Μια «κλωστή» συνδέει όλους τους νόμους που ψήφισε η κυβέρνηση τις πρώτες τριάντα μέρες μετά τις εκλογές, όπως και την αντιλαϊκή πολιτική της με την πολιτική των προηγούμενων: Η «βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος», που «θα προσελκύσει επενδύσεις» και «θα δώσει μεγαλύτερη ώθηση στην ανάπτυξη».

Για παράδειγμα, σκοπός των αλλαγών στον κρατικό μηχανισμό είναι να γίνει πιο «φιλικός» στις επενδύσεις, μειώνοντας τη γραφειοκρατία για τους «επενδυτές» και κάνοντας το κράτος πιο αποδοτικό στην προώθηση «μεταρρυθμίσεων» που έχει ανάγκη η «αγορά», «ανεξαρτήτως πολιτικών εναλλαγών», ανεξάρτητα δηλαδή από το ποιο κόμμα θα είναι στην κυβέρνηση.

Για να το πετύχει αυτό, η κυβέρνηση ψήφισε την κωδικοποίηση (βλέπε μονιμοποίηση) της μνημονιακής νομοθεσίας, ενίσχυσε θεσμούς - κρίκους στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως και τις δομές του κράτους που σχετίζονται με τη συμμετοχή της χώρας σε ιμπεριαλιστικά σχέδια και αποστολές.

Αντίστοιχα, η κατάργηση του ασύλου συμπληρώνει βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μεταξύ των οποίων η «εξωστρέφεια» και η «καλύτερη διασύνδεση με την αγορά εργασίας».

Γίνεται έτσι ένα ακόμα βήμα για την ενίσχυση του ρόλου των επιχειρήσεων στη λειτουργία των πανεπιστημίων, στην Ερευνα και στον προσανατολισμό των σπουδών και ενισχύεται η επιχειρηματική δράση των ίδιων των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

Είναι προφανές ότι αυτό το πανεπιστήμιο, και τα συμφέροντα που υπηρετεί, δεν χωράει «ενοχλητικές φωνές». Γι' αυτό καταργείται το άσυλο και εντείνεται ο αυταρχισμός σε βάρος του φοιτητικού και γενικότερα του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Δίπλα σ' αυτά, η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «φιλοαναπτυξιακό» μέτρο τις τροπολογίες με τις οποίες εγκαινιάζει έναν νέο γύρο αντεργατικής επίθεσης, επαναφέροντας ρυθμίσεις που αποσπασματικά και προσχηματικά είχε καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν από τις εκλογές, για τις απολύσεις και την εργολαβική εργασία.

Με «σημαία» το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, επιταχύνεται και κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση, στο έδαφος που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος «δικαίωσε» την πολιτική των θυσιών δίχως τέλος για να έρθουν επενδύσεις, βαφτίζοντας «δίκαιη» τη δική του ανάπτυξη.

Από εκεί έπιασε το νήμα η ΝΔ, που συνεχίζει ακόμα πιο επιθετικά την αντιλαϊκή πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, μοιράζοντας υποσχέσεις ότι από τη δική της «βιώσιμη» ανάπτυξη έχει κάτι να κερδίσει ο λαός.

Αποδεικνύεται όμως ότι η ανάπτυξη για τα κέρδη του κεφαλαίου είναι ασύμβατη με τα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Οτι προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάπτυξη είναι η μόνιμη «πρέσα» για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες στη μόρφωση, στη δουλειά, στον ελεύθερο χρόνο.

Γι' αυτό χρειάζεται τώρα, χωρίς καθυστέρηση, να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής μιας ισχυρής, μαχητικής αντιπολίτευσης, με το ΚΚΕ στο πλευρό του, που θα βάζει εμπόδια στα νέα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου από τη ΝΔ και θα παλεύει ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική όλων των κομμάτων που υπηρετούν την ανάπτυξη για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Υπάρχει άλλος δρόμος από το μονόδρομο των θυσιών για το κεφάλαιο, αν ο λαός αποφασίσει να τον βαδίσει. Είναι ο δρόμος της αντεπίθεσης για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια των εργαζομένων και του λαού. Γι' αυτόν τον δρόμο, που οδηγεί στην πραγματική λαϊκή ευημερία, αξίζει κάθε θυσία!