ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 14 Μάη 2017
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΣΥΡΙΑ
Ανεβαίνουν οι τόνοι ανάμεσα σε ΗΠΑ και Τουρκία, για τα νέα όπλα στους Κούρδους

Νέες «φωτιές» στις τεταμένες σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας προκαλεί η επιλογή της κυβέρνησης του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, να μη συνεργαστεί με τον τουρκικό στρατό στην εξαπόλυση επικείμενης επίθεσης για την ανακατάληψη της Ράκα στη βόρεια Συρία (που θεωρείται «πρωτεύουσα» των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους»), αλλά με τους Κούρδους μαχητές των δυνάμεων YPG (ένοπλη πτέρυγα του Κόμματος Δημοκρατικής Ενωσης) και SDF (Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις) τους οποίους και θα εξοπλίσει μέσα στις επόμενες λίγες βδομάδες με ακόμη βαρύτερα όπλα, νέα τεθωρακισμένα, κινητές μονάδες πυροβολικού, πυραύλους εδάφους - εδάφους μεγαλύτερου διαμετρήματος κ.λπ.

Η επιλογή αυτή παρουσιάζεται ως πιο αξιόπιστη λόγω της ...ικανότητας των Κούρδων μαχητών στις επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών, που αναγνωρίστηκε και από την προηγούμενη κυβέρνηση του πρώην Προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, και από τη σημερινή του Ντ. Τραμπ. Αυτό, άλλωστε, φέρεται πως είπε ορθά - κοφτά στον αρχηγό του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Στρατού Χολούσι Ακάρ προ ημερών ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Τζέιμς Μάτις, όταν ο πρώτος τού παρουσίασε το σχέδιο του τουρκικού στρατού για την ανακατάληψη της Ράκα και το απέρριψε ως «επιχειρησιακά αδύναμο». Ωστόσο, πίσω από τα ζητήματα ικανότητας κρύβεται η επιδίωξη, όπως φαίνεται, από τις ΗΠΑ να ενισχύσουν το ενδεχόμενο ενός κουρδικού θύλακα στα νότια σύνορα της Τουρκίας και τις βόρειες περιοχές της Συρίας, ή και μελλοντικό ανεξάρτητο κουρδικό κράτος με περιοχές του Ιράκ και ενδεχομένως και του Ιράν. Ομως ένα τέτοιο σχέδιο είναι «κόκκινο πανί» για την Τουρκία.

Γι' αυτό και υπήρξαν οργισμένες αντιδράσεις από την τουρκική ηγεσία, με τον Ερντογάν να επικαλείται τη ΝΑΤΟική αλληλεγγύη και το απαράδεκτο της «στήριξης τρομοκρατικών οργανώσεων». Ωστόσο, προχτές εξέφρασε την ελπίδα ότι θα καταφέρει να μεταπείσει τον Αμερικανό ομόλογό του όταν θα τον συναντήσει στον Λευκό Οίκο στις 16 Μάη, υποδεικνύοντάς του (με απειλές, εκβιασμούς ή υποσχέσεις) τις «επικίνδυνες επιπτώσεις» που θα μπορούσε να επιφέρει τυχόν βαθύτερο ρήγμα στις μεταξύ τους εταιρικές, συμμαχικές σχέσεις...

Αυτά, ενώ, από την ερχόμενη Τρίτη έως την Παρασκευή, 19 Μάη θα πραγματοποιηθεί ο νέος γύρος των ενδοσυριακών διαβουλεύσεων στη Γενεύη, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και του ειδικού απεσταλμένου του οργανισμού για τη Συρία, Στάφαν Ντε Μιστούρα. Βασικά θέματα της ατζέντας θα είναι η συνέχιση των διαβουλεύσεων για τη λεγόμενη πολιτική μετάβαση, η ενίσχυση της εκεχειρίας, ίσως ακόμη και η πρόσφατη συμφωνία Ρωσίας - Ιράν - Τουρκίας για τη δημιουργία των λεγόμενων «ζωνών αποκλιμάκωσης συγκρούσεων».

Σε κάθε περίπτωση, η συνέχιση της κόντρας συμφερόντων, μεταξύ ιμπεριαλιστών εντός πεδίων μάχης και τραπεζιών διπλωματικών διαβουλεύσεων, θα εντείνει τον πόλεμο που συνεχίζεται πλέον πάνω από έξι χρόνια.


Δ.ΟΡΦ.


