Μια μεγάλη μάχη κερδήθηκε στο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων. Τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας με μια πολύ σημαντική απόφαση του Αρείου Πάγου δικαιώθηκαν. Τώρα, το «μπαλάκι» πέφτει στην κυβέρνηση για να διεκδικήσει με αξιώσεις από τη Γερμανία αποζημιώσεις για τα εγκλήματα που διέπραξαν την περίοδο της Κατοχής τα γερμανικά στρατεύματα.

Η απόφαση-βόμβα του Αρείου Πάγου ανοίγει το δρόμο για τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Ολομέλεια του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου σε χτεσινή διάσκεψη και με πλειοψηφία (16-4) απέρριψε ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς του γερμανικού δημοσίου, το οποίο υποστήριζε ότι απολαμβάνει ετεροδικίας και ότι δεν μπορούν τα ελληνικά δικαστήρια να εκδικάσουν τις σχετικές υποθέσεις. Μειοψήφησαν οι δικαστές Στ. Ματθίας, πρόεδρος του Αρείου Πάγου, και οι αρεοπαγίτες Κ. Βαρδαβάκης, Θ. Μπάκας και Γ. Ρήγος.

Ουσιαστικά, η χτεσινή απόφαση ανοίγει το δρόμο για την καταβολή περίπου 9 δισ. δραχμών στους συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου, αφού η σχετική απόφαση είναι πλέον αμετάκλητη. Επίσης, ανάβει το «πράσινο φως» και για την εκδίκαση χιλιάδων αγωγών που έχουν υποβάλει στα ελληνικά δικαστήρια τα θύματα της γερμανικής θηριωδίας και διεκδικούν την καταβολή αποζημιώσεων εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δραχμών, καθώς δεσμεύει όλα τα δικαστήρια της χώρας.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι για τις δικαστικές υποθέσεις με τα θύματα των Καλαβρύτων και της Πάτρας, μετά τη χτεσινή απόφαση του Αρείου Πάγου, θεωρείται κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα ασκηθούν εφέσεις σε βάρος των πρωτόδικων αποφάσεων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι συγγενείς των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας σκοπεύουν να προβούν ακόμη και σε πράξη κατασχετήριου στην Κομισιόν. Αυτό σημαίνει ότι θα ζητήσουν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να τους καταβάλει το ποσό που επιδικάστηκε από το δικαστήριο και στη συνέχεια το ίδιο ποσό να παρακρατηθεί από τα ποσά που θα διατεθούν στο γερμανικό κράτος.

Οι συγγενείς των θυμάτων δηλώνουν ότι είναι διατεθειμένοι να προσφύγουν και στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Βέβαια, οι οποιεσδήποτε ενέργειές τους θα πρέπει να έχουν την πραγματική συμπαράσταση της ελληνικής κυβέρνησης.

Τελικά, η συντριπτική πλειοψηφία των δικαστών του Αρείου Πάγου δέχτηκε την εισήγηση του αρεοπαγίτη Ν. Γεωργίλη, απορρίπτοντας τον ισχυρισμό του γερμανικού δημοσίου, που υποστήριζε ότι τα ελληνικά δικαστήρια δεν έχουν αρμοδιότητα να εκδικάσουν τέτοια υπόθεση.

Η απόφαση του δικαστηρίου επισημαίνει ότι τα ελληνικά δικαστήρια (κατ' εξαίρεση από την αρχή της ετεροδικίας) έχουν διεθνή δικαιοδοσία να εκδικάζουν αγωγές για αδικοπραξίες που τελέστηκαν σε βάρος προσώπων και της περιουσίας τους στο ελληνικό έδαφος, από όργανα ξένου κράτους. Η ίδια απόφαση αναφέρει ότι ετεροδικία υφίσταται μόνο σε περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης.

