Εχουμε διανύσει ήδη ένα μεγάλο κομμάτι της σχολικής και ακαδημαϊκής χρονιάς και τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας που σπουδάζουν σε ΕΠΑΛ, σε ΙΕΚ, σε ΤΕΙ αντιμετωπίζουν ένα «βουνό» από προβλήματα.

Χιλιάδες χαμένες ώρες, εκατοντάδες οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς, τα παιδιά δεν μπορούν καν να βρουν την ειδικότητα που θέλουν σε ΕΠΑΛ, καθώς φαίνεται ότι το υπουργείο θέλει να μαζέψει την πίτα της επαγγελματικής εκπαίδευσης για να μπορεί να παρεμβαίνει καλύτερα το κεφάλαιο.

Στα ΙΕΚ οι σπουδαστές χρυσοπληρώνουν για αναλώσιμα, εργαλεία, κάνουν μαθήματα σε διαδρόμους, λείπουν και από αυτά καθηγητές. Η πρακτική άσκηση γίνεται σε άσχετες ειδικότητες, τα εργαστήρια -αν υπάρχουν- είναι χρόνια πίσω από τις εξελίξεις στην τεχνολογία.

Η ίδια κατάσταση και στα ΤΕΙ. Με λίστες αναμονής για τα εργαστήρια και τους σπουδαστές να πετιούνται από αυτά και έτσι να καθυστερούν να πάρουν το πτυχίο τους αλλά, κατά τα άλλα, την κυβέρνηση την έπιασε ο πόνος για τους «αιώνιους φοιτητές». Να μην υπάρχουν καθηγητές για να γίνεται απλά και μόνο το αυτονόητο, το μάθημα.

Τα προβλήματα είναι πια γνωστά και δεν έχει νόημα να περιγράφεις μια κατάσταση. Το θέμα είναι ποια είναι η αιτία αυτής της κατάστασης και κυρίως πώς θα βγούμε από αυτή την κρίση, ποια είναι η θέση του ΚΚΕ. Να μιλήσουμε, λοιπόν, για αυτό που γράφει και ο τίτλος της σημερινής εκδήλωσης, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης της Τεχνικής Εκπαίδευσης, την πρόταση του ΚΚΕ. Γιατί η Τεχνική Εκπαίδευση όσο κινείται με κίνητρο το κέρδος μόνο δεινά φέρνει για το λαό και τα παιδιά του.

Γιατί το λέμε αυτό; Μήπως δεν κάνουν προσπάθειες διαχρονικά οι κυβερνήσεις να αναβαθμίσουν αυτόν τον τομέα; Μήπως δε ρίχνονται χρήματα -ακόμα και μέσα στην κρίση- για αλλαγές; Ολα αυτά γίνονται και μάλιστα ντύνονται με πολλά ιδεολογήματα για να συναινέσει ο λαός στις αλλαγές. Και τι δεν ακούσαμε και ακούμε:

-Οτι είναι ανάγκη να συνδεθεί καλύτερα η Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση με την αγορά εργασίας, με τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της ανάπτυξης στην Ελλάδα.

-Οτι η μαθητεία θα αντιμετωπίσει καλύτερα το πρόβλημα της ανεργίας.

-Οτι τάχα «δεν παίρνουν όλοι τα γράμματα», ότι «από μικρός πρέπει κάποιος να πάει για τέχνη για να πιάνουν τα χέρια του».

-Οτι οι ειδικότητες των δημόσιων ΙΕΚ αναβαθμίζονται και ότι είναι εισιτήριο για την εργασία και ότι η πρακτική άσκηση είναι έστω ένα χαρτζιλίκι, ότι ο καλύτερος και πιο υπάκουος θα τα καταφέρει...

Αλλά και στα ΤΕΙ το «δούλεμα πάει σύννεφο». Με τον τελευταίο νόμο - πλαίσιο, που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ από κοινού, προχώρησαν στο «συμμάζεμα» των Τμημάτων που οι ίδιοι έσπειραν τα προηγούμενα χρόνια, με μοναδικό κριτήριο το συμφέρον των επιχειρήσεων. Διατυμπανίζουν ότι τα ΤΕΙ θα γίνουν πιο «ελκυστικά», θα συνδεθούν με τις «τοπικές οικονομίες».

