ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 13 Φλεβάρη 2011
Σελ. /32
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ
Θέλουν ακόμα πιο φτηνή και ευέλικτη εργατική δύναμη

Στο στόχαστρο του μεγάλου κεφαλαίου έχει μπει και η κατάργηση της «Κυριακής - αργίας». Θέλουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν χωρίς σταματημό, χωρίς ελεύθερο χρόνο, χωρίς ανάπαυση, προκειμένου να πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους «σκοτώνοντας τους εργαζόμενους», είτε με εντατικοποίηση της δουλειάς που φέρνει ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία τους όταν δουλεύουν χωρίς ξεκούραση, είτε με τη δραστική μείωση του μισθού σε συνδυασμό με την ελαστική εργασία που αυξάνουν στο έπακρο την εκμετάλλευση. Για τις επιδιώξεις κατάργησης της Κυριακής - αργίας ο «Ριζοσπάστης» συζητά με την πρόεδρο του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας Μαρία Τσαγκατάκη.

Σακατεύει τη ζωή των εργαζομένων

-- Η πλουτοκρατία και τα κόμματά της επανέρχονται με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στο θέμα της πλήρους κατάργησης της Κυριακής - αργίας. Γιατί τέτοια επιμονή; Τι επιδιώκουν;

-- «Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν εξοπλίσει τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές με νόμους τέτοιους που με στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών της μεγαλοεργοδοσίας, μειώνουν το «εργατικό κόστος». Το ωρομίσθιο και η μερική απασχόληση, τα 2ήμερα και τα 3ήμερα εργασίας - εκ περιτροπής εργασίας - ο ενεργός και ανενεργός χρόνος εργασίας, η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και η υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων με μείωση μισθών έως και 20%, έχουν μετατρέψει τους μισθούς σε χαρτζιλίκι, η απλήρωτη εργασία, η κατάργηση του ορίου απολύσεων, η κατάργηση των αποζημιώσεων, όλα αυτά έχουν κάνει πιο φτηνή την εργατική δύναμη για να κερδίζουν οι εκμεταλλευτές μας, όλο και περισσότερο.

Η μεθόδευση για κατάργηση της Κυριακής - αργίας, είναι η υλοποίηση της οδηγίας της ΕΕ για εργάσιμη βδομάδα των 7 ημερών και των 65 ωρών.

Σήμερα η πλειοψηφία των πολυκαταστημάτων και των σούπερ μάρκετ (ΜΑΚΡΟ, ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ, ΛΙΝΤΛ, ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΖΑΡΑ, κ.ά.) έχουν ωράριο εργασίας από τις 5.30 το πρωί έως 1.30 το βράδυ. Ουσιαστικά, ο στόχος των πολυεθνικών είναι η «χρήση» φτηνού και «ευέλικτου» εργατικού δυναμικού όσες μέρες και όποιες ώρες θεωρεί το κεφάλαιο απαραίτητο. Χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μη αντέχοντας τον ανταγωνισμό με τις πολυεθνικές θα βάλουν λουκέτο. Θα έχουμε την έκρηξη της ανεργίας, φαινόμενα μαζικής εξαθλίωσης για εργατικά και λαϊκά στρώματα.

Η κατάργηση της Κυριακής - αργίας θα αποδομήσει όχι μόνο την οικογενειακή και προσωπική ζωή του εργαζόμενου, αλλά και την κοινωνική του ζωή, τη συμμετοχή του στη συλλογική δράση και μέσα από το σωματείο του, λόγω έλλειψης ελεύθερου χρόνου».

-- Πρόκειται για ένα θέμα που αφορά μόνο τον κλάδο των εμποροϋπαλλήλων ή ανοίγουν γενικότερα οι «Ασκοί του Αιόλου»;

-- «Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ωρομίσθιο, μερική απασχόληση, ελαστικά ωράρια εργασίας, συμβάσεις δίμηνες ακόμα και συμβάσεις μιας μέρας, με τις συνακόλουθες επιπτώσεις που έχουν όλα τα παραπάνω και στους μισθούς και στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, είναι αντεργατικά μέτρα που εφαρμόστηκαν και υλοποιήθηκαν πρωτίστως στο εμπόριο.

Σήμερα η πλειοψηφία της εργατικής τάξης βιώνει τα αντεργατικά αυτά μέτρα σε οποιοδήποτε κλάδο ή χώρο εργάζεται και στον ιδιωτικό τομέα και στο δημόσιο και στους Δήμους και στις Περιφέρειες. Η κατάργηση της Κυριακής αργίας θα έχει αρνητικές επιπτώσεις ακόμα και σε εργαζόμενους που σήμερα δουλεύουν Κυριακές (ξενοδοχοϋπάλληλοι, επισιτισμός, νοσηλευτές, καθαρίστριες, «σεκιούριτι», τουριστικά γραφεία, κ.ά.) οι οποίοι πληρώνονται επί προσθέτως και με το 75% του ημερομισθίου για τη συγκεκριμένη μέρα.

