Associated Press

Από τις λαϊκές κινητοποιήσεις στη διάρκεια του πρόσφατου δημοψηφίσματος και την αποτυχία της αντίδρασης να ανατρέψει την κυβέρνηση Τσάβες

-- Κατ' αρχήν θα θέλαμε να μας μιλήσετε λίγο για την ιστορική διαδρομή του κόμματός σας.

-- Το κόμμα μας ιδρύθηκε με την πρώτη του συνδιάσκεψη το 1936. Από την ίδρυσή του, το κόμμα θέτει σαν στόχο, κατ' αρχήν, να κάνει μία αγροτική επανάσταση στη χώρα. Να καταργήσει τα λατιφούντια, τα μεγάλα τσιφλίκια, και να παραχωρήσει τη γη σε εκείνους που τη δουλεύουν. Να διεξάγει μία αντιιμπεριαλιστική επανάσταση για τη διάσωση του πετρελαίου. Εκείνη την εποχή το πετρέλαιο βρισκόταν στα χέρια βορειοαμερικανικών εταιριών, όπου οι συνθήκες εργασίας ήταν πραγματικά θλιβερές και συνεπώς και οι κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες των εργαζομένων άθλιες.

Το 1954 πραγματοποιείται η πρώτη απεργία στον πετρελαϊκό κλάδο στη Βενεζουέλα. Αυτή η απεργία, αν και προέβαλε οικονομικά αιτήματα, βασικά είχε αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, με μεγάλη απήχηση σε εθνικό επίπεδο, καθώς τη στήριζε ολόκληρη η χώρα.

Στη δεκαετία του '60, μετά την πτώση της δικτατορίας του Πέρες Χιμένες, διεξήχθη ένας αγώνας για τη δημοκρατία, ωστόσο η σοσιαλδημοκρατία και ο σοσιαλχριστιανισμός πρόδωσε αυτήν τη διαδικασία. Οι αλλαγές που αναμένονταν ποτέ δεν υλοποιήθηκαν και η χώρα κάθε μέρα παραδινόταν όλο και περισσότερο στα ξένα συμφέροντα, κυρίως του βορειοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Εκείνη την εποχή, λοιπόν, το κόμμα αποφασίζει να προχωρήσει σε ένοπλο αγώνα, ενάντια σε μία κυβέρνηση διεφθαρμένη και ξεπουλημένη, που δεν έλυνε τα προβλήματα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Για μας τους κομμουνιστές αυτός ήταν ένας αδιάκοπος αγώνας. Δυστυχώς όμως υποστήκαμε μία σοβαρή πολιτικοστρατιωτική ήττα. Ωστόσο, αυτή ήταν μία σημαντική εμπειρία για τους κομμουνιστές της Βενεζουέλας. Το 1967, έγινε μία συμφωνία, που ονομάστηκε Συμφωνία Δημοκρατικής Ειρήνης, με την πρώτη κυβέρνηση του Προέδρου Ραφαέλ Καλντέρα. Αυτό είχε σαν συνέπεια το κόμμα μας, να επανέλθει στη νομιμότητα και να ενταχθεί και πάλι στην κοινωνικοπολιτική ζωή του τόπου. Κατά τη διάρκεια όλης αυτής της πορείας το κόμμα υπέστη πολλά πλήγματα.

Associated Press

Μετά από δύο χρόνια φυλακής, το 1994 ο Τσάβες απελευθερώνεται και ο λαός συσπειρώνεται γύρω από αυτόν. Ο σημερινός Πρόεδρος και τότε αρχηγός του Μπολιβαριανού Επαναστατικού Κινήματος ρίχνεται στην εκλογική μάχη και πετυχαίνει την πρώτη νίκη έναντι της κυβέρνησης του Ραφαέλ Καλντέρα. Το πρώτο μέλημα του Τσάβες ήταν ένα νέο Σύνταγμα της χώρας και γι' αυτό το σκοπό συγκάλεσε μία Συνταγματική Συνέλευση. Το νέο Σύνταγμα στόχευε στην οικοδόμηση μιας νέας δημοκρατίας, της 5ης Δημοκρατίας.

