Η κυβέρνηση Σημίτη φέρεται αποφασισμένη να προχωρήσει στην ολοκλήρωση της εγκληματικής πολιτικής εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, προσθέτοντας στην αλυσίδα των ιδιωτικοποιούμενων επιχειρήσεων - σ' αυτή τη φάση - την πώληση του 51% των μετοχών της Ιονικής Τράπεζας, την οποία οι υποψήφιοι αγοραστές θεωρούν "φιλέτο". Η δεύτερη απόπειρα εκποίησης της Ιονικής (που είναι η αρχαιότερη και η 4η σε μέγεθος ελληνική τράπεζα) άρχισε την περασμένη βδομάδα με την κατάθεση "μη δεσμευτικών προσφορών". Αν όλα πάνε όπως τα έχει σχεδιάσει η κυβέρνηση - στο παρασκήνιο και με πλήρη μυστικοπάθεια - η ολοκλήρωση του εγκλήματος θα έχει συντελεστεί μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα, καθώς η κυβέρνηση θα κληθεί να επιλέξει κάποια από τις τελικές, δεσμευτικές, προσφορές τις οποίες θα υποβάλουν οι υποψήφιοι αγοραστές στο πρώτο δεκαήμερο του Μάρτη.

Μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση Σημίτη επιχείρησε - με επίδειξη πυγμής και αυταρχισμού - να επιβάλει την πολιτική του "λιγότερου κράτους" και στον τραπεζικό τομέα, ξεκαθαρίζοντας πως η πώληση της Ιονικής είναι πολιτική επιλογή.Μ' αυτό το επιχείρημα προσπάθησε να ξεπεράσει και τη σφοδρή αντίδραση των εργαζομένων στην Ιονική, και όχι μόνο (πολυήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις τον Αύγουστο του 1998), όταν έγινε η πρώτη απόπειρα εκποίησης της τράπεζας. Με τη δήλωσή της, ότι η πώληση της Ιονικής αποτελεί "πολιτική επιλογή", η κυβέρνηση θέλησε να καλύψει τις ανησυχίες που είχαν προκληθεί - δικαιολογημένα - στις διοικήσεις της Εμπορικής και της Ιονικής, από το ενδεχόμενο η υπόθεση να έφτανε στα δικαστήρια και να καταλογίζονταν στους υπευθύνους για την εκποίηση της Ιονικής οι προβλεπόμενες από το νόμο ποινικές κυρώσεις. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι οι διοικήσεις της Εμπορικής (που είναι ο πωλητής) και της Ιονικής (που είναι η πωλούμενη θυγατρική επιχείρηση της Εμπορικής) είναι πλήρως καλυμμένες με την κυβερνητική δήλωση. Αν υπάρξει προσφυγή στα δικαστήρια από κάποιον εργαζόμενο (έχει έννομο συμφέρον καθώς μεγάλα πακέτα μετοχών της Ιονικής ανήκουν στα ασφαλιστικά ταμεία) και κριθεί ότι η πώληση της Ιονικής ήταν επιζήμια για το δημόσιο, τότε οι διοικητές της Εμπορικής και Ιονικής θα έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης.

Με δεδομένη λοιπόν τη δήλωση ότι η πώληση του 51% των μετοχών της Ιονικής είναι πολιτική επιλογή και άρα πολιτική απόφαση,μένει να δούμε γιατί η πώληση του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της Ιονικής είναι χαριστική για τους υποψήφιους αγοραστές και επιζήμια για τους σημερινούς μετόχους (ευρύτερος δημόσιος τομέας), τους εργαζόμενους και την ελληνική οικονομία συνολικά, έτσι ώστε γι' αυτήν την απαράδεκτη και εγκληματική απόφαση η κυβέρνηση Σημίτη να "εισπράξει" το σχετικό πολιτικό κόστος.

