Σημαντικούς και ελπιδοφόρους καρπούς μετρά το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που με τη δράση του βάζει «πόδι» σε ολοένα και περισσότερους χώρους δουλειάς. Ενισχύει τους δεσμούς του και συσπειρώνει εργαζομένους στην ταξική γραμμή σύγκρουσης και πάλης για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Με πανό «απλήρωτοι για τέσσερις μήνες», οι εργαζόμενοι στην «ΕΡΓΑΝΗΣ», έδωσαν μαχητικό «παρών» στην προχτεσινή απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα. Από το πρωί, βρέθηκαν στο ραντεβού που είχε οριστεί από το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας στην πλατεία Κάνιγγος. Ο Ηλίας Σανταλτζόγλου πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων, μιλώντας στο «Ρ», είπε: «Είμαστε εδώ, γιατί κι εμείς είμαστε εργάτες. Μας ενδιαφέρει η σύνταξη, το μεροκάματο, η ασφάλιση. Αισθανόμαστε ότι ανήκουμε εδώ, μόνο το ΠΑΜΕ μας στήριξε στον αγώνα μας».

Το Σωματείο Καθαριστών και Καθαριστριών το προηγούμενο διάστημα άνοιξε τη δουλειά του και στα ΤΕΙ Πειραιά. Ετσι μετά τις μαζικές αιτήσεις εγγραφής στο Σωματείο πολλές καθαρίστριες συμμετείχαν για πρώτη φορά τόσο στην απεργία όσο και στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Ανάλογη ήταν και η εξέλιξη στα σούπερ μάρκετ «ΝΤΙΑ». Το Σωματείο Εργαζομένων στις επιχειρήσεις «ΚΑΡΦΟΥΡ - ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΤΑ» το προηγούμενο διάστημα με τη δράση του και τις συστηματικές παρεμβάσεις έστησε σωματειακή επιτροπή στις κεντρικές αποθήκες των σούπερ - μάρκετ «ΝΤΙΑ» στην Μάνδρα Αττικής.

Η απεργιακή μάχη δόθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος με αποφασιστικότητα. Η επιτυχία ήταν πρωτόγνωρη σε αρκετούς χώρους όπου οι ταξικές δυνάμεις ξεκίνησαν πρόσφατα να έχουν συστηματική παρέμβαση, όπως στην «TASTY», όπου η συμμετοχή στην απεργία άγγιξε το 100%.

Σε άλλους χώρους (π.χ. πρώην ΔΕΚΟ) η συμμετοχή στην απεργία αυξήθηκε σημαντικά (υπήρξαν ακόμα και περιπτώσεις όπου τα ποσοστά υπερδιπλασιάστηκαν), κόντρα στην ηττοπάθεια που καλλιεργούν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες.

Η μάχη της απεργίας στις 10 Φλεβάρη έδωσε νέα ώθηση στις πρωτοβουλίες, την ευθύνη αλλά και την ευρηματικότητα με την οποία οι ταξικές δυνάμεις δούλεψαν ώστε η οργάνωση της πάλης να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων.

Ολες τις μέρες της προετοιμασίας της απεργίας, με εξορμήσεις, με περιοδείες, με συζητήσεις, με συσκέψεις που έγιναν στους ίδιους τους χώρους δουλειάς, αλλά και στις πύλες πολλών από τα γκέτο της εργοδοσίας, ακόμα περισσότεροι εργάτες συζήτησαν το πλαίσιο του ΠΑΜΕ που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, ανέλαβαν ευθύνες, σήκωσαν το βάρος της απόφασης να δράσουν για την επιτυχία της απεργίας.

Η Ομοσπονδία Τύπου και Χάρτου, για παράδειγμα, πραγματοποίησε μια από τις πιο πλατιές παρεμβάσεις των τελευταίων χρόνων, πήγε σε εργοστάσια όλης της χώρας, από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Πάτρα, προκειμένου να οργανώσει συσκέψεις και γενικές συνελεύσεις εργατών. Με την καθοριστική παρέμβασή της, μια σειρά από σωματεία αποφάσισαν να συμμετάσχουν στην απεργία. Αλλά και η Ομοσπονδία και το Συνδικάτο της Αττικής στο Γάλα, στα Τρόφιμα και στα Ποτά, πήγε σε όλα τα μεγάλα εργοστάσια της περιοχής, δίνοντας μάχες ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στη δουλειά με τη νεολαία, με συσκέψεις νέων εργατών και εξορμήσεις στις σχολές του ΟΑΕΔ.

