ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 14 Απρίλη 2013
Σελ. /16
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΓΥΝΑΙΚΑ
Ενισχύουν το οπλοστάσιο του συστήματος

Eurokinissi

Η αστική τάξη στην προσπάθειά της να αποπροσανατολίσει τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων από την κατεύθυνση της πάλης για τη λύση ή και την ανακούφιση από τα προβλήματα, έχει στη διάθεσή της ως εργαλεία μια σειρά φεμινιστικές και νεοφεμινιστικές οργανώσεις, Μη Κυβερνητικές και διεθνείς γυναικείες οργανώσεις. Πολλές από αυτές βρίσκονται κάτω από την ιδεολογική επιρροή της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού. Δίπλα στις παραπάνω, έχει προστεθεί το τελευταίο διάστημα η οργάνωση «Femen». Η συγκεκριμένη οργάνωση τυγχάνει ιδιαίτερης προβολής, με τη βοήθεια και του ιδιότυπου τρόπου που επιλέγει να εμφανίζεται στις «διαμαρτυρίες» της: Οι «ακτιβίστριες» της οργάνωσης εμφανίζονται ημίγυμνες με συνθήματα γραμμένα στο σώμα τους μπροστά σε αυτούς ενάντια στους οποίους διαμαρτύρονται και βέβαια στις τηλεοπτικές κάμερες. Μάλιστα, την περασμένη βδομάδα βρέθηκαν ξανά στην επικαιρότητα, αφού πραγματοποίησαν μια αντίστοιχη παρέμβαση ενάντια στο Ρώσο Πρόεδρο, Β. Πούτιν κατά τη διάρκεια δημόσιας εμφάνισής του από κοινού με τη Γερμανίδα καγκελάριο Α. Μέρκελ.

Η ιστορία της οργάνωσης, όπως παρουσιάζεται μέσα από συνεντεύξεις και δηλώσεις μελών της, έχει εν συντομία ως εξής: Η αρχική ομάδα συγκροτήθηκε το 2006 από τρεις Ουκρανές, στο πνεύμα της πρόσφατης τότε λεγόμενης «πορτοκαλί επανάστασης» και ο συγκεκριμένος τρόπος διαμαρτυρίας εμφανίστηκε το 2010. Σήμερα, οι «ακτιβίστριες» υπολογίζονται σε περίπου 200 και η έδρα της οργάνωσης βρίσκεται στο Παρίσι, με παραρτήματα σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Πολωνία, η Ιταλία και άλλες, ενώ δε λείπουν τα δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για μελλοντική δραστηριοποίηση και στην Ελλάδα. Αξίζει ακόμα να σημειωθεί πως τα σενάρια σχετικά με τις πιθανές πηγές της χρηματοδότησης της οργάνωσης δίνουν και παίρνουν.

Προσπάθεια αναστύλωσης του φεμινισμού

Τα μέλη της οργάνωσης υποστηρίζουν πως χρησιμοποιούν τα σώματά τους για να τραβήξουν την προσοχή και τα φώτα της δημοσιότητας. Στην κριτική που δέχονται ότι αναπαράγουν σεξιστικά στερεότυπα, απαντούν πως επιδιώκουν να επαναδιεκδικήσουν το γυναικείο σώμα το οποίο έχει γίνει «όργανο της πατριαρχίας» μέσα από τη βιομηχανία του σεξ, της μόδας, της διαφήμισης. Δηλώνουν μάλιστα πως τις κάνει περήφανες αν σήμερα μια γυναίκα μπορεί να εκθέτει το σώμα της όχι σε ένα εξώφυλλο αντρικού περιοδικού, αλλά επιλέγοντάς το σαν τρόπο διαμαρτυρίας, προκειμένου να προκαλέσει το ενδιαφέρον όσων παρακολουθούν. Σύμφωνα με τις ίδιες, δεν έχει σημασία πόσα άτομα συμμετέχουν σε μια κινητοποίηση, αρκεί να υπάρχει έστω και μια κάμερα στην οποία να στοχεύσουν ώστε να καταφέρουν να μεταφέρουν το μήνυμά τους σε εκατομμύρια. Ποιο είναι όμως το μήνυμα αυτό;