Η κατάργηση της Κυριακής - αργίας θα έχει ως αποτέλεσμα την υποχρεωτική εργασία και την κατάργηση βεβαίως της πρόσθετης αμοιβής.

Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τα ελαστικά ωράρια, η εργάσιμη βδομάδα των 7 ημερών και των 65 ωρών είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για αύξηση της κερδοφορίας του, και ως τέτοια θα εφαρμοστεί ενιαία από το κεφάλαιο σε όλους τους εργαζόμενους είτε σε ιδιωτικό είτε σε δημόσιο τομέα».

Ευκαιρίες απασχόλησης

-- Ενα βασικό επιχείρημα για τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων είναι πως η απελευθέρωση ωραρίου και η κατάργηση της Κυριακής αργίας θα αυξήσει τις θέσεις απασχόλησης. Τι δείχνει η πείρα που έχει συγκεντρωθεί;

-- «Η υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου για αύξηση της κερδοφορίας του με μείωση του "εργατικού κόστους" έχει μετατρέψει τις θέσεις εργασίας σε "ευκαιρίες απασχόλησης".

Στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής όπου τα πάντα είναι εμπόρευμα - ως εμπορεύματα θεωρούνται και η Υγεία και η Παιδεία και η Πρόνοια και ο ελεύθερος χρόνος με στόχο πάντα το κέρδος - είναι το λιγότερο αυταπάτη να θεωρούμε ότι μπορεί να υπάρξουν εργαζόμενοι οι οποίοι στοιχειωδώς να καλύπτουν βασικές τους ανάγκες όπως το σταθερό μεροκάματο, η σταθερή εργασιακή σχέση η ασφάλεια μέσα στους χώρους εργασίας, η δημόσια δωρεάν Υγεία και Παιδεία και οτιδήποτε συνδέεται με τη ζωή μας είτε μέσα είτε έξω από το χώρο εργασίας.

Η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η ανάπτυξη των κερδών των επιχειρήσεων, η απόλυτη εξουσία των μονοπωλίων και των πολυεθνικών, δηλαδή όλα αυτά που λέμε καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είναι άρρηκτα δεμένη με την ανεργία, με την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, με την εξαθλίωση εργατικών και λαϊκών δυνάμεων.

Ανεργία και καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είναι αλληλένδετα, το ένα τροφοδοτεί το άλλο, είναι συγκοινωνούντα δοχεία.

Αυτό αποδεικνύεται από τη συσσωρευμένη πείρα και εμπειρία του εργατικού κινήματος, σήμερα που δέκα από τις πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις στο χώρο του εμπορίου συγκεντρώνουν το 87% των κερδών, δηλ. του παραγόμενου πλούτου στον κλάδο, έχουν μειωθεί κατά χιλιάδες οι θέσεις εργασίας.

Μόνο για το 2010 έχουμε 100.000 ανέργους στο εμπόριο με στοιχεία της ΕΣΕΕ (και αυτοαπασχολούμενοι και εμποροϋπάλληλοι) και για το 2011 δυστυχώς θα διπλασιαστούν».

Πάλη με το ταξικό κίνημα

-- Ποια στάση κρατούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του κλάδου (π.χ. πλειοψηφία ΟΙΥΕ). Πώς σχεδιάζουν τη δράση τους τα ταξικά συνδικάτα;

-- «Η πλειοψηφία της ΟΙΥΕ, στελέχη της ΠΑΣΚΕ, της "ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ", της ΔΑΚΕ έχουν συναινέσει και συνυπογράψει όλα αυτά τα αντεργατικά μέτρα, την απελευθέρωση της εργασιακής σχέσης και του ωραρίου, χρησιμοποιώντας μάλιστα ως "ιδεολογικό υπόβαθρο" ότι η απελευθερωμένη εργασιακή σχέση θα καταπολεμούσε την ανεργία.

Η κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος που φέρει και την υπογραφή τους χρησιμοποιείται πάντα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Για το ζήτημα της κατάργησης της Κυριακής - αργίας η συγκεκριμένη πλειοψηφία δηλώνει φραστικά ότι είναι ενάντια. Σε συνεδρίαση της ΕΣΕΕ, προσφάτως, στην οποία συμμετείχε και η ