«Από αυτό το βήμα θέλουμε να απευθυνθούμε στον ελληνικό λαό και να του πούμε ότι δε φτάνει να διατυπώνει δίκαιες διεκδικήσεις, τα παράπονά του και τη δυσαρέσκειά του. Αυτό που πρέπει περισσότερο να συγκεντρώσει την προσοχή του ελληνικού λαού - μαζί με τους διεκδικητικούς αγώνες γύρω από τα άμεσα προβλήματα - είναι πώς θα αποσπάσει κατακτήσεις, πώς θα δώσει λύσεις και πώς θα ανοίξει προοπτική. Και μ' αυτή την έννοια εμείς απευθύνουμε στον ελληνικό λαό, στις ριζοσπαστικές δυνάμεις που υπάρχουν μέσα στην ελληνική κοινωνία - και σήμερα είναι πιο πλατιές, πιο ώριμες και ίσως πιο ισχυρές από χτες - απευθύνουμε ένα κάλεσμα συσπείρωσης και κοινής δράσης σε ορισμένα μεγάλα μέτωπα πάλης, συνάντησης, αν δεν μπορούμε σε όλα, σε ένα άλλο μέτωπο».

Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην εισηγητική της ομιλία κατά τη χτεσινή Συνέντευξη Τύπου που έδωσε στη Θεσσαλονίκη, με την ευκαιρία της επίσκεψής της στην 66η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Παραθέτουμε στη συνέχεια την εισηγητική ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στην αρχή της ομιλίας της η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε στις απόψεις που ακούστηκαν και από Ελληνες πολιτικούς, με αφορμή τα τραγικά γεγονότα στη Νέα Υόρκη:

«Εχουμε μια νέα μορφή πολέμου που είναι διάχυτος, εντελώς καινούριος και στόχο έχει - κατά τον κ. πρωθυπουργό - άμαχους πολίτες, αθώους ανθρώπους.

Κατ' αρχήν, μας κάνει εντύπωση ότι ο κ.πρωθυπουργός έχει ξεχάσει το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν. Γιατί, όταν μιλάμε για πολιτική δεν μπορούμε να μιλάμε έτσι εύκολα περί του νέου και περί του καινούριου.

Κι εμείς ρωτάμε: τον 20ό αιώνα έγιναν δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι. Τα θύματα δεν ήταν αθώοι πολίτες; 50 εκ. νεκρούς είχε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Καινούρια ανακάλυψη είναι αυτή;

Αλλά ας σκεφτούμε και κάτι άλλο. Οι Αμερικανοί βομβάρδισαν με την ατομική βόμβα το Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα, όταν είχε λήξει ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος και οι ίδιοι ανοιχτά είχαν διακηρύξει - και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε - ότι «η βόμβα ρίχτηκε ως προειδοποίηση στη Σοβιετική Ενωση».

Εχουμε τους βομβαρδισμούς της Λιψίας, της Δρέσδης, όταν η Γερμανία είχε παραδοθεί, όταν η Γερμανία είχε διαπιστωμένα ηττηθεί κι είχε δεχτεί την ήττα της. Εκεί δε βομβαρδίστηκαν άμαχοι; Για να μην πω τα 4 εκ. νεκρούς Βιετναμέζους και τα 6 εκ. θύματα στο Βιετνάμ που επέζησαν, αλλά ήταν τραγικά θύματα.

Δεν έχουμε καμιά διάθεση να παρελθοντολογήσουμε. Αλλά όταν ακούμε γι' αυτό το νέο και όταν μάλιστα αυτό το νέο έχει στόχους τους λαούς, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε ότι λέτε ψέματα, κ. Σημίτη, και όσοι υποστηρίζουν αυτές τις απόψεις, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν τις υποστηρίζει μόνο ο κ.Σημίτης. Αυτές οι απόψεις είναι εξαιρετικά επικίνδυνες.

Για μας ο πόλεμος έχει μία αιτία και μία πηγή: τον ιμπεριαλισμό, τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, την ιμπεριαλιστική πολιτική. Πόλεμος γίνεται όταν χρειάζεται να καταληφθούν νέα εδάφη, για να υπάρξει ληστεία κατά των λαών και του πλούτου των χωρών. Πόλεμος γίνεται ανάμεσα στις ίδιες ανταγωνίστριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όταν θέλουν να κατοχυρώσουν την ηγεμονία τους, πάντα βεβαίως απέναντι και σε βάρος των λαών.

