Το κλάμα, δήθεν, για τις κατασχέσεις ακινήτων είναι κάλπικο. Το αποκαλύπτει σαν κάλπικο το ίδιο το «επιχείρημα»: Η χώρα, γράφει ο αναλυτής στο «Βήμα», σοβιετοποιείται! Στον έντρομο μικροϊδιοκτήτη προβάλλει ως κίνδυνο ένα οικονομικο - κοινωνικο - πολιτικό σύστημα όπου όχι μόνο δεν υπήρχε άστεγος, αλλά ήταν διπλά και τριπλά κατοχυρωμένο το δικαίωμα στη στέγη, το δικαίωμα συνολικά σε μια αξιοπρεπή διαβίωση, σ' αντίθεση με τη σημερινή καπιταλιστική πραγματικότητα όπου αυξάνονται ραγδαία οι άστεγοι και πεθαίνουν άνθρωποι στους δρόμους.

Γιατί, όμως, ενώ γνωρίζουν την αλήθεια καταφεύγουν σε χοντράδες;

Επειδή προετοιμάζουν το λαό να δεχτεί μοιρολατρικά μια τεράστια αρπαγή της μικρής ατομικής περιουσίας που προορίζεται να γίνει κεφάλαιο για μια χούφτα μεγαλοκαπιταλιστές (αδιάφορο αν αυτοί σε μια φάση θα είναι δύο τραπεζίτες κι αύριο δέκα εταιρείες real estate). Παράλληλα, προσπαθούν να διαμορφώσουν συμμαχία για μια πράξη που ήδη έχουν προαναγγείλει: Την οριστική διαγραφή ποσών ύψους πολλών δεκάδων δισ. ευρώ που χρωστάνε μια χούφτα καπιταλιστές και τα οποία χρέη έχουν ήδη χαρακτηρίσει «ανεπίδεκτα είσπραξης». Μιλώντας γενικά για το πόσο κακές είναι οι κατασχέσεις καλούν τον μικροϊδιοκτήτη να σταθεί αλληλέγγυος στον καπιταλιστή που αξιώνει να μην πληρώσει.

Πρόκειται για μια κατάσταση που φανερώνει και αυτή τα αδιέξοδα ενός συστήματος του οποίου η ανάπτυξη σημαίνει όλο και πιο συγκεντρωμένα κεφάλαια, όλο και πιο διευρυμένη φτώχεια. Το κράτος - το κράτος των καπιταλιστών - είναι ο ρυθμιστής αυτής της παλάντζας.

Κάλπικες είναι και οι αντιδράσεις διαφόρων για τις δηλώσεις Μέργου, σε σημείο που να τους παίρνει στο ψιλό ο αρθρογράφος στην «Καθημερινή» που τους υπενθυμίζει ότι είναι οι ίδιοι που επί τρία χρόνια εξυμνούν αυτήν την πολιτική, συστατικό στοιχείο της οποίας είναι το τσάκισμα των μισθών.

Σ' αντίθεση με το κλάμα στον αστικό Τύπο, ο «Ριζοσπάστης» κοφτά τόνισε: Η κυβέρνηση, προκειμένου να συμβάλει στην αντιμετώπιση της χασούρας κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών λόγω οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης και να σώσει το κεφάλαιο από τις καταστροφικές της συνέπειες, είναι έτοιμη να καταστρέψει ολοκληρωτικά την εργατική τάξη (...) η κυβέρνηση είναι έτοιμη, προκειμένου να προσελκύσει επενδύσεις, να δημιουργήσει τις ευνοϊκότερες συνθήκες εκμετάλλευσης των εργατών (...) αυτές οι δηλώσεις έρχονται τη στιγμή που λήγουν πολλές κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις και ενώ οι μεγαλοεπιχειρηματίες απαιτούν να ισοπεδωθούν οι μισθοί στο ύψος του κατώτατου, που η κυβέρνηση θα καθορίζει με νόμο.

Οι επιδιώξεις για τους μισθούς είναι μέρος της πολιτικής που παράλληλα επιδιώκει να καταργήσει το δικαίωμα στην απεργία, να σμπαραλιάσει το συνδικαλιστικό κίνημα, πατώντας στο έδαφος που ήδη έχουν στρώσει οι κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές.

