- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Σε ανακοίνωσή του, για το «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:
«Η κατάργηση των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων, με τις δυνατότητες που δίνονται στους εργοδότες να μην τις εφαρμόζουν, και το παραπέρα χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, σε συνδυασμό με τα νέα προκλητικά προνόμια στο κεφάλαιο, που περιλαμβάνει το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, καταρρίπτουν τον μύθο ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι για όλους.
Το πρόσημο της ανάπτυξης το έχουμε ζήσει, το γνωρίζουμε! Η ανάπτυξη που προσδοκούν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ προϋποθέτει την εξαθλίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, τη δουλειά χωρίς δικαιώματα, μέχρι τα βαθιά γεράματα και το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα υποταγμένο με άφωνα συνδικάτα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να παραδώσει άμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους τα "δωράκια" που εξήγγειλε πριν από μερικές μέρες στη ΔΕΘ, στέλνοντας τον βαρύ λογαριασμό γι' αυτά στην εργατική τάξη, τον λαό.
Τι άλλο από "δώρα" είναι η προνομιακή αδειοδότηση, με χαλαρότερους όρους, όσων επιχειρήσεων βρίσκονται μέσα σε επιχειρηματικά πάρκα και η αδειοδότηση - εξπρές, με διάλυση των ελάχιστων δικλίδων προστασίας του περιβάλλοντος, που είχαν παραμείνει στη νομοθεσία, αποδεικνύοντας πόσο υποκριτικός είναι ο "σεβασμός" τους στο περιβάλλον.
Αλλά και η σιγή νεκροταφείου που θέλει να επιβάλει στους τόπους δουλειάς, συμπληρώνοντας την αντεργατική νομοθεσία, για την οποία έχει προετοιμάσει το έδαφος η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο πολυνομοσχέδιο προβλέπονται όροι, που ουσιαστικά καταργούν τις όποιες κλαδικές Συμβάσεις είχαν απομείνει, ύστερα από το συντριπτικό χτύπημα που είχε δοθεί τα προηγούμενα χρόνια στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και Συμβάσεις. Η υπερίσχυση των τοπικών Συμβάσεων έναντι των εθνικών έρχεται να μειώσει ακόμα περισσότερο τον κατά 25% συμπιεσμένο μέσο μισθό.
Εγκαινιάζεται η δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, που αποτελεί απαίτηση των βιομηχάνων και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων και στις οποίες "νόμιμα" θα καταστρατηγείται κάθε εργατικό - λαϊκό δικαίωμα. Το νομοσχέδιο είναι ένας παράδεισος για τους επιχειρηματικούς ομίλους, καθώς ελαστικοποιεί τους απαραίτητους όρους γι' αυτούς, ώστε να προχωρήσουν ανεμπόδιστα η επιχειρηματικότητα και η τόνωση του "επενδυτικού κλίματος".
Γι' αυτόν το λόγο, στο ίδιο νομοσχέδιο έρχονται και οι νέες αντιδραστικές αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, συνέχεια αυτών που ψήφισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και προωθεί το φακέλωμα των συνδικάτων, των εργαζομένων, επιχειρεί να βάλει τους αγώνες των εργαζομένων και τη συνδικαλιστική δράση στο γύψο.
Το πολυνομοσχέδιο ορίζει ως ανώτατη αρχή τον υπουργό Εργασίας, ώστε να καθορίζει με υπουργικές αποφάσεις τον συνδικαλιστικό νόμο και τα καταστατικά των Σωματείων, να τα υπερβαίνει, καθώς θα ορίζει και τον τρόπο λήψης αποφάσεών τους.
Παράλληλα, προωθεί το φακέλωμα της συνδικαλιστικής δράσης. Αναφέρεται χαρακτηριστικά πως για κάθε θέμα σχετικά με τη δημιουργία του μητρώου συνδικαλιστικών οργανώσεων και εργαζομένων, τη δημοσιότητα των στοιχείων και για κάθε αναγκαία τεχνική λεπτομέρεια καθώς και για τη χορήγηση πληροφοριών σε σχέση με τα στοιχεία του μητρώου, παραπέμπονται σε απόφαση του υπουργού Εργασίας.