Από όλα αυτά που κατά καιρούς λένε, ένα πράγμα είναι αλήθεια και αυτό πρέπει να κρατήσουμε με ταξικό κριτήριο.

Εχουν αγωνία ο νέος εργαζόμενος να είναι ακόμα πιο φτηνός, ακόμα πιο ευέλικτος, κινητικός το λένε τώρα, θέλουν και αύξηση της εκμετάλλευσης αλλά και ιδεολογική χειραγώγηση για να μην αμφισβητήσει ο νέος και η νέα το καθεστώς της εκμετάλλευσης, να μη γνωρίζει ούτε τα δικαιώματά του, πολύ περισσότερο, να μη γνωρίσει τη δύναμή του.

Η αλήθεια είναι ότι η εκπαίδευση πάντα, όπως και να το κάνουμε, συνδέεται με την οικονομία. Τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης εξυπηρετεί, ακολουθεί τις αλλαγές στην οικονομία. Είναι παράγοντας «υπεραξίας», όπως το είπε χαρακτηριστικά και ένας παλιότερος πρόεδρος του ΣΕΒ.

Αυτός είναι ο λόγος που επιδιώκουν να συνδέσουν τους όρους μόρφωσης και κατάρτισης με την αγορά εργασίας.

Ομως αγορά εργασίας σημαίνει αγοροπωλησία εργατικής δύναμης, δηλαδή ο εργαζόμενος είναι εμπόρευμα και, όπως πολλά εμπορεύματα, μπορεί να μείνει και στα αζήτητα, να πέσει η τιμή του ή και να καταστραφεί.

Προβάλλεται και το επιχείρημα ότι μέσω της μαθητείας αντιμετωπίζεται καλύτερα έστω το πρόβλημα της ανεργίας.

Μάλιστα φέρνουν και το παράδειγμα της Γερμανίας. Τι γίνεται λοιπόν στη Γερμανία, την ατμομηχανή της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην ΕΕ; Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων επί του συνόλου των ανέργων είναι 47,4%, ενώ ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 32,4%. Τι λύνει λοιπόν η μαθητεία; Την ανακύκλωση φτηνού εργατικού δυναμικού και τίποτα άλλο. Φυσικά υπάρχει και το παράδειγμα των ΤΕΙ, όπου η πρακτική άσκηση γίνεται με όρους μαθητείας, δηλαδή φτηνή εργασία και πολλές φορές άσχετη με το πρόγραμμα σπουδών. Και στην περίπτωση των ΤΕΙ, η ανεργία των αποφοίτων δε βρήκε λύση από τη μαθητεία.

Αρα, η μαθητεία δε δίνει λύση στο πρόβλημα της ανεργίας, ούτε είναι προοδευτική απάντηση στην αντικειμενική σύνδεση της εκπαίδευσης με την οικονομία. Είναι, όμως, αναγκαία για τις επιχειρήσεις και το αστικό κράτος, γιατί παρέχεται με ελάχιστο κόστος, αυξάνοντας παράλληλα την κερδοφορία και καλύπτοντας, μάλλον καλύτερα κουκουλώνοντας, υπαρκτές ανάγκες.

Είναι άλλο πράγμα, όμως, να μιλάς για την ανάγκη της πρακτικής άσκησης και άλλο να μιλάς για μαθητεία.