Η απεργία στις 10 Φλεβάρη, ως ένας ακόμα σταθμός στην οργάνωση των εργαζομένων και στην κλιμάκωση των αγώνων για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των λαϊκών στρωμάτων, έδειξε - ανάμεσα σε άλλα - την ανάγκη να δυναμώσει το ιδεολογικο - πολιτικό μέτωπο απέναντι σε όλα τα στηρίγματα της εργοδοσίας. Αυτό αποτυπώθηκε με πρωτότυπο τρόπο και στο σκετσάκι στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, όπου οι εργαζόμενοι έστειλαν «σπίτι τους» τον ΣΕΒ, που τους πετούσε κόκαλα, και τους κοινωνικούς του εταίρους.

Η εργοδοσία και τα κόμματά της, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ. και από κοντά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ «δουλεύουν σκληρά» για να εγκλωβιστεί η εργατική τάξη σε αυταπάτες. Αλλοτε «παίζουν» με τις «αντοχές της οικονομίας», άλλοτε καλλιεργούν τη λογική του συντεχνιασμού, άλλοτε κάνουν λόγο για «γαλαζοπράσινους» εργαζόμενους που βρήκαν δουλειά με ρουσφέτι, άλλοτε για «ρετιρέ», άλλοτε για το δρόμο της ταξικής ειρήνης και για τη «ρεαλιστικότητα» των αιτημάτων. Ενα πράγμα δε λένε ποτέ: Ποιος παράγει σήμερα τον πλούτο και ποιος τον καρπώνεται. Ποιες είναι σήμερα οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Η απεργιακή μάχη ξεμπρόστιασε τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, σε μια σειρά χώρους έδωσαν οι ίδιες το σύνθημα για την ένταση της εργοδοτικής τρομοκρατίας μιλώντας για παράνομη απεργία (τρόφιμα, τράπεζες, ξενοδοχεία κτλ.) ή προχωρώντας ακόμα και σε απεργοσπασία (π.χ. η ΠΑΣΚΕ στα Πράκτικερ). Στην ίδια κατεύθυνση πρέπει να ενταθεί η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση με όλους όσοι υπονομεύουν την ταξική ενότητα των εργαζομένων.

Η βίαιη αφαίρεση βασικών δικαιωμάτων που ήδη ζουν οι νέες γενιές από τα χρόνια ακόμα του σχολείου επιβεβαιώνει την ανάγκη να δυναμώσει η συμπόρευση με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η μάχη της απεργίας δόθηκε με πείσμα και από το ΜΑΣ και τα τοπικά Συντονιστικά Αγώνα Σχολείων, τους συλλόγους σπουδαστών. Η Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ σχεδίασε πιο απαιτητικά το άνοιγμά της στους νέους της κατάρτισης. Ιδιαίτερη προσπάθεια έγινε και για την κινητοποίηση των μαθητών. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου σύσσωμοι οι μαθητές Επαγγελματικών Λυκείων κατέβηκαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ (πχ. Πάτρα, Αμαλιάδα).

Την ανάγκη, τα ταξικά συνδικάτα να δώσουν προτεραιότητα στην οργάνωση των νέων εργαζομένων ανέδειξαν με δηλώσεις τους στο «Ριζοσπάστη» και νέοι που την Τετάρτη βρέθηκαν στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ: «Ο μεγαλύτερος πόλεμος γίνεται σε επίπεδο συνείδησης. Να μάθεις να ζεις χωρίς αξιοπρέπεια, με τα αποφάγια και τα κουπόνια "φιλανθρωπίας", γλείφοντας, ρουφιανεύοντας. Ξέρουν ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να κατακτήσεις πράγματα», σημείωσε η Αννα, νεαρή εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα.

Η Βάλια, φοιτήτρια στο Βιολογικό, εργάζεται συγχρόνως με τις σπουδές της στον επισιτισμό και, όπως υπογραμμίζει, ένα μεγάλο ποσοστό φοιτητών και περίπου το 60% - 70% των σπουδαστών στα ΤΕΙ αναγκάζονται να δουλέψουν κάτω από συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης, για να πληρώσουν ενοίκια, σίτιση, συγγράμματα, βιβλία. «Είναι ο φυσικός ρόλος ενός αφεντικού να σε εκμεταλλεύεται, όπως είναι ο φυσικός μου ρόλος να τον ανατρέψω», λέει ο Γιώργος, σπουδαστής που χρειάστηκε να πάρει άδεια δύο μέρες από τη δουλειά του. «Το Σάββατο έπρεπε να δουλέψω και να χτυπήσω για άλλη μια φορά απλήρωτες υπερωρίες για να "ανταποδώσω το ...καλό που μου 'κανε η επιχείρηση". Σήμερα είμαι εδώ για μένα και τη ζωή μου», εξηγεί γιατί επέλεξε να διαδηλώσει με το ΠΑΜΕ.