-- Γνωρίζουμε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας υποστηρίζει την Επαναστατική Μπολιβαριανή Διαδικασία, θα θέλαμε, λοιπόν, να μας πείτε ποιο είναι το περιεχόμενό της και γιατί ονομάζεται μπολιβαριανή;

Εκπρόσωποι της Κομμουνιστικής Νεολαίας της Βενεζουέλας και της ΠΟΔΝ συζητούν στο πρόσφατο Φεστιβάλ της ΚΝΕ για τη διοργάνωση του Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών

Μόλις η Συνταγματική Συνέλευση επεξεργάστηκε το νέο Σύνταγμα, διεξήχθη δημοψήφισμα, το οποίο και το ενέκρινε και ξεκίνησε η πρακτική εφαρμογή του. Ταυτόχρονα ξεκίνησε και ένας ανελέητος πόλεμος του ιμπεριαλισμού, της ολιγαρχίας της χώρας ενάντια στην Επαναστατική Μπολιβαριανή Διαδικασία. Ωστόσο ο λαός ήξερε πώς να υπερασπιστεί την επανάστασή του. Ηττήθηκε η απεργία στον πετρελαϊκό τομέα, ηττήθηκε το πραξικόπημα, που απομάκρυνε για 38 ώρες τον Πρόεδρο Τσάβες από την εξουσία.

Αυτήν τη στιγμή, λοιπόν, βρισκόμαστε στη διαδικασία οικοδόμησης αυτής της νέας Δημοκρατίας, της νέας λαϊκής εξουσίας. Πραγματοποιείται στη χώρα μία αγροτική επανάσταση στον κάμπο της Βενεζουέλας, που στόχο έχει να εξαλείψει τα λατιφούντια και να παραχωρήσει τη γη σε αυτούς που τη δουλεύουν. Πραγματοποιείται μία επανάσταση στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, για παράδειγμα τα παιδιά από 3 μέχρι 5 ετών έχουν τους παιδικούς σταθμούς, όπου τους παρέχονται, πέρα από τα εκπαιδευτικά προγράμματα, τρία γεύματα, ιατρική περίθαλψη και ψυχολογική υποστήριξη, όλα δωρεάν. Για τα παιδιά από 6 μέχρι 12 ετών υπάρχει το μπολιβαριανό σχολείο, όπου παραμένουν από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα, όπου επίσης τους προσφέρονται τρία γεύματα. Αυτό είναι μία εγγύηση ότι τα παιδιά θα βρίσκονται συνέχεια σε ένα σωστό περιβάλλον σπουδών και όχι στο δρόμο, στο έλεος της εγκληματικότητας κλπ.

Associated Press

Από την πρόσφατη επέτειο εγκαθίδρυσης της Δημοκρατίας

-- Ωστόσο, εμείς έχουμε μάθει και για μία άλλη πολύ σημαντική πρωτοβουλία της κυβέρνησής σας, τη δημιουργία της ALBA, Μπολιβαριανή Εναλλακτική Λύση για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, που είχε απήχηση σε πολλές χώρες της περιοχής, σε αντίθεση με τη γνωστή ALCA (Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής), που προωθούν οι ΗΠΑ και που προκαλεί την έντονη αντίδραση των λαών της περιοχής, αλλά και κάποιων κυβερνήσεων. Τι προβλέπει, λοιπόν, η ALBA;

-- Πράγματι, άλλη μία σημαντική επιτυχία αυτής της επαναστατικής κυβέρνησης είναι και το γεγονός ότι έβαλε τροχοπέδη στην εφαρμογή της Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής, ALCA, την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούσαν διακαώς να θέσουν σε ισχύ το Γενάρη του 2005. Ο Πρόεδρός μας αντιπρότεινε την Μπολιβαριανή Εναλλακτική Λύση για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική τη γνωστή ως ALBA, που στόχο έχει την ολοκλήρωση των λατινοαμερικανικών χωρών και της Καραϊβικής σε πολιτικό, οικονομικό, εμπορικό, πολιτιστικό και επικοινωνιακό, ακόμα και σε στρατιωτικό επίπεδο.

