Μετά από πρόταση του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου και των συνδικαλιστών της ΔΑΣ, υιοθετήθηκε από πάρα πολλά καλλιτεχνικά σωματεία, φορείς και ήδη πάνω από 7.000 καλλιτέχνες και εργαζόμενους στον Πολιτισμό ένα ψήφισμα ενάντια στον νέο «τρομονόμο» που επιδιώκεται να επιβληθεί στο σύνολο του οπτικοακουστικού χώρου, μέσα από τις διατάξεις που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ που συζητιέται στη Βουλή.

Θυμίζουμε ότι το νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ έχει ήδη συζητηθεί στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και την Τρίτη αναμένεται να μπει στην Ολομέλεια. Πέρα από τα όσα αντιδραστικά προβλέπει για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, το νομοθέτημα ενσωματώνει στην ελληνική νομοθεσία την Οδηγία της ΕΕ «σχετικά με την παροχή υπηρεσιών οπτικοακουστικών μέσων», η οποία, με τα γνωστά προσχήματα και τις έννοιες - «λάστιχο» περί «υποκίνησης σε βία» κ.λπ., προβλέπει τη φίμωση κάθε ριζοσπαστικού και προοδευτικού έργου.

Η πρώτη αντίδραση ήρθε την περασμένη Τρίτη, όταν έγινε συγκέντρωση σκηνοθετών στη Βουλή, οι οποίοι διαμήνυσαν ότι «η Τέχνη δεν είναι δημόσια απειλή!», ενώ μυριόστομη ήταν η καταδίκη του αντιδραστικού νομοθετήματος στη μαζικότατη παγκαλλιτεχνική κινητοποίηση της περασμένης Πέμπτης:«Καταστολή, φακέλωμα και τρομοκρατία - Αυτή είναι της Ευρώπης η δημοκρατία», «Μας τρομοκρατούν για να υποταχθούμε, με οργάνωση και αγώνα να αντισταθούμε». Η κινητοποίηση κατέληξε στη Βουλή και επέδωσε το σχετικό ψήφισμα με τις χιλιάδες υπογραφές που συγκεντρώνει.

Παράλληλα οι καλλιτέχνες συνεχίζουν να μαζεύουν υπογραφές, ενώ έχουν ήδη ορίσει νέο αγωνιστικό ραντεβού, την Τρίτη 16 Φλεβάρη, όταν θα συζητηθεί το νομοσχέδιο στην Ολομέλεια της Βουλής, με συγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια.

Αυτή η ταχύτατη και μεγάλη ανταπόκριση που βρήκε το ψήφισμα ενάντια στη νέα αυταρχική επίθεση της κυβέρνησης την ανάγκασε σε αναδίπλωση, που όμως δεν αλλάζει την ουσία των ρυθμίσεων που φέρνει στο νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ.

Συγκεκριμένα, το άρθρο 8 τροποποιείται ώστε να μην παραπέμπει απευθείας στις διατάξεις του ευρωπαϊκού «τρομονόμου», και αφαιρούνται από αυτό η 2η παράγραφος και η απευθείας σύνδεση με το άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα (ΠΚ). Ταυτόχρονα όμως διατηρείται η ουσία της λογοκρισίας καλλιτεχνικών και γενικότερα προβαλλόμενων οπτικοακουστικών έργων, διατηρώντας την 1η παράγραφο στο άρθρο 8, η οποία ορίζει ότι απαγορεύεται το οπτικοακουστικό υλικό να εμπεριέχει «υποκίνηση σε βία ή μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων ή μέλους ομάδας, ιδίως λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, εθνοτικής καταγωγής, ιθαγένειας ή κοινωνικής προέλευσης, γενετικών χαρακτηριστικών, γλώσσας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, ιδιότητας μέλους εθνικής μειονότητας, γέννησης, αναπηρίας, ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού». Επιπλέον, η κυβέρνηση έκανε λόγο για τροποποιήσεις στο άρθρο 32, όπου εξειδικεύονται τα παραπάνω, αλλά ακόμα δεν έχει δώσει στη δημοσιότητα τη σχετική επαναδιατύπωση.

Ακόμα και με βάση το αναδιατυπωμένο άρθρο 8, όμως, «ομάδα ανθρώπων» μπορεί να είναι η αστική τάξη ή η κυβέρνηση, «ομάδα ανθρώπων» μπορεί να είναι η εργοδοσία, οι δυνάμεις καταστολής. «Μέλος ομάδας» μπορεί να είναι και ένας φασίστας. Η γενικόλογη διατύπωση παραπέμπει απευθείας σε λογοκρισία! Δηλαδή, δεν αλλάζει η ουσία ότι προοδευτικά έργα μπορούν να διώκονται, ότι μέσα και από την επαναδιατυπωμένη διάταξη φιμώνεται το περιεχόμενο του καλλιτεχνικού έργου.

Και μπορεί να αφαιρέθηκε η ευθεία σύνδεση με το άρθρο 187 του ΠΚ, που περιγράφει τις προβλεπόμενες ποινές του «τρομονόμου» όπως τροποποιήθηκαν το 2019 και ισχύουν, ωστόσο αντίστοιχες αναφορές και διατάξεις περιλαμβάνονται και σε άλλα άρθρα του ΠΚ, για διέγερση δημόσια σε απείθεια κατά των νόμων (183) κ.ά., που είναι σε ισχύ και μπορούν να βρουν την έκφρασή τους στη φίμωση του καλλιτεχνικού έργου.

