Τα ταξίδια του πρωθυπουργού σε Γερμανία, Γαλλία και ΗΠΑ και οι συζητήσεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο για μέτρα που θα συμβάλουν στο ξεπέρασμα της σημερινής κρίσης και θα αποτρέψουν δήθεν την επόμενη, κυριάρχησαν στις συζητήσεις των αστικών ΜΜΕ την περασμένη βδομάδα.

Η αποπροσανατολιστική για το λαό συζήτηση εξελίσσεται γύρω από δυο βασικούς πυλώνες: Τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου και την ανάληψη συντονισμένης δράσης από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα - σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο - για την καταπολέμηση των «κερδοσκόπων».

Σαν αφορμή για το ξεδίπλωμα της παραπάνω συζήτησης, παρουσιάζεται η κρίση στην Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό το δημοσίευμα μεγάλης γερμανικής εφημερίδας: «Ο αγώνας της Ελλάδας κατά των κερδοσκόπων άνοιξε σε πολλούς τα μάτια (...) Ετσι, το δράμα γύρω από την Ελλάδα και την οικονομία της έχει και τη θετική του πλευρά: Φαίνεται ότι επιτέλους οι πολιτικοί μας άρχισαν να αντιλαμβάνονται ποιο είναι το σωστό δίδαγμα από τη μεγάλη οικονομική κρίση του 1929».

Με τέτοια και άλλα επιχειρήματα προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το λαό. Παράλληλα, επιχειρούν να «χρυσώνουν το χάπι» για τα λαϊκά στρώματα λέγοντας: Μπορεί οι εργαζόμενοι να βρίσκονται αντιμέτωποι με σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, αλλά υπάρχουν κι άλλες πρωτοβουλίες για να ξεπεραστεί δήθεν η κρίση ή τουλάχιστον να μην ξεσπάσει ξανά τέτοια κρίση. Είναι όμως έτσι;

Η πρόταση για τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου (ΕΝΤ) πατάει στην ανάγκη να αποκτήσει η ΕΕ και η Ευρωζώνη πιο αποτελεσματικούς μηχανισμούς ελέγχου της πορείας των αντιλαϊκών ανατροπών σε ένα κράτος - μέλος, με αντάλλαγμα τη χρηματοδότηση για την επίτευξη της δημοσιονομικής σταθερότητας, όπως αυτή προβλέπεται από τις συναποφάσεις στο πλαίσιο της ΟΝΕ.

Το ΕΝΤ εμφανίζεται ως αντιπρόταση στην προσφυγή κάποιου κράτους - μέλους της Ευρωζώνης στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κάτι που κατά τους εκπροσώπους της Ευρωένωσης θα ισοδυναμούσε με παραδοχή της πολιτικής αδυναμίας της Ευρωζώνης να διαχειριστεί «τα του οίκου της».

Στην πραγματικότητα, αυτό το οποίο κρίνεται, είναι το ποιος θα έχει τον πολιτικό έλεγχο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε μια χώρα της Ευρωζώνης, όπου υπάρχει ενιαίο νόμισμα και μάλιστα ανταγωνιστικό προς το δολάριο. Είναι φανερό ότι όποιος έχει να προσφέρει το χρήμα, την ώρα που το έχει ανάγκη ένα κράτος - μέλος, είναι αυτός που θα επιβάλει και τους όρους στο παιχνίδι του παγκόσμιου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.

Στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κάθε κράτος - μέλος συμμετέχει με ποσοστώσεις, καταβάλλει δηλαδή ένα ποσό ανάλογα με το μέγεθος της οικονομίας του και σ' αυτήν τη βάση καθορίζεται και η ισχύς των ψήφων του στο πλαίσιο του ΔΝΤ. Οσο ισχυρότερη είναι η καπιταλιστική οικονομία, τόσο μεγαλύτερη και η δύναμη της ψήφου.

