«Ενα χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας η κατάσταση στα νοσοκομεία της Αττικής είναι οριακή. Τα νοσοκομεία σε κάθε εφημερία κυριολεκτικά πλημμυρίζουν από ασθενείς, οι ανάγκες των οποίων δεν μπορούν να καλυφθούν», αναφέρει η Μαίρη Αγρογιάννη, επικουρική παθολόγος στα ΤΕΠ του ΓΝ Νίκαιας, μέλος του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ. Εξηγώντας τους λόγους που οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου, οι υγειονομικοί θα είναι στο δρόμο στις 17 Μάρτη, σημειώνει: «Το προσωπικό βρίσκεται σε ένα καθεστώς διαρκούς μετακίνησης για να καλύπτονται όπως όπως οι ελλείψεις, στα όρια της εργασιακής εξουθένωσης. Δεν υπάρχει καμία ενίσχυση του νοσοκομείου με όλο τον απαραίτητο σύγχρονο εξοπλισμό για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Τις τελευταίες μέρες υπάρχουν προβλήματα ακόμη και στο σύστημα παροχής οξυγόνου και αμφιβολίες αν θα μπορέσει να υποστηρίξει τις αυξημένες ανάγκες των ασθενών με Covid. Η λοιπή νοσηρότητα έχει εκτοξευθεί, τα χειρουργεία αναβάλλονται το ένα μετά το άλλο, οι επισκέψεις στα τακτικά ιατρεία το ίδιο. Και όλα αυτά ενώ 6 χιλιόμετρα μακριά βρίσκεται το "Metropolitan", ένα ιδιωτικό μεγαθήριο, με σύγχρονο εξοπλισμό και εκπαιδευμένο προσωπικό, που εξακολουθεί να μην εντάσσεται στη μάχη κατά της πανδημίας. Η κυβέρνηση εξακολουθεί να αρνείται την πραγματική επίταξη του ιδιωτικού τομέα, δείχνοντας για άλλη μια φορά ότι θεωρεί πιο σημαντικά τα κέρδη των κλινικαρχών από την υγεία του λαού».

«Με δύναμη και αισιοδοξία από το μεγάλο συλλαλητήριο στη Νέα Σμύρνη, το Συνδικάτο Οικοδόμων ετοιμάζει τη συμμετοχή του και για τις 17 Μάρτη», αναφέρει ο Παύλος Αλεξανδράκης, γενικός γραμματέας του Συνδικάτου. Αλλωστε, τα παραρτήματα του Συνδικάτου στη Νότια Αθήνα πρωτοστάτησαν για τη διοργάνωση της μεγαλειώδους λαϊκής κινητοποίησης στη Ν. Σμύρνη. Οπως αναφέρει ο συνδικαλιστής οικοδόμος, οι εργάτες από εργοτάξια και κατασκευαστικές ετοιμάζονται χώρο το χώρο να κατέβουν στο δρόμο, αφού εκτός από όλα τα άλλα η κυβέρνηση ενώ δεν έχει πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, την ίδια στιγμή «δίνει "ζεστό" χρήμα 30 εκατ. ευρώ στους κατασκευαστικούς ομίλους. Την ίδια στιγμή οι συνάδελφοί μας βρίσκονται στην ανεργία, αντιμετωπίζουν την ανασφάλιστη εργασία, τις συνθήκες εντατικοποίησης και έλλειψης μέτρων προστασίας», αναφέρει, μεταφέροντας την καθημερινή αναμέτρηση με τους κινδύνους από τα εργατικά ατυχήματα και το συνωστισμό στους χώρους δουλειάς.

Αν υπάρχει ένας κλάδος που οι εργαζόμενοί του καθημερινά παίζουν «κορόνα - γράμματα» την υγεία τους, αυτός είναι των σούπερ μάρκετ, με τον Μιλτιάδη Κρητικό, αντιπρόεδρο του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, να σημειώνει: «Θρηνούμε νεκρούς συναδέλφους από τον κορονοϊό, ο αριθμός των εργαζομένων που νοσηλεύονται αυξάνεται, μετράμε καθημερινά όλο και περισσότερους συναδέλφους μας που νοσούν. Η εργοδοσία αποφασίζει ποιος θα βγει σε καραντίνα, πόσες μέρες θα διαρκέσει αυτή, πότε θα γυρίσει στη δουλειά. Μετακινεί προσωπικό από το ένα κατάστημα στο άλλο, για να καλύψει τα κενά που δημιουργούνται από την εξάπλωση του ιού. Επιβάλλει συνθήκες εντατικοποίησης, ατελείωτα ωράρια, δουλειά τις Κυριακές. Οι συνάδελφοι φεύγουν από το πόστο τους "κομμάτια" και επιστρέφουν στο σπίτι με την ψυχή στο στόμα, με την ανησυχία μήπως πέσουν σε έλεγχο. Οι εργαζόμενοι που αποφασίζουν να καταγγείλουν τα παραπάνω γίνονται "μπαλάκι" μεταξύ Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, ελεγκτικών μηχανισμών και εργοδοσίας, ενώ το ίδιο σκηνικό αντιμετωπίζουν και τα σωματεία. Κι όταν διεκδικούμε το αυτονόητο, Υγεία, Παιδεία, μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, η απάντηση της κυβέρνησης είναι να ρίχνει πάνω σε μας και τα παιδιά μας όλο τον κατασταλτικό μηχανισμό. Να εντείνει την τρομοκρατία για να μας κλείσει το στόμα».

