ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 14 Μάη 2022 - Κυριακή 15 Μάη 2022
Σελ. /40
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ
Τόσο αγαπητός σε όλους για τη μεγάλη αλήθεια του!

Συνέντευξη με τον Γιάννη Παπαζαχαριάκη, επί χρόνια συνεργάτη του Δ. Μητροπάνου, που έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια της συναυλίας

Μια μεγάλη συναυλία προς τιμήν του Δημήτρη Μητροπάνου, με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων από τον θάνατό του, διοργανώνουν η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ μαζί με την οικογένεια του Δημήτρη Μητροπάνου, τη Δευτέρα 30 Μάη, στις 20.30 στο γήπεδο του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη, με τη συμμετοχή σπουδαίων καλλιτεχνών.

Προπώληση εισιτηρίων γίνεται online στο www.ticketservices.gr. Προσκλήσεις διατίθενται από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην Αττική.

Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ο Δημήτρης Μητροπάνος πορεύτηκε στο πλευρό του ΚΚΕ και ποτέ δεν έκρυψε τη στήριξή του στο Κόμμα. Από τα παιδικά του χρόνια στα Τρίκαλα μεγαλώνει σε μια οικογένεια δεμένη με την Αντίσταση, τον ΔΣΕ, που γνώρισε φυλακίσεις, εξορίες... Αφότου βγαίνει επαγγελματικά στο τραγούδι και μετά τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, δίνει το «παρών» από τα πρώτα χρόνια σε συναυλίες κι εκδηλώσεις του Κόμματος, στηρίζει και συμμετέχει στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ από τα πρώτα χρόνια του θεσμού μέχρι το τέλος της ζωής του. Με αυτόν τον μεγάλο λαϊκό καλλιτέχνη... «βαδίσαμε μαζί στον ίδιο δρόμο» και δεν θα μπορούσε το ΚΚΕ στη 10η επέτειο του φευγιού του να μην τον τιμήσει με μια ιδιαίτερη διοργάνωση.

Με αφορμή αυτήν τη μεγάλη συναυλία, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον Γιάννη Παπαζαχαριάκη, ο οποίος έχει την ενορχήστρωση και την καλλιτεχνική επιμέλειά της. Με αναμνήσεις από τα χρόνια γνωριμίας και συνεργασίας του με τον Δημήτρη Μητροπάνο, μας μεταφέρει σε στιγμές της καλλιτεχνικής πορείας του μεγάλου ερμηνευτή και της προσωπικότητάς του, ενώ ρίχνουμε και «κλεφτές ματιές» στο περιεχόμενο της συναυλίας.

-- Πότε γνωριστήκατε με τον Δημήτρη Μητροπάνο;

-- Γνωριστήκαμε το 1995, όταν είχε αποφασιστεί να γίνει ο δίσκος με τον Θάνο Μικρούτσικο «Στου αιώνα την παράγκα». Ο Μητροπάνος μέχρι τότε έπαιζε σε νυχτερινά μαγαζιά της παραλιακής. Παρότι είχε προηγηθεί ο δίσκος με τον Τόκα, έπρεπε να γίνει μία μετάβαση στον ήχο του για να γίνει ομαλά το «πάντρεμα» με τον Μικρούτσικο. Και πρότειναν εμένα, λόγω του ότι ήμουνα και συνεργάτης του Μικρούτσικου, για να κάνω τη μετάβαση. Ξεκινήσαμε τη συνεργασία Μάη μήνα και μπήκαμε στο στούντιο Σεπτέμβρη. Δηλαδή, είχα ένα καλοκαίρι στη διάθεσή μου έτσι ώστε να του αλλάξω τον ήχο, να του κάνω μια άλλη ορχήστρα, με μια άλλη άποψη αισθητική και μια άλλη προσέγγιση, για να γίνει ο δίσκος.


Μετά συνεχίσαμε. Για τα επόμενα 16 χρόνια, με κάποια διαλείμματα ενδιάμεσα, ήμασταν συνεργάτες.

