Στιγμιότυπο από παλιότερη κινητοποίηση

Τα δύο σωματεία μέχρι και την τελευταία στιγμή συνεχίζουν και εντείνουν τον αγώνα που δίνουν για την επιτυχία της απεργίας στα θέατρα. Είναι ένας αγώνας που δίνεται εδώ και πέντε μήνες για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στο «ελεύθερο» θέατρο, μετά και την υπογραφή Σύμβασης στο Εθνικό, το ΚΘΒΕ και το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Ολους αυτούς τους μήνες, έχουν πραγματοποιηθεί Γενικές Συνελεύσεις, συζητήσεις με τους θιάσους, καλλιτεχνικά δρώμενα και κινητοποιήσεις έξω από τα θέατρα, που έχουν φέρει στο προσκήνιο τις ανάγκες των συντελεστών της θεατρικής παράστασης.

Το ΣΕΗ, με ανακοίνωσή που διακινεί στα θέατρα, ξεκαθαρίζει ότι κλιμακώνει τον αγώνα μέχρι την υπογραφή της Σύμβασης. Σε αυτήν την εφ' όλης της ύλης ανακοίνωση ενημερώνει τον κλάδο για την εξέλιξη της μάχης μέχρι στιγμής και αναφέρει ανάμεσα στα άλλα:

«Η εργοδοσία στην αρχή αρνήθηκε να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, παρουσιάζοντας ενιαίο μέτωπο απέναντι στις διεκδικήσεις του κλάδου. Ωστόσο, ύστερα από τις πολύμορφες κινητοποιήσεις και την πίεση που ασκήσαμε στην εργοδοσία, κάποιοι αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν τη διαπραγμάτευση. Από μεριάς της διοίκησης του ΣΕΗ μπήκαν στο επίκεντρο τα ζητήματα των απλήρωτων προβών, της ασφάλισης, της διάρκειας των συμβάσεων, των όρων πρόσληψης, των ωραρίων. Δηλαδή όλων εκείνων των όρων που εξασφαλίζουν ότι θα μπορούμε να ζούμε από τη δουλειά μας με αξιοπρέπεια.

Στον αντίποδα αυτής της προσπάθειας, προσπαθούν να βάλουν εμπόδια η κυβέρνηση αλλά και η διοίκηση της Ομοσπονδίας (ΠΟΘΑ).

Η ΠΟΘΑ, χωρίς καμία απόφαση Διοικητικού Συμβουλίου, μακριά από τον κλάδο, μας καλεί να δείξουμε εμπιστοσύνη στο υπουργείο και την κυβέρνηση, που έχουν βάλει σφραγίδα και έχουν νομιμοποιήσει όλο αυτό το καθεστώς που βιώνουμε σήμερα (...).

Επιδιώκουν να κάνουν αυτό που έκαναν και σε άλλους κλάδους (στον Επισιτισμό, στον Τουρισμό). Να διαπραγματευτούν με ένα περιεχόμενο που παραμένει άγνωστο τόσο στον κλάδο, στα σωματεία - μέλη της ΠΟΘΑ, όσο και στα μέλη του ΔΣ της Ομοσπονδίας που δεν ανήκουν στην παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν έχει γίνει καμία συνεδρίαση Διοικητικού Συμβουλίου. Ετοιμάζονται να υπογράψουν και να συμφωνήσουν κανονιστικές ρυθμίσεις που θα αλλάξουν άρδην τα θεσμικά μας κεκτημένα, καθώς και τη σύμβαση που είχαν φέρει σαν πρόταση και παλιότερα, όταν αυτές οι δυνάμεις ήταν στη διοίκηση του ΣΕΗ. Μια πρόταση που θα κατοχυρώνει και στα χαρτιά τις απάνθρωπες συνθήκες που ήδη εργαζόμαστε (...).

Δεν θα τους περάσει! Το ΣΕΗ θα συνεχίσει τη μάχη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Αυτή η μάχη είναι δική μας και θα τη δώσουμε μέσα και έξω από τα θέατρα, γιατί δεν παραχωρούμε τη ζωή και την τέχνη μας!».

Ο Χρήστος Σιμαρδάνης γεννήθηκε το 1956, στην Αλεξάνδρεια, από Ελληνες γονείς με καταγωγή από την Ικαρία. Στην Ελλάδα ήρθε με την οικογένειά του το 1962. Σπούδασε υποκριτική στη Σχολή του Πέλου Κατσέλη και στο Λονδίνο στο Central School of Speech and Drama.

Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του '80 με συμμετοχή σε αρκετές παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, στο Χορό. Συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ στις παραστάσεις: «Ο γλάρος» του Τσέχοφ (26/3/2015). «Σερσέ λα φαμ» του Πασχάλη Στρατή (2014) και «Το τίμημα» του Μίλερ (2014). Στο ελεύθερο θέατρο έπαιξε: «Η σημασία να είναι κανείς σοβαρός», «Βγάλε τον υπουργό από την πρίζα» των Ρέππα - Παπαθανασίου, «Σεσουάρ για δολοφόνους», «Ο μεγάλος και ο μικρός», «Μαντάμ Σουσού», «Η Μαργαρίτα Γκοτιέ ταξιδεύει απόψε...», «Ειρήνη», «Μαύρη κωμωδία», κ.ά.

Με τον Πέτρο Φιλιππίδη έκανε τη μετάφραση και απόδοση των έργων «Μαύρη κωμωδία» του Πίτερ Σάφερ, «Ιδιωτικές ζωές» και «Χάρολντ και Μοντ». Επίσης, με τον Πέτρο Φιλιππίδη και τον Γιάννη Μπέζο έκαναν τη μετάφραση του έργου «Απατεώνες και τζέντλεμεν», ενώ με τον Π. Φιλιππίδη συνυπογράφουν τη διασκευή του έργου «Υπηρέτης δύο αφεντάδων».

Στον κινηματογράφο συμμετείχε στις ταινίες: «Πέτρινα χρόνια», «Ο έρωτας του Οδυσσέα», «Ο μελισσοκόμος», «Με φόβο και πάθος», «Μανία», «Βίος και πολιτεία», «Το κλάμα βγήκε από τον παράδεισο», «Ο Ηλίας του 16ου», «Το κολιέ», «Καραβάν σαράι», κ.ά. Στην τηλεόραση συμμετείχε στις σειρές: «Η ζωή του Αττίκ», «Ακυβέρνητες πολιτείες», «Το δις εξαμαρτείν», «Μάνα είναι μόνο μία», «Οι μάγισσες», «Η ζωή του Παπαδιαμάντη», «Νταντά», «Λατρεμένοι μου γείτονες», «Το αμάρτημα της μητρός μου».

Οι γονείς του, Δέσποινα και Γιώργος, ήταν μέλη του ΚΚΕ και ο ίδιος είχε δηλώσει: «Θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ένα ιδιόμορφο είδος ψηφοφόρου, καθώς πάππου προς πάππου, που λένε, έχω αριστερά συναισθήματα και διαθέσεις και πάντα ψηφίζω ΚΚΕ».

Χαρισματικός και αξιαγάπητος, με το χιούμορ να μην τον εγκαταλείπει ούτε στις δύσκολες στιγμές, ο Χρήστος Σιμαρδάνης αυτοβιογραφείται: «Εκανε πολλές απόπειρες σπουδών κυρίως ψάχνοντας τα ταλέντα του ή να βρει την ψυχή του. Την οποία και τα οποία δεν έχει εντοπίσει ακριβώς. Αν ήταν όταν έπρεπε πιο μελετηρός, ίσως να είχε γίνει αρχαιολόγος ή ιστορικός. Και τώρα προσπαθεί να γεμίσει τα κενά κάνοντας θέατρο. Εδώ και ένα χρόνο δε πολύ εποικοδομητικά στο ΚΘΒΕ. Φαίνεται ότι τα πράγματα πήραν το δρόμο μόνα τους. Αλλωστε, τα πράγματα γίνονται όταν αυτά θέλουν. Θεωρείται χαριτωμένος και ευφυής από τους φίλους του. Και τεμπέλης, αναβλητικός και παρορμητικός από τους πιο προσεκτικούς παρατηρητές. Περιμένει με περιέργεια να γεράσει κι άλλο και να πεθάνει μήπως και ανακαλύψει κάτι. Η δε μόνη κριτική που εκτίμησε ιδιαίτερα και θυμάται είναι ότι αποτελεί ζωντανό παράδειγμα του τι σημαίνει να έχεις χιούμορ και όχι να κάνεις πλάκα».

Η κηδεία του θα γίνει αύριο, Πέμπτη 15 Μάρτη, στις 13.45, από το Νεκροταφείο Ζωγράφου.

• Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών εκφράζει τη θλίψη του για το θάνατο του Χρήστου Σιμαρδάνη και σημειώνει μεταξύ άλλων: «Συνάδελφος με χιούμορ, καθαρή γνώμη, αξιοπρέπεια και αγάπη για το συνάδελφο, βοηθούσε πάντα τους νεότερους κι έλεγε σε κάθε ευκαιρία τα πράγματα με τ' όνομά τους».