Ας αναρωτηθούμε: Η κατάσταση στα Βαλκάνια δεν αντανακλά, πέρα από την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού, και αντιθέσεις ανάμεσα στις ηγετικές δυνάμεις, ποια θα υποκινήσει τον πόλεμο και ποια θα κερδίσει σε αυτό τον πόλεμο;

Πριν λίγο καιρό υπήρχε γενική παραδοχή ότι ο πόλεμος στα Βαλκάνια γίνεται, σε τελευταία ανάλυση, για τις πρώτες ύλες στην περιοχή, σε μια περιοχή που έχει στρατηγική σημασία για τους αγωγούς των πετρελαίων. Τώρα ανακαλύφθηκε ότι οι πόλεμοι ξεπηδούν από τους λαούς; Από Κινήματα; Από κάποιες ομάδες;

Εμείς θεωρούμε ότι η απάντηση που πρέπει να δοθεί στα χτεσινά γεγονότα - πέρα και ανεξάρτητα από την όποια συμπάθεια που μπορεί να δείξει κανείς για τα θύματα και σωστό είναι να τη δείξει - ανεξάρτητα ποιος ήταν ο εγκέφαλος και ο αυτουργός αυτής της επίθεσης, η απάντηση πρέπει να είναι η συσπείρωση και η μαζική πάλη των λαών, εναντίον του ιμπεριαλισμού, εναντίον της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, αλλά και των ηγετικών δυνάμεων της Ευρώπης, οι οποίες βαδίζουν στα ίδια χνάρια, στον ίδιο δρόμο και χρησιμοποιούν ακριβώς τα ίδια μέσα και τους ίδιους τρόπους, που χρησιμοποιεί ο αποκαλούμενος «παγκόσμιος χωροφύλακας» οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Η τρομοκρατία γεννά και αναπαράγει ιμπεριαλισμούς. Αλίμονο αν οι λαοί δεχτούν ότι πρέπει να σκύψουν το κεφάλι στην ιμπεριαλιστική τρομοκρατία και να παραιτηθούν από τα δικαιώματά τους.

Εμείς για άλλη μια φορά θα υπογραμμίσουμε ότι ο ιμπεριαλισμός δε θα νικηθεί με κάποιες ενέργειες, π.χ. με τους καμικάζι, ή με τα αεροπλάνα που κουβαλούν μέσα το θάνατο. Πριν από όλα και πάνω από όλα, ο πόλεμος θα νικηθεί αν νικήσουν οι λαοί τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, την ιμπεριαλιστική πολιτική».

«Επίσης», συνέχισε η ομιλήτρια, «μας προκάλεσε εντύπωση και η άποψη ότι στόχος αυτών που δημιούργησαν αυτό το γεγονός, ήταν οι ελεύθερες κοινωνίες των Ηνωμένων Πολιτειών και των άλλων χωρών του κόσμου. Αυτή την ελεύθερη κοινωνία τη χαρίζουμε.

Εδώ προβάλλει γυμνός πια ο βασιλιάς και ξετσίπωτος! Ελεύθερη κοινωνία είναι αυτή η κοινωνία που βασίζεται στα κεφάλαια, στα κέρδη, που βασίζεται στη βία, στην εκμετάλλευση, στην τρομοκράτηση των λαών, στην αλλαγή των συνόρων, στη δημιουργία κρατών - προτεκτοράτων. Αλλά, ελεύθερη κοινωνία θεωρείται αυτή η κοινωνία όπου μαζί με την ανεργία και τη φτώχεια αυξάνει η κοινωνική εγκληματικότητα, η εξάπλωση των ναρκωτικών, η κοινωνία της ναρκω-κουλτούρας.

Μάλιστα, η ΝΔ διά στόματος των στελεχών της, ήταν ακόμη πιο καθαρή με την έννοια ότι ως αντιπολίτευση μπορεί να μιλά ακόμη πιο καθαρά και να εκφράζει και τις κυρίαρχες απόψεις στο ΠΑΣΟΚ. «Τρομοκράτες είναι οι λαοί και τροφοδοτούν την τρομοκρατία οι έμποροι ναρκωτικών και το οργανωμένο έγκλημα». Δηλαδή, τα ίδια τα γεννήματα και τα όπλα του συστήματος που υποστηρίζει η ΝΔ. Δε νιώθουμε έκπληξη, αυτό όμως δε σημαίνει ότι μπορούμε να συμβιβαστούμε με τέτοιες απόψεις.