Σχολιάζοντας τη χτεσινή απόφαση του Αρείου Πάγου ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Γ. Α. Μαγκάκης μάς δήλωσε:

«Με την απόφαση αυτή δικαιώνονται επιτέλους ύστερα από μισό αιώνα και πάνω τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας στην Ελλάδα. Η απόφαση απορρίπτει τον ισχυρισμό της γερμανικής κυβέρνησης ότι τάχα η ελληνική Δικαιοσύνη δεν είναι αρμόδια να κρίνει τις ευθύνες του γερμανικού κράτους για τα ναζιστικά εγκλήματα.

Ο ισχυρισμός αυτός κρίθηκε από τον Αρειο Πάγο ότι είναι αντίθετος προς το Διεθνές Δίκαιο και τη διεθνή συνείδηση δικαίου, γιατί δεν μπορεί ποτέ να καλύπτονται από το προνόμιο της ετεροδικίας εγκλήματα που διεπράχθησαν σε βάρος του άμαχου πληθυσμού.

Με την απόφαση του Αρείου Πάγου καταξιώνεται επίσης και η ίδια η ελληνική Δικαιοσύνη ως ανεξάρτητη λειτουργία, που απονέμει το δίκαιο αποκλειστικά στο όνομα του ελληνικού λαού, υπεράνω οποιωνδήποτε κρατικών και διπλωματικών σκοπιμοτήτων.

Για την εκτέλεση αυτής της απόφασης πρέπει επιτέλους να δραστηριοποιηθεί και η ελληνική κυβέρνηση. Δεν είναι νοητό η Δικαιοσύνη να αποφαίνεται και η κυβέρνηση να αδρανεί. Σήμερα έλαμψε κάπως ένα φως. Το πνεύμα των μεγάλων ανεξάρτητων δικαστών, του Τερτσέτη και του Πολυζωίδη. Δικαιούμεθα, ως λαός, να είμεθα υπερήφανοι γι' αυτή την απόφαση».

Ετσι η με όρους αστικής πολιτικής προσέγγιση του εκλογικού αποτελέσματος για το ΚΚΕ και μέσω αυτής η εκτίμηση ότι δε θέλει ο λαός την πολιτική του έχει συγκεκριμένο σκοπό. Την παραπέρα επίθεση για πολύ συγκεκριμένους λόγους που έχουν να κάνουν με την ίδια την πολιτική του. Και ταυτόχρονα για να θάψουν τα θετικά αισιόδοξα στοιχεία που αναδείχτηκαν και μέσα από τις εκλογές για το ΚΚΕ, και για το λαό. Γιατί η πολιτική «η πολιτική γραμμή του Κόμματος για τους δύο δρόμους εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, η πρόταση για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου αποδείχτηκε και μέσα από την εκλογική μάχη ότι είναι ορθή».

Αυτή η εκτίμηση της ΚΕ, δεν εκφράζεται μόνο από το γεγονός ότι το ΚΚΕ, δεν έχασε δυνάμεις από την εκλογική αναμέτρηση. Αλλά και από τη δυναμική της συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων στα ψηφοδέλτιά του και τις επιτροπές στήριξης, από την αποδοχή του από ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις πέρα από την εκλογική του δύναμη, σαν κόμμα που γίνεται αντίβαρο στις αντιλαϊκές επιλογές, σαν δύναμη αντίστασης, στοιχεία που αποτελούν και τους παράγοντες για ακόμη πιο μεγάλη διεύρυνση της πολιτικής του επιρροής σαν δύναμη πλέον που η πολιτική της μπορεί να εφαρμοστεί, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία.

Αυτό το αποτέλεσμα, μαζί με τη δυναμική που εκφράστηκε ως τώρα από τη δράση του είναι τα πιο αισιόδοξα στοιχεία, που θα φέρνουν το λαό στο προσκήνιο, στους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες που έρχονται, για το χτίσιμο του μετώπου, και την προοπτική της λαϊκής εξουσίας. Αυτό πονάει την άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς εκφραστές της, αυτή είναι και η αιτία της εντεινόμενης μετεκλογικά επίθεσης στο ΚΚΕ.