Ο Δημήτρης είχε στο μυαλό του κανόνες που έρχονταν από την παλιότερη γενιά και ήταν πολύ πιο ξεκάθαροι. Το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν το εξής: «Εγώ δεν γνωρίζω τίποτα από μουσική γι' αυτό παίρνω εσένα για να μου στήσεις την ορχήστρα, να αναλάβεις εσύ. Εγώ δε θα ανακατευτώ ποτέ, όμως για οτιδήποτε συμβεί θα είσαι εσύ ο υπεύθυνος». Κι επειδή μου αρέσουν κι εμένα οι καθαρές κουβέντες, είχα ξεκάθαρη εικόνα ποιος είναι ο ρόλος μου. Ο Δημήτρης ποτέ δεν ανακατεύτηκε στη δουλειά μου, σε αντίθεση με πολλούς άλλους συναδέλφους του. Και όχι μόνο αυτό. Ηταν απ' τους ανθρώπους που όταν έκανε ένα λάθος γύριζε και ζητούσε συγγνώμη χωρίς να του το ζητήσει κάποιος. Αυτή ήταν η σχέση μας στη δουλειά.

-- Ναι, αλλά ήσασταν και φίλοι...

-- Μετά από τόσα χρόνια ήμασταν και φίλοι. Αλλά πάντα φρόντιζα να υπάρχει κι ένα όριο, γιατί η φιλία δεν πρέπει να μπαίνει μέσα στο επαγγελματικό όπως και το επαγγελματικό μέσα στη φιλία. Φρόντιζα εγώ πάντα να το διατηρώ, αλλά και αυτού του άρεσε πάρα πολύ αυτή η σχέση.

Κάτι σημαντικό που πιστεύω τον έκανε πολύ αγαπητό, ήταν ότι δεν εξωράιζε την εικόνα του για να τη δείξει στον κόσμο. Ο Δημήτρης ήταν αυτός που ήταν στο σπίτι του, το ίδιο ήταν και στη δουλειά, το ίδιο ήταν και στη σκηνή, ήταν η αλήθεια του αυτή. Δεν είχε κανένα κόμπλεξ να κρύβει τα ελαττώματά του. Είναι πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους που συνεργάζεσαι να ξέρεις τα ελαττώματά τους και να τα διαχειρίζεσαι, απ' το να ψάχνεις συνέχεια τι έχει στο μυαλό του ο άλλος. Θέλω να πω ότι με τον Δημήτρη και τσακωθήκαμε πολλές φορές και γελάσαμε, αλλά ήταν πάντα σε πλαίσιο ανθρώπινο. Αυτή λοιπόν την αλήθεια του καθενός μας, όπως έχω καταλάβει από όλα αυτά τα χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά, ο κόσμος την εισπράττει. Και πιστεύω αυτός ήταν ο λόγος που ο Δημήτρης ήταν τόσο αγαπητός σε όλους, χώρια απ' το ότι ήταν ένας μεγάλος καλλιτέχνης: Για την αλήθεια του!

-- Αν σας ζητούσα να ξεχωρίσετε στιγμές από την κοινή σας πορεία;

-- Είναι πάρα πολλές οι στιγμές. Σημαδιακή ήταν η πρώτη μας συνεργασία, ο δίσκος με τον Θάνο. Οι μεγάλοι λαϊκοί τραγουδιστές, μέσα απ' το δικό τους λαϊκό φίλτρο και τα βιώματά τους, μπορούν και προσεγγίζουν άλλες σχολές, χωρίς να αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Ο Μητροπάνος όταν μπαίνει σε ένα τέτοιο ρεπερτόριο ουσιαστικά φέρνει τη λαϊκότητα σε ένα διαφορετικό περιβάλλον.