Το ΔΝΤ έχει ως εργαλεία επιβολής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων την επιτήρηση, την τεχνική βοήθεια, την «εκπαίδευση» και το δανεισμό των κρατών. Οι πόροι του σήμερα απαρτίζονται από 238 δισ. ευρώ από τις εισφορές των κρατών - μελών βάσει των ποσοστώσεων, 77 δισ. ευρώ αποθέματα χρυσού και 366 δισ. ευρώ επιπλέον δεσμευμένων πόρων. Τα δε εγκεκριμένα δάνεια αγγίζουν το ποσό των 128 δισ. ευρώ, ενώ 91 δισ. από αυτά δεν έχει ακόμα εκταμιευθεί.

Ανάλογα, συζητιέται να οργανωθεί και το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, το οποίο θα αντανακλά την ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη στο εσωτερικό της ΕΕ.

Την πρόταση για το ΕΝΤ επεξεργάζεται η Κομισιόν με τη Γερμανία, τη Γαλλία και άλλες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της ΕΕ. Οι συζητήσεις βρίσκονται ακόμα σε πρώιμο στάδιο, ενώ την ερχόμενη βδομάδα το θέμα ενδέχεται να συζητηθεί στο ΕΚΟΦΙΝ και στο Γιούρογκρουπ.

Σε κάθε περίπτωση, όλοι ξεκαθαρίζουν ότι η δημιουργία ενός τέτοιου Ταμείου δεν αποτελεί μορφή βοήθειας προς την Ελλάδα, καθώς για να λειτουργήσει απαιτεί πολύ χρόνο και μεταρρυθμίσεις στις ήδη υπάρχουσες συνθήκες της ΕΕ, ανάμεσά τους και στην Ευρωσυνθήκη.

Μιλώντας για το ΕΝΤ, η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ το περιέγραψε σαν έναν μηχανισμό που θα λειτουργεί με πολύ αυστηρότερους όρους από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η λειτουργία του δεν ακυρώνει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, θα αποτελεί «ύστατο καταφύγιο» για τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα και κυρίως θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα «μηχανισμό κυρώσεων» εναντίον των χωρών που εμφανίζουν πολύ μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα.

Ανάμεσα στις κυρώσεις που προτείνονται, είναι η προσωρινή αναστολή του δικαιώματος ψήφου κατά τις υπουργικές συνόδους της ΕΕ των κρατών που αντιμετωπίζουν μεγάλα ελλείμματα, η αναστολή των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων προς το κράτος - μέλος, ή ακόμα και προσωρινή αποπομπή από την ευρωζώνη μέχρι το εν λόγω κράτος να πετύχει τη δημοσιονομική εξυγίανση.

Ολα τα παραπάνω σενάρια επιβεβαιώνουν ότι το εκκολαπτόμενο ΕΝΤ, αν τελικά δημιουργηθεί, θα αποτελέσει έναν ακόμα μηχανισμό ελέγχου στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, με αυστηρότατους όρους υπαγωγής μιας χώρας - μέλους, τους οποίους θα κληθούν ξανά να πληρώσουν από την τσέπη τους οι λαοί.

Στην ίδια ρότα του αποπροσανατολισμού, προβάλλεται ως αντίδραση απέναντι στην οικονομική κρίση, η ενίσχυση του συντονισμού μεταξύ των κρατών εναντίον των κερδοσκόπων. Ρόλο «πρώτου βιολιού» εμφανίζεται να επιδιώκει η ΕΕ, που σύμφωνα με τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, θα πιέσει για παγκόσμιο συντονισμό κατά της κερδοσκοπίας και θα θέσει το θέμα στους «G - 20».

Οι κυβερνήσεις Γερμανίας και Γαλλίας παρουσιάζονται να ηγούνται μιας πρωτοβουλίας «καταδίωξης» των κερδοσκόπων. Ελλάδα και Λουξεμβούργο απέστειλαν την περασμένη Τετάρτη κοινή επιστολή προς τον πρόεδρο της Κομισιόν με τις προτάσεις τους για προστασία από «κερδοσκοπικά παιχνίδια» σε βάρος χωρών που απειλούνται με χρεοκοπία. Στο εσωτερικό της ΕΕ αναμένονται επίσης νομοθετικές προτάσεις μέχρι το καλοκαίρι καθώς και «πρόταση οδηγίας για τις καταχρηστικές πρακτικές στην αγορά» ως το τέλος του χρόνου.