Αναλυτικά στο ψήφισμα που συνυπογράφουν χιλιάδες καλλιτέχνες και φορείς, απαιτώντας την απόσυρση όλων των επίμαχων διατάξεων, σημειώνεται:

«Το Bella Ciao #απαγορεύεται - Η Guernica #απαγορεύεται - Το 1900 #απαγορεύεται.

Αυτές τις μέρες συζητιέται στη Βουλή νομοσχέδιο για την ενσωμάτωση της τροποποιημένης ευρωπαϊκής Οδηγίας για την παροχή υπηρεσιών στον οπτικοακουστικό τομέα.

Στο νομοσχέδιο αυτό (άρθρο 8) εμπεριέχεται και εμπλουτίζεται ο ευρωπαϊκός τρομονόμος (άρθρα 187α, 187β - κυρώθηκε στη Βουλή το 2019). Με βάση το άρθρο 8 απαγορεύεται οποιοδήποτε υλικό που ανεβαίνει στο διαδίκτυο από δημιουργό - καλλιτέχνη ή ακόμα και από οποιονδήποτε χρήστη "να εμπεριέχει υποκίνηση σε βία ή μίσος και δημόσια πρόσκληση σε τρομοκρατικό έγκλημα".

Η πραγματικότητα για την εφαρμογή του τρομονόμου και στην Τέχνη δεν παίρνει παρερμηνείες.

Στην Ισπανία, με βάση αντίστοιχη νομοθεσία, έχουν γίνει 76 διώξεις (πολλές από αυτές αφορούν καλλιτέχνες). Σε αρκετούς έχουν αποδοθεί ποινές φυλάκισης. Στίχοι τραγουδιού που λένε "Δεν θα καταφέρουν να με λυγίσουν", απέναντι στις ειδικές δυνάμεις, θεωρούνται έως και "ωραιοποίηση της τρομοκρατίας"!

Στη Γερμανία, από το 2019 και έπειτα, μουσικοί, συγγραφείς, εικαστικοί, ακαδημαϊκοί έχουν διωχθεί με βάση τον τρομονόμο, γιατί μέσα από το έργο τους κάνουν κριτική ενάντια στην πολιτική του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους!

Ο τρομονόμος υιοθετήθηκε στη χώρα μας και μέσα στον νέο Ποινικό Κώδικα (που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και διατηρεί η ΝΔ) και δίνει ποινές φυλάκισης από 3 σε 5 χρόνια για "δημόσια απειλή" μέσω διαδικτύου.

Την ίδια στιγμή, ο τρομονόμος αναφέρει γενικόλογα "αδικήματα γενικής διακινδύνευσης", "κατά της κοινής ειρήνης".

Αποδεικνύεται πως το γενικότερο κυβερνητικό έργο έντασης του αυταρχισμού και της καταστολής τούς αφορά όλους, το ίδιο το λαϊκό κίνημα, τους φοιτητές, το καλλιτεχνικό έργο, τους ίδιους τους καλλιτέχνες!

Με βάση το "νομοσχέδιο Λιβάνιου", πρώην "Πέτσα", το υλικό που αναρτάται στο διαδίκτυο όχι απλά θα λογοκρίνεται, θα "κατεβαίνει", αλλά ο δημιουργός του, ο χρήστης θα διώκεται ποινικά.

Να αποσυρθεί άμεσα το απαράδεκτο άρθρο 8 του "νομοσχεδίου Λιβάνιου", πρώην "Πέτσα"!».

Σωματεία και φορείς συνεχίζουν να συζητούν και να αναδεικνύουν τις απαράδεκτες αυτές διατάξεις και στο πλαίσιο αυτό αίσθηση έχει προκαλέσει το κείμενο της «Εργατικής Ομάδας Stand-Up Κωμικών και Ηθοποιών Improv», που καταδικάζοντας τον νέο «τρομονόμο» σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Ο νόμος είναι επίτηδες τόσο γενικόλογος, ώστε το κράτος να αποφασίζει το ίδιο τι συνιστά όχι μόνο τρομοκρατία και βία αλλά και τι υποκίνηση σε αυτά. Στον φανταστικό κόσμο των κειμένων μας, πάντως, πολλές φορές έχει πέσει το πολίτευμα, έχουν λιντσαριστεί πολιτικοί, έχει καταστραφεί η κοινωνία και έχει επικρατήσει ατελείωτο χάος. Δίνουμε άραγε έμπνευση για καταφυγή σε βία έτσι; Aναρωτιόμαστε αν μια κυβέρνηση που με το ζόρι δέχεται την κριτική χωρίς να τη μετασχηματίσει σε πύρινο πολιτικό λόγο αυτοχτυπήματος στην πλάτη, θα δεχτεί και λίγη σάτιρα ή αν θα αποφασίσει ότι υποκινούμε τη βίαιη αφαίρεση ψήφων της από το εκλογικό σώμα. Γνωρίζουμε ήδη ότι ο νόμος θα εφαρμοστεί επιλεκτικά, στοχεύοντας, όπως πάντα, την εργατική τάξη και τους αδύναμους. Δεν θα το ρισκάρουμε. Θα προτιμήσουμε να μπλοκάρουμε το νομοσχέδιο.

Στην Ισπανία, όπου υπάρχει παρόμοια νομοθεσία, ο ράπερ Pablo Hasel ήδη διώκεται για τους αγωνιστικούς του στίχους και επειδή "προσέβαλε το στέμμα". Εμείς ξέρουμε ότι ένας γελωτοποιός αξίζει μόνο όταν απειλείται με αποκεφαλισμό από τον βασιλιά. Ειδάλλως, είναι αυλικός»...