ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 14 Νοέμβρη 2004
Σελ. /32
Κόντρα στη νέα (α)ταξία
Γιατί δεν ησυχάζει αυτός ο θεός - λαός;

Προοδευτικός διανοητής - μαρξιστής ο Παναγής Λεκατσάς, που «έφυγε» νωρίς και διέθετε σπάνια αρχαιογνωσία, διατυπώνει στα βιβλία του, αναφορές σε κοινωνικά ζητήματα διαχρονικής σημασίας, σε παραλληλισμό με τα τρέχοντα.

Εγκλειστος στο Μακρονήσι, έκανε σοφές αναλύσεις σε μικρές ομάδες, που μέσα στις φοβερές συνθήκες παρακολουθούσαν το λόγο του.

Σε ένα από τα βιβλία του με τίτλο: «Οι πόλεμοι των δούλων» - Εκδοτικόν Ινστιτούτον Αθηνών - 1957 - γίνεται αναφορά στη διαχρονικότητα των κοινωνικών αγώνων που είναι χαρακτηριστική: «Γιατί δεν ησυχάζει ετούτος ο θεός - (λαός) - ο εύνους, ο Αριστόνικος, ο Αθηνίωνας, ο Σπάρτακος, ο Ιησούς, μα κατεβαίνει κάθε τόσο, για να ξανασταυρωθεί, όσο να λείψουν τα καρφιά των σταυρωτών του (σ.σ. διάβαζε των εκμεταλλευτών του);..

Και διότι, - συνεχίζει - ο Χριστός - λαός δεν ήρθε «βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν». Και με την ιδιοτυπία του που τον χαρακτήριζε συμπληρώνει:

«Αλλο δε μένει, αλήθεια, των πληθών, παρά τ' αλάργεμα από τον κόσμο του δυναστή...»

Στο ιουδαϊκό έργο, όπως χαρακτηρίζει την «Αποκάλυψη» του Ιωάννη, ακούγεται,

«... ολοκάθαρα ο βόγκος κ' η φοβέρα των φτωχών και των αλυσιδωμένων λαών, κατά των πλουσίων και το στυλοπάτι τους, τη Ρώμη - (σ.σ. όπως θα λέγαμε σήμερα για το καπιταλιστικό Imperium). Ενα imperium που χαρακτηρίζει ως «τη μεγάλη μητέρα των πορνών και των βδελυγμάτων... Οι αλυσόδετοι λαοί, καλοφρουρούνται από τις λεγεώνες και από τους ντόπιους (τους υποταγμένους και ξενοκίνητους).

Με τη γλωσσοπλαστική του ικανότητα καταγγέλλει.

«... Η ισοσύνη (ισότητα) μπροστά στο θεό, όχι μόνο δεν καταλεί την Ανισοσύνη, πάνου στη γη, μα τήνε δικαιώνει κι όλας και την καλοθεμελιώνει... Το πρόβλημα της σκλαβιάς είναι στοιχείο στο σύστημα του θεόχτιστου κόσμου»... (όπως των ξαναγεννημένων Χριστιανών του Μπους).


Του
Γιώργου ΤΣΑΠΟΓΑ


Η συμμαχία εργατών - μικρομεσαίας αγροτιάς

Οι αγροτικές κινητοποιήσεις που ξεδιπλώνονται αυτές τις μέρες σ' όλη την Ελλάδα, με πρωτοβουλία της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ), πατάνε «γερά». Πατάνε πάνω στα χρόνια προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών - που σήμερα εμφανίζονται ιδιαίτερα οξυμένα - προβλήματα - γεννήματα των αντιλαϊκών πολιτικών των ελληνικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ίδιου του συστήματος, στο στάδιο του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Φυσικά, οι έμπειροι σε αγώνες Ελληνες αγρότες γνωρίζουν καλά πως ο ενωμένος και επίμονος αγώνας τους μπορεί να φέρει ορισμένα προσωρινά αποτελέσματα, όμως η ριζική θεραπεία από την «άρρωστη» κατάσταση που τώρα βιώνουν απαιτεί την εφαρμογή άλλης, εκ διαμέτρου αντίθετης, πολιτικής από αυτήν που σήμερα εφαρμόζεται και που, με τη σειρά της, προϋποθέτει ριζικές αλλαγές και στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας.

Σήμερα έχει γίνει πλέον κοινή συνείδηση, τουλάχιστον στις πρωτοπόρες δυνάμεις της μικρομεσαίας αγροτιάς, πως για τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ποθούμενη ριζική θεραπεία των πληγών της δεν αρκεί η δική της αγωνιστική ενότητα. Χρειάζεται, επιπλέον, να σφυρηλατηθεί η συμμαχία με την εργατική τάξη, να επιτευχθεί, να σταθεροποιηθεί, να αποκτήσει έκταση και βάθος η αγωνιστική συμπόρευση για τη λύση κοινών αιτημάτων, η αγωνιστική αλληλεγγύη στους επιμέρους αγώνες των μεν - δε.

Το ζήτημα αυτό, φυσικά, δεν πρόκειται να λυθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Η οικοδόμηση αυτής της συμμαχίας, η διαμόρφωση κλίματος αλληλεγγύης και αγωνιστικής συμπόρευσης μεταξύ εργατών και μικρομεσαίων αγροτών θα απαιτήσει μακρόχρονη, επίμονη, καθημερινή δουλιά από τις πρωτοπόρες δυνάμεις, πρώτα απ' όλα από τους κομμουνιστές εργάτες και αγρότες. Αποκτά δε, σήμερα, τη σημασία πρωτεύοντος καθήκοντος, στην υλοποίηση του οποίου σημαντικό μερτικό πέφτει στους κομμουνιστές στο χωριό, στις ΚΟΒ και τα κομματικά όργανα του ΚΚΕ στην ύπαιθρο.