Μεγάλη στιγμή ήταν και το Ηρώδειο που έγινε εξαιτίας αυτού του δίσκου. Ηταν η πρώτη φορά που ο Μητροπάνος τραγουδούσε στο Ηρώδειο και από το ψυχολογικό βάρος έπαθε, την πρώτη μέρα, μιας μορφής αφωνία. Εβγαλε την παράσταση με πολύ μεγάλο ζόρι, ο κόσμος κατάλαβε το πρόβλημά του και με τις αντιδράσεις του έδειχνε την αγάπη του. Ο Μητροπάνος όλο αυτό το πράγμα το διαχειρίστηκε μόνος του. Από το βράδυ που έφυγε από το Ηρώδειο μέχρι την άλλη μέρα που γύρισε ξανά για να τραγουδήσει, δεν μίλησε σε κανέναν, ούτε στη γυναίκα του. Ηταν ένα 24ωρο που δεν είπε κουβέντα, το διαχειρίστηκε μόνος του και τη δεύτερη μέρα ήταν εξαιρετικός και «έπεσε» το Ηρώδειο!

Μια άλλη μεγάλη στιγμή για μένα ήταν πάλι στο Ηρώδειο με τον Μούτση, το 1999. Εκεί τραγούδησε και τραγούδια του Μούτση που δεν ήταν δικά του, τα είχαν πρωτοπεί άλλοι ερμηνευτές. Παρ' όλα αυτά ήταν εξαιρετικός, έδωσε μια άλλη εκτέλεση σε αυτό το ρεπερτόριο.

Επίσης, μεγάλη στιγμή ήταν το Καλλιμάρμαρο, το 2008. Μετά τις μεγάλες πυρκαγιές της Πελοποννήσου είχε γίνει μια μεγάλη συναυλία με 30 τραγουδιστές για να μαζευτούν χρήματα για τους πυρόπληκτους. Είχα αναλάβει την ορχήστρα εγώ τότε. Ηταν Σεπτέμβρης και ο Μητροπάνος ένα μήνα πριν είχε γυρίσει από τη Γαλλία όπου είχε κάνει τη μεταμόσχευση. Τον συνάντησα, τον ρώτησα αν ήθελε και για λόγους ψυχολογικούς να πάρει μέρος στη συναυλία και είπε ναι. Θυμάμαι τη σκηνή... Ξαναλέω ήταν 30 τραγουδιστές, όλο το ελληνικό τραγούδι και ο Μητροπάνος έβγαινε κάπου προς το τέλος. Ηδη η συναυλία είχε ξεπεράσει τις τρεις ώρες κι ένας κόσμος είχε αρχίσει να φεύγει. Οταν βγήκε στη σκηνή - αυτό δεν το έχω ξαναζήσει στη ζωή μου και έχω κάνει πολλές φορές συναυλία στο Καλλιμάρμαρο - εμείς παίζαμε την εισαγωγή από το τραγούδι που θα έλεγε και δεν ακούγαμε τίποτα από τις ιαχές του κόσμου. Ο κόσμος που έφευγε γύριζε πίσω να δει τι συμβαίνει και οι συνάδελφοί του τραγουδιστές που ήταν πίσω στα καμαρίνια ακούν αυτόν τον πανικό και τρέχουν κι εκείνοι να δουν. Βλέπουν έναν Μητροπάνο που έχει βγει στη σκηνή, κάθεται στο κέντρο της ατάραχος και περιμένει να τελειώσει όλος αυτός ο αλαλαγμός για να τραγουδήσει. Εγώ εκεί είναι που σηκώνω τα χέρια ψηλά: Πώς το διαχειρίζεται αυτό το πράγμα μέσα του; Το μόνο που έκανε ήταν ένα νεύμα. Το «ευχαριστώ» του ήταν ένα νεύμα με το σώμα του... και τραγούδησε!

-- Πάμε τώρα στη συναυλία: Με ποιο κριτήριο τη στήνετε και επιλέγετε μέσα από τον πλούτο των τραγουδιών του;

-- Πρέπει να πούμε ότι θα γίνουν τέσσερις αφιερωματικές συναυλίες. Στη Θεσσαλονίκη στις 25 Μάη, στις 30 Μάη στην Αθήνα στο γήπεδο του Πανιωνίου κι ακόμα δύο, στην Κύπρο και στην Πάτρα τον Σεπτέμβρη.