Η μαθητεία απαξιώνει την εργατική δύναμη γιατί μαθαίνει τον εργαζόμενο να δουλεύει σε πολύ συγκεκριμένα εργαλεία τα οποία αλλάζουν, λόγω της γρήγορης ενσωμάτωσης της επιστήμης στην παραγωγική διαδικασία αλλά και λόγω της δουλειάς στη βάση των εργαλείων και τεχνικών που αξιοποιούν τα μονοπώλια. Ακόμα παραπέρα, το λεγόμενο μοντέλο της «δυαδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης», που προωθείται σήμερα στην Ελλάδα και ανθεί στη Γερμανία, σύμφωνα με το οποίο ο σπουδαστής περνάει τη μισή χρονιά στα «θρανία» και την άλλη μισή σε κάποια επιχείρηση, έχει επιπλέον και αρνητικές μορφωτικές συνέπειες. Η διάσπαση του διδακτικού χρόνου, διασπά και το ρυθμό της μάθησης, τη δυνατότητα συγκέντρωσης, της αφομοίωσης της ύλης. Και με αυτήν την έννοια, η μαθητεία δεν μπορεί παρά να έχει και αντιπαιδαγωγικό φορτίο.

Οταν, λοιπόν, το ΚΚΕ θέτει το αίτημα για κατάργηση της μαθητείας και της ψευτοκατάρτισης, φυσικά, και δεν εννοεί ότι μπορεί να σταματήσει η εκπαίδευση να συνδέεται με την παραγωγή. Γι' αυτό μάλιστα κάνει λόγο για πρακτική άσκηση μέσα στις σπουδές, με κατοχυρωμένα δικαιώματα κτλ. Αυτοί, δε, που λένε ότι η μαθητεία δίνει και ένα χαρτζιλίκι, κάνουν πως ξεχνούν ότι εδώ μιλάμε για επιδότηση των εργοδοτών, ενώ θα μπορούσε να γίνει αυτό που ζητά το ΚΚΕ: Επίδομα στην οικογένεια που έχει πρόβλημα αντί για δώρο στον καπιταλιστή που κερδοσκοπεί...

Τα παραδείγματα είναι πολλά:

Στις ΕΠΑΣ Μαθητείας του ΟΑΕΔ, η εργασία με βάση τη σύμβαση μαθητείας είναι εξάωρη για τέσσερις μέρες τη βδομάδα, ενώ σπανίως τηρείται και ο μισθός ξεκινά από το 50% του μεροκάματου του ανειδίκευτου εργάτη. Οι επιχειρήσεις που «αξιοποιούν» τους μαθητές ή οι δημόσιες υπηρεσίες επιδοτούνται με έξι ευρώ τη μέρα.

• Για τους μαθητές, τους σπουδαστές και τους καταρτιζόμενους του υπουργείου Τουρισμού το ωράριο πρακτικής «άσκησης καθορίζεται με αποκλειστική ευθύνη των υπευθύνων των επιχειρήσεων». Δηλαδή όσες ώρες ο εργοδότης χρειάζεται εργατικά χέρια θα αποφασίζει για την απασχόλησή τους.
• Οι σπουδαστές των δημοσίων ΙΕΚ που κάνουν την πρακτική τους άσκηση σε ξενοδοχεία δεν παίρνουν τίποτα από τους ξενοδόχους παρά μια αποζημίωση στο τέλος του εξαμήνου από τον ΟΑΕΔ, που δεν ξεπερνά τα 250 ευρώ μηνιαίως.

Να, λοιπόν, γιατί ο ΣΕΒ, ο πρόεδρος των βιομηχάνων, ζήτησε, μεταξύ άλλων, την επέκταση της «μαθητείας» ως μέτρο που μπορεί να τονώσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.

Να γιατί και το τουριστικό κεφάλαιο, που αποτελεί σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ πυλώνα ανάπτυξης, ζητά συνεχώς την επέκταση της μαθητείας.

• Ας δούμε όμως και την πείρα από τα ΤΕΙ. Ποια είναι η απάντηση σύμφωνα με αυτούς που υπερασπίζονται την καπιταλιστική κερδοφορία; Λένε πως το πρόγραμμα σπουδών πρέπει να είναι ευέλικτο και περισσότερο προσανατολισμένο στις εφαρμογές, γιατί η αγορά εργασίας δεν αρέσκεται στη θεωρητικολογία. Ετσι, στα περισσότερα ΤΕΙ, όπως βέβαια και στα πανεπιστήμια σε κάπως μικρότερο όμως προς το παρόν βαθμό, μέσα από συνεχείς παρεμβάσεις στα προγράμματα σπουδών, περιορίζεται η επιστημονική και κυρίως η θεωρητική γνώση και τη θέση της παίρνουν πρακτικές συνταγές και οδηγίες χρήσης. Συγχωνεύονται θεωρίες με εργαστήρια και γιατί δεν έχουν καθηγητές να τα διδάξουν αλλά και γιατί θεωρούν ότι οι σπουδαστές δε χρειάζεται να ...ξέρουν πολλά -πολλά, αρκεί να έχουν τις κατάλληλες δεξιότητες.