Αυτές οι ΚΟΒ, οι ΚΟΒ της υπαίθρου, έχουν στο χώρο ευθύνης και δράσης τους και μικρομεσαίους αγρότες αλλά και εργάτες.

Εργάτες γης, κατ' αρχήν. Ελληνες αλλά και οικονομικούς μετανάστες, σε ένα μεγάλο μέρος τους. Με σημαντικά προβλήματα διαβίωσης των ίδιων και των οικογενειών τους. Το μεροκάματο, το Ασφαλιστικό, τα ζητήματα Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, συνδικαλιστικής εκπροσώπησης κλπ. δεν μπορούν να μην απασχολούν την ΚΟΒ στο χωριό. Ο προσανατολισμός της ΚΟΒ σ' αυτό το πεδίο πρέπει να γίνει πιο καθαρός, πιο σταθερός, πιο συγκεκριμένος. Οι εργάτες γης πρέπει να νιώσουν πως μπορούν να στηρίζονται στους κομμουνιστές του χωριού, για να περιορίσουν την υπερεκμετάλλευση που βιώνουν, να ζήσουν πιο ανθρώπινα. Αλλά και τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος των αγροτών δεν μπορούν να «σφυρίζουν αδιάφορα». Οι αξιοπρεπείς όροι διαβίωσης της οικογένειας των εργατών γης - στο σύνολό τους - πρέπει να αποκτήσουν τη θέση τους στο διεκδικητικό πρόγραμμα των αγροτικών συλλόγων, της ΠΑΣΥ. Η αλληλεγγύη της μικρομεσαίας αγροτιάς προς τους εργάτες γης πρέπει να φαίνεται και στις ανακοινώσεις και τα προγράμματα των φορέων της, αλλά και να λαμβάνει έμπρακτες και συγκεκριμένες μορφές κάθε φορά που συλλογικά ή ατομικά οι εργάτες γης την έχουν ανάγκη.

Οι εργαζόμενοι στις συνεταιριστικές οργανώσεις, αλλά και στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον γεωργικό τομέα, επίσης. Παιδιά της μικρομεσαίας αγροτιάς οι περισσότεροι απ' αυτούς, βιώνουν όλα τα παράγωγα της αντεργατικής πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων, τα οποία φορτίζονται ακόμα περισσότερο αρνητικά, μια που η απασχόλησή τους σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με την αγροτική παραγωγή, η οποία τραβάει τον κατήφορο. Τα προβλήματα, λοιπόν, που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι αυτοί και οι οικογένειές τους είναι πολλά και οξυμένα και, βέβαια, πρέπει να βρίσκονται στο κέντρο της προσοχής, αλλά και της δράσης της ΚΟΒ της υπαίθρου. Φυσικά, τα εργατικά κλαδικά και τοπικά συνδικάτα πρέπει να κάνουν το χρέος τους - και οι κομμουνιστές οφείλουν να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να τα κινητοποιήσουν, να τα εντάσσουν στους διεκδικητικούς αγώνες, για την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων - ωστόσο και εδώ οι αγροτικοί φορείς - αγροτικοί σύλλογοι, ΠΑΣΥ - δεν μπορούν να «σφυρίζουν» αδιάφορα. Η υιοθέτηση των αιτημάτων των εργαζομένων, η έμπρακτη αλληλεγγύη στους αγώνες τους επιβάλλεται από τους μικρομεσαίους αγρότες και για να επιτευχθεί αυτό η ΚΟΒ πρέπει να πρωτοστατήσει.

Η συμμαχία εργατικής τάξης - μικρομεσαίας αγροτιάς - καθήκον πολύ σημαντικό για όλο το Κόμμα - θα χτίζεται βασανιστικά, βήμα το βήμα. Στην υλοποίηση αυτού του καθήκοντος θα βοηθήσει ασφαλώς η συνεργασία και ο συντονισμός κεντρικά της ΠΑΣΥ και του ΠΑΜΕ. Δε θα την κρίνει, όμως. Θα βοηθήσει, επίσης, η συνεργασία και ο συντονισμός των Εργατικών Κέντρων και των Ομοσπονδιών Αγροτικών Συλλόγων σε κάθε νόμο. Ούτε αυτή θα την κρίνει, όμως. Εκεί που - κατά κύριο λόγο - θα κριθεί αυτή η συμμαχία είναι στην ίδια την ύπαιθρο. Στο χωριό, στο κεφαλοχώρι, στην επαρχιακή πόλη. Εκεί που συμβιώνουν οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι εργάτες γης, οι εργάτες σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις αγροτικού τομέα και σε συνεταιριστικές οργανώσεις και, φυσικά, άλλοι εργάτες οικοδόμοι κλπ. Εκεί, χρέος μεγάλο πέφτει στους ώμους των Κομματικών Οργάνων και των ΚΟΒ της υπαίθρου.

Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αρκεί έγκαιρα να προσανατολίσουμε ανάλογα τη δουλιά μας και να βοηθήσουμε και τα όργανα του μαζικού και αγροτικού κινήματος να προσανατολιστούν ανάλογα. Οι προσυνεδριακές διαδικασίες και οι εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις που είναι μπροστά μας ας αξιοποιηθούν από τις κομματικές μας δυνάμεις στην ύπαιθρο για να σταθεροποιήσουν και να πάρουν συγκεκριμένα μέτρα σ' αυτή την κατεύθυνση.


Tου
Βασίλη ΑΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