Μια ακόμα σημαντική μάχη, τη μάχη της περιφρούρησης έδωσαν οι ταξικές δυνάμεις σε όλη τη χώρα με την ίδια ένταση και ορμή που έδωσαν τη μάχη για την επιτυχία της. Τα αποτελέσματα αυτής της μάχης πολλά: οι ταξικές δυνάμεις κέρδισαν για ακόμα μια φορά την εμπιστοσύνη και την αναγνώριση των εργαζομένων. Δόθηκε μήνυμα αισιοδοξίας και μαχητικότητας, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου, την ώρα της περιφρούρησης, εργαζόμενοι από γειτονικούς τόπους δουλειάς, βγήκαν και επιδοκίμασαν την πρωτοπόρα δράση των ταξικών συνδικάτων.

Χαρακτηριστικό το παράδειγμα των εργαζομένων στο ξενοδοχείο «ΣΤΑΝΛΕΥ» όπου απέναντι στην επίθεση της εργοδοσίας που εκφράζεται με απολύσεις και με διαθεσιμότητες οι εργαζόμενοι απάντησαν με τη μαζική τους συμμετοχή στην απεργία. Σε αυτό συνέβαλε τόσο η έμπρακτη αλληλεγγύη και συμπαράσταση των ταξικών δυνάμεων τις προηγούμενες μέρες (κλαδικό συνδικάτο, ΠΑΜΕ, εργαζόμενοι του κλάδου), όπως και η προχτεσινή μάχη της περιφρούρησης. Μάλιστα για πρώτη φορά πολλοί εργαζόμενοι από το «ΣΤΑΝΛΕΥ» συμμετείχαν στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ.

«Λουκέτο» έβαλαν οι ταξικές δυνάμεις σε μια σειρά χώρους όπου η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι μετανάστες, όπως στην «Εταιρεία Ανακύκλωσης Στερεών Αποβλήτων» στο Μαρούσι. Στο λιμάνι του Πειραιά εργάτες της θάλασσας και της στεριάς έδωσαν ενωμένοι τη μάχη της περιφρούρησης πάνω στους καταπέλτες των πλοίων. Αργά το μεσημέρι εργάτες από όλα τα σημεία της Αθήνας έσπευσαν στο λιμάνι, συμπαρατάχθηκαν με τους άλλους απεργούς δίνοντας τη μάχη μέχρι τη λήξη της απεργίας.

Μαζί με τους απεργούς διαδήλωσαν και μικρομαγαζάτορες που ανταποκρίθηκαν στο αγωνιστικό κάλεσμα της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής των ΕΒΕ που οργάνωσε πανελλαδική κινητοποίηση. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις έγιναν ακόμα τόπος συνάντησης με τη φτωχομεσαία αγροτιά που οπλισμένη με τη νέα πείρα των πολυήμερων κινητοποιήσεών της ανέδειξε την ανάγκη να δυναμώσει ο αγωνιστικός συντονισμός όλων όσων πλήττονται από την πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια.

«Διεκδικούμε - τόνισε - όχι μόνο μέτρα που θα βελτιώσουν σήμερα την κατάσταση. Ξέρουμε ότι θα είναι παροδικό. Διεκδικούμε μια άλλη πορεία στην ανάπτυξη της χώρας», τόνισε από το βήμα της απεργιακής συγκέντρωσης στην Αθήνα ο Μπάμπης Μαυροθαλασσίτης, εκ μέρους της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα ΕΒΕ. «Κλιμακώνουμε σήμερα τον πολυήμερο αγώνα μας, από τα μπλόκα στις πόλεις, μαζί με τους εργαζόμενους, γιατί έχουμε κοινό αντίπαλο και κοινά συμφέροντα... Οι κλιματολογικές συνθήκες της χώρας και η τεχνογνωσία των αγροτών μπορεί να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας με φθηνά και υγιεινά προϊόντα, όμως η πολιτική της ΚΑΠ και των ελληνικών κυβερνήσεων δε μας επιτρέπουν να παράγουμε», επισήμανε ο Ρίζος Μαρούδας, από τη Γραμματεία της ΠΑΣΥ.

Η απεργία και οι απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, έδωσαν ταυτόχρονα και ένα ισχυρό χτύπημα στον καλλιεργούμενο ρατσισμό, ενώ ταυτόχρονα, έδειξαν πως ο δρόμος του αγώνα, είναι ο μόνος δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι οι εργάτες, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής ή θρησκείας. Κάτω απ' τις σημαίες και τα πανό του ΠΑΜΕ, πορεύτηκαν δίπλα δίπλα, μαζί, Ελληνες και μετανάστες εργάτες. Στην Αθήνα, οι εργάτες της «ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΑΕ», η Ενωση Εργαζομένων Μεταναστών Μπαγκλαντές Ελλάδας, έδειξαν στην πράξη πώς χτίζεται η ταξική αλληλεγγύη. Τα συμφέροντα όλων των εργατών είναι κοινά, όπως κοινό είναι το μέτωπο που τους πολεμά.