ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ξανά στο στόχαστρο η αργία της Κυριακής

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Βούτυρο στο ψωμί» του πολυεθνικού κεφαλαίου βάζει ο Εμπορικός Σύλλογος Αθήνας, ο οποίος έθεσε ως κύριο αίτημα προς συζήτηση τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων για άλλη μια Κυριακή μέσα στο Δεκέμβρη σε προχτεσινή συνάντηση που είχε με το Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, μετά από πρόσκληση του πρώτου. Είναι γνωστό ότι ήδη τα καταστήματα λειτουργούν σύμφωνα με βασιλικό διάταγμα του 1971 μια Κυριακή πριν τα Χριστούγεννα κάθε Δεκέμβρη και ανά 5 χρόνια δύο Κυριακές μέσα στο Δεκέμβρη.

Το ήδη απελευθερωμένο ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, που έφτιαξαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έχει διαμορφωθεί κατόπιν εντολής του πολυεθνικού κεφαλαίου. Εχει οδηγήσει στην απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων και σε λουκέτο χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στη μονοπώληση της αγοράς από το μεγάλο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές. Αυτά επισήμαναν και οι εκπρόσωποι του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, απορρίπτοντας το αίτημα. Επανέλαβαν, παράλληλα, ότι το πρόβλημα επιβίωσης για χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους μικρομεσαίους βιοτέχνες και εμπόρους δε λύνεται με τη λειτουργία των καταστημάτων μια ακόμα Κυριακή.

Τι επιβεβαιώνεται; Οτι οι μεγαλοκαταστηματάρχες δεν πρόκειται ποτέ να παραιτηθούν από την προσπάθεια να συρρικνώσουν και να εξαφανίσουν τους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους, πιέζοντας παράλληλα προς τα κάτω τα εργασιακά δικαιώματα χιλιάδων εργαζομένων στο εμπόριο. Γεγονός που καθιστά αναγκαία την αγωνιστική επαγρύπνηση, στην προοπτική της νομοθετικής κατοχύρωσης της Κυριακής αργίας, της καθιέρωσης ενός εθνικού, ενιαίου, υποχρεωτικού ωραρίου μέχρι 48 ώρες λειτουργίας των καταστημάτων, 35ωρο, 7ωρο, 5ήμερο για τους εργαζόμενους.

Οι «υποκινητές» είναι εδώ

Θυμηδία προκάλεσε μεταξύ των μαθητών η εκτίμηση του υπουργού Παιδείας για τις καταλήψεις που «μειώνονται στα σχολεία». «Θεωρώ ότι η βασική αιτία της μείωσης που παρατηρείται είναι το γεγονός ότι, σε σύντομο χρονικό διάστημα, ανταποκριθήκαμε και επιλύσαμε και το ζήτημα της έλλειψης βιβλίων και το ζήτημα της έλλειψης καθηγητών, διασφαλίζοντας περισσότερες πιστώσεις για αναπληρωτές», αποφάνθηκε ο Ευρ. Στυλιανίδης. Κατ' αρχήν, άθελά του ο υπουργός παραδέχεται ότι δίχως τις κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις των μαθητών - που τόσο πολύ κατασυκοφαντήθηκαν - η κυβέρνηση δε θα είχε λύσει ζητήματα στοιχειώδους λειτουργίας των σχολείων. Ομολογεί επίσης ότι δεν είναι οι καταλήψεις που βάζουν «λουκέτο στα σχολεία», όπως ισχυριζόταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αλλά η κυβερνητική πολιτική που «αδιαφορεί» για τα κενά σε καθηγητές, για βιβλία που δε φτάνουν εγκαίρως (άλλο ζήτημα το αντιεπιστημονικό περιεχόμενό τους)... Σε πείσμα της κυβέρνησης όμως τα προβλήματα που «υποκινούν» τους μαθητές, τους καθηγητές και τους γονείς τους παραμένουν και οξύνονται. Γιατί δεν καταργήθηκε η ιδιωτική παραπαιδεία και τα φροντιστήρια, γιατί οι εμπορικές επιχειρήσεις (ΙΕΚ) εξομοιώνονται με τα πανεπιστήμια, γιατί δεν αυξήθηκαν στο 15% του ΑΕΠ οι δαπάνες για την Παιδεία κ.ο.κ.

H καταλήστευση των μεταναστών

«H μετανάστευση συμβάλλει θετικά στην ελληνική οικονομία, καθώς και στην αντιμετώπιση του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, υπό την προϋπόθεση ότι οι μετανάστες ενσωματώνονται πλήρως στην ελληνική οικονομία και η μετανάστευση είναι ελεγχόμενη». Η παραπάνω εκτίμηση ανήκει στον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφη, και διατυπώθηκε χτες στις Βρυξέλλες κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομίας των χωρών - μελών της ΕΕ.

Είναι προφανές, πως όταν ο υπουργός μιλά για «θετική συμβολή» των μεταναστών στην ελληνική οικονομία, έχει κατά νου τη συμβολή τους στα κέρδη και υπερκέρδη των επιχειρήσεων, καθώς - πουλώντας την εργατική τους δύναμη στην Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί - διατηρούν σε χαμηλά επίπεδα και τα μεροκάματα των Ελλήνων εργαζομένων.