ΙΡΑΝ
Εκλογές στο φόντο οξυμένων ανταγωνισμών και συγκρούσεων

Στην επανεκλογή του, παρά τη δυσαρέσκεια των φτωχών λαϊκών στρωμάτων από την καθυστέρηση της «ανάπτυξης», ελπίζει ο απερχόμενος Πρόεδρος Χ. Ροχανί, κάνοντας το σήμα της νίκης σε πρόσφατη προεκλογική εμφάνιση

Copyright 2017 The Associated

Στην επανεκλογή του, παρά τη δυσαρέσκεια των φτωχών λαϊκών στρωμάτων από την καθυστέρηση της «ανάπτυξης», ελπίζει ο απερχόμενος Πρόεδρος Χ. Ροχανί, κάνοντας το σήμα της νίκης σε πρόσφατη προεκλογική εμφάνιση
Κλείνει σε λίγες μέρες η αυλαία της προεκλογικής εκστρατείας στο Ιράν καθώς την Παρασκευή 19 Μάη καλούνται στις κάλπες εκατομμύρια ψηφοφόροι, άνω των 21 ετών, προκειμένου να εκλέξουν τον επόμενο Πρόεδρο της χώρας επιλέγοντας ανάμεσα σε έξι υποψήφιους: Τον 69χρονο απερχόμενο Πρόεδρο Χασάν Ροχανί, που θεωρείται «μετριοπαθής», «μεταρρυθμιστής» και «άνθρωπος» τραπεζιτών, βιομηχάνων, ενεργειακών μονοπωλίων, του τμήματος δηλαδή της αστικής τάξης που έκλεισε τον Ιούνη του 2015 την περιβόητη διεθνή συμφωνία της Βιέννης για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας. Τον 56χρονο συντηρητικό ιερωμένο Ιμπραχίμ Ραϊσί, που θεωρείται από τα φαβορί και «προστατευόμενος» του ανώτατου σιίτη Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, των «Φρουρών της Ιρανικής Επανάστασης» και του κεντρικού μηχανισμού των υπηρεσιών ασφαλείας. Τον 56χρονο συντηρητικό, πρώην στρατιωτικό και νυν δήμαρχο της Τεχεράνης, Μοχάμαντ Μπαγέρ Γαλιμπάφ, που έχει υποσχεθεί τη σχεδόν εξωπραγματική δημιουργία 5.000.000 θέσεων ανά έτος. Τον 59χρονο απερχόμενο Α' αντιπρόεδρο, πρώην βουλευτή και υπουργό (με επαγγελματική ιδιότητα εκείνη του φυσικού επιστήμονα) Εσχάντ Τζαχανγκίρι. Τον 69χρονο καθηγητή Μηχανολογίας στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Αμιρκαμπίρ της Τεχεράνης Μουστάφα Μιρ-Σαλίμ, που διετέλεσε επικεφαλής της αστυνομίας μετά την «ιρανική ισλαμική επανάσταση» του 1979. Τον 70χρονο Μουστάφα Χασεμιτάμπα, επικεφαλής του Εθνικού Οργανισμού Φυσικής Αγωγής και της Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής του Ιράν, που θεωρείται «κεντρώος» μεταρρυθμιστής.

Και οι έξι υποψήφιοι επελέγησαν ανάμεσα σε 1.600 άτομα από το μη αιρετό «Συμβούλιο των Φρουρών» (του ιρανικού Συντάγματος).

Εν μέσω κρίσιμων εξελίξεων

Οι προεδρικές εκλογές στο Ιράν διεξάγονται σε μία κρίσιμη, για πολλούς λόγους, περίοδο ξεπερνώντας, συχνά, τα σύνορα μίας χώρας, που είναι η δεύτερη (μετά τη Σαουδική Αραβία) μεγαλύτερη οικονομία στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής και η δεύτερη σε πληθυσμό (μετά την Αίγυπτο). Διαθέτει επίσης τα δεύτερα μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου παγκοσμίως και τα τέταρτα (αποδεδειγμένα) μεγαλύτερα πετρελαϊκά κοιτάσματα...

Οσον αφορά στο εσωτερικό πολιτικό και οικονομικό σκηνικό, οι εκλογές διεξάγονται ενώ η χώρα προσπαθεί να συνέλθει από το διπλό σοκ που υπέστη από τις πρόσφατες διεθνείς κυρώσεις και τη σημαντική μείωση της διεθνούς τιμής πετρελαίου που σημειώνεται από τον Ιούνη του 2014 έως σήμερα.

Η σημαντική διεθνής συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, που υπογράφτηκε τον Ιούνη του 2015 στη Βιέννη από τις πέντε χώρες - μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βρετανία, Γαλλία) και τη Γερμανία, χαιρετίστηκε τότε ως «ελπιδοφόρα αρχή» άρσης της διεθνούς απομόνωσης της χώρας. Προκάλεσε και προκαλεί έως σήμερα στην Τεχεράνη την πυρετώδη κινητικότητα στελεχών πολυεθνικών, μονοπωλιακών συμφερόντων από Ευρώπη, Ασία και ΗΠΑ, που προσπαθούν να επωφεληθούν από τις τεράστιες δυνατότητες κέρδους που δημιουργεί η ανάγκη της χώρας για εκσυγχρονισμό σημαντικών υποδομών σε αερομεταφορές, συγκοινωνίες, βιομηχανία, μεταποίηση, υπηρεσίες, Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, γεωργία, τεχνολογία, χρηματοπιστωτικές συναλλαγές κ.λπ.

Εκσυγχρονισμός με τη φτώχεια στο ύψος της...

