Νέο πρόγραμμα που δε θα ονομάζεται μνημόνιο, αλλά θα περιλαμβάνει τη συντριπτική πλειοψηφία των αναδιαρθρώσεων του προηγούμενου και μέρος των υποδεικνυόμενων απ' τον ΟΟΣΑ αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, η υλοποίηση του οποίου θα επιβλέπεται από τεχνικά κλιμάκια που δε θα ονομάζονται τρόικα αλλά θα περιλαμβάνουν εκπροσώπους της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Σε αδρές γραμμές αυτό ήταν το «ζουμί» της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε το βράδυ της Πέμπτης ο Αλ. Τσίπρας, μετά το πέρας των εργασιών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Μεταξύ άλλων, ο Ελληνας πρωθυπουργός μίλησε για «μετάβαση από το μνημόνιο στο νέο ελληνικό πρόγραμμα». Παραδέχτηκε ότι «οι τεχνικές επιτροπές πιάνουν από αύριο (σ.σ. χτες) δουλειά». Ομολόγησε ότι το κυβερνητικό σχέδιο περιλαμβάνει «σαρωτικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, στη Δημόσια Διοίκηση» και μέτρα αντιμετώπισης των «παθογενειών των τελευταίων χρόνων, που δεν αντιμετωπίσθηκαν γιατί δεν υπήρχε πολιτική βούληση να αντιμετωπισθούν».

Δίνοντας το στίγμα του κυβερνητικού προσανατολισμού, εξήρε το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που εφαρμόστηκε τα προηγούμενα χρόνια ως προς το «αποτέλεσμα να καλυφθούν τα τεράστια ελλείμματα και να έχουμε πλεονάσματα». Επιπλέον, διαβεβαίωσε την ΕΕ πως το κυβερνητικό σχέδιο «δεν διαταράσσει τους κανόνες της για τη δημοσιονομική ισορροπία, για τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς».

Κατόπιν αυτών των διαβεβαιώσεων ζήτησε - όπως είπε - απ' τους εταίρους «την εμπιστοσύνη τους να αντιμετωπίσουν την πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα όχι ως απειλή (...) αλλά ως ευκαιρία να γίνουν επιτέλους οι αλλαγές εκείνες που θα κατατάσσουν την Ελλάδα σαν μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα».

«Οι μεταρρυθμίσεις που ποτέ δεν έγιναν, είναι ένα αντικείμενο, το οποίο θέλουμε να εξετάσουμε μαζί με τους εταίρους. Πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που εισηγήθηκαν, αλλά δεν πραγματοποιήθηκαν, θέλουμε να τις υλοποιήσουμε», σημείωσε.

Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του υποκλίθηκε εκ νέου στα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, προσθέτοντας: «Από το πρώτο βράδυ της εκλογικής μας νίκης (...) εξήγησα ότι αυτό που έχουμε ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης είναι ο δύσκολος συνδυασμός δύο βασικών αρχών που διέπουν την Ευρωπαϊκή Ενωση: την αρχή της αποδοχής του σεβασμού στη λαϊκή ετυμηγορία (...) με την αρχή του σεβασμού στους κοινούς μας κανόνες. Και είπα ότι παρά το γεγονός ότι διαφωνούμε με αυτούς τους κανόνες, διαφωνούμε με τους κανόνες της σκληρής και αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, με το Σύμφωνο Σταθερότητας. Εντούτοις, είμαστε υποχρεωμένοι να τους σεβαστούμε. Διότι αποτελούν ιδρυτικούς κανόνες των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Αλλωστε, κληθείς να εξηγήσει τη δήλωση του προέδρου της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιούνκερ ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να αντικαταστήσει το 30% του μνημονίου με μέτρα ισοδύναμου χαρακτήρα, ο Αλ. Τσίπρας παραδέχτηκε ότι «υπάρχει ανάγκη να δούμε πώς θα βρούμε κοινούς τόπους ανάμεσα στις μεταρρυθμίσεις του προγράμματος που ίσχυε μέχρι πρότινος και τυπικά ισχύει μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου και σε αυτό το πρόγραμμα - γέφυρα, όπως το ονομάσαμε (...) το οποίο θα μας οδηγήσει σε μια συμφωνία, σε ένα νέο συμβόλαιο με τους εταίρους μας, μετά από ένα εξάμηνο (...) Στο συμβόλαιο αυτό προφανώς θα συμπεριλαμβάνονται οι δεσμεύσεις μας για πρωτογενώς ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, για τη συνέχεια των μεταρρυθμίσεων. Αλλά, είναι προφανές ότι θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται και μια τεχνική λύση για την απομείωση του χρέους, ώστε η χώρα να έχει δημοσιονομικό περιθώριο, προκειμένου να μπορέσει να επιστρέψει στην ανάπτυξη».

Ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε τους κομπασμούς για την προσπάθεια εξασφάλισης της λεγόμενης «κοινωνικής συνοχής», λέγοντας: «Πριν από πέντε χρόνια, ο κόσμος ήταν στους δρόμους και στις πλατείες με διάθεση να καταγγείλει και να καταδικάσει τις κυβερνητικές επιλογές. Και είχαμε και γεγονότα βίας έξω από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, έχουμε περάσει σε μια τελείως διαφορετική πολιτική κατάσταση, μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα. Εχουμε τον ίδιο κόσμο, τον ίδιο λαό να διαδηλώνει όχι ενάντια στην κυβέρνησή του αλλά για να ισχυροποιήσει τη θέληση της κυβέρνησής του να διεκδικήσει την αξιοπρέπειά της. Οχι με πράξεις βίας, ειρηνικά, και όχι με διάθεση αντιευρωπαϊκή - εγώ θα έλεγα - αλλά με φιλοευρωπαϊκή διάθεση».

