ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αναφαίρετο δικαίωμα η απεργία

Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενάντια στα βάρβαρα μέτρα, εξαπολύεται μια συντονισμένη άγρια επίθεση ενάντια στο δικαίωμα των εργατών στην απεργία. Το ίδιο και πολιτικοί γόνοι των αστών στρέφονται κατά του ΠΑΜΕ, κατά πρωτοπόρων συνδικαλιστών. Η συκοφαντία περί ζημιάς από τις απεργίες, στην εικόνα της χώρας, επομένως και χασούρας των καπιταλιστών, π.χ., του τουρισμού, αλλού στοχεύει. Γιατί η χασούρα προέρχεται από την οικονομική κρίση. Μ' αυτή την επίθεση, η πλουτοκρατία επιδιώκει να εκβιάσει το συμβιβασμό και την υποταγή της εργατικής τάξης. Οχι μόνο για να προχωρήσουν τα νέα αντεργατικά σχέδια, αλλά και για να σπείρει συνολικά την τρομοκρατία, να βάλει φρένο στην οργάνωση των εργαζομένων, στην πολιτικοποίηση της πάλης τους, στη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων. Ετσι αποκαλύπτονται τα ταξικά όρια που έχουν και η δημοκρατία και οι ελευθερίες, για τις οποίες κόπτονται οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου.

Αναγνωρίζουν - λένε τα επιτελεία και τα κόμματα της πλουτοκρατίας - το δικαίωμα στην απεργία, αλλά μαζί αναγνωρίζουν και το δικαίωμα στην εργασία, το οποίο παρεμποδίζουν οι απεργοί περιφρουρώντας την απεργία τους. Το δικαίωμα στην εργασία που οι ίδιοι «ξεχνούν» όταν χιλιάδες πετιούνται στο δρόμο γιατί οι εργοδότες δεν έχουν τα προσδοκώμενα κέρδη. Το οποίο οι ίδιοι κουρελιάζουν με κάθε ευκαιρία όπως και με την πρόσφατη υιοθέτηση του μνημονίου με ΕΕ-ΔΝΤ που αυξάνει το όριο απολύσεων. Το δικαίωμα στην εργασία το καταπατούν με την ενίσχυση των ελαστικών σχέσεων εργασίας (που σημαίνει πολλαπλασιασμό όσων είναι με το ένα πόδι στην ανεργία), υμνώντας την «ανταγωνιστικότητα» και άρα την απόλυση μανάδων επειδή «κοστίζουν», 50άρηδων επειδή δεν είναι «παραγωγικοί».

Το κεφάλαιο αναγνωρίζει το δικαίωμα των εργαζομένων στην εργασία μόνο όταν και όπως βολεύει τα κέρδη του. Αλλά και πάλι μιλά και εξασφαλίζει την εργασία με όρους δουλείας: Με τα ωράρια, τους μισθούς, τα μέτρα ασφαλείας, τα εργαλεία κτλ. που διευκολύνουν την αύξηση του πλούτου του και πετσοκόβουν «περιττά έξοδα» που αφορούν στην υγεία και στην αξιοπρεπή ζωή των εργαζομένων. Οταν οι εργαζόμενοι σηκώνουν κεφάλι και παλεύουν για το πραγματικό τους δικαίωμα σε μόνιμη και σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα, τότε οι μεγαλοεργοδότες «θυμούνται» όχι το δικαίωμα στην εργασία, αλλά το δικαίωμα στην απεργοσπασία. Δηλαδή, το δικαίωμα των κεφαλαιοκρατών να υπονομεύουν τους εργατικούς αγώνες, που δεν καταγράφουν μια γενική αγανάκτηση, αλλά μετατρέπουν την αγανάκτηση σε συνειδητή και οργανωμένη δράση, ενάντια στη ρίζα των λαϊκών προβλημάτων.