Εμείς θεωρούμε ότι η απάντηση των λαών πρέπει να είναι η όλο και μεγαλύτερη, ενωμένη και μαζική αντεπίθεσή τους, ή η επιθετικότητά τους απέναντι στα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Εν πάση περιπτώσει, ακόμη κι αν δεχτεί κάποιος ότι υπάρχουν και κάποιοι θύλακες που την τρομοκρατία την κάνουν ιδεολογία, αυτοί οι οποίοι θ' αντιμετωπίσουν αυτούς τους θύλακες δεν μπορεί να είναι αυτοί, οι τρομοκράτες, αυτοί που γεννούν τον πόλεμο, αυτοί που οδηγούν τους λαούς σε αδιέξοδα και σε απονενοημένα διαβήματα».

«Δε θα σταθώ καθόλου», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «σε μια συνηθισμένη κριτική που έγινε στην ομιλία και στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού, με αφορμή την επίσκεψή του και την ομιλία του στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Αυτή τη στιγμή θεωρούμε εντελώς ξεπερασμένο να μιλήσουμε αναλυτικά για την κοινωνική πολιτική του 5χίλιαρου, του 10χίλιαρου, για την κοινωνική πολιτική των επιδομάτων που δίνονται επιλεκτικά σε μια ομάδα εργαζομένων εναντίον άλλων, σε αυτή την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Νομίζω ότι δεν αξίζουν παραπέρα κριτικής τα αυτονόητα.

Πιστεύουμε ότι ο ελληνικός λαός καταλαβαίνει πολύ καλά ότι βρισκόμαστε μπροστά σε νέα και πιο καταιγιστικά μέτρα. Είναι πολύ φυσιολογικό ο πρωθυπουργός και, μάλιστα όταν έχουν προηγηθεί πραγματικά μεγαλειώδεις αγώνες, μέσα στους οποίους αναπτύχθηκε ευρύτερη συσπείρωση, είναι πολύ φυσιολογικό ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα, η ίδια η πλουτοκρατία να σκέφτεται να κάνει την ελάχιστη παραχώρηση, προκειμένου να κρατήσει το κύριο: να προχωρήσει τις ιδιωτικοποιήσεις, να προχωρήσει την πλήρη αναδιάρθρωση του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος, της Παιδείας.

Μια αναδιάρθρωση βεβαίως που προσφέρει πάρα πολλά φιλέτα στους επιχειρηματίες, ενώ θα οδηγήσει τους εργαζόμενους να βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη τους για να έχουν όχι την ίδια Παιδεία ή την ίδια ιατρική φροντίδα που είχαν ως τώρα, αλλά για να έχουν πολύ χειρότερα.

Εδώ θέλω να υπογραμμίσω ότι υπάρχουν στοιχεία, τα οποία δεν τα δημιουργούμε εμείς, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, αλλά δημοσιεύονται, τα οποία δείχνουν ότι τρία χρόνια μετά αυτή την περίφημη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που εμείς την ονομάσαμε αντιδραστική μεταρρύθμιση - αντιμεταρρύθμιση, μετά από τρία χρόνια έχουμε πραγματικά ένα ρεκόρ.

Το 45-50% των παιδιών, των μαθητών και των μαθητριών να μην ολοκληρώνουν τις σπουδές, όχι μόνο να μην μπαίνουν στο Λύκειο, αλλά να μην μπορούν να ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση, να πηγαίνουν στα ΤΕΕ, την πιο υποβαθμισμένη βαθμίδα της Παιδείας και να μην ολοκληρώνουν και τα ΤΕΕ και να τελειώνουν μόνο τον πρώτο κύκλο.

Ενας στους τρεις φοιτητές, δημοσιεύεται, εγκαταλείπει τις σπουδές, ενώ πια στα Πανεπιστήμια, όλο και λιγότερο συμμετέχουν τα παιδιά της εργατικής τάξης, τα παιδιά της φτωχής αγροτιάς και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αυτά είναι νούμερα, τα οποία αποδεικνύουν ότι ο ταξικός χαρακτήρας της εκπαίδευσης δεν κρύβεται».

