ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 14 Οχτώβρη 2010
Σελ. /40
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Σαφάρι στις παροχές υγείας

Μετά τη λεηλασία των συντάξεων η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οργανώνει το σαφάρι στις ήδη υποβαθμισμένες παροχές υγείας. Είχαν προηγηθεί δραματικές περικοπές στους δημόσιους υπαλλήλους αλλά και στους ασφαλισμένους άλλων ταμείων, που έφτασαν μέχρι το σημείο να μη χορηγούν τα ειδικά παπούτσια σε διαβητικούς, γιατί είναι ακριβότερα απ' τον ακρωτηριασμό!

Κι όσο κι αν προσπάθησαν να αναστηλώσουν επικοινωνιακά την απάνθρωπη πολιτική τους, εκείνο που επιβεβαιώνουν με τις επιλογές τους είναι ότι οι πολιτικές ...ακρωτηριασμού των παροχών θα γενικευτούν. Και ο κύβος ερρίφθη στη χτεσινή σύσκεψη του Συμβουλίου Παροχών Υγείας (ΣΥΣΠΥ), στην οποία συμμετείχαν οι διοικητές και οι πρόεδροι των ασφαλιστικών οργανισμών. Αποφασίστηκε ότι όλα τα Ταμεία θα παρέχουν ενιαίο πακέτο παροχών υγείας. Δηλαδή εκείνο το ελάχιστο που θα περιορίζει τις δαπάνες και θα υποτάσσεται στους στόχους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το μνημόνιο. Κι αυτό το πακέτο θα αγοράζεται απ' τους λεγόμενους παρόχους υπηρεσιών υγείας. Δηλαδή από δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς. Μ' άλλα λόγια δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, ιατρεία ΙΚΑ και των άλλων ασφαλιστικών ταμείων θα απαρτίζουν το λεγόμενο δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, (ΠΦΥ),που θα πουλά υπηρεσίες υγείας στο λαό. Ταυτόχρονα καθορίζεται πλαφόν για το ύψος των παρεχόμενων υπηρεσιών με βάση το κόστος, που σημαίνει ότι αν κάποιος εργαζόμενος ξεπεράσει το πλαφόν γιατί έχει περισσότερες ανάγκες, θα βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη, αφού ούτε το ασφαλιστικό ταμείο του θα του παρέχει τις αναγκαίες γι' αυτόν υπηρεσίες υγείας. Ετσι και ο δημόσιος τομέας, τα ασφαλιστικά ταμεία, πουλούν υπηρεσίες, επομένως η κάλυψη των λαϊκών αναγκών συνοδεύεται με ένταση της εμπορευματοποίησης και την ασύδοτη επιχειρηματική δραστηριότητα στην Υγεία.

Ετσι ο ιδρώτας μιας ζωής εκείνων που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας για να έχουν τις απαραίτητες υγειονομικές υπηρεσίες στην ώρα της ανάγκης, μετατρέπεται σε μέσο κερδοφορίας για τους επιχειρηματίες της Υγείας, αλλά και μετατροπής του δημόσιου σε επιχείρηση. Ολο αυτό το αιμοβόρο τερατούργημα η κυβέρνηση προσπαθεί να το παρουσιάσει ως μέτρο υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Επιχειρεί να δείξει πως, δήθεν, ενδιαφέρεται για τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων στην ώρα της ανάγκης. Προσπαθεί να συγκαλύψει τις άτεγκτες αντιλαϊκές επιλογές για την ίδια τη ζωή.

