ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 13 Σεπτέμβρη 2011
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
«Εφυγε» ο σύντροφος Μήτσος Στολίδης

Ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για το θάνατο του παλαίμαχου κομμουνιστή

«Εφυγε» ο βετεράνος κομμουνιστής, σύντροφος Μήτσος Στολίδης. Η κηδεία του θα γίνει αύριο Τετάρτη στις 5 μ.μ. στο νεκροταφείο της Κηφισιάς και θα είναι πολιτική. Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, με ανακοίνωσή της, εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στη συντρόφισσα και τους οικείους του σ. Μήτσου Στολίδη και τονίζει:

«Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ με βαθιά θλίψη ανακοινώνει το θάνατο του βετεράνου κομμουνιστή σ. Μήτσου Στολίδη. Ο σ. Μήτσος Στολίδης, γεννημένος στην Ιστιαία Εύβοιας το 1924, συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ Νέων, της ΕΠΟΝ, του ΕΛΑΣ και της Οργάνωσης Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ). Εγινε μέλος του ΚΚΕ το 1943.

Το 1945 συνελήφθη, βασανίστηκε από το αστικό κράτος και καταδικάστηκε σε θάνατο από το Κακουργιοδικείο Θήβας. Παρέμεινε φυλακισμένος από το 1945 έως το 1964 στην Αίγινα, στο Ιτζεδίν, στην Κέρκυρα, στα Γιούρα και την Αλικαρνασσό. Καθ' όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του ο σ. Στολίδης ανέλαβε διάφορα καθήκοντα στις οργανώσεις των φυλακισμένων και του Κόμματος, υπήρξε αλύγιστος υπερασπιστής του ΚΚΕ, των ιδανικών του για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό και την υπόθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Με την αποφυλάκισή του το 1964 διατέλεσε γραμματέας της ΕΔΑ στην Εύβοια και μέλος του Γραφείου Περιοχής Αν. Στερεάς - Εύβοιας. Πέρασε άλλες δύο φορές από δικαστήριο λόγω της πολιτικής του δράσης. Με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 συλλαμβάνεται και πάλι και εξορίζεται στα Γιούρα και στο Παρθένι της Λέρου μέχρι το 1971. Ο σ. Στολίδης κράτησε την αξιοπρεπή και αλύγιστη στάση του κομμουνιστή και προσέφερε σε όποια δουλειά του ανατέθηκε και στους τόπους εξορίας.

Ο σ. Στολίδης με την αποφυλάκισή του το 1971 δούλεψε σε διάφορες υπεύθυνες δουλειές του Κόμματος. Στο 9ο Συνέδριο εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ. Μετά το 1974 δούλεψε ως Γραμματέας της Περιοχής Αν. Στερεάς - Εύβοιας. Από το 1975 ως γραμματέας της Περιοχής Κρήτης. Από το 1977 ως μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟΑ και από το 1979 στην ΚΟΜΕΠ. Μετά το 11ο Συνέδριο ανέλαβε την ευθύνη της διεύθυνσης της ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗΣ. Επανεκλέχθηκε μέλος της ΚΕ στο 10ο, στο 11ο και το 12ο Συνέδριο του Κόμματος.

Ο σ. Μήτσος Στολίδης, σε όλη του την κομματική πορεία υπεράσπισε το Κόμμα μας από τις επιθέσεις του ταξικού αντιπάλου και του αντικομμουνισμού στις δύσκολες συνθήκες των φυλακών και τις αντεπαναστατικές ανατροπές τη δεκαετία του '90. Υπεράσπισε το μαρξισμό - λενινισμό και το ΚΚΕ απέναντι στις προσπάθειες διάλυσης του Κόμματος από τον οπορτουνισμό. Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στη συντρόφισσά του και τους οικείους του σ. Μήτσου Στολίδη. Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη στις 5 μ.μ, από το νεκροταφείο της Κηφισιάς και θα είναι πολιτική».


Ξεχωριστά παραδείγματα πίστης, αφοσίωσης και ηρωισμού

Απόσπασμα από το βιβλίο του Μ. Στολίδη «Οι καταβολές μας - Σελίδες του αγώνα», που κυκλοφόρησε από την «Τυποεκδοτική»

«Ο κρίκος της οργανωμένης ζωής και πάλης δεν έσπασε ποτέ. Ούτε στις πιο ακραίες στιγμές της πολύχρονης κράτησής μας. Η κορυφαία έκφρασή της αποτυπώθηκε μέσα στα απομονωτήρια, στις πειθαρχημένες διαβιώσεις και τα κελιά των μελλοθάνατων». Αυτά γράφει μεταξύ άλλων ο σ. Μήτσος Στολτίδης στο βιβλίο του «Οι καταβολές μας - Σελίδες του αγώνα», το οποίο κυκλοφόρησε το 1999 από την «Τυποεκδοτική» και περιέχει τα βιώματα του συγγραφέα και άλλων συναγωνιστών από την Αντίσταση και το διωγμό που επακολούθησε.