«Θέλω όμως», παρατήρησε στη συνέχεια η Αλέκα Παπαρήγα, «να σταθώ περισσότερο, στα τρία συνθήματα, τα οποία ο πρωθυπουργός πρόβαλε στη Διεθνή Εκθεση Θεσ/νίκης και στο συγκεκριμένο αυτό θέμα, τα πράγματα τα ξεκαθάρισε. Οσοι δε θέλουν να δουν, δεν τα βλέπουν ξεκαθαρισμένα. Ο πρωθυπουργός είπε: Επάνω απ' όλα ανταγωνιστικότητα και δίπλα έβαλε και τον όρο επιχειρηματικότητα. Δεν είναι τα πράγματα καθαρά τι εννοούσε;

Ανταγωνιστικότητα: Αναφέρεται στη βοήθεια που έδινε και θα δώσει η κυβέρνηση και με κλασικούς τρόπους και με νέους, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να τα βγάλουν πέρα στις διεθνείς αγορές. Στον ανταγωνισμό. Επιχειρηματικότητα αυτό εννοεί. Κάλεσε τους Ελληνες επιχειρηματίες να προσαρμοστούν σ' αυτό το σκληρό αγώνα του ανταγωνισμού, όπου θα υπάρξουν οπωσδήποτε νικητές και ηττημένοι.

Οι νικητές θα είναι σίγουρα από τη μεριά των επιχειρηματιών, ενώ οι ηττημένοι θα είναι οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις που ανταγωνίζονται μεταξύ τους, ανεξαρτήτως, αν θέλετε, από την ποια επιχείρηση θα βρίσκεται: στην πρώτη, στη δεύτερη ή στην τρίτη γραμμή της κούρσας.

Και εδώ που τα λέμε, ο πρωθυπουργός τούς είπε καθαρά. Μα σας τα δώσαμε όλα. Εμείς οι επιχειρηματίες, έτσι είναι, θα ζητάμε όλο και περισσότερα. Και δεν έδωσε μόνο η κυβέρνηση. Και δε δίνει τη φθηνή χρηματοδότηση; Δεν τους έδωσε το μεγαλύτερο μέρος, τη συντριπτική πλειοψηφία του Γ` ΚΠΣ; Τους έδωσε.

Και η Ευρωπαϊκή Ενωση τα δίνει. Τους έδωσε ένα μεγάλο και πολύτιμο δώρο, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, το νέο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που εφαρμόζει και στον τομέα της συνταξιοδότησης και της Πρόνοιας και της Υγείας. Αυτά είναι τα μεγάλα δώρα προς τους βιομηχάνους και όχι αυτά που καμώνεται η Νέα Δημοκρατία να πει, ότι η κυβέρνηση κάνει κάτι ψιλοδωράκια σε επιχειρηματίες, που πιθανόν να έχει ιδιαίτερες σχέσεις. Δεν είναι αυτά που έχουν ανάγκη οι επιχειρηματίες.

Επάνω απ' όλα, αυτό που έχουν ανάγκη είναι το δικαίωμα να εκμεταλλεύονται αλύπητα και χωρίς φραγμό την εργατική τάξη. Το δικαίωμά τους, να εκμεταλλεύονται τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αυτό το δικαίωμα η κυβέρνηση τους το έχει δώσει απλόχερα, όπως βεβαίως τους έχει δώσει απλόχερα ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι συνεταίροι της».

«Το δεύτερο σύνθημα που πρόβαλε η κυβέρνηση», τόνισε η ομιλήτρια, «είναι το σύνθημα της κοινωνικής συνοχής. Το απορρίπτουμε κατηγορηματικά. Οταν λέει η κυβέρνηση κοινωνική συνοχή λέει στους εργαζόμενους ότι, κοιτάξτε μέσα σ' αυτή τη ζούγκλα, η οποία δημιουργείται από τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις, από το μεγάλο κεφάλαιο, από τα διεθνικά μονοπώλια και με την καθοριστική παρέμβαση των κυβερνήσεων, μέσα σ' αυτή τη ζούγκλα, δεν έχετε άλλη λύση παρά να συμβιβαστείτε και να υποταχθείτε.

Αυτό είναι το δεύτερο μεγάλο σύνθημα που έριξε η κυβέρνηση και τέλος μίλησε για ανάπτυξη. Αυτή η ανάπτυξη για την οποία μίλησε, είναι η καθαρή ανάπτυξη κερδών και κεφαλαίων και αναμφισβήτητα, μέσα από αυτά τα τρία συνθήματα, εξέφρασε τους πόθους της πλουτοκρατίας της χώρας μας να βοηθηθεί και να στηριχτεί, να συμμετάσχει στις διεθνείς διαδικασίες κίνησης και κεφαλαίου με όσο γίνεται καλύτερους όρους.