Για την εργατική τάξη δεν είναι απλά μια ακόμα αιτία πολέμου, ο πόλεμος ήδη διεξάγεται. Είναι πρόκληση για άμεση απάντηση με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Η μάχη για τις Συλλογικές Συμβάσεις που είναι μπροστά αποκτά αναγκαστικά χαρακτηριστικά γενικευμένης αντιπαράθεσης. Η απεργία στις 20 Φλεβάρη μπορεί να σηματοδοτήσει μια νέα αφετηρία για το εργατικό λαϊκό κίνημα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ κόντρα στη σφαγή του κατώτερου μισθού

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: «Φρένο» στις προσδοκίες για χαλάρωση λιτότητας

Η ΕΛΛΑΔΑ: Μας προετοιμάζουν για κινέζικους μισθούς

Η ΑΥΓΗ: Κυβερνητικό σήμα προς ΣΕΒ: κόψτε κι άλλο τους μισθούς

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Λάθος και πάθος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Καταπίνει το λάθος και κάνει άλλα δύο

ΤΑ ΝΕΑ: Μαχαίρι στα δωρεάν φάρμακα των Ταμείων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μείωση ΦΠΑ στην εστίαση ζητάει η κυβέρνηση

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Xaircut έως 20% στα χρέη του ΕΟΠΥΥ

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Εφοδος στα αρχεία κατασκευαστών

6 ΜΕΡΕΣ: Στη λίστα 2ος σύμβουλος του Μαξίμου

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Εξαρση στην κλοπή ρεύματος

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Δάνεια, ειδική ρύθμιση για ΟΕΚ

ΕΘΝΟΣ: Πώς θα γίνουν οι μετεγγραφές σε ΑΕΙ - ΤΕΙ

«Η λήξη δεκάδων κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών Συμβάσεων στις 14 Φλεβάρη αλλά και τις επόμενες βδομάδες, θα σηματοδοτήσει ένα νέο γύρο επίθεσης στο εργατικό εισόδημα. Η μεγαλοεργοδοσία (...) ετοιμάζεται τώρα να επελάσει εκ νέου στους μισθούς και στα μεροκάματα, να συντρίψει τις Συμβάσεις, να εκβιάσει χωρίς το παραμικρό εμπόδιο τους εργαζόμενους βάζοντας στον κρόταφό τους την ατομική σύμβαση».

(...) «Παρά τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων ο αντίπαλος δεν είναι παντοδύναμος. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνει - από μια άλλη πλευρά - και το αμόκ καταστολής και πυγμής που έχει πιάσει την κυβέρνηση και τους μπιστικούς της στα αστικά Μέσα Μαζικής Παραπλάνησης. Μαρτυρά το φόβο τους μπροστά στο εργατικό ξύπνημα. Γιατί οι εργάτες έχουν τη δύναμη να αντισταθούν, έχουν την πείρα μαζί με τις ταξικές δυνάμεις μέσα στα συνδικάτα να οργανώσουν την πάλη τους, να μπούνε με αξιώσεις σε νέους αγώνες. Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ για την υπογραφή νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για το 2013, αλλά και νέων κλαδικών Συμβάσεων που λήγουν ή έχουν ήδη λήξει ή καταγγελθεί από τους εργοδότες, είναι μια ισχυρή βάση που μπορούν να πατήσουν οι εργατικοί αγώνες. Είναι ο δυνατός εκείνος κρίκος, που κρατώντας τον στα στιβαρά τους χέρια μπορούν να ανοίξουν δρόμους, να ξετυλίξουν τη δράση τους και σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα, τους φτωχούς αγρότες και τους μικρομεσαίους της πόλης, να βαδίσουν μαζί κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και των μονοπωλίων που τους κλείνουν το δρόμο και τους στερούν τη ζωή».

«Σταθμός σ' αυτή την πορεία μπορεί να αποδειχτεί η πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 20 Φλεβάρη, για την οποία η εργατική τάξη μπορεί και πρέπει να επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις της. Να γίνει το σημείο ρήγματος στο αντεργατικό μέτωπο. Να γίνει μια νέα αφετηρία ανασύνταξης του κινήματος, μαζικής συμμετοχής και στράτευσης νέων δυνάμεων στα συνδικάτα. Στις 20 Φλεβάρη κυβέρνηση και καπιταλιστές να νιώσουν τη δύναμη της οργανωμένης πάλης, της απόφασης της εργατικής τάξης ότι δε συμβιβάζεται, δεν τα διπλώνει, αντέχει στις αντιξοότητες και τις δυσκολίες. Οτι και μετά τις 20 Φλεβάρη, μέσα στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, στέκει ορθή και μαχόμενη, είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε κόστος τα δικαιώματά της, να περιφρουρήσει τις Συμβάσεις και το εισόδημά της, να διεκδικήσει όλα όσα της ανήκουν» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).