ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 13 Απρίλη 2010
Σελ. /40
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η ... συμφωνία

O περιβόητος «μηχανισμός στήριξης» της ελληνικής οικονομίας από την ΕΕ, αποδεικνύεται ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μορφή δανεισμού του δημοσίου. Με προσδιορισμένο ύψος του δανείου, με συγκεκριμένο χρόνο αποπληρωμής και με σαφώς καθορισμένο επιτόκιο. Μόνο που το επιτόκιο εδώ, υποτίθεται, πως δεν είναι τόσο ληστρικό, όσο της αγοράς. Το σκηνικό θυμίζει τον ενδιαφερόμενο να αγοράσει σπίτι, που κατάφερε να βρει μια τράπεζα, με μικρότερο επιτόκιο από την ανταγωνίστριά της. Είναι λόγος αυτός να πανηγυρίζει; Μήπως ξαφνικά έλυσε το στεγαστικό του πρόβλημα και απαλλάχτηκε από τις δοσοληψίες με τις τράπεζες; Μήπως, δηλαδή, στην περίπτωση του «μηχανισμού» της ΕΕ, βρέθηκε η απάντηση στο ζητούμενο, που κατά την κυβέρνηση είναι τα δημοσιονομικά ελλείμματα, στο όνομα των οποίων, έχει στήσει τους εργαζόμενους της χώρας στα έξι μέτρα και τους σφυροκοπά;

Η συμφωνία του Σαββατοκύριακου δεν προβλέπει καμιά απολύτως αντιμετώπιση του προβλήματος «ελλείμματα». Τα ελλείμματα του δημοσίου δημιουργούνται εξαιτίας της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου με τη γενναία φοροαπαλλαγή του και τις δεκάδες δισεκατομμυρίων που προσφέρονται απλόχερα, με τα διάφορα «πακέτα» στους εκπροσώπους του. Αυτά τα ...«πακέτα» θέλουν να εξασφαλίσουν και τώρα. Αλλά για να εξοικονομηθούν τα τόσα και τόσα δισεκατομμύρια που σχεδιάζεται να δοθούν στους κεφαλαιοκράτες (οικονομικά κίνητρα, επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, χρηματοδότηση θέσεων εργασίας, συμπράξεις με το δημόσιο κλπ.), βασική προϋπόθεση είναι να ξοφληθούν τα δάνεια του δημοσίου που λήγουν μέσα στο χρόνο και τα οποία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, είναι τουλάχιστον 23 δισ. ευρώ. Για φέτος, με βάση τη συμφωνία, τα βρήκαν. Τι θα γίνει όμως του χρόνου και τον παράχρονο; Τι θα γίνει όταν τα τριετή δάνεια που ορέγονται να εισπράξουν από ΕΕ και ΔΝΤ, προστεθούν στα άλλα που λήγουν επίσης το 2013; Γιατί, για παράδειγμα, αν σ' αυτή τη φάση δανειστούν 30 δισ. για τρία χρόνια, το '13 θα πρέπει να ξεπληρώσουν δάνεια ύψους 50 δισ. ευρώ.

Είναι ολοφάνερο ότι τα παζάρια της κυβέρνησης με τους οργανισμούς των κερδοσκόπων, την ΕΕ και το ΔΝΤ, όχι μόνο δεν λύνουν το οποιοδήποτε πρόβλημα, αλλά θα αποτελέσει ένα ακόμα εργαλείο-όπλο πίεσης, για να ενταθεί η επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και στα άλλα λαϊκά στρώματα. Τα κεφάλαια που τώρα μοιράζονται στην πλουτοκρατία, θα επιστραφούν στους δανειοδότες, μέσα από την καθημερινή τρομοκράτηση και τον εκβιασμό των εργαζομένων για ακόμα μεγαλύτερη μείωση του μεροκάματου και των μισθών, για δραστική αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, για κατάργηση των συντάξεων, για απελευθέρωση των απολύσεων, για ακόμα πιο ελαστικές σχέσεις απασχόλησης κλπ.