Κι όμως τα γεγονότα δεν μπορούν να αποκρυβούν, όταν συγγενείς πεθαμένων στα νοσοκομεία καλούνται να πληρώσουν γιατί ο συγγενής τους ήταν άνεργος. Τα περιστατικά, δυστυχώς θα πληθαίνουν. Οι πόρτες θα κλείνουν η μια μετά την άλλη. Και η απόγνωση θα είναι το στοιχείο στην ώρα της μεγάλης ανάγκης. Ομως η αγανάκτηση στην ώρα της ανάγκης δεν πρέπει να ξεχνά ότι η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποτάσσεται στους όρους της αγοράς. Οτι η υγεία πρέπει να είναι υποχρέωση του κράτους που θα παρέχεται δωρεάν μέσα από ένα ενιαίο και καθολικό δημόσιο σύστημα υγείας, όπου θα έχει καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κατακρεουργήσει ακόμα παραπέρα τις παροχές υγείας με την ένταξή τους στην «καλλικρατική» δομή της χώρας.

Σινιάλο για ένα σύστημα Υγείας στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών είναι η ψήφος στις ερχόμενες εκλογές για την ανάδειξη της Τοπικής Διοίκησης. Είναι η ψήφος στη «Λαϊκή Συσπείρωση», που στηρίζει το ΚΚΕ και οι αγωνιστικές, ριζοσπαστικές δυνάμεις.

Σάρωμα ιδεολογημάτων και διαχειριστών

Παπαγεωργίου Βασίλης

«To ζητούμενο είναι να μεγαλώσει η πίτα και μετά να συζητήσουμε πώς θα τη μοιράσουμε». Ξαναζεσταίνεται και «σερβίρεται» από κυβέρνηση, παραγωγικούς φορείς και τα πάσης φύσεως παπαγαλάκια το ίδιο, βαρετό, παραμύθι. Η ένταση με την οποία επανέρχεται στην πρώτη γραμμή της κυρίαρχης προπαγάνδας το τελευταίο διάστημα δεν είναι άσχετη με τη χρονική στιγμή, δηλαδή την υλοποίηση της στρατηγικής της πλουτοκρατίας για την έξοδο από την κρίση και την «ανάπτυξη». Το παραπάνω ιδεολόγημα επιστρατεύεται προκειμένου να διασφαλίσουν τη λαϊκή συναίνεση και την ανοχή σε αυτήν τη στρατηγική. «Πρώτα να στηρίξουμε τις επιχειρήσεις για να πάρει μπροστά η οικονομία και μετά συζητάμε τα υπόλοιπα», είναι το σύνθημα που μονότονα επαναλαμβάνουν. Αυτό που με άλλα λόγια λένε είναι «πρώτα να δεχθείτε το πετσόκομμα των μισθών, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, την ανασφάλιστη και μαύρη εργασία κλπ., και μετά όταν περάσουμε στην ανάπτυξη συζητάμε κάποιες αποζημιώσεις»... Προφανώς πιστεύουν ότι οι εργαζόμενοι καταναλώνουν κουτόχορτο και δε θυμούνται ότι η πίτα αυξήθηκε και μάλιστα κατά πολύ, τουλάχιστον 50%, τη δεκαετία 1995-2005, αλλά το «μέρισμα ανάπτυξης» που εισέπραξαν οι εργαζόμενοι ήταν πιο χαμηλοί μισθοί, μερική απασχόληση, περισσότερη ανεργία και φτώχεια. Η απάντηση των εργαζομένων δεν μπορεί παρά να είναι μόνο μία: Να πετάξουν κατάμουτρα στους εμπνευστές και τα παπαγαλάκια τα γελοία ιδεολογήματά τους, να εγκαταλείψουν οριστικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που στηρίζουν τη στρατηγική της πλουτοκρατίας και να συστρατευτούν με το ΚΚΕ, στους αγώνες και στην κάλπη.