«Συμμετέχουμε στο συλλαλητήριο γιατί έχουμε ζήσει στο πετσί μας την εντατικοποίηση της δουλειάς», δηλώνει ο Κώστας Σφακιανάκης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην επιχείρηση «New Sia Greece» (πρώην «First Data»). Και προσθέτει: Γιατί «ζούμε την τρομοκρατία από την εργοδοσία με τις 8 πρόσφατες απολύσεις συναδέλφων μας που δουλεύουν πάνω από 15 χρόνια στον χώρο, με σοβαρά προβλήματα υγείας. Συμμετέχουμε για να καταγγείλουμε τη μονιμοποίηση της τηλεργασίας, που αγγίζει το 90% στον χώρο μας και δεν αφήνει τους συναδέλφους μας να επιστρέψουν στον χώρο δουλειάς τους. Συμμετέχουμε γιατί το παναττικό συλλαλητήριο για εμάς είναι κλιμάκωση του αγώνα που κάνουμε για την ανάκληση των απολύσεων μετά τις δύο πολύ πετυχημένες στάσεις εργασίας με ιδιαίτερα αυξημένη συμμετοχή, ακόμη και συναδέλφων από το σπίτι».

Στον επιτυχημένο αγώνα που έδωσαν εργαζόμενοι και κάτοικοι της Ηλιούπολης για να μη μετατραπεί το Κέντρο Υγείας σε μιας νόσου, κάτι που το κατάφεραν μετά από ενάμιση μήνα κινητοποιήσεων και παρεμβάσεων, αναφέρεται η Θοδώρα Καραγιαννίδου, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Ηλιούπολης. Καλώντας στο συλλαλητήριο δηλώνει ότι οι εργαζόμενοι του δήμου παίρνουν τη σκυτάλη από αυτήν τη μάχη, όπως και από τη στάση εργασίας και την αποχή τους από την υπερωριακή απασχόληση, διεκδικώντας «μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας, την πραγματοποίηση τεστ για την Covid σε όλους τους εργαζόμενους, το σύνολο των Μέσων Ατομικής Προστασίας που δικαιούμαστε για το 2019 και το 2020. Δεν κάνουμε βήμα πίσω από όσα έχουμε ανάγκη. Δεν μας τρομάζουν η καταστολή και η τρομοκρατία».

Το προπαγανδιστικό μοτίβο της κυβέρνησης ότι τα μέτρα της αποσκοπούν στη θωράκιση της οικονομίας, επομένως ότι έχουν «θετικό πρόσημο για όλους», είναι η άλλη όψη του ψέματος ότι τάχα «στην κρίση και στην πανδημία είμαστε όλοι μαζί». Στόχος των αστικών επιτελείων είναι να πουν οι εργαζόμενοι και «ευχαριστώ» για την ένταση της εκμετάλλευσης, για τη θωράκιση των επιχειρηματικών ομίλων, να μη διαμαρτύρονται, να μη διεκδικούν, να μην αντιστέκονται στον οδοστρωτήρα των δικαιωμάτων τους.

Μια προσεκτική ματιά στο «ταμείο» που κάνει το ΠΑΜΕ στο φυλλάδιό του δείχνει πως δεν πρόκειται για μερικά ξεκομμένα και σκόρπια μέτρα. Δεν μιλάμε απλά για ένα ζύγι που στη μία του πλευρά υπάρχουν οι παροχές για το κεφάλαιο και στην άλλη μέτρα στήριξης του λαού.

Η ταξικότητα των μέτρων φαίνεται από το «νήμα» που τα διαπερνάει, το γεγονός ότι όλα τους υπηρετούν την ίδια στρατηγική. Και τα πακέτα χρηματοδότησης στους ομίλους, και οι φοροαπαλλαγές, και τα επιδόματα φτώχειας στους εργαζόμενους, και η ένταση της «ευελιξίας» είναι πλευρές του ίδιου νομίσματος, που αποτελεί «λυδία λίθο» για το μεγάλο κεφάλαιο: Της έντασης του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, της θωράκισης της ανταγωνιστικότητας, της εξασφάλισης πολιτικής σταθερότητας και «κοινωνικής συνοχής», της διαμόρφωσης εδάφους για διεύρυνση των πεδίων κερδοφορίας.