Μεταξύ των άμεσων στόχων αυτής της πρωτοβουλίας είναι η δημιουργία μιας λατινοαμερικάνικης πετρελαϊκής εταιρίας, που θα εγγυάται τον εφοδιασμό αυτών των αναπτυσσόμενων χωρών με πετρέλαιο και τα παράγωγά του, σε οικονομικές τιμές.

Υπάρχει ακόμα η πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός τηλεοπτικού σταθμού για το Νότο της Αμερικής, που θα εγγυάται την αντίδραση, την απάντηση στη συνεχή προϊμπεριαλιστική, αντεπαναστατική εκστρατεία, που στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα των λατινοαμερικάνικων λαών. Αυτή είναι μία πολύ σημαντική πρωτοβουλία για ολόκληρη τη Λατινική Αμερική.

Θα ήθελα να αναφέρω ακόμα μία πρωτοβουλία που θεωρώ επίσης σημαντική και η οποία προβλέπει την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου, κατ' αρχήν σε ολόκληρη την Κολομβία και αργότερα και σε άλλες χώρες.

Ολα αυτά, συνδυάζονται και με άλλες εμπορικές συμφωνίες που θα εγγυώνται μία πολιτική ταχείας οικονομικής ανάπτυξης σε αυτήν την περιοχή της Λατινικής Αμερικής. Εχει σημασία να αναφέρω ότι η οικονομία της Βενεζουέλας τον περασμένο χρόνο παρουσίασε αύξηση της τάξης του 16% και αναμένονται παρόμοια ποσοστά για αυτήν τη χρονιά.

Ο ιμπεριαλισμός βεβαίως προσπαθεί με κάθε τρόπο να ματαιώσει όλα αυτά τα σχέδια, γιατί για τους λαούς της Λατινικής Αμερικής, η διαδικασία στη Βενεζουέλα είναι ξεκάθαρα μία εναλλακτική λύση στη νεοφιλελεύθερη πολιτική, είναι, λοιπόν, πιθανή μία πολιτική ανεξάρτητης, κυρίαρχης ανάπτυξης των λαών μας και αυτόν το δρόμο ακολουθεί η Επαναστατική Μπολιβαριανή Διαδικασία.

-- Και μία τελευταία ερώτηση που αφορά στην προετοιμασία, στα πλαίσια του Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας, μίας διεθνούς μπριγάδας εθελοντικής εργασίας...

-- Καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι δεν είναι δυνατόν να σωθεί η διαδικασία στη Βενεζουέλα στα στενά σύνορα της χώρας, αλλά χρειαζόμαστε και εξαρτόμαστε από την αλληλεγγύη των χωρών της Λατινικής Αμερικής, της Καραϊβικής και ολόκληρου του κόσμου. Στα πλαίσια, λοιπόν, αυτής της αλληλεγγύης που χρειαζόμαστε και ζητούμε από ολόκληρο τον κόσμο, προετοιμάζεται μία διεθνής μπριγάδα εθελοντικής δουλιάς, που κατ' αρχήν θα συμμετέχει στις εκδηλώσεις του Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών, που θα πραγματοποιηθεί στο Καράκας, στις πρώτες μέρες του Αυγούστου. Στη συνέχεια οι μπριγαδίστες θα παραμείνουν για την εθελοντική εργασία. Μέχρι τώρα σκεφτήκαμε την αξιοποίησή τους στην ανοικοδόμηση ενός αγροτικού μπολιβαριανού σχολείου, πιθανώς σε μια ανατολική επαρχία της χώρας.

