ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 14 Οχτώβρη 2021
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟΝ ΠΜΣ 5 - 9 ΝΟΕΜΒΡΗ
Η μάχη για την ενίσχυση του Συλλόγου να αφήσει το δικό της αποτύπωμα

Η μαζική συμμετοχή όλων των μουσικών, απ' άκρη σ' άκρη της χώρας, στις διαδικασίες και τις εκλογές του πιο μαζικού σωματείου στον χώρο του Πολιτισμού, μπορεί να γίνει γεγονός, να αφήσει το δικό της αποτύπωμα ενίσχυσης των αγώνων που έχουμε μπροστά μας.

Την τελευταία διετία ενώσαμε τη φωνή μας, βρεθήκαμε στον δρόμο, σε μαζικές διαδικασίες μουσικοί από ορχήστρες, από ωδεία, από το ελεύθερο επάγγελμα, το παραδοσιακό, το ρεμπέτικο, νέοι αλλά και παλιότεροι μουσικοί από κάθε είδος.

Αυτό δεν θα γινόταν αν το σωματείο δεν μας συνένωνε ξεπερνώντας ψεύτικους διαχωρισμούς μεταξύ νέων και παλιών, ανέργων και καταξιωμένων, ακόμα και μεταξύ ειδών μουσικής.

Αυτό που ένωσε και δυνάμωσε όλο τον κλάδο ήταν η κατεύθυνση κόντρα σε κυβερνήσεις, στη μεγάλη εργοδοσία του χώρου, κόντρα στο «αφήγημα» της ατομικής ευθύνης και του φόβου, και ταυτόχρονα η ανιδιοτελής προσφορά όλων όσοι μπήκαν μπροστά μαζί με το ΔΣ στον αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας.

Η κατεύθυνση αυτή έγινε μαζική δράση, έφερε νίκες. Εφερε τη μαζική συμμετοχή και τη στήριξη του αγώνα μας από όλους τους εργαζόμενους συνολικά. Ανέβηκε η έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ μας για να μείνουμε όρθιοι. Πραγματικά διδαχτήκαμε την ανθρωπιά της συλλογικότητας, κόντρα στη ζούγκλα του ανταγωνισμού.

Φανερές και αθέατες φωνές της εργοδοσίας


Σε αυτόν τον αγώνα υπάρχουν κάποιες λίγες ορατές, αλλά και κάποιες αθέατες δυνάμεις που θέλουν να αλλοιώσουν όλα όσα χτίσαμε μαζί, λέγοντας προσχηματικά ότι δήθεν ενδιαφέρονται για το καλό του Συλλόγου.

Είναι εκείνοι που όλο το προηγούμενο διάστημα, υπονόμευαν τον αγώνα που δίναμε οι μουσικοί με το σωματείο μας, συναντιούνταν στα κρυφά στα γραφεία των εργοδοτών, συζητώντας άλλη ατζέντα από αυτή που οι συνάδελφοι, μέσα από τον Σύλλογό μας, αποφασίζαμε να προτάξουμε.

Πρόκειται για δυνάμεις που επικεφαλής τους έχουν συνδικαλιστές που ανήκουν ή στηρίζονται από τη διοίκηση της Ομοσπονδίας Θεάματος - Ακροάματος (ΠΟΘΑ), άλλοι είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και αρκετοί έχουν στενούς δεσμούς με μεγάλα ιδρύματα στον χώρο του Πολιτισμού, την εργοδοσία των μουσικών σκηνών και τους μεγαλομαγαζάτορες που βρίσκουν οι μουσικοί απέναντί τους στην εστίαση και στη νυχτερινή διασκέδαση.

Είναι αυτές οι δυνάμεις που μόλις άνοιξαν οι χώροι πολιτισμού, έβαλαν στο επίκεντρο της συζήτησης ποιο θα είναι το «δίκαιο και λογικό» ποσοστό μείωσης των αμοιβών μας, καλώντας μας να μην είμαστε «μαξιμαλιστές». Οπως έγραψαν κάποιοι, «όσοι έπαιρναν 1.000, μπορούν να ζήσουν και με 500 ευρώ».

Την ίδια στιγμή μας λένε ότι είναι ξεπερασμένοι οι αγώνες, ότι το σωματείο πρέπει να εύχεται την ανάπτυξη και να τη συνδιαμορφώνει μέσα στο υπουργείο.


Ξέρουμε όμως τι σημαίνει «ανάπτυξη» όταν και το «μαχαίρι» και το «πεπόνι» ανήκουν στα αφεντικά. Είναι η «ανάπτυξη» με τα μεροκάματα πείνας για τους μουσικούς στην Εστίαση. Είναι η «ανάπτυξη» που κλέβει τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματά μας από ψηφιακές πλατφόρμες - μονοπώλια. Είναι η «ανάπτυξη» του περιορισμού των δικαιωμάτων μας μέσα από εκβιασμούς για το αν θα ξαναβρούμε δουλειά στις μουσικές σκηνές και στη διασκέδαση. Είναι η «ανάπτυξη» που αφήνει πληθώρα συμβασιούχων μουσικών στα σύνολα των μεγάλων κρατικών και ιδιωτικών ιδρυμάτων και εταιρειών πολιτισμού. Το σωματείο έχει θέσεις και προτάσεις σύγχρονες για τον κλάδο οι οποίες προβάλλουν τα πραγματικά συμφέροντα των μουσικών, που πρέπει να τα διεκδικήσουμε με τους αγώνες μας κόντρα στη μεγάλη επίθεση που δεχόμαστε.

Ολη αυτή η στάση τους μέχρι σήμερα αποδεικνύει ότι αυτές οι δυνάμεις προωθούν τα συμφέροντα της εργοδοσίας στον κλάδο και προπαγανδίζουν επί της ουσίας την πολιτική της τωρινής και της προηγούμενης κυβέρνησης.

Εχθροί του αγώνα των μουσικών

Αυτές οι δυνάμεις, εκτός από καλοί προπαγανδιστές της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων, παίρνουν «άριστα» και στην υπονόμευση του ρόλου που παίζει μέχρι σήμερα και μπορεί να παίξει ο ΠΜΣ για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα και τις ανάγκες των μουσικών.

Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν πρωτοστατήσει για να πάρει σάρκα και οστά το ηλεκτρονικό φακέλωμα των σωματείων μέσα από τον νόμο Χατζηδάκη, τους κώδικες δεοντολογίας, συνολικότερα στα σωματεία της ΠΟΘΑ.

Το νέο τους εφεύρημα για να χτυπήσουν την τωρινή διοίκηση του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου (ΠΜΣ) και την αγωνιστική της δράση όλο το προηγούμενο διάστημα είναι ότι, όπως λένε, «καλά τα κάνει ο Σύλλογος» αλλά «δεν πρέπει να παίρνει θέση για ζητήματα εκτός κλάδου», επειδή δήθεν «έτσι πολιτικοποιείται και αυτό στενεύει τη μαζικότητα και την αποτελεσματικότητα του σωματείου».

Ας σκεφτούμε:

  • Αν δεν είχε ορθωθεί μέτωπο ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και της μεγάλης εργοδοσίας, δεν θα είχαμε καμία κατάκτηση. Από δεδουλευμένα που με πρόσχημα την πανδημία δεν δίνονταν, μέχρι το επίδομα αναστολής και ειδικού σκοπού.
  • Αν είχαμε αποδεχτεί την άποψη ότι ο Σύλλογος, αντί να αγωνιστεί, έπρεπε μόνο να καταγράψει ποιος είναι περισσότερο ή λιγότερο επαγγελματίας, θα δίναμε άλλοθι στην πολιτική της κυβέρνησης, που χρησιμοποίησε ακριβώς αυτό το αφήγημα για να κόψει συναδέλφους από την επιδότηση. Θα είχαμε μετατρέψει το σωματείο σε αρένα ανταγωνισμού. Ο νέος μουσικός θα θεωρούνταν «όχι επαγγελματίας», επειδή δεν θα είχε συγκεντρώσει μεγάλη προϋπηρεσία και ένσημα. Και ο έμπειρος μουσικός θα είχε ένα πολύ μικρότερο και αδύναμο σωματείο. Εντέλει, θα είχε επικρατήσει απογοήτευση και εγκατάλειψη του σωματείου, όπως δυστυχώς συμβαίνει σε δεκάδες άλλα σωματεία στον χώρο.
  • Επρεπε ή όχι το σωματείο μας να τοποθετηθεί και να οργανώσει αγώνα απέναντι στον «τρομονόμο» και στη λογοκρισία στην Τέχνη, που στήριξαν κυβέρνηση και αντιπολίτευση στις Επιτροπές της Βουλής, απέναντι στον νόμο Χατζηδάκη, για την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής;

Οι φωνές που κατηγορούν τον Σύλλογο και την τωρινή του διοίκηση έλαμψαν διά της απουσίας τους σε όλα τα παραπάνω, ακόμα και στο τελευταίο μουσικό «αντίο» που ο Σύλλογος έδωσε στον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης για τους πυρόπληκτους κ.ά. Ολες αυτές οι πρωτοβουλίες αποτέλεσαν σημείο καμπής και συσπείρωσης του κλάδου.

Εξάλλου, η γραμμή που λέει ότι «δεν πρέπει να ασχολούμαστε με ζητήματα εκτός κλάδου» είναι θέση που συμφέρει την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Σημαίνει να μην ασχολείται ο εργαζόμενος, αλλά να γίνεται θεατής στην ίδια του τη ζωή.

Την ίδια ώρα, ανάμεσα σε αυτές τις δυνάμεις υπάρχουν φωνές που διαφημίζουν μέσα από μέσα κοινωνικής δικτύωσης βουλευτές της ΝΔ ή λένε «ξέρει ο καθένας τι είναι η Χρυσή Αυγή, δεν χρειάζεται ο Σύλλογος να ασχολείται με αυτά».