Οπως είχε πει σε εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου, το Γενάρη του 2000 στη Χαλκίδα, «γράφω μέσα στο βιβλίο ότι σήμερα μπορεί να μη χρειαστεί άμεσα να δώσεις τη ζωή σου μπροστά στο απόσπασμα, αγωνιζόμενος γι' αυτά τα ιδανικά, αλλά οι εμπειρίες από τη ζωή και την πάλη των αγωνιστών της Αντίστασης έχουν να δώσουν τέτοια παραδείγματα πίστης, αφοσίωσης και ηρωισμού, που αποτελούν φάρο για τις επερχόμενες γενιές, για τις ανάγκες του αγώνα στις σημερινές συνθήκες.

Γιατί όσο περισσότερο το μέλλον σκοτεινιάζει από τη Νέα Τάξη του ιμπεριαλισμού, τόσο περισσότερο αναγκαία γίνεται αυτή η κληρονομιά. Κάθε μια από τις σελίδες του βιβλίου καθρεφτίζουν και μια ξεχωριστή στιγμή της Αντίστασης, μέσα από τον πολύμορφο, μακρόχρονο και τιτάνιο αγώνα για τη λευτεριά, τα δίκαια του λαού και την εθνική προκοπή».

Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στον σύντροφο Μ. Στολίδη, ο «Ριζοσπάστης» αναδημοσιεύει ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του, με μαρτυρίες για την πρώτη εκτέλεση αγωνιστών από τις φυλακές της Αίγινας, που έγινε στις 19 Ιούνη 1947. Ο συγγραφέας έζησε το συγκεκριμένο γεγονός, όντας κρατούμενος εκείνη την περίοδο στις φυλακές της Αίγινας και μάλιστα καταδικασμένος σε θάνατο. Στο απόσπασμα περιγράφεται η προηγούμενη μέρα των εκτελέσεων.

«

Νωρίς το απόγιομα της 18ης Ιούνη 1947 καλείται στη Διεύθυνση ο αντιπρόσωπος της ομάδας πολιτικών κρατουμένων Αίγινας, Θανάσης Γκινανιώτης. Ο Θανάσης ήταν ηλεκτρομηχανικός στα Μεταλλεία Χαλκιδικής. Στην Κατοχή δούλεψε στην ίδια δουλειά στο Περιστέρι (...) Ηταν μέλος του Γραφείου της Ομάδας και οι κρίσεις του για πολλά προβλήματα της ζωής μας ήταν καθοριστικές.

...Μόλις ο Θανάσης γύρισε από τη Διεύθυνση, έγινε έκτακτη συνεδρίαση του Γραφείου. Ηταν διάχυτη η ανησυχία του. Δε μας είχε συνηθίσει σε βιαστικές ενέργειες. Το κάθε βήμα του ήταν μετρημένο, σωστά υπολογισμένο. Και το αναπτυγμένο του πολιτικό αισθητήριο φαίνεται να τον είχε προετοιμάσει γι' αυτό που αντιμετώπισε στη Διεύθυνση τέτοια ώρα.

...Ολοι κρεμαστήκαμε στο χαρτί που έβγαλε να μας διαβάσει. Ηταν εντολή του εισαγγελέα Πειραιά για μεταγωγή 22 αγωνιστών στη Ρόδο. Απ' αυτούς, οι 17 ήταν μελλοθάνατοι και οι 5 ισοβίτες. Η απάτη του εγγράφου ήταν φανερή. Ποια Ρόδο και για ποιο σκοπό! Ούτε το δόλωμα των 5 ισοβιτών μπορούσε να ξεγελάσει τον Γκινανιώτη. Ζήτησε, πήρε και είδε την κατάσταση που είχε προετοιμαστεί. Διάβασε πρώτα τα ονόματα των Μονέδα, Αυγέρη και Μπουρδή. Ηταν οι πρώτοι που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο από τις 23 του Μάρτη 1945. Είχαν γίνει πανελλήνια σύμβολα τα τρία αυτά παλικάρια. Πάντοτε μπροστά τα ονόματά τους φάνταζαν στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, στον Τύπο γενικότερα, για την αντιστασιακή τους δράση στον Πειραιά, για τη στάση τους στο δικαστήριο και τη φυλακή...

