ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 14 Μάρτη 2010
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΦΡΙΚΗ
Το νέο «Ελ Ντοράντο» για τις εταιρείες πετρελαίου...

Πλατφόρμες εξόρυξης «μαύρου χρυσού» στο Σουδάν στην εκμετάλλευση των πολυεθνικών, ενώ ο λαός πεθαίνει από την πείνα και τις ασθένειες

Associated Press

Πλατφόρμες εξόρυξης «μαύρου χρυσού» στο Σουδάν στην εκμετάλλευση των πολυεθνικών, ενώ ο λαός πεθαίνει από την πείνα και τις ασθένειες
H τελευταία 20ετία έφερε αρκετές χώρες της Δυτικής Αφρικής (π.χ. Νιγηρία, Μαυριτανία, Γκαμπόν, Γουινέα Ισημερινού, Καμερούν, Ναμίμπια κ.ά.) στη λέσχη των πετρελαιοπαραγωγών χωρών, γεμίζοντας παράλληλα τις δεξαμενές των ΗΠΑ από μία εναλλακτική πηγή «μαύρου χρυσού», πλην των «παραδοσιακών» σε Μέση Ανατολή και κεντρική Ασία... Τότε, αρκετές αμερικανικές, βρετανικές, γαλλικές και άλλες δυτικές εταιρείες μπήκαν στο δυτικό τμήμα της «Μαύρης Ηπείρου» με την άνεση του πρώην και νυν (νεο)αποικιοκράτη, θησαυρίζοντας (με τη βοήθεια της σημαντικής ανόδου στην τιμή του πετρελαίου τα τελευταία χρόνια) εις βάρος των λαών της περιοχής, που δεν είδαν ούτε δολάριο τσακιστό από την εκμετάλλευση του πλούτου του υπεδάφους των χωρών τους.

Στο μεσοδιάστημα, μπήκαν και άλλοι παίκτες στην αρένα των αφρικανικών πρώην αποικιών της Δύσης με τους Ασιάτες (και ιδιαίτερα τους Κινέζους, τους Ινδούς και τους Μαλαισιανούς) να διεκδικούν με αξιώσεις και με φιλικότερες οικονομικές πολιτικές σημαντικό μερίδιο από την πίτα του πλουσιότατου υπεδάφους της Αφρικής. Σε χώρες όπως το Σουδάν και το Τσαντ, που είτε «ξεχάστηκαν» για μία σειρά λόγους απ' τις δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες, είτε χαρακτηρίστηκαν σαν «παρίες» από τα κυβερνητικά επιτελεία των ΗΠΑ και των Δυτικών συμμάχων τους, ασιατικές πετρελαϊκές εταιρείες (από Κίνα, Μαλαισία, Ινδία κ.λπ.) προχώρησαν τα δικά τους σχέδια εξερεύνησης και εκμετάλλευσης του πετρελαίου που βρήκαν, αναγκάζοντας τους Δυτικούς να «αναθεωρήσουν» και να «αναθερμάνουν» το ενδιαφέρον τους στην περιοχή.

Η Ουγκάντα ανοίγει την όρεξη...

Η τρέχουσα 10ετία θέλει το νέο πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού στην Ανατολική Αφρική. Σε σύνοδο πετρελαϊκών εταιρειών και κυβερνητικών παραγόντων που πραγματοποιήθηκε αυτή τη βδομάδα στο Χιούστον του Τέξας των ΗΠΑ διαπιστώθηκαν οι μεγάλες βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες «δυνατότητες» για τεράστια κέρδη από την εκμετάλλευση σημαντικότατων αποθεμάτων σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο και η ευκαιρία για διάφορες χρυσές μπίζνες σε χώρες όπως η Σομαλία, η Κένυα, η Αιθιοπία, η Ουγκάντα, η Τανζανία, η Μαδαγασκάρη, η ΛΔ Κονγκό και το νότιο Σουδάν (του οποίου την ανεξαρτητοποίηση προωθούν με το σχετικό δημοψήφισμα του 2011 οι ΗΠΑ για τους δικούς τους, ευνόητους λόγους...). Κατά «σύμπτωση», η πολιτικο-οικονομική κατάσταση σε πολλές από αυτές τις ανατολικο-αφρικανικές χώρες είναι έκρυθμη ή (στην καλύτερη περίπτωση) ρευστή, γεγονός που εμποδίζει ή «παγώνει» τα επενδυτικά σχέδια πιθανών αντιπάλων. Ωστόσο, η ρευστή κατάσταση που επικρατεί σε πολλές από αυτές τις χώρες (π.χ. Σομαλία, Αιθιοπία, Σουδάν, Κένυα) δίνει παράλληλα την κατάλληλη ευκαιρία σε δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να επιχειρήσουν την επιβολή «λύσεων» και εύθραυστων «ειρηνευτικών σχεδίων», ώστε να βάλουν στο χέρι, με το λιγότερο δυνατόν αντίκρισμα, οι δικές τους εταιρείες φυσικού αερίου και πετρελαίου τον πλούτο των ανατολικο-αφρικανικών χωρών.