Εργατοπατέρες του μνημονίου

Πώς συμβιβάζεται ένας συνδικαλιστής που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τους εργαζόμενους που πλήττονται άγρια από τα βάρβαρα μέτρα της αντιλαϊκής πολιτικής του μνημονίου να συμμετέχει σε ένα ψηφοδέλτιο που υπερασπίζεται το μνημόνιο και εγγυάται νέα αντεργατικά μέτρα; Μπορεί το ερώτημα να είναι εύλογο αλλά δεν ισχύει όταν πρόκειται για τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Τρανή απόδειξη η συμμετοχή του αντιπροέδρου της ΑΔΕΔΥ Κ. Παπαντωνίου και του πρώην προέδρου της ΟΛΜΕ Κ. Μανιάτη στο ψηφοδέλτιο του Γ. Σγουρού ως αντιπεριφερειάρχες. Μπορεί το μνημόνιο που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να πετσόκοψε τους μισθούς και τα επιδόματα των εργαζομένων στο δημόσιο κατά 20-25%, να πάγωσε τους μισθούς για την επόμενη τριετία, να ανατρέπει τα πάντα στις συντάξεις, να φέρνει νέα μεγάλη μείωση στους μισθούς με το ενιαίο μισθολόγιο, μπορεί η κυβέρνηση να προαναγγέλλει απολύσεις εργαζομένων κ.ο.κ., όμως αυτό καθόλου δεν πτοεί τους πράσινους συνδικαλιστές που μπαίνουν στην πρώτη γραμμή για τη «νομιμοποίηση» της πολιτικής του μνημονίου... Η αλήθεια είναι όμως ότι οι συνδικαλιστές δεν είναι διχασμένες προσωπικότητες. Ο,τι έκαναν ως εργατοπατέρες στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες το ίδιο συνεχίζουν να κάνουν και ως υποψήφιοι του συνδυασμού του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια πολιτική συνεχίζουν να υπηρετούν. Δεν πρόκειται όμως να ξεγελάσουν κανέναν εργαζόμενο, που έτσι και αλλιώς εδώ και καιρό τους έχουν πάρει χαμπάρι.

Προπαγανδιστική φούσκα

Μια τεράστια, προπαγανδιστική, φούσκα είναι οι υποσχέσεις του υπουργού Ανάπτυξης για μείωση των τιμών των προϊόντων στην αγορά μέχρι τα Χριστούγεννα. Ακριβώς επειδή δεν μπορεί, ούτε θέλει, να κάνει την παραμικρή παρέμβαση σε καθεστώς απελευθερωμένης αγοράς, ο Μ. Χρυσοχοΐδης έχει ξεκινήσει μια νέα προπαγανδιστική καμπάνια, μοιράζοντας κουτόχορτο στα θύματα της καταλήστευσης των μονοπωλίων: Το υψηλό επίπεδο των τιμών στο καλάθι της νοικοκυράς «οφείλεται στο γεγονός ότι κυρίως πολυεθνικές επιχειρήσεις, που δρουν στην Ελλάδα αλλά και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, πωλούν τα προϊόντα τους υπερτιμολογημένα από 20-30%», δήλωσε χτες (στον «Real Fm»), επισημαίνοντας ότι οι μηχανισμοί της αγοράς λειτουργούν με τρόπο που είναι άναρχος! Οταν όμως απάντησε στο ερώτημα τι θα κάνει η κυβέρνηση, αποκαλύφθηκε το μέγεθος της κοροϊδίας. «Σε αυτό το ζήτημα, πρέπει να εφαρμοστούν οι νόμοι», είπε. «Ξεχνάει» βέβαια ότι αποτέλεσμα των νόμων της απελευθερωμένης αγοράς είναι η καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος από τις πολυεθνικές και τα καρτέλ. Με άλλα λόγια, η «κερδοσκοπία» είναι καθ' όλα νόμιμη. Και όταν ο υπουργός δηλώνει ότι η απάντηση της κυβέρνησης είναι η εφαρμογή των νόμων, τότε απλά επιβεβαιώνει περίτρανα το μέγεθος του εμπαιγμού. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να εφαρμοστούν οι προτάσεις του ΚΚΕ για προστασία του λαϊκού εισοδήματος. ΥΓ: Αλήθεια, γιατί μέχρι τα Χριστούγεννα; Μήπως για να περάσουν οι εκλογές;



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