Εκτακτες επιδοτήσεις, αποζημιώσεις ειδικού σκοπού, αναστολές συμβάσεων, παρατάσεις επιδομάτων ανεργίας είναι μερικά από τα μέτρα που αξιοποιεί συνδυαστικά η κυβέρνηση εδώ και ένα χρόνο.

Οπως αναφέρεται στη Θέση 29 στο δεύτερο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για το 21ο Συνέδριο,«ένα τμήμα των μέτρων αυτών (επιδόματα, αναστολές πληρωμών και εισφορών χωρίς τη διαγραφή μέρους τους κ.λπ.) έχουν καθαρά προσωρινό χαρακτήρα, αφού μετατοπίζουν τον βασικό όγκο των οφειλών αυτών στο μέλλον, καθιστώντας τες ουσιαστικά μη διαχειρίσιμες.

Ενα άλλο τμήμα αυτών, π.χ. οι "αποζημιώσεις ειδικού σκοπού", η επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών, ήταν στην πραγματικότητα στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, με το κράτος να αναλαμβάνει μεγάλο μέρος της μισθολογικής δαπάνης κατά την περίοδο περιορισμού ή διακοπής της λειτουργίας τους. Επίσης, η χρηματοδότηση των δόσεων των στεγαστικών δανείων μέχρι και 80% συνέβαλε και στην προστασία της ρευστότητας των τραπεζών και στην αποφυγή της δημιουργίας νέων "κόκκινων" δανείων...».

Στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που εφαρμόζονται και οι οποίες ήταν για χρόνια στα συρτάρια κυβερνήσεων και κεφαλαίου, όπως η μονομερής επιβολή και γενίκευση της τηλεργασίας, που διαλύει κάθε διάκριση μεταξύ εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου, η διευκόλυνση της εκ περιτροπής εργασίας, οι ενδοομιλικές μετακινήσεις, οι απλήρωτες υπερωρίες, δηλαδή η απογείωση της εκμετάλλευσης. Οπως σημειώνεται στο δεύτερο κείμενο της ΚΕ του ΚΚΕ (Θέση 7):«Τα νέα αντεργατικά μέτρα, που ουσιαστικά μειώνουν τους μισθούς, διευκολύνουν παραπέρα τις απολύσεις, κατεδαφίζουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα, προβάλλονται στην αρχή ως έκτακτα και μονιμοποιούνται στη συνέχεια. Ετσι, εδραιώνεται η πολιτική πλήρους ανταποδοτικότητας και ενίσχυσης του "ιδιωτικού πυλώνα" στο ασφαλιστικό σύστημα.

Μια πολιτική προσαρμογής στο νέο επίπεδο παραγωγικότητας χωρίς συνολική βελτίωση του εργατικού εισοδήματος και διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, δηλαδή να μη διογκωθεί υπερβολικά η ανεργία, να μην καταρρεύσει ένα βασικό επίπεδο κατανάλωσης των μαζών, δεν αποτελεί προοδευτική πρόταση για τη διασφάλιση της "δίκαιης κατανομής του πλούτου", όπως ισχυρίζονται πολλοί σοσιαλδημοκράτες. Αποτελεί αναγκαίο όρο για τη διασφάλιση και ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας».

Ενα ακόμα κριτήριο των μέτρων είναι η διαχείριση της ακραίας φτώχειας. Προσπαθούν να εξασφαλίσουν ένα ελάχιστο όριο επιβίωσης για μεγάλα τμήματα εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, δείχνοντας τα ψίχουλα ως εναλλακτική στην απότομη, μεγάλη συρρίκνωση του εισοδήματος. Πρόκειται για πολιτική που πατάει στον γνώριμο μηχανισμό των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», στο όνομα πάντα της «κοινωνικής συνοχής». Δεν αποτελεί κάποια «εξαίρεση» στην αντιλαϊκή πολιτική, αλλά συστατικό στοιχείο της αστικής στρατηγικής, που καθιερώνει ως κανονικότητα τη ζωή με τα «ελάχιστα» και κατοχυρώνει τους όρους με τους οποίους θα μετρούν την εξαθλίωσή τους η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Είναι μεγάλο ψέμα ότι από τα μέτρα κερδίζουν και εργοδότες και εργαζόμενοι. Η αλήθεια είναι ότι οι μόνοι που κερδίζουν είναι οι εργοδότες, αφού ισχυροποιούνται, αποκτούν περισσότερα όπλα και δημιουργούν νέα αντεργατικά «κεκτημένα». Από την άλλη, οι εργαζόμενοι είναι σε χειρότερη θέση σε σχέση με πριν από το ξέσπασμα της κρίσης και της πανδημίας, μετρώντας νέες απώλειες στο εισόδημα και στα δικαιώματά τους.

Τελικά, αυτός που πληρώνει είναι η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Και αυτός που κερδίζει είναι τα μονοπώλια.