ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 13 Απρίλη 2014
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Πατριδογνωμόνιο
The end πολιτικώς speaking!

«

Συνάντησα κι ευτυχισμένους ανέργους». Νέο έργο. Νέας Εποχής. Ευρωβαλκανική έμπνευση. Αμερικανομοντερνιά εκτέλεση. Είναι αυτοί που βγήκαν για καφέδες και οικονομικά γλεντάκια στην υγειά του Μάνεση, που κατάφερε να καταδικάσει σε πολύμηνες φυλακίσεις τους ηρωικούς απεργούς χαλυβουργούς. Απόφαση που άνοιξε την όρεξη στους χρυσαυγίτες, να προσδοκούν δικαστική δικαίωση κι απέναντι στους ΠΑΜίτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής στο Πέραμα. Εκεί που δεν έπιασαν τόπο τα καδρόνια με τα καρφιά και δεν έφαγαν τη μαύρη φόλα τα κόκκινα σκυλιά...

Γέμισαν οι πλατείες κι οι καφετέριες από ανέργους που συγχωράνε τα πεθαμένα του Τσίπρα, που ανέδειξε ως απλό ψυχοπαθή τον Κασιδιάρη. Κι έτσι με περισσή αποενοχοποιημένη ελαφράδα μπορούν πια ν' απολαμβάνουν τις κασέτες του, τη ραδιοφωνική σέξι φωνή του. Την παράμετρο να ερεθίζονται χιλιάδες γυναίκες στην ιδέα ότι το απόλυτο ναζιστο-ματσοσύμβολο θα τους ψιθυρίζει στ' αυτί γλυκόλογα, που ούτε η Εύα Μπράουν δεν αξιώθηκε, τώρα που βγήκαμε στις αγορές, θα την λάβουν σοβαρά υπόψη τους και οι μπαλτακιστές και οι μετρητές των τάσεων του πολιτικού ρεύματος.

Με μια ελιά φυτεμένη δίπλα σ' ένα ποτάμι κι έναν Σταύρο σκέτη ψυχάρα, που είχε αποκαλύψει στη συνέντευξη του τότε πρωταγωνιστή Μιχαλολιάκου Ν. ότι ήταν καλός μαθητής και μαθηματικός ο αρχηγός, η ανάπτυξη έρχεται. Μόνον άμα όλοι μαζί δώσουμε τη μάχη για τα επιτόκια του δανειστή, και πέσουν τόσο, όσο εννιά ζευγάρια γαλότσες διά τη σβουνιά του προπαστεριωμένου γάλακτος. Οι ευτυχισμένοι άνεργοι κατέκλυσαν το διαδίκτυο με selfies που το αποδεικνύουν ότι είναι. Καθώς φωτογραφίζονται την ώρα που απαντούν στη μικρή αγγελία του Καμμένου για τη χρυσή ευκαιρία να αυτοπροταθούν ως υποψήφιοι ευρωβουλευτές του, γνήσιοι ανεξάρτητοι και γνήσιοι Ελληνες. Να τες οι επενδύσεις που ξεφύτρωσαν αμέσως. Ηρθαν με κασέτες, με την μπάλα πεταμένη όχι στην κερκίδα, αλλά στη δημαρχία του βομβαρδισμένου από τα εγγλέζικα αεροπλάνα τότε, πρώτου λιμανιού της χώρας, που θα έχει πλέον και δημοτικά εισιτήρια διαρκείας. Κόκκινο η ομάδα κόκκινο και το κόμμα και πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν μπορεί να είναι κι η μεγάλη Μπαρτσελόνα.

