Οι εξελίξεις στην περιοχή είναι άλλη μια επιβεβαίωση ότι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα και η εμπλοκή της Ελλάδας είναι «κίνδυνος - θάνατος» για το λαό. Η ελληνική αστική τάξη επιδιώκει τη «γεωπολιτική αναβάθμιση», με ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο. Αυτό προϋποθέτει επικράτηση και επιτάχυνση των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ έναντι των ανταγωνιστών τους στην περιοχή (κυρίως της Ρωσίας, αλλά και της Κίνας), και γι' αυτό η κυβέρνηση προωθεί την πιο δραστήρια συμμετοχή της Ελλάδας στα ευρωατλαντικά σχέδια.

Οι επιλογές αυτές, τις οποίες στηρίζουν όλα τα κόμματα του κεφαλαίου, δεν είναι μόνο ασύμβατες με τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Δημιουργούν ταυτόχρονα υπόβαθρο για νέους μεγάλους κινδύνους και «περιπέτειες» που απειλούν το λαό, όσο κι αν η κυβέρνηση καλλιεργεί εφησυχασμό, διαφημίζει την «αποτρεπτική» της ικανότητα και εξωραΐζει τους συμμάχους της σε ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Και δεν είναι μόνο αυτό: Κυβέρνηση και αστικά επιτελεία αξιοποιούν τις εξελίξεις για να μπλέξουν τη χώρα ακόμα βαθύτερα σε επικίνδυνους ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς. Για παράδειγμα, τώρα που κλιμακώνεται η ένταση με την Τουρκία, προβάλλεται ως αναγκαίο και αυτονόητο να επιταχυνθεί και να διευρυνθεί η στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ, όπως συμφωνήθηκε στη συνάντηση Τραμπ - Τσίπρα τον περασμένο Οκτώβρη.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, δημοσιεύματα στον Τύπο ανέφεραν τις προηγούμενες μέρες ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να καθυστερήσει η συμφωνία 1,1 δισ. δολαρίων για τον εκσυγχρονισμό των «F-16», ενώ ταχύτατα προχωράει και η αναβάθμιση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα. Πρόσφατα γράφαμε για τη βάση των ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη και τη στάθμευση των «drones» στη Λάρισα. Τώρα προστίθεται το αμερικανικό ενδιαφέρον για τη Σύρο, όπου ακούγεται ότι οι ΗΠΑ, εκτός από την αγορά του Ναυπηγείου, θέλουν να στήσουν και μια «μικρή Σούδα».

Θυμίζουμε επίσης την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης να συνοδεύονται τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα από ελληνικά πολεμικά πλοία, για να εξοικονομούν οι ΗΠΑ πόρους και μέσα στις αποστολές τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Προς εφαρμογή αυτής της πρότασης, το υποβρύχιο «Παπανικολής» συνοδεύει ήδη το αεροπλανοφόρο «Ιβο Τζίμα», που συμμετέχει σε ασκήσεις στην Αν. Μεσόγειο και προβάλλεται ως ο «προστάτης» των γεωτρήσεων της αμερικανικής «Exxon» στην κυπριακή ΑΟΖ, έναντι των τουρκικών απειλών.

Στο ίδιο φόντο, ενθαρρύνεται η στενότερη σύνδεση της Ελλάδας με την PESCO, την Κοινή Πολιτική Αμυνας της ΕΕ, που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση και εντονότερη παρουσία της ΕΕ (άρα και της χώρας μας) σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και αποστολές. Αλλά και εντονότερη πρόσδεση της Ελλάδας στα εξοπλιστικά μονοπώλια της ΕΕ, όπως δείχνει η συζήτηση για την αγορά νέων φρεγατών από τη Γαλλία, με το επιχείρημα ότι θα διασφαλίσουν το «στρατηγικό πλεονέκτημα» της Ελλάδας στο Αιγαίο.

Στα «απόνερα» των εξελίξεων, εντείνεται επίσης η πίεση για να διευθετηθεί το Κυπριακό στους αμέσως επόμενους μήνες, είτε με πλήρη αποδοχή του διχοτομικού σχεδίου είτε με μια ενδιάμεση συμφωνία, που θα ανοίξει το δρόμο της συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων για τα πολυεθνικά μονοπώλια της Ενέργειας. Τη θέση αυτή στηρίζουν τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ, οι «σύμμαχοι» δηλαδή Ελλάδας και Κύπρου.

Τέλος, δεν περνάει απαρατήρητη η προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει κλίμα «εθνικής συναίνεσης» και «συνεννόησης» απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας, που συγκαλύπτει τις πραγματικές αιτίες της και αξιοποιείται ευρύτερα, για να προωθείται η αντιλαϊκή πολιτική σε όλα τα μέτωπα.

Αυτό που παρουσιάζει η κυβέρνηση ως απάντηση τάχα στις εξελίξεις, είναι παράγοντας που οξύνει την ένταση στην περιοχή. Και αυτό που πλασάρει ως «διέξοδο» από τις κακοτοπιές στις σχέσεις με την Τουρκία, αυξάνει τον κίνδυνο να μπλέξει σε περιπέτειες ο λαός, αν δεν κινηθεί στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, οργανώνοντας την πάλη του ενάντια στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και την εμπλοκή της Ελλάδας, ενάντια στο ίδιο το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών πολέμων.