Η Ιονική Τράπεζα είναι η αρχαιότερη τράπεζα στον ελλαδικό χώρο, η οποία κατέχει την 4η θέση από άποψη μεριδίων στην ελληνική τραπεζική αγορά. Η ζωή της αρχίζει πριν από 160 χρόνια στην Κέρκυρα, όπου ιδρύεται με απόφαση της Γερουσίας των Ιονίων Νήσων στις 23 Οκτώβρη 1839. Υπάρχουν μια σειρά στοιχεία, που δείχνουν το μέγεθος του εγκλήματος που συντελείται με την ιδιωτικοποίηση της Ιονικής Τράπεζας και του ομίλου των θυγατρικών της επιχειρήσεων, όπως οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις ΧΙΛΤΟΝ, οι ασφαλιστικές και χρηματιστηριακές εταιρίες κλπ.

Μερικά από αυτά τα στοιχεία, που τεκμηριώνουν την άποψη πως πρόκειται για ξεπούλημα χωρίς προηγούμενο, αποτελούν και τα εξής:

Πρώτον, το γεγονός ότι ο όμιλος Λάτση πρόσφερε πέρσι μέσα σε διάστημα 2 μόλις μηνών το συνολικό ποσό των 268 δισεκατομμυρίων δραχμών, για να ισχυροποιήσει τη θέση και την παρουσία του στην ελληνική τραπεζική αγορά. Συγκεκριμένα, ο όμιλος Λάτση - που δηλώνει ξανά "παρών" στην εκποίηση της Ιονικής - διέθεσε πέρσι το ποσό των 10,5 δισ. δραχμών για την εξαγορά του 58% της ασήμαντης, τότε, Τράπεζας Αθηνών, 93 δισ. για την απόκτηση της προβληματικής και μαραζωμένης Τράπεζας Κρήτης και το ποσό των 165,2 δισ. για το 18,5% της Εργασίας. Αραγε, ήταν τρελός ο Λάτσης, που πρόσφερε τα συγκεκριμένα ποσά για την εξαγορά των παραπάνω τραπεζών, τα οποία - σε σύγκριση με την Ιονική - είχαν μηδαμινή ακίνητη περιουσία, μηδαμινά μερίδια καταθέσεων και χορηγήσεων και στην ουσία θεωρούνται τράπεζες που οδεύουν προς κλείσιμο;

Δεύτερον, άραγε ήταν τρελός ο πρόεδρος του ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς - και οι "γαλαζοπράσινοι" επιχειρηματίες που κρύβονται πίσω από το συγκεκριμένο τραπεζικό όμιλο - που για να αποκτήσουν τον έλεγχο της Τράπεζας Μακεδονίας - Θράκης πρόσφεραν, για την εξαγορά του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της παραπάνω - μικρής και ασήμαντης - τράπεζαςποσά μεγαλύτερα της χρηματιστηριακής της αξίας;

Τρίτον, άραγε τρελάθηκε και ο Γιάννης Κωστόπουλος της ALPHA Τράπεζας Πίστεως, που ενώ αρχικά δήλωνε ότι για την εξαγορά της Ιονικής Τράπεζας δεν προτίθεται να δώσει δραχμή παραπάνω από την καθαρή της θέση (γύρω στα 70 δισ. δραχμές), τώρα φέρεται πρόθυμος να προσφέρει τα διπλάσια ή και παραπάνω;

Τέταρτον, είναι δυνατό να πουληθεί το 51% της Ιονικής Τράπεζας, όταν μόνο η ακίνητη περιουσία της (ακίνητα της τράπεζας) με βάση την "αντικειμενική αξία", ξεπερνούν τα 70 δισεκατομμύρια δραχμές; Αν παρθεί υπόψη ότι ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών ομολογεί δημόσια ότι οι "αντικειμενικές αξίες" υπολείπονται κατά 30% των τιμών της αγοράς, τότε εύκολα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα πως η αξία των ακινήτων της Ιονικής ξεπερνά, σήμερα, τα 90 ή και τα 100 δισ. δραχμές. Και το ποσό αυτό αναφέρεται απλά στα ντουβάρια των κτιρίων και όχι στις λειτουργικές ή παραγωγικές δραστηριότητες που εκτελούνται σ' αυτά ή στο λεγόμενο "αέρα" της τράπεζας.

Πέμπτον, με τον ισολογισμό της τράπεζας στις 31 του προπέρσινου Δεκέμβρη, η Ιονική διέθετε στο χαρτοφυλάκιό της τίτλους του δημοσίου και συμμετοχές σε διάφορες επιχειρήσεις, συνολικής αξίας 855,9 δισεκατομμυρίων δραχμών, από τα οποία μόνο τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ήταν 689 δισεκατομμύρια δραχμές, ενώ το σύνολο των τοποθετήσεων με σταθερή απόδοση άγγιζε τα 815,7 δισεκατομμύρια!