Το έργο «συνάντησα κι ευτυχισμένους ανέργους» σε σκηνοθεσία «συλλογική» Κομισιόν - ΕΕ και διεύθυνση φωτογραφίας επιμερισμένη σε ΣΕΒ, Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών και τα λοιπά του ντόπιου κεφαλαίου, σε επικαιροποιημένο σενάριο του πρώτου υπερμνημονίου που φέρει τον ιστορικό επικό τίτλο Μάαστριχτ, έχει και πομπώδη μουσική με εφέ. Που δικαιούνται όσκαρ, βάρους τουλάχιστον 75 κιλών αμμωνιοδυναμίτιδας. Κι έγινε πιστευτή, ευτυχώς, χάρις στο κύρος μιας ζούγκλας που σε προστατεύει από τους πόνους του αστικοδημοκρατικού λουμπάγκο με νανογιλέκα.

Σ' αυτήν την προεκλογική υπερπαραγωγή, τη διαφανέστερη από την εποχή που ψήφιζαν τα δέντρα κι οι θάμνοι και τα τρίκυκλα θεωρούνταν τα σμάρτκαρς της εποχής, με ενάμισι εκατομμύριο κομπάρσους - άνεργους να βαφτίζονται εν μια νυκτί πρωταγωνιστές, υπάρχουν και μικρές «σκηνές» σκέτα διαμάντια που θα τις ζήλευαν χόλυ και μπόλυ-γουντ. Οπως αυτή που θέλει τη στεφανιαία νόσο του βασανισθέντος Αλβανού βαρυποινίτη να είναι συνυπεύθυνη με το κάταγμα στο στέρνο για το θάνατό του. Ειδησάρα! Να παίζει σε φάσα επί ώρες στα κανάλια. Οπως δεν έπαιξαν η ιατροδικαστική έκθεση για την πτώση από τη σκάλα της συζύγου Νιάρχου, η πραγματογνωμοσύνη για το «αυτοκινητικό» του Παναγούλη και το τρολάρισμα τότε, πως ο βασιλεύς Παύλος πήγε από τον υπασπιστή του κι ο Κένεντι από ψυχοπαθή...

Κι εκεί που το δημοσκοπικό ντέρμπι της τεχνητής αβύσσου που χωρίζει τον Στουρνάρα από τον Σταθάκη περί της δυναμικής της διαπραγμάτευσης με το καπιταλιστικό θεριό είχε ανάψει. Κι ενώ έφτανε το τέλος της ταινίας των εξόδιων ημερών, που προανήγγελλε τη συνέχεια-σίκουελ, με τίτλο «η έξοδος των αφεντικών με τη βοήθεια των δούλων τους», κάτι σαν Αβαταρ ένα πράμα, στην τηλεόραση έπαιζαν τον Ισπανικό Εμφύλιο σε χρηματοπιστωτική εκδοχή. Μπαρτσελόνα εναντίον Ατλέτικο Μαδρίτης. Για τη μετοχή-φανέλα. Αμα την πρόσεχες θα ήξερες. Πως έπαιζε στ' αλήθεια το Αζερμπαϊτζάν εναντίον του Κατάρ. Γκοοοοοοοοοοοόλ. The end πολιτικώς speaking!


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


Η αντιπαράθεση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ για την έξοδο στις αγορές

Η συγκυβέρνηση διαφημίζει ότι οι εξελίξεις σηματοδοτούν την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης από τις αγορές: «Τώρα η εμπιστοσύνη στην πατρίδα μας επισφραγίστηκε από τον πιο αντικειμενικό κριτή: Τις ίδιες τις αγορές», δήλωσε σχετικά ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς. Από την ίδια τη λειτουργία των αγορών και των προσδοκιών τους προκύπτει ανάγλυφα το γεγονός ότι η «ψήφος εμπιστοσύνης» στα ελληνικά κρατικά χρεόγραφα αφορά τη βεβαιότητα για τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής και στη φάση της ανάκαμψης των καπιταλιστικών κερδών. Σε πρώτο πλάνο ξεπροβάλλουν τα διαρθρωτικού χαρακτήρα αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία αποσκοπούν στην ενίσχυση και θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Το «νέο αναπτυξιακό πρότυπο προσανατολισμένο στην εξωστρέφεια και ανταγωνιστικότητα του ιδιωτικού τομέα», η «αποκατάσταση της αξιοπιστίας και της σταθερότητας» τόσο της χώρας όσο και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η διαμόρφωση πρωτογενών πλεονασμάτων αποτελούν τους βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής για την επόμενη περίοδο.

Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ, παίζοντας στο ίδιο ακριβώς γήπεδο και με τον ίδιο «κριτή», δηλαδή τις «αγορές», σημειώνει πως η «έξοδος στις αγορές αφορά εξαιρετικά μικρό ποσό σε σχέση με τις ανάγκες αναχρηματοδότησης του υπέρογκου δημόσιου χρέους, η διάρκεια των ομολόγων δεν θα είναι δεκαετής, αλλά πολύ μικρότερη και η έκδοση θα γίνει μέσω ιδιωτικής τοποθέτησης και όχι με ανοιχτή διαδικασία στις αγορές και με επιτόκιο, ονομαστικό και πραγματικό, "τσουχτερό" σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες». Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγορεύει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ως το «μόνο θεσμό που μπορεί εύκολα να παρέμβει στη διαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους», αλλά με ...«ριζική αλλαγή στην πολιτική της» (!).

Ο ΣΥΡΙΖΑ εστιάζει στο κατά πόσο τα «πλεονάσματα» θα είναι «αποτελεσματικά» και «βιώσιμα», δηλαδή στο αν θα είναι μόνιμα και στο κατά πόσο θα είναι αρκετά για τις ανάγκες των μονοπωλίων. Τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται στην επιδίωξη να αποδεσμευτεί μέρος των κεφαλαίων που σήμερα κατευθύνονται στην εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους, προκειμένου να διοχετευτεί στα ντόπια μονοπώλια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για βήμα ανώφελο για την οικονομία που γίνεται ενόψει εκλογών ώστε να ωφεληθεί η ΝΔ. Κάνει δε κριτική στην κυβέρνηση ότι με τη δοκιμή τώρα για έξοδο στις αγορές υπονομεύει τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης για αναδιάρθρωση του χρέους, το οποίο επίσης αυξάνεται με το δανεισμό. Είναι σαφές ότι δεν διαφωνεί με την ανάγκη εξόδου στις αγορές, θεωρεί ότι χρειάζεται πρώτα η αναδιάρθρωση του χρέους, προβάλλοντας την άποψη ότι έτσι θα μεγαλώνει η ρευστότητα στους επιχειρηματίες για επενδύσεις. Αυτή τη θέση του ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να την επενδύσει με το επιχείρημα ότι με τους όρους που αυτός υποστηρίζει η έξοδος στις αγορές θα είναι «κοινωνικά δίκαιη». Συσκοτίζοντας έτσι το ότι ο δανεισμός από τις αγορές, από τις τράπεζες ή άλλα ιδρύματα - που δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα - είτε τώρα είτε αργότερα σημαίνει αντικειμενικά επιπλέον βάρη που θα κληθούν να πληρώσουν άμεσα ή μακροπρόθεσμα οι εργαζόμενοι.

Γίνεται λοιπόν καθαρό ότι μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αντιστρέψει στο ελάχιστο έστω την κατάσταση και να ανακουφίσει το λαό γιατί κινείται στην ίδια κατεύθυνση ενίσχυσης των μεγαλοεπιχειρηματιών. Τελευταία, εγκατέλειψε και την προπαγανδιστική αιχμή κατάργησης των μέτρων των μνημονίων, λέγοντας ότι δεν μπορούν να καταργηθούν μεμιάς οι 400 εφαρμοστικοί νόμοι ή ότι δεν μπορεί να εφαρμόσει μια κυβέρνηση της αριστεράς φιλολαϊκούς νόμους προετοιμάζοντας τους εργαζόμενους να μην έχουν μεγάλες απαιτήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η γραμμή του είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