Αξια η κυβέρνηση στην υπηρέτηση της πλουτοκρατίας. Η Νέα Δημοκρατία έκανε κριτική στην κυβέρνηση. Ποια κριτική; Οτι η Ελλάδα, δηλαδή οι ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι, δεν είναι τόσο ανταγωνιστικοί σε σύγκριση με τους άλλους. Δηλαδή, η Νέα Δημοκρατία, επέπληξε την κυβέρνηση, γιατί δεν κάνει ακόμα πιο γρήγορα βήματα, σ' αυτή την άγρια και αντιλαϊκή πολιτική.

Τώρα γρήγορα βήματα κάνει η κυβέρνηση. Εκεί που δυσκολεύεται είναι, όταν παρεμβαίνει το λαϊκό κίνημα και εκεί που δυσκολεύεται, είναι όταν πηγαίνει να πουλήσει - στη Διεθνή Εκθεση Θεσ/νίκης παραδείγματος χάρη, την «Ολυμπιακή», μια σειρά επιχειρήσεις - συναντά δυσκολίες, γιατί εδώ όλοι πωλούν, οι αγοραστές είναι πολλοί, γίνεται μεγάλος ανταγωνισμός ανάμεσα στους αγοραστές. Τέτοια προβλήματα θα τα έχει και η Νέα Δημοκρατία, αν γίνει κυβέρνηση.

Αλλά από την εύκολη θέση της αντιπολίτευσης, ασκεί κριτική. Κριτική από τις ίδιες θέσεις και από τους ίδιους στόχους της κυβέρνησης. Γι' αυτό εμείς θεωρούμε ότι τώρα πια, είναι μεγάλη σπαζοκεφαλιά και δεν αξίζει τον κόπο, να ψάχνει κανείς να βρει διαφορές ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία. Εντάξει, υπάρχει και το χαρτί των ταυτοτήτων υπάρχει και το χαρτί του Γλύξμπουργκ, υπάρχουν τέτοιες που δεν είναι στην πραγματικότητα διαφορές ή μικροδιαφορές. Αλλά κάθε κυβέρνηση βρίσκει ένα χαρτί, προκειμένου να αντιμετωπίζει την ομογάλακτή της αντιπολίτευση».

«Θα μου πείτε τώρα», συνέχισε η ομιλήτρια, «τι προτείνετε εσείς; Κάθε χρόνο που ερχόμαστε εδώ, καταθέτουμε συγκεκριμένες προτάσεις, για το πώς βλέπουμε, μάλλον πώς εννοούμε εμείς, τη λύση των προβλημάτων των εργαζομένων κι αν θέλετε αναφέρουμε - καλό είναι να ανατρέξετε αν έχετε αυτή τη δυνατότητα - αναφέρουμε και συγκεκριμένα αιτήματα.

Αναρωτιέμαι αν πρέπει να το κάνουμε τώρα. Με ποια έννοια; Δηλαδή είναι και λίγο αστείο. Να απευθύνεις προτάσεις στον κ. Σημίτη για το πώς θα καταπολεμηθεί η ανεργία. Εσείς τι λέτε; Είναι ρητορική η ερώτηση, βεβαίως, προς τους δημοσιογράφους. Δεν ξέρει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πώς επιλύεται το πρόβλημα της ανεργίας, έχει ανάγκη να του το πούμε εμείς;

Εμείς πιστεύουμε ότι ξέρει πάρα πολύ καλά και ενδεχομένως, επειδή έχει κάνει πολλά χρόνια στην εξουσία, να ξέρει και μερικά πράγματα καλύτερα από εμάς, από την πείρα. Δε θέλει να την αντιμετωπίσει. Μήπως η κυβέρνηση δεν ξέρει πώς θα αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των μικρομεσαίων στρωμάτων; Πώς δεν ξέρει. Μα δε θέλει να τα επιλύσει. Μήπως η κυβέρνηση δεν ξέρει την κατάσταση που βρίσκεται η Παιδεία;

Μήπως δεν ξέρει, παραδείγματος χάρη, τα προβλήματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες ή μήπως πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση, θεωρεί ότι βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και δρόμος προς την κοινωνική ευημερία, είναι τα πεντοχίλιαρα και τα 10χίλιαρα ή έστω τα επιδόματα των είκοσι και τριάντα χιλιάδων; Νομίζουμε ότι η κυβέρνηση ξέρει πάρα πολύ καλά το θέμα αυτό.