Τέτοια δικαιώματα αναγνωρίζει η αστική τάξη. Το δικαίωμα, π.χ., των μεγαλοξενοδόχων να προσλαμβάνουν εργαζόμενους για μια μέρα ή για λίγους μήνες (βλ. εποχιακή απασχόληση, συμβάσεις μιας μέρας) αλλά όχι το δικαίωμα των ξενοδοχοϋπαλλήλων να απεργούν (και να περιφρουρούν την απεργία τους) απαιτώντας σταθερή εργασία για όλους, επαναπρόσληψη απολυμένων, συνεπή καταβολή των μισθών τους. Αναγνωρίζουν το δικαίωμα να πετσοκόβονται η Ασφάλιση, η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία του λαού και να μετατρέπονται σε πεδίο επενδυτικής δραστηριότητας για τα μονοπώλια, αλλά όχι το δικαίωμα των εργαζομένων να παλεύουν με κάθε μορφή όχι απλά για καλύτερο μεροκάματο, αλλά για συνολική βελτίωση της ζωής τους, για την ικανοποίηση όλων των αναγκών των οικογενειών τους με βάση τον άφθονο πλούτο που σήμερα παράγουν. Αυτό θέλουν να τσακίσουν. Αλλά δε θα τους περάσει...

Φόρος στα καραγκιοζιλίκια!

Γρηγοριάδης Κώστας

Ασυγκράτητα γέλια στους «φοροφυγάδες» και οργή στα υποζύγια των φοροεπιδρομών προκαλούν τα καραγκιοζιλίκια της κυβέρνησης περί δήθεν πολέμου κατά της φοροδιαφυγής. Προκειμένου να γίνει πιστευτό το παραμύθι, από όσους θέλουν να το πιστέψουν, η κυβέρνηση επιστρατεύει και την «αντιτρομοκρατική», τους «Ράμπο του Χρυσοχοΐδη», ενώ δίνει στη δημοσιότητα ...τα αρχικά των ονομάτων ορισμένων γιατρών του Κολωνακίου. Το άγριο δούλεμα πάει σύννεφο. Αν αυτό φορολογούνταν η κυβέρνηση θα είχε λύσει το πρόβλημα... Ομως, αρκετά με τον εμπαιγμό. Αν μέχρι πριν λίγο καιρό τέτοιες επικοινωνιακές καμπάνιες ήταν αδιάφορες, στις σημερινές συνθήκες συνιστούν βάναυση πρόκληση. Η φοροαπαλλαγή του κεφαλαίου είναι νόμιμη. Μόνο από τη μείωση των φορολογικών συντελεστών από το 35% στο 25% τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια οι μεγάλες επιχειρήσεις έβαλαν στα ταμεία τους πάνω από 5 δισ. ευρώ! Η κυβέρνηση, όπως και η προκάτοχός της, γνωρίζει με ονόματα και διευθύνσεις τις 6.000 επιχειρήσεις που οι οφειλές τους στο δημόσιο ξεπερνούν τα 31 δισ. ευρώ, αλλά ποτέ δεν εισέπραξε. Ο λόγος είναι απλός: Θέλουν να απαλλάξουν πλήρως το κεφάλαιο από φόρους και άλλα «κρατικά βάρη» (ασφαλιστικές εισφορές, κ.ο.κ.). Κυβέρνηση και ΝΔ έχουν δεσμευτεί να το κάνουν, αλλά το αναβάλλουν προσωρινά λόγω κρίσης... Με άλλα λόγια, η φοροδιαφυγή δεν αντιμετωπίζεται, ούτε πρόκειται, επειδή οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου δε θέλουν, ούτε μπορούν, να την αντιμετωπίσουν.

ΥΓ: Ακόμα οι φοροφυγάδες γελάνε με τη φράση που ο Γ. Αλογοσκούφης συνόδευσε τον προηγούμενο πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής, ότι δηλαδή «οι φοροφυγάδες θα χάσουν τον ύπνο τους»...

Επιχειρηματικές «κολεγιές»

Την απόσπαση φρέσκου ζωτικού χώρου στην Τουρκία και την ευρύτερη ζωτικά περιοχή, νέες «επενδύσεις» και άλλες επιχειρηματικές κολεγιές βάζουν στα σκαριά οι τραπεζίτες και οι άλλες μερίδες της ντόπιας πλουτοκρατίας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα ειδησεογραφικών πρακτορείων, ο όμιλος της Εθνικής Τράπεζας ετοιμάζει την επέκταση του δικτύου στην Τουρκία μέσω της θυγατρικής εταιρείας «Φινανσμπάνκ».