Γεγονός, πάντως, είναι πως το νέο Μήλον της Εριδος με άρωμα πετρελαίου βρίσκεται πλέον σ' αυτήν την πλευρά της Αφρικής, όπου πολλές ευρωπαϊκές, αμερικανικές και ασιατικές πολυεθνικές και μικρότερες πετρελαϊκές εταιρείες ορέγονται τα σημαντικά αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου που ανακαλύπτονται εκεί κάθε τόσο.

Σύμφωνα μάλιστα με σχετική ανταπόκριση του Γαλλικού Πρακτορείου, πολλές εταιρείες έχουν αρχίσει έρευνες σε χώρες της ανατολικής Αφρικής μετά την ανακάλυψη (το 2006) σημαντικών κοιτασμάτων πετρελαίου στη λίμνη Αλμπερ της Ουγκάντας (εκμεταλλεύσιμης ποσότητας άνω των δύο δισ. βαρελιών) από την ιρλανδο-βρετανική (άγνωστη ως τότε) πετρελαϊκή εταιρεία «Tullow» και τη βρετανική «Heritage Oil», η οποία αποφάσισε πρόσφατα να πουλήσει το 50% του μεριδίου της δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε εταιρείες όπως οι «Dominion Oil», «Neptuno Petroleum» και η ιταλική πετρελαϊκή ΕΝΙ να μπουν στο παιχνίδι. Η παραγωγή πετρελαίου στη λίμνη Αλμπερτ της Ουγκάντας προβλέπεται να ξεκινήσει το 2011, δίνοντας σε πρώτη φάση πάνω από 10.000 βαρέλια τη μέρα και ως το 2018 πάνω από 350.000 βαρέλια αργού ημερησίως.

Τον περασμένο Φλεβάρη, η τεξανή πετρελαϊκή εταιρεία «Anadarko Petroleum» ανακοίνωσε ότι εντόπισε τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου σε υποθαλάσσιες περιοχές ανοιχτά της Μοζαμβίκης. Εκεί, ανάλογες έρευνες διενεργεί και η νορβηγική πετρελαϊκή εταιρεία «Statoil», ενώ για πετρέλαιο ψάχνει σε διάφορες περιοχές της Τανζανίας και η γαλλική πετρελαϊκή εταιρεία «Μaurel & Pom».

Στις περιοχές Νταρχούρ και Νόντουλ της Σομαλίας, καθώς και στη νοτιοανατολική τεράστια επαρχία Ογκαντέν της Αιθιοπίας έχουν εντοπιστεί σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου (πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων βαρελιών αξιοποιήσιμου πετρελαίου).

Η μικρή και σχετικά άγνωστη κινέζικη πετρελαϊκή εταιρεία «Shaanxi Yanchang Petroleum» κάνει έρευνες για την εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου περίπου 3,6 δισ. βαρελιών και 66 δισ. κ.ε. φυσικού αερίου σε διάφορες περιοχές της Μαδαγασκάρης...

Στην Κένυα, το 2002, οι άδειες εξόρυξης για πετρέλαιο ήταν μόλις οκτώ (εκ των οποίων οι δύο δόθηκαν στην κρατική κινεζική πετρελαϊκή CNOOC), ενώ σήμερα οι άδειες έρευνας για γεωτρήσεις πετρελαίου ξεπερνούν τις 20. Πολλές πετρελαϊκές εταιρείες έχουν αρχίσει έρευνες και επενδύσεις στην Κένυα, γιατί, όπως λέγεται χαρακτηριστικά, το ζήτημα στη χώρα αυτή δεν είναι εάν υπάρχει, αλλά πού ακριβώς υπάρχει πετρέλαιο...

Γενικά, η βελτίωση της τεχνολογίας γεώτρησης πετρελαίου σε μεγάλα βάθη, η μείωση (πολιτικο-οικονομικού) ρίσκου σε χώρες της περιοχής, αλλά και η σημαντική άνοδος στις διεθνείς τιμές ενέργειας έχουν στρέψει το ενδιαφέρον πολλών εταιρειών σε αφρικανικές χώρες που έως πρότινος θεωρούνταν «ξεχασμένες» ή υπολογίζονταν για «αργότερα». Προφανώς, ήρθε και γι' αυτές τις χώρες η «ώρα» τους. Ομως, το θέμα είναι πώς θα καταφέρουν οι λαοί της περιοχής να νικήσουν στον πόλεμο για μία καλύτερη ζωή μακριά απ' τη φτώχεια, τη μιζέρια, τη ρύπανση, τη διαφθορά και την ανομία που «συνοδεύουν» συνήθως τις μπίζνες των ξένων εταιρειών ενέργειας που εποφθαλμιούν τη μερίδα του λέοντος απ' τον ορυκτό πλούτο τους... Μονόδρομος και για τους λαούς είναι η σύγκρουση με το διεθνή ιμπεριαλισμό και την εξουσία του κεφαλαίου, ώστε να γίνουν αφέντες στον τόπο τους.