Επομένως, η διαφορά μας, δεν είναι ούτε στο είδος των προτάσεων, ούτε ποιος έχει την καλύτερη πρόταση. Η διαφορά μας είναι η εξής: Τι συμφέροντα αντιπροσωπεύει ο καθένας και ανάλογα με τα συμφέροντα που αντιπροσωπεύει, ανάλογα με αυτά, υποδεικνύει λύσεις. Ωστόσο, εμείς θεωρούμε απολύτως επίκαιρο να απευθυνθούμε και από αυτό το βήμα στον ελληνικό λαό και να του πούμε το εξής πράγμα: Εμείς, βεβαίως, έχουμε υποστηρίξει όλες τις δίκαιες διεκδικήσεις των εργαζομένων και αυτό το ξέρουν και μέσα στη Βουλή και έξω από τη Βουλή, ακόμα και όταν αυτές οι διεκδικήσεις κατά τη γνώμη μας, είναι ελαχιστοποιημένες, είναι αν θέλετε, δεν είναι ολοκληρωμένες, ή δεν αντιπροσωπεύουν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Υποστηρίζουμε, επίσης, επεξεργασμένα και δίκαια αιτήματα που ριζοσπαστικές δυνάμεις μέσα σε όλα τα κινήματα προβάλλουν. Πάρτε σαν παράδειγμα την εισοδηματική πολιτική. Ε, όχι δεν μπορούμε να δεχτούμε τις προτάσεις π.χ. που γίνονται από ηγεσίες συνδικαλιστικών οργανώσεων. Είναι αυξήσεις πείνας. Και επιπλέον δεν παίρνουν καθόλου υπόψη την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Κάνουν προτάσεις - λέει - όσο αντέχει η οικονομία και όσο αντέχει η ΟΝΕ. Οχι, εμείς δε θα ξεκινήσουμε έτσι. Εμάς οι προτάσεις μας παίρνουν υπόψη την κερδοφορία του κεφαλαίου, τη συσσώρευση του πλούτου, αλλά και τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες των εργαζομένων. Παραδείγματος χάρη, κατώτατος μισθός σήμερα 300.000 δρχ. είναι κάτι, ένα ποσό φανταστικό, γίνεσαι πλούσιος, είναι υπερβολή, όταν βλέπουμε το χορό των δισεκατομμυρίων, όταν άλλοι 300.000 δρχ. καταναλώνουν την ώρα ή την ημέρα άλλοι»;

Εμείς, λοιπόν», τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «και από αυτό το βήμα θέλουμε να απευθυνθούμε στον ελληνικό λαό και να του πούμε ότι δε φτάνει να διατυπώνει δίκαιες διεκδικήσεις και τα παράπονά του και τη δυσαρέσκειά του, αυτό που πρέπει περισσότερο να συγκεντρώσει την προσοχή του ελληνικού λαού, μαζί με τους διεκδικητικούς αγώνες γύρω από τα άμεσα προβλήματα, είναι πώς θα αποσπάσει κατακτήσεις, πώς θα δώσει λύσεις και πώς θα ανοίξει προοπτική.

Και μ' αυτή την έννοια εμείς απευθύνουμε στον ελληνικό λαό, στις ριζοσπαστικές δυνάμεις που υπάρχουν μέσα στην ελληνική κοινωνία και σήμερα είναι πιο πλατιές, πιο ώριμες και ίσως πιο ισχυρές από χτες, απευθύνουμε ένα κάλεσμα κοινής συσπείρωσης και δράσης σε ορισμένα μεγάλα μέτωπα πάλης, συνάντησης σε ένα μέτωπο αν δεν μπορούμε σε όλα, σε ένα άλλο μέτωπο.

Παραδείγματος χάρη, μέτωπο πάλης εναντίον των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, αυτών των αναδιαρθρώσεων που γίνονται στο όνομα της ΟΝΕ, στα πλαίσια της Ευρωζώνης, που απορρέουν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και που αναφέρονται στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, στις ιδιωτικοποιήσεις. Αλλά και σε ό,τι συνεπάγονται, αρνητικές αντιλαϊκές αλλαγές στο εποικοδόμημα, στην Παιδεία, την Υγεία, στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, είναι ένα ολόκληρο πακέτο. Κι αυτό πρέπει ως πακέτο να αντιμετωπιστεί.

Δεύτερον, θεωρούμε ότι πρέπει να γίνει σαφής συσπείρωση εναντίον των πολιτικών, των μέτρων της ΟΝΕ. Δε φτάνει δηλαδή να παλεύεις για το εισόδημα του εργαζόμενου ή τη βελτίωση του βιοτικού του επίπεδου για δυνατότητα να κάνει πραγματικές διακοπές και μια σειρά άλλα αιτήματα που υπάρχουν, δεν μπορώ τώρα να τα αναφέρω όλα. Αλλά εδώ πρέπει να υπάρχει ένα μέτωπο κατά της ΟΝΕ, ένα μέτωπο κατά των επιλογών και δεσμεύσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Μέτωπο κατά των επιλογών και δεσμεύσεων του ΝΑΤΟ. Και αν θέλετε για την Ελλάδα έχει πολύ συγκεκριμένο χαρακτήρα αυτό το μέτωπο. Η Ελλάδα συμμετέχει σε στρατιωτικές δυνάμεις, οι οποίες πολεμούν γειτονικούς λαούς, στρατιωτικές δυνάμεις οι οποίες επικαλούνται προσχήματα για να ασκούν τον πόλεμο, για να αλλάζουν τα σύνορα, για να διανέμουν τη λεία ανάμεσα στους ισχυρούς εταίρους.

Νέο δόγμα του ΝΑΤΟ σημαίνει κατάργηση, αν θέλετε, κυριαρχικών δικαιωμάτων, εθνικών ορίων προστασίας μιας χώρας, των συνόρων της π.χ. συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και υποταγή στο ΝΑΤΟ σημαίνει, ότι παραδίδεται το Αιγαίο στο ΝΑΤΟ. Ηδη το Αεροπορικό Στρατηγείο της Λάρισας που προβλήθηκε σαν η εγγύηση ότι η Ελλάδα έχει το δικό της όπλο για την προστασία των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στην περιοχή σε ό,τι της αναλογεί, ήδη το Αεροπορικό Στρατηγείο της Λάρισας χάνει αυτή τη δυνατότητα, όχι ότι εμείς πιστεύαμε πως μπορούσε να την ασκήσει αποφασιστικά πριν και την παραδίδει στο ΝΑΤΟ. Το ίδιο ισχύει για το Στρατηγείο του Εσκί Σεχίρ που βρίσκεται στην Τουρκία.

Επομένως, την υπεράσπιση του Αιγαίου την αναλαμβάνει το ΝΑΤΟ και το ΝΑΤΟ θα καθορίζει, στη συγκεκριμένη στιγμή αν η Ελλάδα θα έχει λόγο ή αν η Τουρκία θα έχει λόγο.

Τέταρτο μέτωπο διαμορφώνουν όλοι εκείνοι οι νόμοι που έρχονται να ψαλιδίσουν τα υπολείμματα συνδικαλιστικών, δημοκρατικών, πολιτικών ελευθεριών που υπάρχουν σήμερα. Και λέμε υπολείμματα, γιατί μέσα στη δεκαετία αρκετά έχουν πετσοκοπεί.

Εμείς, δεν περιοριζόμαστε να λέμε ΟΧΙ στο νόμο κατά των διαδηλώσεων, ΟΧΙ στο νόμο κατά της πολιτικής αφίσας, ΟΧΙ στον τρομονόμο και στη Σένγκεν. Αυτό είναι καλό που λέγεται. Καλούμε όμως σε μια ευρύτατη συσπείρωση, με στόχο να πετύχουμε αυτοί οι νόμοι να καταργηθούν στην πράξη, να μην πειθαρχήσουμε, είναι κάτι πάρα πολύ απλό.

Και αυτό δεν αφορά μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, τους κομμουνιστές, τους δημοκράτες, τους αγωνιστές που έχουμε πείρα του παρελθόντος, αφορά όλους. Και αυτούς που στο παρελθόν ενδεχομένως να μην είχαν πάρει μέρος σε τέτοιους και μεγάλους αγώνες.

Και, τέλος, η επικαιρότητα φέρνει και όχι μόνο τη μάχη των εκλογών στην Πρωτοβάθμια Αυτοδιοίκηση και στη Νομαρχιακή. Εμείς είμαστε σαφείς, αυτή η μάχη πρέπει να είναι μια κατηγορηματική καταδίκη στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία και στους δύο γύρους, καθολική και ενιαία. Οχι καταδίκη στους μεγάλους δήμους π.χ. και στις μεγάλες νομαρχίες και από εκεί και πέρα ξεχειλωνόμαστε προς ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία.