Δεν είναι τυχαίο ότι η είδηση βγήκε στη δημοσιότητα παραμονές της επίσημης επίσκεψης στην Αθήνα του πρωθυπουργού της Τουρκίας με τη συνοδεία κυβερνητικού κλιμακίου και ολόκληρης κουστωδίας από μεγαλοεπιχειρηματίες. Και βέβαια, ασπίδα προστασίας των επιχειρηματικών κερδών και συμφωνιών είναι το κατάπτυστο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με τους ΕΕ-ΔΝΤ. Να σημειωθεί ακόμη πως στρατηγικός μέτοχος της «Φινάνσμπανκ» (και της ΕΤΕ) είναι η Παγκόσμια Τράπεζα που έχει αναλάβει το ρόλο «εγγυητή» των επιχειρηματικών κερδών και άλλων συμφερόντων του ομίλου της ΕΤΕ στην Τουρκία.

Είναι απόλυτα βέβαιο ότι ανάλογες εγγυήσεις από ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς θα δοθούν και στους Τούρκους μεγαλοεπιχειρηματίες που ορέγονται επενδύσεις και μερίδια αγοράς στην ζωτική, για τους ίδιους, ελληνική αγορά.

Φοβούνται τους αγώνες του λαού

Στον ρ/σ «ΦΛΑΣ» έδωσε χτες συνέντευξη ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης. Εκεί δήλωσε, μεταξύ άλλων: «Πιστεύω πως δεν είναι όλοι διαπλεκόμενοι. Σήμερα, υπάρχει μια ομοθυμία για την πάταξη τέτοιων φαινομένων, με δημοκρατικό όμως τρόπο. Ειδάλλως, θα πάμε σε μια λογική τύπου ΠΑΜΕ και ο ένας θα κατηγορεί τον άλλο (...) Η δημιουργία μιας οικουμενικής κυβέρνησης θα στείλει μηνύματα και στο εξωτερικό - ότι είμαστε μια «γροθιά» απέναντι στην κρίση - αλλά και στο εσωτερικό, ότι δε θα επιτρέψουμε να δημιουργηθούν συνθήκες που μπορεί να μας επιφυλάσσουν δυσάρεστες εκπλήξεις».

Οι αγώνες του εργατικού λαϊκού κινήματος στοιχειώνουν τον ύπνο και τον ξύπνιο της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού. Πολύ περισσότερο στον πρύτανη της προβοκάτσιας. Προσπαθούν να ξορκίσουν τους φόβους τους επιτιθέμενοι κάθε τρεις και λίγο στο ΠΑΜΕ, στο ΚΚΕ, στο λαό που αγωνίζεται. Και είναι ακριβώς η προοπτική τού να τραβήξει ο λαός την πάλη του ως εκεί που θα θέσει ζήτημα εξουσίας, η «δυσάρεστη έκπληξη» που απεύχεται ο Γ. Καρατζαφέρης, διαμηνύοντας στις άλλες πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν τα ίδια συμφέροντα να προλάβουν...

Η αγυρτεία και το μήνυμα

Τι το ήθελε ο Γ. Καρατζαφέρης να μιλήσει για «κεφαλαιοκράτες» και να υπερασπιστεί τον αστικό πολιτικό κόσμο; Τον περιέλαβαν χθες ορισμένοι μεγαλοδημοσιογράφοι - επιχειρηματίες, που μέχρι τώρα τον χάιδευαν, και πού τον πονεί και πού τον σφάζει: «Τι βγαίνει και μας λέει ο Καρατζαφέρης;» αναρωτήθηκε ένας από αυτούς χτες το πρωί στην εκπομπή του και έσπευσε να γίνει πιο συγκεκριμένος: «Εκείνος δεν είναι που έλεγε φόρα παρτίδα στην τηλεόραση ότι για την επιλογή της κυρίας Νίκης Τζαβέλλα, ως επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου, μέτρησε τη γνώμη ιδιοκτήτη καναλιού και άλλων επιχειρηματιών;». Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το μήνυμα εστάλη και ακόμα πιο σίγουρο ότι ελήφθη από τον παραλήπτη. Φυσικά, όχι ότι πήρε κανείς στα σοβαρά το τι είπε ο Γ. Κατατζαφέρης, αλλά ο τσαρλατανισμός και ο τυχοδιωκτισμός έχουν όρια. Μετά αρχίζει το γελοίο...