Τι λένε όμως για το πώς πρέπει να αλλάξει το σωματείο, μιλώντας για «εκσυγχρονισμό»; Ζητούν ένα σωματείο που θα κάνει τα πάντα για να συμβιβάσει τις ανάγκες μας με τα συμφέροντα του εργοδότη. Ενα σωματείο που θα λειτουργεί ως ο κουμανταδόρος - εκπρόσωπος της εργοδοσίας για το ποιος θα βρει ή όχι δουλειά στον κλάδο, και γι' αυτό θα χρειάζεται όχι εκλεγμένους αγωνιστές στο ΔΣ αλλά έμμισθους μάνατζερ που θα πληρώνονται από τις αυξημένες συνδρομές των μελών του Συλλόγου.

Το πραγματικά σύγχρονο είναι ένα σωματείο που θα παλεύει για τα συμφέροντα και τις σύγχρονες ανάγκες των μουσικών και τα μέλη του ΔΣ θα βρίσκονται, όπως και τώρα, στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα.

Η ενίσχυση της αγωνιστικής γραμμής στον ΠΜΣ

Καλούμε λοιπόν κάθε συνάδελφο να κρίνει από τις πράξεις και τις θέσεις του Συλλόγου και όχι από μεγάλα λόγια και συκοφαντική κριτική στην τωρινή διοίκηση του ΠΜΣ «έξω από τον χορό» ή «fake news» σε λογαριασμούς στο διαδίκτυο. Καλούμε κάθε συνάδελφο να απομονώσει και με την ψήφο του εκείνες τις δυνάμεις που στέκουν ενάντιά του, που προπαγανδίζουν ανοιχτά μέσα στον Σύλλογό μας τα συμφέροντα των εργοδοτών.

Η άνοδος της συμμετοχής στις εκλογές, της καθημερινής διεκδίκησης για σύγχρονους όρους ζωής, στην ουσία η ενίσχυση της κατεύθυνσης του Συλλόγου, είναι οι όροι για να βγούμε πιο δυνατοί την επόμενη μέρα. Η μέρα αυτή βρίσκεται ήδη εδώ, διεκδικώντας συμβάσεις, πνευματικό συγγενικό δικαίωμα, αναβάθμιση της Μουσικής Εκπαίδευσης, να μείνουν στα χαρτιά ο «τρομονόμος», η λογοκρισία, ο νόμος Χατζηδάκη.

Μέσα από τις εκλογές μας μπορούμε να αλλάξουμε πνοή και στην ίδια την Ομοσπονδία, που έχει απομακρυνθεί από την υπεράσπισή μας, ώστε να παλεύουμε από καλύτερες θέσεις για τη ζωή και την Τέχνη που μας αξίζουν.


Δημήτρης ΚΟΥΦΑΛΑΚΟΣ
Αντιπρόεδρος του ΔΣ του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου


Θερμό χειροκρότημα για τη «Συνέντευξη με τον Μαρξ»

Με ένα ζεστό χειροκρότημα υποδέχτηκε το κοινό το θεατρικό έργο «Συνέντευξη με τον Μαρξ» της Ελένης Ζαφειρίου, που ανεβαίνει κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο Θέατρο «Olvio» (Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός).

Στην επίσημη πρεμιέρα, χτες, παρευρέθηκαν ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, η Αλέκα Παπαρήγα και πολλά μέλη του Πολιτικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος.

Η συγγραφέας δραματοποιεί το βιβλίο «Ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Γαλλία» του Καρλ Μαρξ, το οποίο γράφτηκε με βάση την πείρα από την Κομμούνα του Παρισιού το 1871, όπου η εργατική τάξη για πρώτη φορά στην Ιστορία κατέλαβε την εξουσία. Τα λόγια του Μαρξ γίνονται παράσταση η οποία με τα εκφραστικά μέσα του θεάτρου επιχειρεί να κατανοήσει και να μεταγγίσει τον ιστορικό χαρακτήρα και τη σημασία της Κομμούνας, αλλά και να κωδικοποιήσει τα σημαντικά ερωτήματα που γεννήθηκαν από αυτήν.

Η σκηνοθεσία είναι του Κώστα Σταματόπουλου. Ερμηνεύει ο Δημοσθένης Φίλιππας.

Συντελεστές: Σκηνικός χώρος - κοστούμια: Βίκυ Πάντζιου. Μουσική: Ορέστης Ζαφειρίου. Φωτισμοί: Ακης Βαλεργάκης. Κίνηση: Αννα Λιανοπούλου. Video art: Αντώνης Δελαπόρτας. Voice Over: «Ρ. Λάντορ» Μιχάλης Κωνσταντινίδης και «Ελενα Ντέμουτ» Δανάη Κατσαμένη.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