Βεβαίως αυτό ζητά η αγορά εργασίας ή, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι εργοδότες. Ζητούν χειριστές της νέας τεχνολογίας και όχι γνώστες της, ανθρώπους που να νιώθουν ανίκανοι να κατανοήσουν βαθύτερα την επιστήμη που είναι ενσωματωμένη στα μέσα παραγωγής, ανθρώπους που να νιώθουν υποτιμημένοι και μειονεκτικά απέναντι σ' αυτούς που ξέρουν τα μυστικά της, για να μπορούν εύκολα να τους εξουσιάζουν.

Από όλα τα παραδείγματα, γίνεται καθαρό ότι κάπως αλλιώς πρέπει να βάλουμε το ζήτημα για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες για σταθερή εργασία με δικαιώματα, για ολόπλευρη μόρφωση και επαγγελματική εκπαίδευση. Εμείς, ως Κόμμα, χωρίς να κρύψουμε λόγια, λέμε ξεκάθαρα ότι η προοπτική βρίσκεται στη ρήξη με την πολιτική της ΕΕ, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Λύση βρίσκεται στη σύγκρουση με την πολιτική για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.

Και δεν παραπέμπουμε τη λύση των προβλημάτων σε ένα απώτερο μέλλον όταν το λέμε αυτό. Παλεύουμε σήμερα ώστε να υπάρχουν κατακτήσεις, αξιοποιώντας όλες τις μορφές δράσης, πρωτοβουλίες ανάδειξης προβλημάτων. Το κύριο σήμερα είναι να ενισχυθεί η νεανική λαϊκή αντιπολίτευση που θα μπορεί να βάζει εμπόδια στη λαίλαπα, να επιβάλλει παραχωρήσεις και αυτό απαιτεί και ενίσχυση του ΚΚΕ παντού. Ωστόσο, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κρύψουμε την αλήθεια από το λαό και τη νεολαία, ότι δήθεν μπορεί να απαλλαχτεί από τις συνέπειες της κρίσης και συνολικότερα της αντιλαϊκής πολιτικής χωρίς να στοχεύσει στα αίτιά της, την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, και χωρίς να χτυπήσει τα θεμέλια της σάπιας κοινωνίας, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την εξουσία μιας χούφτας εκμεταλλευτών. Δεν μπορούμε δηλαδή και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τα παραπέμψουμε όλα στον καπιταλισμό και στις συνταγές διαχείρισής του, που είναι από χέρι αντιλαϊκές.

Η πρόταση του ΚΚΕ είναι πρόταση ρεαλιστική και αναγκαία. Είναι αποτέλεσμα της μελέτης των εξελίξεων στην οικονομία, των δυνατοτήτων που δίνει η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Υπάρχουν σήμερα όλες οι προϋποθέσεις ώστε όλα τα κοινωνικά αγαθά, υλικά και πνευματικά, όπως η Παιδεία και η επιστημονική Ερευνα, που σήμερα είναι προνόμιο και μονοπώλιο της αστικής τάξης, να περάσουν στον κεντρικό σχεδιασμό και προγραμματισμό και έλεγχο από τους ίδιους τους δημιουργούς τους, να γίνουν κτήμα όλης της κοινωνίας.

Τα επιστημονικά επιτεύγματα που εντάσσονται στην παραγωγή καθιστούν αναγκαίο ο εργαζόμενος να έχει γνώση της επιστήμης (δηλαδή των βασικών νόμων κίνησης και οργάνωσης) που βρίσκεται πίσω από τα νέα μέσα παραγωγής. Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις στην παραγωγή δίνουν τη δυνατότητα να παράγεται ολοένα και περισσότερος πλούτος από την εργαζόμενη ανθρωπότητα με λιγότερο χρόνο εργασίας, με λιγότερο κόπο και ιδρώτα από την εργατική τάξη.