Για μας αυτή η πρωτοβουλία, συνεργασίας, αλληλεγγύης και συμπάθειας και του ελληνικού λαού με το λαό της Βενεζουέλας έχει τεράστια σημασία για την υπεράσπιση της Επαναστατικής Μπολιβαριανής Διαδικασίας, καθώς και για τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα.

Η βασική αρχή της διεθνούς εργατικής αλληλεγγύης και της σύμπραξης εθνών και λαών παίρνει στα χέρια του καπιταλισμού τη μορφή μιας σωρευτικής χαβούζας ανθρώπων και πολιτισμών. Ο βίαιος εξανδραποδισμός παρουσιάζεται ως ένωση των λαών. Η προσδοκία ανάπτυξης των λαών στις καθυστερημένες χώρες στο επίπεδο, τουλάχιστον, των λαών των αναπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών, γίνεται εφιάλτης και για τους δυο λαούς. Το σκλαβοπάζαρο του ενός γίνεται ο τάφος του άλλου. Ολα ξεκινούν και τελειώνουν στη διάλυση, ακριβώς, αυτών που δημιούργησε, χρησιμοποίησε κι εκμεταλλεύτηκε η διεθνής μεγαλοαστική τάξη.

Απόδειξη γι' αυτό η πρόσφατη εξέλιξη στα Βαλκάνια μέχρι κι η σημερινή τους κατάσταση με επίκεντρο το Κοσυφοπέδιο. Η χρόνια υποβόσκουσα αστάθεια αναζωπυρώνεται και το βαλκανικό ηφαίστειο οδηγείται σε νέα έκρηξη. Οι κατοχικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τον μανδύα του χειραγωγημένου ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ οδηγούν την κατάσταση σε αδιέξοδο αρνούμενοι να εφαρμοστεί καθαρά η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το 1999 που όριζε την υπαγωγή του Κοσυφοπέδιου στις σερβικές δυνάμεις ως αναπόσπαστο τμήμα της Σερβίας με όλα τα δικαιώματα των Αλβανών. Ομως το ζήτημα δε σταματά εδώ. Η αναγνώριση του Κοσυφοπέδιου ως ξεχωριστού κράτους θα σημάνει την έναρξη αλλαγής των συνόρων στα Βαλκάνια. Θα μοιάζει με κάλεσμα αποσχιστικών κινήσεων στις διάσπαρτες εθνικές μειονότητες.

Ο βρικόλακας του διαίρει και βασίλευε σε πλήρη δράση. Η επίσημη αναγγελία σε επίσης επίσημη προσφώνηση του «περιορισμού των συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας (της Ελλάδας) προς χάρη της διευρυμένης Ευρώπης (δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ενωσης)» γίνεται εφιάλτης. Δεν πρόκειται για την πραγμάτωση του βαλκανικού οράματος του Ρήγα Φεραίου. Πρόκειται για τον διαμελισμό των βαλκανικών κρατών σε προτεκτοράτα που θα ανταγωνίζονται εχθρικά. Δηλαδή μια επιπλέον μόνιμη περιοχή πολέμου με ό,τι σημαίνει αυτό για τα συμφέροντα της πολεμικής βιομηχανίας.

Η ελληνική κυβέρνηση δείχνει να στέκεται σταθερά στην προσδοκία προστασίας από την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ΗΠΑ. Οι κινήσεις της στα Βαλκάνια ως φορέα διευθέτησης κρίσεων μοιάζουν με ανώτερο υπάλληλο που εφαρμόζει τις εντολές της εταιρίας των ισχυρών μετόχων. Στην πραγματικότητα, ως καλός γνώστης των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων προσδοκά ότι θα μείνει έξω από την επερχόμενη λαίλαπα της περισσότερης υποταγής και συρρίκνωσης. Οσον αφορά τις τυχόν μεγαλεπήβολες αυταπάτες βαλκανικών ηγεσιών και συμμοριών για δημιουργία μεγάλων κρατών, αυτό που μένει είναι ο χρόνος κι ο τρόπος που θα φάνε την ιμπεριαλιστική πραγματικότητα προς οδυνηρή απογοήτευση.