Καμιά ανοχή, καμιά αναμονή! Τώρα πρέπει να σημάνει συναγερμός σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς, για να μην περάσει η νέα αντεργατική επίθεση, για να μη θυσιαστούν τα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στο βωμό των κερδών του κεφαλαίου».
Eurokinissi |
Με τα άρθρα 49, 51 και 52, το πολυνομοσχέδιο δίνει συνδυαστικό χτύπημα στις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις:
-- Με το άρθρο 49 προβλέπονται εξαιρέσεις από τις εθνικές και τις τοπικές κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές ΣΣΕ για «επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας, νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού σκοπού και επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, όπως κατεξοχήν επιχειρήσεις σε καθεστώς προπτωχευτικής ή παραπτωχευτικής ή πτωχευτικής διαδικασίας ή συνδιαλλαγής ή εξωδικαστικού συμβιβασμού ή εξυγίανσης». Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, οι εργαζόμενοι θα εργάζονται με πολύ χειρότερους όρους από αυτούς που ισχύουν στην κλαδική ή ομοιοεπαγγελματική σύμβαση.
-- Με το άρθρο 51, σε περιπτώσεις συρροής, οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερισχύουν έναντι κλαδικών σε περιπτώσεις επιχειρήσεων που επικαλούνται «σοβαρά οικονομικά προβλήματα», βρίσκονται σε διαδικασίες πτώχευσης κ.λπ., όταν οι κλαδικές ΣΣΕ δεν περιλαμβάνουν ρήτρες εξαιρέσεων, σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο.
-- Στο ίδιο άρθρο ορίζεται ότι σε περιπτώσεις συρροής η τοπική σύμβαση υπερισχύει και της εθνικής κλαδικής και της ομοιεπαγγελματικής.
-- Το ουσιαστικό ξήλωμα των κλαδικών ΣΣΕ ολοκληρώνεται με το άρθρο 52, στο οποίο προβλέπεται ότι ακόμα και για τις ελάχιστες κλαδικές Συμβάσεις που υπογράφονται, για την επέκτασή τους στο σύνολο του κλάδου, πέρα από τον όρο να υπογράφονται από εργοδότες που απασχολούν ποσοστό μεγαλύτερο από το 50% των εργαζομένων του συγκεκριμένου κλάδου, θα πρέπει πλέον στη σχετική αίτηση επέκτασης να ελέγχονται οι επιπτώσεις της «στην ανταγωνιστικότητα και στην απασχόληση»!
-- Τέλος, με το άρθρο 53 προστίθενται νέοι περιορισμοί για την προσφυγή των εργαζομένων στον ΟΜΕΔ, καθώς η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής από τα συνδικάτα ουσιαστικά εξαλείφεται (για την προσφυγή τους θα πρέπει να αποδεικνύουν «υπαρκτό λόγο γενικότερου κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος, συνδεόμενο με τη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας»!), κλείνοντας έτσι και τις τελευταίες οδούς για την απόσπαση κάποιας ΣΣΕ.
Η επίθεση στις ΣΣΕ συνοδεύεται με την ακόμα πιο απροκάλυπτη παρέμβαση του αστικού κράτους στη συνδικαλιστική δράση και στην ίδια την εσωτερική λειτουργία των συνδικάτων, στο πλαίσιο του διαχρονικού στόχου του κεφαλαίου για συνδικάτα που θα υποτάσσονται πλήρως στους στρατηγικούς στόχους του.
Η προσπάθεια αυτή αποτυπώνεται στις διατάξεις του άρθρου 50.
Συγκεκριμένα:
-- Προωθεί την ηλεκτρονική ψηφοφορία για τις «αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και λοιπών οργάνων διοίκησης» των συνδικάτων, «συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων κήρυξης απεργίας» (συγκεκριμένα αναφέρει ότι η ψηφοφορία για όλα τα παραπάνω «μπορεί να διεξάγεται και με ηλεκτρονική ψήφο»), αφήνοντας μάλιστα σε δεύτερο χρόνο τον ορισμό «κάθε λεπτομέρειας για την εφαρμογή της παρούσης διάταξης» με απόφαση του υπουργού Εργασίας.