Για να διασώσουν τον καπιταλισμό, προσπαθούν να αποδώσουν την καπιταλιστική κρίση στην «κερδοσκοπία των αγορών» και να θολώσουν τα νερά με μέτρα τα οποία θα βάλουν δήθεν φρένο στις αγορές. Αποσπούν τις «αγορές» από το καπιταλιστικό σύστημα, προσπαθούν να τις παρουσιάσουν σαν κάτι το στρεβλό στη λειτουργία του. Κρύβουν ότι οι χρηματιστηριακές και επενδυτικές μεγαλοεπιχειρήσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποταμιευτήρες της κλεμμένης υπεραξίας από εκατομμύρια εργάτες, που επιστρέφουν στην καπιταλιστική παραγωγή σαν επενδυόμενο κεφάλαιο, με κριτήριο πάντα το μέγιστο δυνατό κέρδος.

Από τα ίδια κεφάλαια δανείζονται και οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις, προκειμένου να εξυγιάνουν τα δημοσιονομικά τους, να κάνουν δηλαδή το κράτος πιο λειτουργικό για τους καπιταλιστές. Από αυτή τη σκοπιά, οι λεγόμενες «αγορές» είναι οργανικό κομμάτι στη λειτουργία του καπιταλισμού και όχι στρέβλωσή του, όπως προσπαθούν να τις παρουσιάσουν οι ιμπεριαλιστές για να εξαγνίσουν τις λαϊκές αντιδράσεις και να εξωραΐσουν τον καπιταλισμό που παράγει και αναπαράγει τις κρίσεις.

Είναι οι ίδιες οι αστικές κυβερνήσεις που θεσμοθέτησαν την απόλυτη ελευθερία του κεφαλαίου, σαν αναγκαία προϋπόθεση για την αύξηση της κερδοφορίας των πολυεθνικών, κομμάτι των οποίων είναι οι «αγορές» και οι μεγάλοι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οίκοι. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των «αγορών» και των μονοπωλίων σε κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο, καθιστά αδύνατο ακόμα και αυτόν τον επίπλαστο συντονισμό που δήθεν προωθούν σήμερα οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες στη μία και την άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Συνεπώς, ο δήθεν συντονισμός των κυβερνήσεων κατά των κερδοσκόπων, η κοινή «προσπάθεια» Γαλλίας - Γερμανίας - Λουξεμβούργου - Ελλάδας, ακόμα και η προβολή του Ελληνα πρωθυπουργού ως ισχυρού παράγοντα στη διεθνή σκακιέρα που προωθεί αυτόν ακριβώς το συντονισμό, αποσκοπεί αν μη τι άλλο στη συγκάλυψη των ίδιων των αιτιών της κρίσης, της ίδιας της φύσης του καπιταλισμού.

Αντί επιλόγου, μια αποκαλυπτική περιγραφή σε άρθρο της «Ουάσιγκτον Ποστ»: «Καθώς παρακολουθώ το σάλο που έχει προκληθεί γύρω από το ρόλο της Γουόλ Στριτ στην ελληνική κρίση, ένα από τα πράγματα που με εκπλήσσουν είναι το γεγονός ότι κάποιοι εκπλήσσονται με τη συμπεριφορά της Γουόλ στριτ. Είστε εξοργισμένοι που η Γουόλ Στριτ βοήθησε την Ελλάδα να κρύψει μέρος του χρέους της και μετά άρχισε να βάζει στοιχήματα ότι το χρέος δε θα ξεπληρωθεί; Καλώς ήρθατε στον πραγματικό κόσμο των αγορών το 2010 (...) H Γουόλ Στριτ δεν προσπαθεί να βλάψει την Ελλάδα. Θέλει απλώς να βγάλει χρήματα. Αν υπήρχε δυνατότητα να βγει κέρδος με τη δημιουργία επενδυτικών εργαλείων που θα έκαναν την Ελλάδα πιο εύπορη και λιγότερο χρεωμένη, η Γουόλ Στριτ θα τα δημιουργούσε με χαρά».