Ωστόσο, ένα σημαντικό μέρος του λαού δεν έχει δει έως τώρα «άσπρη μέρα» από την πολυπόθητη ανάπτυξη που υπόσχεται η συμφωνία την οποία έκλεισε με διεθνείς δυνάμεις ο Πρόεδρος Ροχανί.

Η ανεργία παραμένει υψηλή σημειώνοντας πέρσι ρεκόρ τριετίας καθώς μετρήθηκε στο 12,7%. Η ακραία φτώχεια (σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας) έπεσε στο 8,1% τη χρονιά που εξελέγη ο Ροχανί, το 2013, από 13,1% που ήταν το 2009. Εκτοτε όμως αυξήθηκε αφού ο «μετριοπαθής» απερχόμενος Πρόεδρος προχώρησε, μεταξύ άλλων, σε κατάργηση ή περιορισμό πολλών κρατικών επιδοτήσεων σε τρόφιμα, ύδρευση, ηλεκτρισμό, καύσιμα κ.ά., χτυπώντας τα λαϊκά στρώματα...

Η αύξηση της φτώχειας «ρίχνει νερό στο μύλο» των ανώτερων, συντηρητικών σιιτών ιερωμένων, που αποδοκιμάζουν τον Ροχανί για την προσέγγισή του με τη Δύση λέγοντας πως δεν ωφέλησε το λαό. Ο πανίσχυρος ανώτατος σιίτης ιερωμένος Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ σε διάγγελμά του το Μάρτη με αφορμή την ιρανική Πρωτοχρονιά και τη γιορτή του Νορούζ τόνισε πως συναισθάνεται «τον πόνο των φτωχών και ασθενέστερων στρωμάτων, που πλήττονται ιδιαίτερα λόγω ακρίβειας, ανεργίας και ανισοτήτων». Αποδοκίμασε απροκάλυπτα τον Πρόεδρο Ροχανί λέγοντας πως, παρά «κάποια θετικά μέτρα», δεν ικανοποίησε «τις προσδοκίες του λαού και τις δικές μου»!

Ο Χαμενεΐ, όπως και άλλοι συντηρητικοί κύκλοι ανώτερων ιερωμένων και στρατιωτικών, προωθεί έτσι ως «εναλλακτική» απέναντι στην προσέγγιση του Ροχανί με τη Δύση τη λεγόμενη «αυτάρκεια της οικονομίας». Σχήμα σχετικώς οξύμωρο αφού η ιρανική οικονομία χρηματοδοτεί το μεγαλύτερο μέρος των δημοσιονομικών δαπανών από τις εξαγωγές πετρελαίου, οξύνοντας τις κόντρες με άλλες ανταγωνιστικές δυνάμεις (οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις είναι σύμμαχοι, όπως π.χ. η Ρωσία, ή σοβαροί ανταγωνιστές, όπως η Σαουδική Αραβία) στο πλαίσιο της μάχης για την πρόσβαση σε νέες αγορές.

Κόντρες των μονοπωλίων...

Επιπλέον, οι προεδρικές εκλογές διεξάγονται σε μία ρευστή και σύνθετη περίοδο και σε σχέση με κρίσιμες γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Ανοιχτά είναι τα μέτωπα των ιμπεριαλιστικών πολέμων σε Συρία και Υεμένη, όπου και στις δύο περιπτώσεις η Τεχεράνη συμμετέχει προωθώντας τα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα.

Η κόντρα του Ιράν με τη Σαουδική Αραβία αντανακλάται ιδιαίτερα στην περίπτωση του πολέμου της Υεμένης, με δραματικές συνέπειες για το λαό της, που βιώνει ανείπωτη φτώχεια, προσφυγιά και κινδύνους που συνδέονται με αναβίωση κινημάτων απόσχισης ή δράσης φανατικών ισλαμιστών μισθοφόρων της «Αλ Κάιντα».

Μπροστά σε όλα αυτά κρίσιμη αναμένεται η πολιτική που θα ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση στις ΗΠΑ. Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έχει διαμηνύσει πως θα ακολουθήσει «σκληρή γραμμή», αν και απέφυγε, επί του παρόντος, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, να ακυρώσει τη διεθνή συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, όπως είχε δηλώσει προεκλογικά. Ενδεχομένως να αυξήσει την πίεση έναντι της Τεχεράνης με νέες κυρώσεις (υπό διάφορα προσχήματα), σε περίπτωση που τα συμφέροντα της αστικής τάξης και ορισμένων μονοπωλίων στις ΗΠΑ «ευθυγραμμιστούν» με τα συμφέροντα της αστικής τάξης και μονοπωλίων «στενών συμμάχων» τους, όπως η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, που βλέπουν το Ιράν ως τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή τους.

Είναι σαφές πως όποιος και εάν εκλεγεί Πρόεδρος στις 19 του μήνα, θα κληθεί να διαχειριστεί ζητήματα σημαντικά για την αστική τάξη, σε εσωτερικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, οξύνοντας παράλληλα την επίθεση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, είτε ενισχυθεί η «προσέγγιση» με τη Δύση και τα διεθνή μονοπώλια είτε όχι.


Δ. ΟΡΦ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