Η διαιώνιση της πολιτικής στήριξης της κεφαλαιοκρατίας, ταυτίζεται απόλυτα με τη συνεχή αύξηση των ελλειμμάτων του δημόσιου τομέα και με τις προσπάθειες του κεφαλαίου να τσακίσει όσο μπορεί περισσότερο τους εργαζόμενους, οδηγώντας τους σε ακόμα χειρότερες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας. Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει - και θα αλλάξει - στο βαθμό που οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, όλα τα θύματα αυτής της πολιτικής, συνειδητοποιήσουν ότι μπορούν να βάλουν φρένο στη λεηλασία του λαϊκού πλούτου από παράσιτα που, ελέω συστήματος και εξουσίας προσπορίζονται ό,τι αυτοί δημιουργούν.Πολύ περισσότερο, θα απαλλαγούν οριστικά απο το βραχνά, αν ο αγώνας να βάλουν φρένο κατευθύνεται στη ρότα να γίνει ο πλούτος που παράγουν λαϊκή ιδιοκτησία.

«Ανάσα» στους ταξικούς αγώνες

Γρηγοριάδης Κώστας

Η «ανάσα» που παίρνει η κυβέρνηση και η πλουτοκρατία για τους όρους δανεισμού σε καμία περίπτωση δε συνεπάγεται βέβαια και ανάσα για τον εργαζόμενο λαό. Στην πραγματικότητα, το ακριβώς αντίθετο ισχύει. Η πλουτοκρατία και τα κόμματά της παίρνουν ανάσα και κερδίζουν χρόνο, για να εφαρμόσουν ταχύτερα και πιο αποτελεσματικά το πακέτο των διαρθρωτικών αλλαγών, δηλαδή το σάρωμα των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων, ώστε να γίνει πιο φτηνή η εργατική δύναμη. Από την άποψη αυτή, θα ήταν ασυγχώρητη αφέλεια να πιστέψουν οι εργαζόμενοι ότι θα ελαττωθεί ή πολύ περισσότερο θα χαλαρώσει η ένταση της αντιλαϊκής λαίλαπας. Κανέναν δεν πρέπει να ξεγελάσει η υποκριτική δήλωση των κυβερνώντων ότι τάχα «η χώρα δεν αντέχει άλλα σκληρά μέτρα». Είναι πανέτοιμοι και ήδη έχουν δρομολογήσει νέα πακέτα αντιλαϊκών μέτρων και διαρθρωτικών αλλαγών, αξιοποιώντας στο έπακρο τη «αβεβαιότητα» και τη διαρκή απειλή της χρεοκοπίας. Σε κάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι αν γίνει πράξη η δέσμευση των κυβερνώντων για «πιστή τήρηση του Προγράμματος Σταθερότητας», φτάνει και περισσεύει για να βυθιστεί ο λαός πιο βαθιά στην ανεργία, στη φτώχεια και την εξαθλίωση, προκειμένου να θωρακιστεί η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων. Τα παζάρια, λοιπόν, μεταξύ των αγορών και της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ δεν αλλάζουν τίποτα για την εργατική τάξη, τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους, που είναι καταδικασμένοι να ενισχύσουν αποφασιστικά τη συμμαχία τους για να αποκρούσουν τα αντιλαϊκά μέτρα και να διεκδικήσουν ό,τι τους ανήκει. Τότε μόνο θα πάρει ανάσα ο λαός και θα ελπίζει βάσιμα σε καλύτερες μέρες.

Ο φόβος για λαϊκό σεισμό...

Ο μόνος φόβος που πραγματικά υπάρχει στα επιτελεία της πλουτοκρατίας και των αστικών κομμάτων δεν είναι βέβαια η άνοδος των περιβόητων σπρεντς ούτε καν η χρεοκοπία της χώρας. Ο αληθινός τους φόβος αφορά την αντίδραση του εργαζόμενου λαού στην αντιλαϊκή λαίλαπα που διαρκώς δυναμώνει. Ορισμένοι έχουν αρχίσει να το λένε δημόσια. Η πλέον πρόσφατη ομολογία ανήκει στον ευρωβουλευτή της ΝΔ Θ. Σκυλακάκη, ο οποίος μιλώντας προχτές στη συνεδρίαση της ΚΕ της ΝΔ, προέβλεψε ότι η διάρκεια της «κακής εποχής» θα κρατήσει τουλάχιστον πέντε με δέκα χρόνια, προεξοφλώντας ότι «το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του θα δοκιμαστεί από τεκτονικούς σεισμούς λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας». Ομως το γαλάζιο στέλεχος δεν έμεινε μόνο σε διαπιστώσεις και προβλέψεις, αλλά προχώρησε και σε συγκεκριμένη πρόταση που παρουσιάζει γενικότερο ενδιαφέρον. Ζήτησε από το κόμμα του να προτείνει προς την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα «μια ευρύτερη πολιτική συμφωνία για τα δύσκολα μεγάλα θέματα»... Δεν δίστασε μάλιστα να γίνει πιο συγκεκριμένος για το περιεχόμενο αυτής της πολιτικής συμφωνίας, προτείνοντας μεταξύ άλλων, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 66 χρόνια, δεκαετές πάγωμα προσλήψεων, ριζική μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου των εμπορικών καταστημάτων, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων...Περιττό να σημειωθεί ότι οι προτάσεις αυτές δεν είναι προσωπικές ή αιρετικές, αλλά απηχούν την κυρίαρχη στρατηγική της άρχουσας τάξης. Ομως είναι στο χέρι του λαού να επαληθεύσει το φόβο τους για σεισμούς της λαϊκής οργής που θα γκρεμίσει το εκμεταλλευτικό σύστημά τους.

Ο γυμνός και ο ρακένδυτος...

«Το να ζητά κανείς από την Πορτογαλία να δώσει χρήματα στην Ελλάδα, ισοδυναμεί με το να ζητάει από τον ρακένδυτο να βοηθήσει τον γυμνό. Αλλά, παρά ταύτα, αυτή είναι η σωστή στάση, η μόνη δυνατή, διότι κανείς δεν γνωρίζει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον», γράφει στο κύριο άρθρο της η πορτογαλική εφημερίδα «Diario Economico», με αφορμή την απόφαση της ΕΕ να εγκρίνει την παροχή βοήθειας προς τη χώρα μας.

Ρακένδυτος ο ένας, γυμνός ο άλλος. Ωραίος παραλληλισμός. Γιατί τα προπαγανδιστικά χαλκεία της κυβέρνησης επιχειρούν να εμφανίσουν τις τελευταίες εξελίξεις ως ...περιφανή νίκη της Ελλάδας, η οποία μάλιστα επιτεύχθηκε χάρη στις πρωτοβουλίες και τις επιτυχείς κινήσεις τακτικής του πρωθυπουργού της χώρας...

Αν και η πορτογαλική εφημερίδα δεν απεικονίζει πλήρως την πραγματικότητα. Γιατί η περιβόητη «βοήθεια» δίνεται μετά τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να ξεριζωθούν και να ξεθεμελιωθούν και οι τελευταίες εργασιακές κατακτήσεις που διατηρούνται ακόμα. Ασφαλιστικό, Φορολογικό, «Καλλικράτης», εργασιακές σχέσεις, ιδιωτικοποιήσεις, «απελευθέρωση» όλων των αγορών, νέες μεγάλες περικοπές δαπανών, ακόμα και απολύσεις στο Δημόσιο περιέχονται ήδη στο φάκελο των νέων προγραφών.

Τελικά, η περιβόητη «βοήθεια» για τον ελληνικό λαό περισσότερο με εφιάλτη μοιάζει...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