Ομως, όσο κυριαρχούν οι εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, η καπιταλιστική ιδιοκτησία, η αναρχία στην παραγωγή και ο ανελέητος ανταγωνισμός των επιχειρηματικών ομίλων η νεολαία μοιράζεται την ανεργία και την προσωρινή κακοπληρωμένη δουλειά, τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου με στόχο το καπιταλιστικό κέρδος.

Στο σημερινό σύστημα η άλλη όψη της ανόδου της παραγωγικότητας της εργασίας είναι ο ανταγωνισμός, η ένταση της εκμετάλλευσης, η ανεργία που αποτελεί μόνιμο φαινόμενο του καπιταλισμού, ενώ οξύνεται σε συνθήκες κρίσης. Αξιοποιείται για να δουλεύουν όσοι δουλεύουν περισσότερο και με τσακισμένα δικαιώματα κάτω από την απειλή της ανεργίας και οι άνεργοι να είναι έτοιμοι για να δουλέψουν με τους χειρότερους όρους.

Αυτή η αντίφαση εκφράζεται και στους όρους σπουδών, στην προοπτική των αποφοίτων της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης.

Και ας θέσουμε το ερώτημα: Με τους ραγδαίους ρυθμούς που αναπτύσσεται η τεχνολογία σε ορισμένα αντικείμενα σπουδών, θα είναι δυνατό να την παρακολουθήσει ο σπουδαστής; Αύριο, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, η τηλεόραση ή το κινητό θα πάψει να είναι ίδιο με αυτό που σήμερα ξέρουμε. Τι θα κάνουν οι απόφοιτοι; Θα πρέπει μια ζωή να τρέχουν λαχανιασμένοι πίσω από την παραμικρή μεταβολή της τεχνολογίας, κυνηγώντας καταρτίσεις επί πληρωμή, ενώ οι εργοδότες θα έχουν ένα καλό πρόσχημα για να τους απολύουν προκειμένου να ανανεώσουν τις γνώσεις τους.

Στον 21ο αιώνα, σε μια περίοδο δηλαδή της ανθρωπότητας όπου η ίδια η επιστήμη διευρύνεται και επιδρά σε ολοένα και περισσότερες σφαίρες της ανθρώπινης δραστηριότητας, υπάρχουν όλα τα υλικά μέσα και οι προϋποθέσεις για την άνοδο της μορφωτικής και επιστημονικής στάθμης της κοινωνίας, αντί να γενικεύεται η αμορφωσιά και η αμάθεια.

Πραγματική αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης δίνει η πρόταση του ΚΚΕ, που στο κέντρο της έχει την αρχή ότι η εργατική τάξη πρέπει να είναι μορφωμένη για να μπορεί να ασκήσει αποτελεσματικά τη δική της εξουσία.

Εμείς παλεύουμε για ένα εκπαιδευτικό σύστημα:

Με ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο που δε θα αναπτύσσει μονομερώς μια ικανότητα των νέων για απασχόληση αλλά όλες τις ικανότητές τους, θα μορφώνει πολύπλευρα την προσωπικότητά τους και θα διαπλάθει ανθρώπους ικανούς ν' αντιμετωπίσουν δημιουργικά την εργασία τους και τη ζωή τους, σε όποιο ή όποια επαγγέλματα μελλοντικά θα υπηρετήσουν.

Αυτό το σχολείο δεν εξορίζει από το πρόγραμμά του την τεχνική ως «κατώτερη» ενασχόληση των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων, ούτε θεωρεί την τεχνολογία, την επιστήμη των μέσων παραγωγής, προνόμιο κάποιων υψηλά καταρτισμένων ειδικών, που οι πολλοί δεν μπορούν να κατανοήσουν.