Η καταδίκη πρέπει να είναι ενιαία και καθολική, γιατί η πολιτική ενιαία και καθολικά είναι αντιλαϊκή και αντιδραστική. Ορισμένοι επίσης λένε, ότι πρέπει να αφήσουμε στην πάντα ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις και να δούμε αυτή η μάχη να συνδεθεί με τη μάχη κατά των δύο μεγάλων κομμάτων, κατά του δικομματισμού.

Μακάρι να μπορούσε να ήταν έτσι. Ομως η ΟΝΕ δεν είναι καθόλου άσχετη με αυτό που έχει συντελεστεί τα τελευταία χρόνια στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Πρωτοβάθμιας και Νομαρχιακής. Και για να μη νομίζετε ότι λέμε πράγματα στον αέρα, αρκεί να δει κανείς τα κείμενα που αφορούν το Γ` ΚΠΣ και αυτά τα επίσημα, αλλά και ό,τι τα συνοδεύει, εκεί λένε καθαρά ότι η επιτυχία του Γ` ΚΠΣ συνδέεται και εξαρτάται αποφασιστικά από τη συνεργασία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τους επιχειρηματίες, που σημαίνει Τοπική Αυτοδιοίκηση υπέρ των επιχειρηματιών.

Ολα, λοιπόν, τα άλλα περί αποκέντρωσης και περί περιφερειακής ανάπτυξης είναι λόγια του αέρα, διότι και η κυβέρνηση έχει ανάγκη να αποκεντρώσει την αντιλαϊκή της πολιτική, αρκεί να έχει στηρίγματα τις τοπικές αρχές, αρκεί να έχει στηρίγματα τα τοπικά κινήματα και τη λαϊκή υποταγή.

Ακριβώς, λοιπόν, αυτή η μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών αποκτά, έχει πολιτικό χαρακτήρα όπως είχε πάντα, αλλά ο πολιτικός χαρακτήρας αυτής της μάχης δεν μπορεί να είναι αντίγραφο των προηγούμενων μαχών, αλλά πρέπει να είναι μια πολιτική μάχη που στρέφεται αναμφίβολα εναντίον των δύο κομμάτων, αλλά και προβάλλει μία διαφορετική αντι-ΟΝΕ - ας το πω έτσι - αντίληψη και όσον αφορά τον ίδιο το θεσμό.

Αυτές είναι οι βασικές μας θέσεις. Και θα σας παρακαλέσω, με τις ερωτήσεις σας να συμπληρώσετε κενά που δικαιολογημένα άφησα λόγω του ότι τα προβλήματα είναι πολλά και ο κατάλογος μεγάλος.

Οι λαοί γνωρίζουν ότι ο υπ' αριθ. 1 τρομοκράτης είναι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ

Η Αλέκα Παπαρήγα νωρίτερα επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, όπου συναντήθηκε με τη διοίκηση της προς ιδιωτικοποίηση Helexpo και περιόδευσε στα περίπτερα. Επίσης επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις των «Ελληνικών Πετρελαίων» στην περιοχή της Ιωνίας, όπου συνομίλησε με τη διοίκηση, το σωματείο, αλλά και τους ίδιους τους εργαζόμενους, στη συγκέντρωση που οργάνωσαν οι ίδιοι στο χώρο του συνεργείου.

Η Αλέκα Παπαρήγα, με αφορμή την επίσκεψή της, επανέλαβε τη σαφή θέση του Κόμματος ενάντια στην ιδιωτικοποίηση τόσο των συγκεκριμένων επιχειρήσεων, αλλά και γενικότερα στην πολιτική ξεπουλήματος τομέων στρατηγικής σημασίας της χώρας.

Αργά το βράδυ μίλησε για την αγωνιστική συσπείρωση και συνεργασία, την προοπτική της λαϊκής πάλης, σε ειδική εκδήλωση που έγινε σε ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης. Στην εκδήλωση είχαν κληθεί και συμμετείχαν εργαζόμενοι, συνδικαλιστές, άνθρωποι του πνεύματος και του πολιτισμού, που βρέθηκαν μαζί με το ΚΚΕ στα διάφορα μέτωπα πάλης που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα.