ισχυρού Κομμουνιστικού Κόμματος και ισχυρού ταξικού πόλου στο εργατικό κίνημα, αλλά και διότι και στη Δανία, εκτός Ευρωζώνης, τα «κλειδιά» της οικονομίας τα έχει η αστική τάξη. Αυτό απαντά σήμερα και στη συζήτηση περί δήθεν ρήξης που γίνεται στη χώρα μας από διάφορες πλευρές, για έξοδο από το ευρώ, αποσπασμένα από το πρόβλημα της εξουσίας και το ποιος θα είναι ο ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής.

Από την άλλη, δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητες οι συντονισμένες προσπάθειες και τα ανοίγματα διαφόρων κομμάτων στο πλαίσιο της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος με βάση τη λεγόμενη «ενότητα στο πρόβλημα». Ετσι, την τελευταία βδομάδα η Κοκκινοπράσινη Συμμαχία προέβη σε «συμφωνία κυρίων» με το ρατσιστικό Λαϊκό Κόμμα και τη Φιλελεύθερη Συμμαχία (με διακηρύξεις περί ιδιωτικοποίησης των πάντων) ότι αν και οι τρεις μαζί στη νέα Βουλή συγκεντρώνουν το 1/3 των βουλευτών, με βάση το Σύνταγμα, θα φέρνουν όποιο θέμα θεωρούν σημαντικό σε δημοψήφισμα. Ακόμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα («κόκκινο μπλοκ») συμφώνησε με το Λαϊκό («μπλε μπλοκ») ότι θα φέρουν κοινή πρόταση για την επιδότηση των ανέργων και το ίδιο βράδυ οι Κοκκινοπράσινοι δήλωσαν ότι θα τους στηρίξουν και αυτοί. Περνούν, δηλαδή, αντιδραστικές αντιλήψεις ότι για το λαϊκό συμφέρον οι «αριστεροί» μπορούν, παρά τις διαφορές τους, να συνεργάζονται με τους ακροδεξιούς και τους ρατσιστές στη λογική του μικρότερου κακού για κάποια φιλολαϊκά μέτρα.

Με δεδομένες αυτές τις εξελίξεις έχει ιδιαίτερη σημασία η απόφαση του ΚΚ στη Δανία (KPID), που δεν μπορεί να πάρει μέρος στις εκλογές με τα εμπόδια που του βάζει ο εκλογικός νόμος. Υποχρεώνουν κάθε κόμμα να μαζέψει 25.000 υπογραφές, με υπεύθυνη δήλωση με όλα τα στοιχεία του υπογράφοντος στο υπ. Εσωτερικών και ο καθένας έχει δικαίωμα να υπογράψει μόνο για ένα κόμμα. Το ΚΚ στη Δανία συστήνει στους εργαζόμενους να ψηφίσουν λευκό και την ίδια στιγμή να πάρουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες για την ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος και την ανάπτυξη ταξικών αγώνων στους χώρους δουλειάς και σε ρήξη με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, με στόχο τη διαμόρφωση προϋποθέσεων για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, με έξοδο από την ΕΕ.

Σε αυτή την προσπάθεια η ΚΟ Δανίας του ΚΚΕ θα σταθεί αλληλέγγυα δίπλα τους και με όλες της τις δυνάμεις για την ανασυγκρότηση και ισχυροποίηση του κομμουνιστικού και του εργατικού κινήματος.