Η προωθούμενη επέμβαση στις διαδικασίες των συνδικάτων δεν συνιστά «εκδημοκρατισμό», όπως επιχειρεί να την παρουσιάσει η κυβέρνηση. Επιχειρούν να κόψουν τους δεσμούς των ίδιων των εργαζομένων μεταξύ τους, το αναφαίρετο δικαίωμά τους να ενημερώνονται και να συζητούν συλλογικά, να συνδιαμορφώνουν τα αιτήματά τους και το σχέδιο δράσης τους, να οργανώνουν συλλογικά τις απεργιακές και τις άλλες κινητοποιήσεις τους.
-- Αντίστοιχα, συνεχίζοντας την υλοποίηση μνημονιακών προαπαιτούμενων που ψήφισαν μαζί ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, με το νομοσχέδιο προωθείται η δημιουργία «Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων» στο υπουργείο Εργασίας. Με τη δημιουργία της εν λόγω υποδομής ανοίγει ο δρόμος για ενίσχυση του φακελώματος των εργαζομένων και του ασφυκτικού ελέγχου των πραγματικών συνδικάτων από το αστικό κράτος και την εργοδοσία.
Και εδώ, όπως και σε όλα τα παραπάνω, όλα τα κρίσιμα ζητήματα για την εφαρμογή των αντιδραστικών διατάξεων παραπέμπονται σε αποφάσεις του υπουργού Εργασίας. Δίνεται στην πραγματικότητα στον Γ. Βρούτση και σε αυτούς που θα τον διαδεχθούν... «διευθυντικό δικαίωμα» για να ξαναγράφουν τον συνδικαλιστικό νόμο με Υπουργικές Αποφάσεις. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, θα ρυθμίζεται με απόφαση του υπουργού «κάθε θέμα σχετικά με τη δημιουργία του Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων και Οργανώσεων Εργοδοτών, τη δημοσιότητα των στοιχείων του και κάθε αναγκαία τεχνική λεπτομέρεια καθώς και τη χορήγηση πληροφοριών σε σχέση με τα στοιχεία του μητρώου και με την τήρηση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων...».
Ταυτόχρονα με την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και τη δράση των συνδικάτων, η κυβέρνηση επιχειρεί έναν επικοινωνιακό αντιπερισπασμό. Προβάλλοντας μια σειρά αποσπασματικές διατάξεις, κάνει λόγο για δήθεν «μεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο - τομή στην αγορά εργασίας - υπέρ των εργαζομένων, των συνεπών επιχειρήσεων, της πλήρους απασχόλησης, της αύξησης των εσόδων στα ασφαλιστικά ταμεία και της νομιμότητας της αγοράς εργασίας», όπως προκλητικά δήλωνε χτες ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης.
Οι διατάξεις αυτές, μεταξύ άλλων, προβλέπουν: Αύξηση του κόστους της «πρόσθετης εργασίας» στη μερική απασχόληση κατά 12%. Νέα μείωση του προστίμου για τους εργοδότες στην περίπτωση αδήλωτου εργαζόμενου όταν προχωρούν σε πρόσληψή του για 12 μήνες. Προστίθεται διάταξη, σύμφωνα με την οποία, καθυστέρηση μισθοδοσίας μεγαλύτερη των δύο μηνών θεωρείται βλαπτική μεταβολή στους όρους εργασίας του εργαζόμενου. Επανέρχεται διάταξη που προέβλεπε ότι οι ΑΠΔ σε ηλεκτρονική μορφή δεν γίνονταν δεκτές από τον ασφαλιστικό φορέα (π.χ. πρώην ΙΚΑ, νυν ΕΦΚΑ) για τις περιόδους που οι εργοδότες δεν είχαν καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές. Θεσμοθετείται υποχρέωση των εργοδοτών να δηλώνουν και όσους εργαζόμενους ασφαλίζουν και πληρώνουν με εργόσημο, όπως και αυτούς που απασχολούνται με «μπλοκάκι».
Ολα αυτά τα «μπαλώματα», βέβαια, σε καμιά περίπτωση δεν αναιρούν την εργασιακή ζούγκλα που διογκώνεται στο έδαφος του τεράστιου αντεργατικού οπλοστασίου. Το ίδιο το παραπέρα ξήλωμα των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων, που προωθεί το πολυνομοσχέδιο, το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, είναι το έδαφος για τη διόγκωση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και «παραβατικότητας», που υποτίθεται αυτές οι διατάξεις έρχονται να αντιμετωπίσουν...