Πολλές φορές όταν έχεις αυτήν τη συναισθηματική σχέση είναι εύκολο να την πατήσεις στην επιλογή του ρεπερτορίου, γιατί βάζεις πολύ το προσωπικό στοιχείο μέσα. Γι' αυτό λοιπόν χαίρομαι πάρα πολύ γιατί με πρότασή μου στην οικογένεια Μητροπάνου, θα επιμεληθεί καλλιτεχνικά και σκηνοθετικά τη συναυλία μαζί με εμένα ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης. Είναι πολύ κομβική η παρουσία του Ιεροκλή, γιατί είναι το «τρίτο μάτι». Ο Ιεροκλής γνωριζόταν με τον Μητροπάνο, τον αγαπούσε πολύ ως καλλιτέχνη και επειδή γνωρίζει το έργο του και την πορεία του, ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος να μπει και να δώσει μια δικιά του οπτική στη δικιά μου, που μοιραία μπορεί να ήταν και λίγο μονόπλευρη.

Ουσιαστικά κάτσαμε με τον Ιεροκλή και βρήκαμε ένα ρεπερτόριο που να είναι αντιπροσωπευτικό όλων των εποχών. Το βάρος είναι στον Μικρούτσικο και στον Τόκα, αλλά δεν έχουμε αποκλείσει τον Ζαμπέτα, τον Μουσαφίρη, τον Παπαβασιλείου, τον Παπαδημητρίου, τον Κορκολή, στην Αθήνα θα έχουμε και Χατζηνάσιο... Το μεγάλο πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι τι θα αφήσεις απέξω. Προσπαθείς να είσαι όσο πιο αντιπροσωπευτικός και σε επίπεδο συνθετών και σε επίπεδο στιχουργών.

-- Υπάρχουν τραγούδια που θεωρείτε ότι μόνο ο Μητροπάνος μπορούσε να τα πει;

-- Είναι κάποια τραγούδια όπου για μένα η ερμηνεία του Μητροπάνου είναι αξεπέραστη. Οχι ότι τεχνικά δεν μπορεί να τα τραγουδήσει κάποιος άλλος, αλλά επειδή η ερμηνεία του είναι αξεπέραστη. Αυτά τα τραγούδια τα βάζουμε στη συναυλία με βίντεο. Το ένα είναι το «Ακου» του Μουσαφίρη και τα άλλα είναι το «Δυο νύχτες» και το «Αλίμονο» - τραγούδια διαφορετικών συνθετών που ο Μητροπάνος τα έλεγε μαζί - και πολλές φορές κολλούσε σε αυτά και το «Βγήκε η ζωή μας στο σφυρί» του Θεοδωράκη. Για μένα το τρίο «Δυο νύχτες» - «Αλίμονο» - «Βγήκε η ζωή μας στο σφυρί» είναι αξεπέραστο.

-- Με τι θα θέλατε να κλείσουμε αυτήν τη συζήτηση;

-- Θα σου πω. Η πρώτη συνεργασία του Μητροπάνου ήταν με τον Ζαμπέτα. Ηταν φαντάρος, πήρε άδεια και κατέβηκε να τραγουδήσει τον «Ξενύχτη» και τη «Θεσσαλονίκη», τα δυο τραγούδια του Ζαμπέτα που είπε σε πρώτη εκτέλεση. Ο Ζαμπέτας είναι αυτός που τον έβαλε μέσα στη δουλειά, του έδωσε την κατεύθυνση, του έμαθε τους κανόνες, την ηθική κάποιων πραγμάτων. Ο Ζαμπέτας του είχε πει: «Πιτσιρίκο, αυτά τα φώτα που βλέπεις όταν βγαίνεις πάνω στη σκηνή, μην τα κουβαλάς μαζί σου όταν κατεβαίνεις από τη σκηνή, μην τα παίρνεις μαζί σου»... Πολύ μεγάλη κουβέντα από έναν έμπειρο προς έναν νέο καλλιτέχνη όπως ήταν τότε ο Μητροπάνος. Αυτό, λοιπόν, ο Μητροπάνος το κράτησε σε όλη του τη ζωή.


Γ. Σ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