Εκτον, η Ιονική Τράπεζα είναι μια ολοκληρωμένη τράπεζα με σημαντικές προοπτικές. Δεν είναι τυχαίο, πως οι ίδιοι οι υποψήφιοι μνηστήρες της τη θεωρούν - στις ανεπίσημες συζητήσεις τους - τράπεζα - "φιλέτο". Γι' αυτό και κάθε σύγκρισή της με ορισμένες από τις μεγάλες θεωρούμενες ιδιωτικές τράπεζες (όπως η Πίστεως του Κωστόπουλου, η Εργασίας και η Eurobank, που ελέγχονται μερικώς ή πλήρως από το Λάτση, και η Πειραιώς, που ελέγχεται από "γαλαζοπράσινους" επιχειρηματίες) είναι - σύμφωνα με γνώστες της εγχώριας και ειδικότερα της τραπεζικής αγοράς - "εκτός τόπου και πέρα από κάθε πραγματικότητα".

Οι υποψήφιοι αγοραστές, ακολουθώντας τη θεωρία που λέει "όταν πουλάω βαφτίζω το γάιδαρο άλογο ενώ όταν αγοράζω βαφτίζω το άλογο γάιδαρο", αποτιμούν την αξία της Ιονικής όχι με βάση την πραγματική της αξία ή έστω τη χρηματιστηριακή, αλλά με βάση την "καθαρή θέση"... Ομως, η ίδια έκθεση της "J. P. Morgan" επισημαίνει πως η πραγματική αξία της Ιονικής είναι πολύ μεγαλύτερη της καθαρής αξίας της τράπεζας, ενώ - για ευνόητους λόγους - αποφεύγει να τη συγκρίνει με την τρέχουσα χρηματιστηριακή αξία της μετοχής της Ιονικής.Αυτός είναι, μεταξύ των άλλων, ένας πρόσθετος λόγος, για τον οποίο η κυβέρνηση Σημίτη προωθεί σε συνθήκες πλήρους αδιαφάνειας την εκποίηση της Ιονικής Τράπεζας και δεν έδωσε κανένα στοιχείο στη δημοσιότητα, σχετικά με το ποιοι υπέβαλαν προσφορές και τι ποσά πρόσφερε ο καθένας τους για την εξαγορά του 51% των μετοχών της Ιονικής.

Με βάση την τιμή πώλησης της μετοχής της Ιονικής - που προχτές, Παρασκευή, έκλεισε στις 17.320 δραχμές - το σύνολο των μετοχών της Ιονικής με βάση τη χρηματιστηριακή της αξία - ανέρχεται σε 485 δισεκατομμύρια δραχμές, που σημαίνει ότι η χρηματιστηριακή αξία του 51% ανέρχεται σε 247,3 δισ. δραχμές. Και μιλάμε μόνο για τη χρηματιστηριακή αξία της Ιονικής, η οποία κρατήθηκε τεχνητά σε επίπεδα χαμηλότερα από εκείνα του Ιούλη του 1997 (19.500 δραχμές), όταν οι τιμές των μετοχών όλων των άλλων τραπεζών υπερδιπλασιάστηκαν (π.χ. ΕΘνική Τράπεζα) ή αυξήθηκαν σημαντικά.

Και τίθεται το ερώτημα:

Είναι δυνατόν να πουληθεί το 51% των μετοχών της Ιονικής (που όπως προαναφέρθηκε έχει μεγάλη "προίκα") με ποσό μικρότερο από εκείνο που αγόρασε πέρσι ο Λάτσης - και μάλιστα σε δύο δόσεις - το 18,4% της Τράπεζας Εργασίας, δίνοντας συνολικά 165,2 δισεκατομμύρια δραχμές;

Είναι, δηλαδή, δυνατόν η αξία της Ιονικής Τράπεζας να είναι μικρότερη από την περσινή χρηματιστηριακή αξία της Τράπεζας Εργασίας (897,8 δισεκατομμύρια δραχμές);

