Το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο καθώς μαθητές αλλά και γονείς βρέθηκαν στο χώρο προκειμένου να αναπτύξουν πλούσιο διάλογο και να κρατήσουν ουσιαστικά συμπεράσματα για το τι μαθαίνεται στο σχολείο. Τα παραδείγματα μέσα από τα σχολικά βιβλία έδωσαν τους άξονες της συζήτησης. Η «μισή αλήθεια», οι «πολλές αλήθειες - διάλεξε τη δική σου», η «διαστρέβλωση της αλήθειας» και η «απόκρυψη της αλήθειας» δίνουν το στίγμα ότι το σχολείο όντως διαμορφώνει συνειδήσεις, αλλά τις διαμορφώνει στρεβλά.

«Τίποτα - αν δεν αλλάξει το σύστημα - δεν είναι ανεξάρτητο στο σχολείο. Ούτε το σχολείο ούτε ο εκπαιδευτικός ούτε αυτά που διδασκόμαστε», ανέφερε μία μαθήτρια, και ο Ανδρ. Καργόπουλος συνέχισε: «Ηταν πάντα υποταγμένο στην οικονομία του συστήματος. Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας τι θέλει το σύστημα από εσάς, μετά από κάποια χρόνια. Αυτή τη στιγμή, το σύστημα έχει ανάγκη από έναν εργαζόμενο που θα έχει κάποιες χρηστικές γνώσεις, θα ξέρει να επικοινωνεί στοιχειωδώς, θα μπορεί να του προσφέρει με τη δουλειά του κέρδος, αλλά να μην ξέρει τίποτα άλλο. Να μην έχει βαθύτερες γνώσεις, κριτική ικανότητα, να μην αντιλαμβάνεται ποια είναι η θέση του στην κοινωνία και στην παραγωγή. Γι' αυτό διαρκώς το σχολείο αλλάζει προς αυτήν την κατεύθυνση».

Τα παραδείγματα που δόθηκαν και δείχνουν το πώς τα σχολικά βιβλία διαχειρίζονται την αλήθεια, ήταν πολλά. Χαρακτηριστικά, σχετικά με την κατηγορία «πολλές αλήθειες», το ότι βιβλίο της Βιολογίας παρουσιάζει τον άνθρωπο ως εξέλιξη του πιθήκου, τη στιγμή που το αντίστοιχο των Θρησκευτικών εμφανίζει την ιστορία του Αδάμ και της Εύας, ως αρχή του ανθρώπου. Από την άλλη, η «διαστρέβλωση της αλήθειας» εμφανίζει όλους τους Ελληνες ενωμένους να πολεμούν τη ναζιστική κατοχή, τη στιγμή που δοσίλογοι και ταγματασφαλίτες κάρφωναν χιλιάδες αγωνιστές.

«Δε θα υποταχτούμε εμείς οι εκπαιδευτικοί που έχουμε μεγαλύτερη ευθύνη από εσάς. Ο κομμουνιστής εκπαιδευτικός πρέπει να πρωτοστατεί. Να μη φοβάται, να μη λυγίζει. Να ξεσηκώνει κι άλλους. Εχουμε ευθύνη να μάθουμε την ιστορική αλήθεια, να βγάλουμε αύριο ανθρώπους που θα είναι απελευθερωμένοι και θα αντιλαμβάνονται ως εργαζόμενοι ποια είναι η ιστορική τους αποστολή», σημείωσε ο Α. Καργόπουλος, και συνέχισε: «Αλλά και εσείς οι μαθητές να μην κάθεστε στα αυγά σας. Μπορούμε να διαβάσουμε, να ξεσκαρτάρουμε από αυτά που μας λένε, από αυτή τη βρωμιά που έχουν βάλει, να μάθουμε την επιστημονική γνώμη και να είμαστε έτοιμοι να αντιπαρατεθούμε και μέσα στην τάξη. Ούτε η μία είναι η λύση "υποτάσσομαι σε αυτό που μαθαίνω", ούτε η άλλη "επειδή έτσι είναι αυτό, δε μαθαίνω τίποτα"».

Και κατέληξε: «Μας λένε, πώς γίνεται να έχετε εσείς τη μοναδική αλήθεια; Για εμάς η αλήθεια επιβεβαιώνεται από την πράξη. Η πράξη είτε είναι κάτι απλό είτε είναι κάτι πιο σύνθετο όσον αφορά τις κοινωνικές επιστήμες. Αν πω ότι η κοινωνία εξελίσσεται, είναι αλήθεια. Συνολικά η κοινωνική πρακτική το επιβεβαιώνει».

Οι συνθέσεις με τη σειρά που ακούστηκαν είναι: «Αυτό είναι», του Στέφανου Χατζηαναγνώστου, «Τα τραγούδια των ανθρώπων» του Χρήστου Παπαγεωργόπουλου, «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» του Λουκά Αναστασόπουλου, «Δεν μας αφήνουν να τραγουδήσουμε» του Αδαμάντιου Αναστασιάδη, «Η μεγάλη ανθρωπιά», «Απαισιόδοξο», «Κυριακή» του Χρήστου Γκόντζου.

Οι συνθέσεις που παρουσιάστηκαν ήταν μια πρώτη επιλογή, αφού συνεχίζουν να κατατίθενται έργα, γι' αυτό άλλωστε αυτή η προσπάθεια θα συνεχιστεί και μετά το Φεστιβάλ και στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ.