ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 13 Ιούλη 2008
Σελ. /32
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ ΛΑΝΑΡΑ
Ξεκάθαρες οι δύο γραμμές στο κίνημα

Οι εργαζόμενοι έχουν αντικειμενικό συμφέρον να κρίνουν με βάση τη δική τους πείρα και να απομονώσουν τις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που θέλουν να τους μετατρέψουν σε όχημα για να κερδίσουν νέα προνόμια ο Λαναράς και οι τράπεζες

Η μαζική πανελλαδική συγκέντρωση των κλωστοϋφαντουργών την περασμένη Τετάρτη και το περιεχόμενό της θορύβησαν την εργοδοσία και όσους πασχίζουν για τα συμφέροντά της
Η μαζική πανελλαδική συγκέντρωση των κλωστοϋφαντουργών την περασμένη Τετάρτη και το περιεχόμενό της θορύβησαν την εργοδοσία και όσους πασχίζουν για τα συμφέροντά της
Η παλικαρίσια, μαζική πανελλαδική κινητοποίηση των κλωστοϋφαντουργών του ομίλου Λαναρά στην Αθήνα, την περασμένη Τετάρτη, στη διοργάνωση της οποίας πρωτοστάτησε η ταξική Ομοσπονδία του κλάδου, τάραξε τα νερά και χάλασε τον ύπνο όσων τρέμουν όπως ο διάολος το λιβάνι το συντονισμένο ταξικό αγώνα των εργαζομένων. Γι' αυτό και από την ίδια κιόλας μέρα έπεσαν σαν τα κοράκια πάνω στους εργαζόμενους, προσπαθώντας να τους σύρουν από το δρόμο του αγώνα στα «σαλόνια» της συναίνεσης, παίζοντας απροκάλυπτα το παιχνίδι του Λαναρά και των τραπεζών, που επιδιώκουν νέα δανειοδότηση με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.

Η νέα κατάσταση που διαμόρφωσε η μεγαλειώδης κινητοποίηση και το περιεχόμενό της έδωσαν την αφορμή να βγουν με οξυμένο τρόπο στην επιφάνεια οι δύο γραμμές που συγκρούονται πάνω σ' ένα κορυφαίο για την εργατική τάξη ζήτημα: Το δικαίωμα στη δουλειά, η ουσιαστική προστασία των ανέργων, η ανάδειξη των πολιτικών που ευθύνονται για τα «λουκέτα».

Οι εργαζόμενοι, με την κινητοποίησή τους, ύστερα από μια μακρά περίοδο συντονισμού σε περιφερειακό επίπεδο, την οποία επιδίωξε και προώθησε η Ομοσπονδία Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος (ΟΕΚΙΔΕ), ανέδειξαν αιτήματα προωθημένα, που βάζουν στη γωνία τους μόνους υπεύθυνους για τα νέα «λουκέτα» που πλανιούνται πάνω από τα κεφάλια 1.500 σχεδόν εργατών και εργατριών στις επιχειρήσεις του ομίλου:

  • 1.500 ευρώ άμεση οικονομική ενίσχυση σε κάθε εργαζόμενο.
  • Αμεση πληρωμή όλων των δεδουλευμένων.
  • Κανονική πληρωμή των δεδουλευμένων στο εξής.
  • Να μην κλείσει κανένα εργοστάσιο.
  • Να μη γίνει καμία απόλυση.
  • Δουλειά με δικαιώματα, καμία αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις.
  • Να παρθούν ουσιαστικά μέτρα προστασίας όλων των ανέργων σύμφωνα με τις προτάσεις της Ομοσπονδίας.
Στο ίδιο τσουβάλι εργάτες και εργοδότες!