Το ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο δεν αναιρεί την ανάγκη και τη δυνατότητα τεχνικής γνώσης. Ετσι, δε δίνει εξειδικευμένες γνώσεις για την άσκηση κάθε συγκεκριμένου επαγγέλματος αλλά τις απαραίτητες βάσεις για τη διαμόρφωση δημιουργικής προσωπικότητας, εργασιακής ετοιμότητας, ώστε ο νέος να μπορεί να αποδώσει σε οποιοδήποτε τομέα της παραγωγικής δραστηριότητας βρεθεί.

Για παράδειγμα, ο μαθητής που πηγαίνει σε παραγωγικές μονάδες του κλάδου των τηλεπικοινωνιών και «εργάζεται» δε σημαίνει ότι κατευθύνεται στην πρόωρη εξειδίκευση αλλά για να γνωρίσει τις διαδικασίες της παραγωγής που είναι κοινές μεταξύ πολλών διαδικασιών της παραγωγής και όχι για να γίνει ειδικός στις τηλεπικοινωνίες. Η ο μελλοντικός γιατρός πρέπει να γνωρίσει τη διαδικασία της παραγωγής στο μηχανουργείο και ο μελλοντικός μηχανουργός μέσα από την «εργασία» του στο νοσοκομείο να γνωρίσει της λειτουργίες της κοινωνικά οργανωμένης παροχής υπηρεσιών υγείας.

Και αυτό είναι το κύριο και το ζητούμενο, γιατί οι άνθρωποι δε γεννήθηκαν για να ασκήσουν ένα ορισμένο επάγγελμα και να καταγίνονται μ' ένα μόνο τομέα της κοινωνικής και παραγωγικής δραστηριότητας. Το ίδιο άτομο μπορεί να γίνει αποδοτικό σε διαφορετικούς τομείς δραστηριότητας.

Και μόνο μετά από μια τέτοια πλατιά μορφωτική βάση, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση του ενιαίου δωδεκάχρονου σχολείου, γίνεται εφικτή η γρήγορη αφομοίωση και εκτέλεση της οποιασδήποτε μορφής δραστηριότητας.

Η επαγγελματική εκπαίδευση στην αντίληψη του ΚΚΕ ξεκινά μετά το ενιαίο δωδεκάχρονο, είτε ως ανώτατη είτε μέσα από επαγγελματικές σχολές. Πιο συγκεκριμένα, οι επαγγελματικές σχολές που είναι σε άμεση διασύνδεση με τους αντίστοιχους κλάδους της σοσιαλιστικής οικονομίας. Η απόκτηση του πτυχίου εξασφαλίζει το δικαίωμα στο επάγγελμα και την ένταξη του αποφοίτου στην παραγωγική διαδικασία μέσω του κεντρικού σχεδιασμού.

Οι σχολές αυτές:

Είναι ενταγμένες στο εκπαιδευτικό σύστημα (όχι σαν τα αδιαβάθμητα ΙΕΚ - ΚΕΚ κλπ.).

Δίνουν πτυχίο με επαγγελματική επάρκεια (ειδίκευση για ολοκληρωμένη άσκηση επαγγέλματος).

Δεν χρειάζεται ο απόφοιτός τους να περάσει από καμιά άλλη πιστοποίηση, που αμφισβητεί και απαξιώνει το πτυχίο και τις σπουδές τους.

Σε αυτές τις συνθήκες, μπορεί να υπάρξει μια πραγματικά ενιαία και ανώτατη εκπαίδευση, στα πλαίσια της οποίας θα καλύπτονται όλοι οι κλάδοι της παραγωγής και οι αντίστοιχες ειδικότητες, με διασφαλισμένη την αντικειμενική σύνδεση θεωρίας και εφαρμογής, με το πτυχίο μοναδική προϋπόθεση για την πρόσβαση στο επάγγελμα.

Σε μια Ανώτατη Εκπαίδευση με τα χαρακτηριστικά αυτά δε θα υπάρχουν σχολές - τμήματα πολλών κατηγοριών, ταχυτήτων, ακαδημαϊκών επιπέδων, επαγγελματικών προοπτικών.

