Εναν μήνα μετά την επίσημη εξαγγελία της από το υπουργείο Εργασίας και έναν ολόκληρο χρόνο (!) από το ξέσπασμα της πανδημίας, ενεργοποιήθηκε τελικά η ηλεκτρονική πλατφόρμα για τη διενέργεια rapid test σε εργαζόμενους επιχειρήσεων, κάτω και από τις διαμαρτυρίες των συνδικάτων για την επικίνδυνη κατάσταση στους χώρους δουλειάς. Παρά τις αναφορές όμως περί «έντασης των ελέγχων», η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μέτρο που δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα του ουσιαστικού ελέγχου της διασποράς του ιού στους εργασιακούς χώρους. Και ενώ η υποχρεωτικότητα των μέτρων για την πανδημία είναι αδιαπραγμάτευτη για τους εργαζόμενους και το λαό, υπό τον πέλεκυ αυστηρών προστίμων, όταν πρόκειται για τους εργασιακούς χώρους όλα επαφίενται στην καλή διάθεση του εργοδότη! Ετσι, το υπουργείο «συνιστά και στους εργοδότες να ενημερώσουν και να ενθαρρύνουν τους εργαζομένους τους για αυτήν τη σημαντική προσπάθεια», δηλαδή τα δύο τεστ το μήνα! Τους απαλλάσσει έτσι οριστικά από την υποχρέωση για τακτικούς, μαζικούς ελέγχους, πετώντας ξανά το μπαλάκι στην ατομική ευθύνη των εργαζομένων. Πέρα απ' όλα αυτά, το μέτρο επικεντρώνεται στις επιχειρήσεις που έχουν πάνω από 20 εργαζόμενους, όταν το 88% του συνόλου των επιχειρήσεων στη χώρα μας έχουν μέχρι 10 εργαζόμενους. Η ανακοίνωση ότι στην πλατφόρμα μπορούν να απευθύνονται και εργαζόμενοι από επιχειρήσεις με λιγότερο προσωπικό δεν λύνει το πρόβλημα, καθώς διευκρινίζεται πως «η επιλογή των εργαζομένων θα γίνεται πάντοτε αναλόγως των διαθέσιμων τεστ»! Δηλαδή ούτε η επάρκεια κατοχυρώνεται, ούτε η υποχρεωτικότητα. Και κάπως έτσι η «ομερτά» κυβέρνησης - εργοδοσίας για την κατάσταση στους χώρους δουλειάς συνεχίζεται...

«Κάθε μέρα που γίνεται και από μια διαδήλωση, αυτό απομακρύνει την επιστροφή σε οποιαδήποτε κανονικότητα και πόσο μάλλον - εν προκειμένω - και στο άνοιγμα των σχολείων», δήλωνε η υπουργός Παιδείας Ν. Κεραμέως σε ραδιοφωνική συνέντευξη, αναπαράγοντας την άθλια και αυθαίρετη προπαγάνδα ότι ο λαός που διεκδικεί φταίει για τη διασπορά του ιού. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η υπουργός και η κυβέρνηση λένε στη νεολαία και σε όποιον αγωνίζεται για να ανοίξουν με ασφάλεια σχολεία και σχολές ότι η πανδημία αντιμετωπίζεται με συναίνεση ή τουλάχιστον με ανοχή στην πολιτική των ανοχύρωτων σχολείων, ότι τελικά η καταστολή δικαιολογείται, με πρόσχημα την προστασία από τον κορονοϊό. Η αποστροφή για τις συλλογικές διεκδικήσεις φαίνεται από το σύνολο της πολιτικής τους, από τους νόμους ενάντια στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τον περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία, τον νόμο που βάζει την αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια, ρυθμίσεις βέβαια που καμία σχέση δεν έχουν με τη διαχείριση της πανδημίας. Από την άλλη, το «ενδιαφέρον» τους για το άνοιγμα της Εκπαίδευσης με ασφάλεια για γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές το μαρτυρά η επιμονή τους να μην παίρνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο εδώ και έναν χρόνο. Την απάντηση στις συκοφαντίες και στις απειλές, πάντως, η κυβέρνηση την παίρνει κάθε μέρα από εργαζόμενους και φοιτητές, που όχι μόνο δεν παραιτούνται από τις δίκαιες διεκδικήσεις τους, αλλά με οργανωμένη απειθαρχία ρίχνουν «στον κουβά» την προσπάθεια καλλιέργειας κλίματος αστυνομοκρατίας και καταστολής.