«Το μνημόνιο όπως το γνωρίσαμε και η τρόικα τελείωσαν, ξεχάστε τα», ισχυρίζεται ο Αλ. Τσίπρας. «Τους τύπους που έμπαιναν στα υπουργεία και έδιναν εντολή στους υπουργούς δεν θα τους ξαναδούμε. Ούτε με e-mail θα συνεχιστεί η χώρα να κυβερνάται όπως έκανε ο κ. Σαμαράς, όταν είπε ότι τους έδιωξε», συμπληρώνει ο Π. Καμμένος.

Οι δηλώσεις αυτές έχουν με την αλήθεια τόση σχέση όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Οσο ικανοί λεξιπλάστες κι αν αποδειχτούν, όση επιμέλεια στην αντιγραφή παλαιοΠΑΣΟΚικών μεθόδων κι αν επιδείξουν, το κρέας ψάρι δεν γίνεται.

Οταν ο Αλ. Τσίπρας μετά τη Σύνοδο Κορυφής, το βράδυ της Πέμπτης, δήλωνε πως «διαφωνούμε με τους κανόνες της σκληρής και αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, με το Σύμφωνο Σταθερότητας, εντούτοις, είμαστε υποχρεωμένοι να τους σεβαστούμε. Διότι αποτελούν ιδρυτικούς κανόνες των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ενωσης», στην πραγματικότητα δεσμευόταν στα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ που ισχύουν για όλα τα κράτη - μέλη της και τσακίζουν όλους τους λαούς.

Η τρόικα όμως είναι ακριβώς αυτοί οι «θεσμοί» για τους οποίους μιλά η κυβέρνηση (δηλαδή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ), με τα δεσμά των οποίων θα παραμείνει δεμένος ο λαός. Την ίδια ώρα που μιλάνε για «τέλος της τρόικας», έχουν ήδη πιάσει δουλειά τα τεχνικά κλιμάκια των ίδιων ιμπεριαλιστικών οργανισμών (που τώρα όμως δε θα αποκαλούνται τρόικα!), για να αξιολογήσουν το πρόγραμμα «μεταρρυθμίσεων» της συγκυβέρνησης και να δώσουν το «πράσινο φως» για τη μετατροπή του στα περιβόητα «προαπαιτούμενα» της «νέας συμφωνίας», την υλοποίηση των οποίων θα αξιολογούν στη συνέχεια!

Την ίδια ώρα που μιλάνε για «τέλος των τύπων που μπαινόβγαιναν στα υπουργεία», εδώ θα γίνει πραγματική παρέλαση: Βαλίτσες για την Ελλάδα ετοιμάζουν τεχνοκράτες όχι μόνο από τους «θεσμούς» της τρόικας, αλλά και από όσα κράτη πρόλαβε να επισκεφτεί ο Τσίπρας την περασμένη βδομάδα, καθώς και κλιμάκια του ΟΟΣΑ και των ΗΠΑ, για να μεταλαμπαδεύσουν στην κυβέρνηση την τόση εμπειρία που απέκτησαν στον αντιλαϊκό βούρδουλα. Ομως, ακόμα και κανείς από δαύτους να μην πάταγε το πόδι του στην Ελλάδα, τι θα άλλαζε; Τι άλλαξε επειδή η κυβέρνηση Σαμαρά συναντιόταν τελευταία με την τρόικα στο Παρίσι; Τίποτα, όπως επιβεβαιώνει και ο Β. Σόιμπλε, δηλώνοντας με απαράμιλλη κυνικότητα ότι στη γερμανική κυβέρνηση είναι παντελώς αδιάφορο πού θα γίνονται οι συναντήσεις όσο κανείς δεν αμφισβητεί το περιεχόμενο του προγράμματος...

Τα περί ισοτιμίας και σχέσεων επιβολής του δανειστή στον δανειζόμενο ο λαός τα ακούει βερεσέ. Ο,τι και να λέει η κυβέρνηση για να κρύψει ότι δεν υπάρχουν ισότιμες σχέσεις μέσα στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και στην ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού, δεν μπορεί να αλλοιώσει την πραγματικότητα, στην οποία ο λαός είναι μονίμως χρεωμένος για ένα χρέος που δεν είναι δικό του.

Το «εθνικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο» της συγκυβέρνησης δεν συνίσταται σε φιλολαϊκές παρεμβάσεις, αφού τέτοιες σκοντάφτουν στις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Γι' αυτό και θα «υψωθεί» πάνω στη βάση του αντιλαϊκού πλαισίου που «έχτισαν» όσες αντιλαϊκές συμφωνίες προηγήθηκαν, που δεν αμφισβητείται στην ουσία απ' την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Εμμεση παραδοχή αυτού αποτελεί το σημείο της παραπάνω δήλωσης, με το οποίο επιχειρείται να εξαγοραστεί η ανοχή του λαού με τα ψίχουλα που υπόσχεται ότι θα φέρουν οι μεταρρυθμίσεις αυτές στο «πιάτο» όσων δεν έχουν να φάνε.

Αλλωστε, το ότι φέρουν τη σφραγίδα της ΕΕ και του ΟΟΣΑ επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για μεταρρυθμίσεις με αντιλαϊκό πρόσημο. Το γεγονός ότι σπεύδουν να το χειροκροτήσουν όσοι έως σήμερα τσάκιζαν το λαό και να ζητήσουν την επίσπευσή του όσοι απομυζούν τον ιδρώτα του, φανερώνει την πραγματική τους στόχευση.