Παράλληλα, καταργείται ο αναχρονιστικός - αντιεπιστημονικός διαχωρισμός σε πανεπιστημιακή και μη πανεπιστημιακή ανώτατη εκπαίδευση. Οι σχολές των ΤΕΙ που έχουν επιστημονικό αντικείμενο αναβαθμίζονται και εντάσσονται στην (Ενιαία) Ανώτατη Εκπαίδευση. Με κριτήριο το αντικείμενο σπουδών, τις κοινωνικές ανάγκες και τις ανάγκες ανάπτυξης της επιστήμης, όσες σχολές - τμήματα Πανεπιστημίων ή ΤΕΙ δεν έχουν επιστημονικό αντικείμενο καταργούνται ή εντάσσονται στο σύστημα της δημόσιας επαγγελματικής εκπαίδευσης.

Οσο, δε, για εκείνες τις παραγωγικές δραστηριότητες που, με βάση το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης, δεν απαιτείται ειδίκευση επιπέδου Ανώτατης Εκπαίδευσης ή και επαγγελματικών σχολών, η εκπαίδευση - ειδίκευση θα γίνεται ταχύρρυθμα σε επαγγελματικές σχολές, με άμεση μαθητεία στους κλάδους της σοσιαλιστικής οικονομίας μετά το 12χρονο ή μέσω του συστήματος διαρκούς εκπαίδευσης και επιμόρφωσης των εργαζόμενων, κατά περίπτωση.

Με λίγα λόγια, στην πρότασή μας, στην Ελλάδα της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας, μπορεί να ανοίξει ο δρόμος ώστε να μην αναγκάζεται να δουλεύει κανένας νέος άνθρωπος πριν ολοκληρώσει την υποχρεωτική 12χρονη εκπαίδευση, τις δημόσιες επαγγελματικές σχολές μετά το 12χρονο ή το πανεπιστήμιο. Μπορεί να εγγυηθεί, κάθε νέος και νέα, πριν τελειώσει το σχολείο, την επαγγελματική σχολή ή το πανεπιστήμιο, να ξέρει πού θα βρει δουλειά, να έχει κατοχυρωμένο το δικαίωμα στο επάγγελμα και στην εργασία.

Είναι ανάγκη σήμερα να ισχυροποιηθεί το ριζοσπαστικό ρεύμα μέσα στους χώρους που ζει, εργάζεται και μορφώνεται η νεολαία. Να ξεπεραστούν οι αρνητικοί συσχετισμοί μέσα στο κίνημα, που ούτε στατικοί, ούτε αιώνιοι είναι. Να αλλάξει η διαλυτική εκφυλιστική κατάσταση μέσα στο κίνημα.

Με αιτήματα και στόχους πάλης που μπορούν να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες νεανικές και λαϊκές ανάγκες και γι' αυτό εκ των πραγμάτων έρχονται σε ρήξη με την πολιτική της ΕΕ, των μονοπωλίων.

-Απαιτούμε σήμερα κάθε νέος να μπορεί να έχει πρόσβαση στην ειδικότητα που επιλέγει στο ΕΠΑΛ της περιοχής του. Κανένα σχολείο χωρίς εκπαιδευτικούς και βιβλία.

-Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των λαϊκών οικογενειών, των μαθητών και των σπουδαστών. Δωρεάν βιβλία σε όλους τους σπουδαστές και όχι από φωτοτυπίες. Να πραγματοποιηθούν όλα τα μαθήματα και τα εργαστήρια στα ΤΕΙ. Κανένας σπουδαστής έξω από εργαστήριο ή θεωρία! Κανένα υπεράριθμο εργαστηριακό τμήμα.

-Να δοθούν διευκολύνσεις σε σπουδαστές που είναι πάνω από το 8ο εξάμηνο για να μπορέσουν να πάρουν πτυχίο! Καμία διαγραφή σπουδαστή που θέλει να συνεχίσει τις σπουδές του!

-Το πτυχίο - απολυτήριο να είναι η μοναδική προϋπόθεση για το επάγγελμα. Καμία πιστοποίηση, κατάργηση του έτους μαθητείας. Πρακτική άσκηση ενταγμένη οργανικά στο πρόγραμμα σπουδών.