Ο Θανάσης είχε καταλήξει ότι "πρόκειται για εκτέλεση". Στον κατάλογο που είδε ήταν και τ' όνομά του. Εκεί, στο Γραφείο, τον ρώτησε ο Αποστολίδης, γραμματέας της Ομάδας, "αν είχε κάνει αίτηση χάριτος". Απάντησε ξερά, κοφτά "όχι", για να δείξει μια απέχθεια που είχε στις "βασιλικές χάριτες"...

Παρ' όλες τις ενδείξεις, δεν ήταν εύκολο να καταλήξεις ότι "ναι" πρόκειται για εκτέλεση. Πολύ περισσότερο, δεν μπορείς να βγεις ανοιχτά και να το πεις. Δεν είχαμε κιόλας συνειδητοποιήσει αυτόν τον κίνδυνο ακόμα. Ηταν δύσκολο να πιστέψεις ότι ύστερα από δύο και πάνω χρόνια, θα έφταναν μέχρις εκεί, να εκτελέσουν αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Ομως, η μισαλλόδοξη πολιτική - όπως έδειξε η ζωή - θα πάει πολύ πιο πέρα, όσο ο χρόνος θα μετράει προς όφελος του Εμφυλίου και των δυνάμεων που επωφελούνται απ' αυτόν, θα σκοπεύσει τα πάντα...

... Οταν είσαι δεσμώτης στα χέρια ενός τέτοιου αντίπαλου και εκείνος έχει το απάνω χέρι, σε τέτοιες κιόλας στιγμές, όλα μπορεί να συμβούν, αν δεν επαγρυπνείς, αν δεν ενεργείς με σύνεση, χωρίς να τρομάζεις απ' τον ίσκιο σου. Τα δεδομένα μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν οριοθετήσει το χαρακτήρα της "μεταγωγής ή της εκτέλεσης" στη συνείδηση των αγωνιστών. Ανάλογη ήταν και η απόφαση του Γραφείου για τον τρόπο αντίδρασής μας...

...Κατά τις 5 το απόγευμα, ο Αντώνης Μπουρδής, που ήταν "κράχτης" της ακτίνας μας, φώναξε τα ονόματα μαζί και το δικό του. Οι "μεταγόμενοι" βγαίνουν με επικεφαλής τον Γκινανιώτη. Σαν μια "προφυλακή" μπαίνουν μπροστά οι ισοβίτες. Ο Θόδωρος Ξηροτάγαρος, ο Βαγγέλης Κοτοπούλης, ο Φάκος ο Βασίλης, ο Παναγιώτης Αλεξανδρής και τελευταίος ο Μαγνήσαλης. Κάπου εκεί, στο κέντρο, ο Μονέδας, ο Αυγέρης κι ο Μπουρδής. Αυτή η παράταξη είναι συμφωνημένη με τον Θανάση. Να κρατάει αυτός τα "σία" της και να είναι περισσότερο ασφαλισμένοι οι τρεις, μήπως και τους αρπάξουν στο δρόμο. Αν μετά το μακρύ διάδρομο που περνάει μπροστά από τις Ακτίνες και καταλήγει στο αρχιφυλακείο, τους "σπρώξουν" δεξιά, σημαίνει πειθαρχεία, απομόνωση και άρα εκτέλεση. Στο σημείο αυτό θα κάνουν "κράτει", θα βάλουν τις φωνές, θα διαμαρτυρηθούν για να πάρουμε "είδηση" μέσα στις ακτίνες. Η φυλακή ήταν έτοιμη να ξεσηκωθεί, να καταγγείλει το έγκλημα... Αν προχωρήσουν, όπως βγαίνουν, αριστερά, σημαίνει ότι τους πάνε στην έξοδο, τους φεύγουν. Μια αχτίδα ελπίδας...

Αλλά όχι, το έγκλημα είναι καλά σχεδιασμένο και θα εκτελεστεί έτσι όπως έχει προετοιμαστεί. Ο δόλος της δήθεν μεταγωγής στη Ρόδο και η απάτη των 5 ισοβιτών που μπήκαν στη λίστα των "μεταγόμενων" για κάλυψη, θα πάνε μαζί με την ανανδρία που χαρακτηρίζει τους θρασύδειλους...».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