Η οργάνωση χαρακτηρίζεται τόσο από τα ΜΜΕ, εγχώρια και διεθνή, όσο και από τα ίδια τα μέλη της ως «ένα παγκόσμιο κίνημα κατά της πατριαρχίας» και οι στόχοι της προσδιορίζονται ως «ριζοσπαστικοί». Ακόμα ξεκαθαρίζουν πως δεν έχουν στόχο την άσκηση βίας αλλά αυτοχαρακτηρίζονται ως «ειρηνική τρομοκρατία» και χρησιμοποιούν λογοπαίγνια όπως «σεξτρεμισμός» για να χαρακτηρίσουν τη δράση τους. Ενδεικτικές είναι οι εμφανίσεις που έχουν πραγματοποιήσει τα τελευταία χρόνια: Εχουν διαμαρτυρηθεί ενάντια στον Πάπα για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, κατηγορώντας την εκκλησία για υποκρισία. Εχουν εμφανιστεί στη χώρα τους, ενάντια στην πορνεία και στη βιομηχανία του σεξ, πρόβλημα με σημαντικές διαστάσεις στην Ουκρανία. Η παρέμβασή τους επικεντρώθηκε σε συγκεκριμένους πολιτικούς, κυρίως στον πρόεδρο της χώρας, ενώ άφησε στο απυρόβλητο τον καπιταλισμό, το σύστημα δηλαδή που γεννά το φαινόμενο της πορνείας, ως έσχατη μορφή εκμετάλλευσης των γυναικών, ανεξάρτητα από τους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις που αναλαμβάνουν να το διαχειριστούν. Ακόμα, εμφανίστηκαν στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων ενάντια στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, κατηγορώντας τη ότι υποστηρίζει «αιματοβαμμένα ισλαμιστικά καθεστώτα», ρίχνοντας νερό στο μύλο της προπαγάνδας των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των Ευρωπαίων συμμάχων τους που, στο όνομα της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας» και του «εξτρεμισμού», στοχοποιούν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με ταξικό προσανατολισμό, το ριζοσπαστικό λαϊκό κίνημα, ενώ με παρόμοια προσχήματα έχουν εξαπολύσει μια σειρά πολέμους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τους απολύτως ενσωματωμένους στη στρατηγική του κεφαλαίου στόχους τους, είναι και η παρέμβασή τους στο Νταβός, κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ τον περασμένο Γενάρη, με στόχο να καταγγείλουν την κυριαρχία των ανδρών στο χώρο της οικονομίας, τη στιγμή που η αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στη διοίκηση των επιχειρήσεων αποτελεί ζήτημα το οποίο συγκεντρώνει το ενδιαφέρον και την προσοχή της ΕΕ και των κυβερνήσεων. Ο «πόλεμος» που έχουν κηρύξει στην «πατριαρχία» είναι στην πραγματικότητα προσπάθεια αναστύλωσης του φεμινισμού και των αντιλήψεών του. Είναι προσπάθεια να σβήσουν από τα μάτια των γυναικών τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους εκμεταλλευτές και τα συμφέροντά τους, από τη μια, και τους εργαζόμενους και την ικανοποίηση των αναγκών τους, από την άλλη.

Χρήσιμες υπηρεσίες στο σύστημα

Το επιχείρημα πως η αιτία από την οποία πηγάζει η ανισοτιμία των γυναικών και τα προβλήματα που αυτή συνεπάγεται είναι η «πατριαρχική» κοινωνία, τα στερεότυπα που επικρατούν σε αυτή, οι κοινωνικές και θρησκευτικές αντιλήψεις, άποψη που προβάλλεται και μέσα από τη δράση της οργάνωσης «Femen», συγκαλύπτει την ταξική ρίζα του γυναικείου ζητήματος. Συσκοτίζει το γεγονός ότι η ανισοτιμία και οι εκφράσεις της πηγάζουν από τις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής. Οι αναχρονιστικές αντιλήψεις είναι πρόβλημα υπαρκτό και ιδιαίτερα έντονο σε μια σειρά χώρες με χαμηλή καπιταλιστική ανάπτυξη και φεουδαρχικού τύπου κατάλοιπα. Ομως, η εξάλειψη της υλικής βάσης της ανισοτιμίας, ως επακόλουθο της ανατροπής των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, είναι προϋπόθεση, προκειμένου να οδηγήσει σε αλλαγή του εποικοδομήματος των αντιλήψεων και των πρακτικών που θα υψώνεται πλέον στηριζόμενο πάνω στη βάση της κοινωνικής ισότητας.

Η προβολή της «ακτιβιστικής» δράσης της οργάνωσης ως ριζοσπαστικής και προωθημένης μορφής πάλης, αξιοποιείται ώστε να παρουσιάζονται οι αγώνες και οι μορφές πάλης του εργατικού, του γυναικείου, του λαϊκού κινήματος με ταξικό, αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, ως ξεπερασμένα, ως αναποτελεσματικά, σε αντίθεση με τα «σύγχρονα» και «μοντέρνα» κινήματα. Η προσπάθεια αποπροσανατολισμού στοχεύει ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες που προέρχονται από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Η νεολαία είναι εκ των πραγμάτων πιο ευάλωτη στην παρέμβαση αυτή: Η κοινωνική πείρα που διαθέτει είναι περιορισμένη, ενώ δε γνωρίζει την ιστορία του εργατικού και γυναικείου κινήματος και τα συμπεράσματα που απορρέουν από αυτή. Ακόμα, η συμμετοχή της στο κίνημα και τους αγώνες είναι μικρή και ο βαθμός οργάνωσής της χαμηλός, έτσι που είναι πιο εύκολο να επηρεάζεται από τις «ακτιβιστικές» ενέργειες και να ελπίζει πως από αυτές μπορεί να προκύψει κάποια θετική αλλαγή.

Στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης και της βάρβαρης επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων γίνεται ακόμα πιο σαφές πως δεν βιώνει την ανισοτιμία και τις συνέπειές της με τον ίδιο τρόπο ολόκληρο το γυναικείο φύλο. Οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων είναι αυτές που υφίστανται την ταξική εκμετάλλευση και τη φυλετική καταπίεση, γι' αυτό έχουν συμφέρον από την ανάπτυξη και την οργάνωση της πάλης και με μαχητικές μορφές, για εξάλειψή τους. Η πάλη τους χρειάζεται να κατευθύνεται ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους, που αξιοποιούν την ανισότιμη θέση των γυναικών για να αυξάνουν την κερδοφορία τους. Να παραμερίσει τις αντιλήψεις που στοχεύουν την «πατριαρχική» κοινωνία και το άλλο φύλο με σκοπό να μείνει στο απυρόβλητο το σύστημα της εκμετάλλευσης, που φέρνει μόνο δεινά στις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών.


Ευτυχία ΧΑΪΝΤΟΥΤΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