Οσον αφορά, όμως, την άποψη ότι οι μετανάστες «συμβάλλουν θετικά» και στην αντιμετώπιση του ασφαλιστικού συστήματος, «με την προϋπόθεση ότι ενσωματώνονται πλήρως στην ελληνική οικονομία και η μετανάστευση είναι ελεγχόμενη», φαίνεται πως ο κύριος υπουργός μάς ...δουλεύει. Και μας δουλεύει, γιατί ξέρει πως, ανάμεσα στους μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα, μερικές χιλιάδες εργάζονται χωρίς να κολλάνε ένσημα, για τον απλό λόγο ότι είναι παράνομοι και δεν έχουν την περίφημη «πράσινη κάρτα». Και αυτό γίνεται με τις ευλογίες τόση της σημερινής κυβέρνησης όσο και των προηγούμενων, που βάζουν ένα σωρό εμπόδια στην ενσωμάτωση των μεταναστών στην ελληνική οικονομία.

«Πράσινη» υποκρισία

Παντού, όπου κι αν κοιτάξει σήμερα στον κόσμο κανείς, θα δει ότι το περιβάλλον, περισσότερο από ποτέ, βρίσκεται στο στόχαστρο μιας ολομέτωπης επίθεσης από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού. Παντού το περιβάλλον θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους ή των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Κι αυτό γιατί για το κεφάλαιο και το περιβάλλον δεν αποτελεί τίποτε άλλο από την πηγή άντλησης και καταλήστευσης φυσικών πόρων, από τη μια, και από την άλλη ο φυσικός χώρος όπου ασκεί την ανεξέλεγκτη δραστηριότητά του και απορρίπτει τα κάθε λογής απόβλητά του. Είναι, επόμενο, λοιπόν, τα οξυμένα προβλήματα του περιβάλλοντος να προστίθενται στα άλλα προβλήματα, όπως αυτά της ανεργίας, της αποδιάρθρωσης των κοινωνικών, εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και να τους κάνουν το βίο αβίωτο.

Οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δε χάνουν ευκαιρία να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το περιβάλλον να προτάσσουν στις ομιλίες τους και στα προγράμματά τους βαρύγδουπες κορόνες περί «πράσινης πολιτικής» και «πράσινης οικονομίας». Πρόκειται για το άκρον άωτον της υποκρισίας. Κι αυτό γιατί η καπιταλιστική βιομηχανική ανάπτυξη με στόχο το κέρδος, που και τα δύο κόμματα με πάθος υπηρετούν, προϋποθέτει την εμπορευματοποίηση της γης, της ενέργειας, του νερού, κάθε φυσικού οικοσυστήματος. Πρόκειται για μια πολιτική που, αντί να προστατεύσει τις ακτές, τις προσφέρει βορά στο μεγάλο κεφάλαιο. Αντί να προστατεύσει τα δάση, με νομοθετήματα, οπλίζει τα χέρια των εμπρηστών. Αντί να αυξήσει τους ελεύθερους χώρους, παραδίδει σε επιχειρηματίες και τους τελευταίους που απέμειναν. Αντί να προστατεύσει την υγεία του λαού, επιτρέπει στις βιομηχανίες να μολύνουν ανεξέλεγκτα τον Ασωπό και να τον ποτίζουν με καρκινογόνο νερό.

Και τα δύο αυτά κόμματα, όπως και ο ΣΥΝ, εκθειάζουν την πολιτική της δήθεν περιβαλλοντικής ΕΕ. Μια πολιτική που: Με τη Συνθήκη της Λισαβόνας έθεσε πάνω και από το περιβάλλον την ανταγωνιστικότητα. Με ευχολόγια για τις κλιματικές αλλαγές, αντί να ενσωματώσει την αντιρρυπαντική τεχνολογία στην παραγωγή, επιβάλλει το άθλιο μέτρο του «εμπορίου ρύπων», προσφέροντας νέα Χρηματιστήρια κερδοσκοπίας για το κεφάλαιο και νέα χαράτσια για το λαό. Δεν τολμά να επιβάλει αυστηρότερα όρια εκπομπών ρύπων στα αυτοκίνητα, επειδή αντιδρούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες, και τώρα συζητά για νέους «πράσινους» φόρους. Ολοι αυτοί χαιρετίζουν τις «οικολογικές» ανησυχίες του Γκορ και του Κλίντον, «ξεχνώντας» ότι με τον πόλεμο που άνοιξαν στη Γιουγκοσλαβία έσπειραν το θάνατο, τραυμάτισαν τη φύση και την πολιτιστική κληρονομιά και πότισαν τα Βαλκάνια με τόνους απεμπλουτισμένου ουρανίου.

Το ΚΚΕ από καιρό έχει επισημάνει ότι η λύση των περιβαλλοντικών προβλημάτων δεν είναι ζήτημα τεχνικό, αλλά βαθιά πολιτικό. Ενα ζήτημα που, όπως είναι φυσικό, δεν μπορούν να επιλύσουν αυτοί που το εμπορεύονται και το καταστρέφουν. Γι' αυτό και καλεί το λαό να συσπειρωθεί γύρω από την πολιτική του πρόταση για ένα μαζικό λαϊκό κοινωνικοπολιτικό κίνημα που αντιστρατεύεται τα συμφέροντα των μονοπωλίων, με στόχο την αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας. Μια πολιτική που καταργεί τη βάρβαρη καπιταλιστική λογική της μεγιστοποίησης του καπιταλιστικού κέρδους, με οποιοδήποτε τίμημα για το περιβάλλον και όχι μόνο.