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ


Εν μέσω ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων

Ενας κύκλος δείχνει να έκλεισε, ένας νέος δείχνει να ανοίγει. Το ταξίδι του Ελληνα πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου σε Γερμανία, Γαλλία, ΗΠΑ και η διαφαινόμενη κατάληξή του κάτι τέτοιο δείχνει. Ολα ξεκίνησαν με τις επικίνδυνες επιπτώσεις της κρίσης του διεθνούς κεφαλαιοποιητικού χρηματοπιστωτικού συστήματος στον αδύνατο κρίκο της ευρωενωσίτικης καπιταλιστικής Ευρώπης, την Ελλάδα. Το τεχνητό κλίμα της οικονομικής τρομοκρατίας βοήθησε στην επιβολή αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων. Η ελληνική αστική τάξη έριξε ως τιμάριο στη διεθνή κεφαλαιοκρατική αγορά τον εργαζόμενο λαό για να πάρει έγκριση ανοχής από τους πολιτικούς εκπροσώπους του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Η διεθνής των τοκογλύφων μπορεί να μείνει ικανοποιημένη. Η Γερμανίδα Καγκελάριος και ο Γάλλος Πρόεδρος ανακάλυψαν ένα νέο δικό τους σύστημα τοκογλυφίας το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Είναι κάτι ανάλογο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ετσι επέρχεται η σύγκλιση στο εσωτερικό της διεθνούς της κεφαλαιοκρατίας. Ο γαλλογερμανικός άξονας μπορεί να στάθηκε ανίκανος να αποδεσμευτεί από το αμερικανοκρατούμενο ΝΑΤΟ. Μπορεί να έθαψε στα αζήτητα την Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση ως ξεχωριστό στρατιωτικό πόλο. Μπορεί οι Γάλλοι «πουρκουάδες» να επανήλθαν στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Ομως επιβεβαιώνουν τη χαμερπή ισχυροσύνη τους όταν πρόκειται για οικονομικά τιμάρια της Ευρωένωσής τους.

Κάθε παρακατιανή αστική τάξη όπως η ελληνική καταχρεώνεται από τους ίδιους με διάφορους τρόπους . Αυτή μετακυλίει το χρέος στο λαό της και τον υποχρεώνει να το πληρώσει. Γι' αυτό πρέπει να ληφθούν από τους ισχυρούς δανειστές, δηλαδή τους ίδιους, επιπρόσθετα θεσμικά μέτρα, ώστε να διασφαλίζεται ότι η πληρωμή για τα δανεικά και τα τοκοχρεολύσια θα μείνουν αποκλειστικά στο ευρωενωσιακό αξονικό γαλλογερμανικό θησαυροφυλάκιο. Εδώ οφείλεται η έκδηλη ανησυχία της Α. Μέρκελ και εδώ το ύφος του θεράποντος του Ν. Σαρκοζί. Ετσι υιοθετείται ο ευρωενωσίτικος κλάδος του ΔΝΤ που πρότεινε ο Ελληνας πρωθυπουργός, για να αποσπάσει την ανοχή τους στο χρέος. Πίσω από το γαλλογερμανικό θέατρο του «καλώς τον Γιώργο» ξεπρόβαλε το ταξίδι του Ελληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και η συνάντηση με τον Αμερικανό Πρόεδρο.

Το όλο εμπλέκεται στα γρανάζια των ενδοϊμπεριαλιστικών καπιταλιστικών ανταγωνισμών. Επιστρατεύτηκε το επιτελείο του Λευκού Οίκου για να εκφράσει «φιλία» και «κατανόηση» στον Ελληνα πρωθυπουργό. Επιστρατεύθηκε και το ελληνο-αμερικανικό λόμπι για την τηλεοπτική φιέστα. Παρασκηνιακά ειπώθηκαν πολλά ως φαίνεται. Το μόνο που ειπώθηκε δημοσίως είναι η ευθυγράμμιση του Προέδρου των ΗΠΑ να μεταφέρει το ζήτημα των «κερδοσκόπων» στη Σύνοδο των G20. Πρόκειται για την μεταφορά του προβλήματος από τα ευρωενωσίτικα γραφεία σε χώρο που ελέγχεται από τις ΗΠΑ. Είναι τελικά ένα ολοφάνερο ευρωατλαντικών ανταγωνισμών με ευκαιριακό διεκδικούμενο τιμάριο την Ελλάδα και έπεται η συνέχεια.

Καυτή προβάλλει η ερώτηση: Τι συζητήθηκε για τα εθνικά προβλήματα της Ελλάδας όπως το Αιγαίο, Θράκη, ΠΓΔΜ, Κοσσυφοπέδιο, Αλβανία, Αφγανιστάν; Τι για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις; το Κυπριακό; Τι για την τρομοκρατία και το μεταναστευτικό; Τι για τις πλουτοπαραγωγικές υποθαλάσσιες πηγές της Ελλάδας; Η απάντηση στην πρόσφατη επιστολή του Τούρκου πρωθυπουργού από τον Ελληνα πρωθυπουργό παραμένει μυστική. Το ίδιο και οι τωρινές συνομιλίες κυρίως με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και την Υπεξ Χίλαρι Κλίντον. Ο λαός των Ελλήνων επιβάλλεται να ανησυχεί.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