• Είναι δυνατόν μία τράπεζα με 160 χρόνια ιστορία, με εκτεταμένο δίκτυο καταστημάτων (230) σε όλη την Ελλάδα, σύγχρονο Μηχανογραφικό Κέντρο, υγιές χαρτοφυλάκιο, εξειδικευμένο προσωπικό και "εκλεκτό" πελατολόγιο, να πουληθεί φτηνότερα από μια τράπεζα - όπως την τράπεζα Εργασίας - που είναι μάλιστα υποψήφιος αγοραστής και η οποία διαθέτει το μισό δίκτυο υποκαταστημάτων, έχει πολύ μικρότερα μερίδια ενεργητικού, καταθέσεων και χορηγήσεων στην αγορά και φυσικά διαθέτει πολύ μικρότερης αξίας περιουσιακά (ακίνητα και κινητά) περιουσιακά στοιχεία;

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μεταξύ των περιουσιακών στοιχείων της Ιονικής περιλαμβάνονται η ΙΟΝΙΚΗ ΑΕΔΑΚ (με μετοχικό κεφάλαιο 50 εκατ. δρχ., ίδια κεφάλαια 1,3 δισ. δρχ., κέρδη 2,6 δισ. δρχ), η ΙΟΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ (με μετοχικό κεφάλαιο 100 εκατ. δρχ., ίδια κεφάλαια 178,2 εκατ. δρχ., κέρδη 29,2 εκατ. δρχ.), η ΙΟΝΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ (με μετοχικό κεφάλαιο 1.750 εκατ. δρχ., ίδια κεφάλαια 2,8 δισ. δρχ., κέρδη 610,5 εκατ. δρχ.), η ΙΟΝΙΚΗ FINANCE (με μετοχικό κεφάλαιο 220 εκατ. δρχ., ίδια κεφάλαια 702,7 εκατ. δρχ., κέρδη 296,2 εκατ. δρχ.), η ΙΟΝΙΚΗ LEASING (με μετοχικό κεφάλαιο 4 δισ. δρχ., ίδια κεφάλαια 4,2 δισ. δρχ., κέρδη 860,9 εκατ. δρχ.), η ΙΟΝΙΚΗ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗ (με μετοχικό κεφάλαιο 1 δισ. δρχ., ίδια κεφάλαια 1,3 δισ. δρχ., κέρδη 578,3 εκατ. δρχ.), η ΞΕΝ. ΕΠΙΧ. ΙΟΝΙΚΗ (με μετοχικό κεφάλαιο 13,4 δισ. δρχ., ίδια κεφάλαια 13,9 δισ. δρχ.). Συνολικά οι θυγατρικές εταιρίες της Ιονικής το 1997 παρουσίασαν μετοχικό κεφάλαιο 20,5 δισ. δρχ., ίδια κεφάλαια 24,4 δισ. δρχ. και κέρδη 18,9 δισεκατομμύρια δραχμές.

Συμπερασματικά θα λέγαμε πως οι εκτιμήσεις του Συλλόγου Υπαλλήλων της Ιονικής - και όχι μόνο - που υπολογίζουν την αξία της Ιονικής και του ομίλου των επιχειρήσεών της σε πάνω από 1 τρισεκατομμύριο δραχμές, μπορεί να φαντάζουν υπερβολικές. Ομως, βρίσκονται πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Ακραίες και εξωπραγματικές είναι οι εκτιμήσεις όλων εκείνων, που - υπεραμυνόμενοι της εκποίησης της Ιονικής Τράπεζας και μάλιστα με... έκπτωση γύρω στο 75% με 80% - επικαλούνται διάφορα διάτρητα επιχειρήματα.

Με βάση όλα τα παραπάνω, η υπόθεση ξεπουλήματος της Ιονικής Τράπεζας και της αξιόλογης περιουσίας της δεν πρέπει να αφορά μόνο τους εργαζόμενους. Με δεδομένο ότι πρόκειται για "πλιάτσικο" σε βάρος της δημόσιας περιουσίας - με τις ευλογίες της κυβέρνησης - ίσως η παρεμπόδιση εκποίησης της Ιονικής και προστασίας του δημόσιου συμφέροντος αποτελεί και υπόθεση του αρμόδιου εισαγγελέα.

Τα κείμενα έγραψε ο Λάμπρος ΤΟΚΑΣ