Αυτό το πλαίσιο και οι δυνάμεις που συσπείρωσε ήταν που ενεργοποίησαν τα αντανακλαστικά των πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων της συναίνεσης, που έσπευσαν να βάλουν εργάτες και εργοδότες στο ίδιο τσουβάλι, σα να έχουν τα ίδια συμφέροντα. Είναι χαρακτηριστικά τα αιτήματα στα οποία κατέληξαν από κοινού κυβέρνηση - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - ΓΣΕΕ:

  • Αμεση χρηματοδότηση του ομίλου μέσω των διαχειριστριών τραπεζών (Εθνική, Εμπορική, ΑΛΦΑ και Eurobank), με την εγγύηση και με ουσιαστικό έλεγχο της χρηματοδότησης από το ελληνικό δημόσιο (το 69% του ομίλου σήμερα ελέγχεται από τις παραπάνω τράπεζες και ο Λαναράς κατέχει το 31%).
  • Να περιοριστεί ο ρόλος του Λαναρά στο ιδιοκτησιακό και διοικητικό καθεστώς.
  • Να συνεχιστεί το στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης του ομίλου με το οποίο μειώθηκε το έλλειμμα από τα 90 εκατ. ευρώ στα 40 εκατ. ευρώ για τη συνέχιση της λειτουργίας και τη διατήρηση όλων των θέσεων εργασίας.

Μ' αυτά τα αιτήματα προσέρχονται αύριο, Δευτέρα, στην «οικογενειακή» συνάντηση στο υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, για να συζητήσουν τις εξελίξεις στον όμιλο. Επί της ουσίας, αυτό που επιδιώκουν είναι να αποσπάσουν τη συναίνεση των εργαζομένων στην υπεράσπιση της ίδιας πολιτικής που το 2005 άφησε χωρίς μεροκάματο 200 οικογένειες βάζοντας «λουκέτο» στα «Κλωστήρια Β΄» και στην «Ολυμπιακή». Της πολιτικής που το 2004 έκλεισε την «Τρικολάν», που από 500 εργάτες είχε φτάσει να απασχολεί 100. Της πολιτικής που πέταξε στο δρόμο 100 εργάτες της ΦΑΝΚΟ, 50 εργάτες της «ΟΤΤΟ Εβρος» και που μόνο στο συγκεκριμένο κλάδο έχει οδηγήσει από την προηγούμενη δεκαετία στην απώλεια 120.000 θέσεων εργασίας! Αυτή την πολιτική υπερασπίζονται η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η ΓΣΕΕ.

Δείχνουν σε ποιον λογοδοτούν

Μάλιστα, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραδεχτεί κυνικά για ποιανού τα συμφέροντα δουλεύει και σε ποιον λογοδοτεί. Είναι αποκαλυπτική η δήλωσή του αμέσως μετά τη συνάντηση των εργαζομένων με την υφυπουργό Απασχόλησης την περασμένη Τετάρτη: «Το πρόβλημα αυτό έχει και τη λύση. Και λύση είναι το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, το ελληνικό δημόσιο και οι τράπεζες να δώσουν τα χρήματα που απαιτούνται, ώστε το επιχειρηματικό σχέδιο που βρίσκεται σε εξέλιξη να προωθηθεί, να μη χαθεί καμία θέση εργασίας, να αναπτυχθεί η εταιρεία».

Αυτό δήλωσε ο Γ. Παναγόπουλος, λειτουργώντας σαν «διευθύνων σύμβουλος» του Λαναρά. Κρύβοντας από τους εργαζόμενους ότι το σχέδιο το οποίο υπερασπίζεται ο ίδιος, μαζί και οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί του συνοδοιπόροι, ευθύνεται για την απόλυση εκατοντάδων εργαζομένων του ομίλου, για το κλείσιμο δυο εργοστασίων και προβλέπει εκατοντάδες ακόμα απολύσεις, στο όνομα δήθεν της «εξυγίανσης» του ομίλου. Γι' αυτό σε συνεργασία με το υπουργείο Απασχόλησης επιδιώκουν να αποκλείσουν την ΟΕΚΙΔΕ από τη συνάντηση της Δευτέρας.

Ποιοι είναι όμως αυτοί που ξαφνικά εμφανίζονται σαν εκπρόσωποι δήθεν των εργαζομένων, παίζοντας άθλια παιχνίδια στην πλάτη τους; Είναι οι ίδιοι που τα τελευταία πέντε χρόνια, οπότε τα «λουκέτα» και οι απολύσεις στον όμιλο πέφτουν βροχή, δεν εμφανίστηκαν στα εργοστάσια. Και όταν το έκαναν, ήταν για να στηρίξουν το αίτημα της εργοδοσίας για νέες χρηματοδοτήσεις, δάνεια, προνόμια.

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Οταν οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια του Λαναρά στη Νάουσα, στις αρχές του 2005, πάλευαν να μην κλείσουν τα εργοστάσια «Β» και «Ολυμπιακή» ο Γ. Παναγόπουλος, ως οργανωτικός γραμματέας της ΓΣΕΕ τότε, έδινε διαπιστευτήρια στην πλουτοκρατία. Περιόδευσε μόνο στο εργοστάσιο «Γ», το σωματείο του οποίου έλεγχαν οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, και καλούσε τους εργαζόμενους να αποδεχτούν το 30% των «οικειοθελών απολύσεων», να πιέσουν τις τράπεζες να δώσουν δάνεια στο Λαναρά. Ενώ το 2006 η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ κατήγγειλε την τροπολογία που διεκδικούσαν οι απολυμένοι του Λαναρά στη Νάουσα για πρόωρη συνταξιοδότηση, συμβάλλοντας στο να μετατραπεί τελικά σε ειδική εισοδηματική ενίσχυση ορισμένου χρόνου, από την οποία εξαιρέθηκαν ένα σωρό απολυμένοι.

Οι εργαζόμενοι να κρίνουν με βάση τη δική τους πείρα

Αυτά είναι τα δεδομένα που έχουν μπροστά τους οι εργαζόμενοι. Και πρέπει να σκεφτούν με βάση την πείρα τους, να βγάλουν ουσιαστικά συμπεράσματα, κρίσιμα για την εξέλιξη του αγώνα. Οι κήρυκες της συναίνεσης δεν είναι καινούριοι. Είναι αυτοί που θεωρούν «μαξιμαλιστικό» αίτημα το να πληρώσει ο εργοδότης και μόνο, γιατί απλά οι εργάτες δε χρωστάνε τίποτα και σε κανέναν. Είναι οι ίδιοι που ακόμα και στο ζήτημα της ανεργίας προπαγανδίζουν τα προγράμματα επιδότησης των εργοδοτών για την απασχόληση ανέργων, μετατρέποντας τους τελευταίους σε τζάμπα εργατική δύναμη για το κεφάλαιο.

Το ίδιο κάνουν και τώρα. Προσπαθούν να αξιοποιήσουν τους εργάτες, που καίγονται για το αν θα έχει μεροκάματο το σπίτι τους, ως όχημα για μια ακόμα δανειοδότηση του Λαναρά, για νέα προνόμια στους μεγαλοτραπεζίτες που ελέγχουν τον όμιλο.

Το ίδιο ισχύει και για τους 300 και πλέον υπαλλήλους της «Lannet AE», που πληρώνουν τον ανταγωνισμό στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, για τον οποίο τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου καυχιούνται ότι πέτυχε αναβάθμιση των υπηρεσιών και μείωση του κόστους για τους εργαζόμενους καταναλωτές. Να πώς λειτουργεί ο ανταγωνισμός. Από τις σάρκες και τη δουλειά των εργαζομένων τρέφεται, χωρίς να ματώσει ούτε ένα ρουθούνι εργοδότη.

Η μόνη συμφέρουσα και ρεαλιστική διέξοδος για τους εργαζόμενους δεν μπορεί να είναι άλλη από τη συσπείρωση στην ταξική τους Ομοσπονδία, τη συμπόρευση με τις ταξικές δυνάμεις, την απομόνωση των συνδικαλιστικών και πολιτικών δυνάμεων που τους θέλουν κλακαδόρους του Λαναρά και των τραπεζιτών.

Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι του ομίλου και του κλάδου πρέπει να σκεφτούν καλά ότι όποιες κατακτήσεις κατέγραψε ο αγώνας τους μέχρι σήμερα, οφείλεται ακριβώς στον ταξικό του προσανατολισμό, στη δική τους εμμονή να βάζουν πάνω απ' όλα τις ανάγκες των ίδιων και των οικογενειών τους και όχι του Λαναρά και του κάθε Λαναρά. Τον ίδιο δοκιμασμένο δρόμο μπορούν και πρέπει να βαδίσουν και τώρα.


Περ. Κ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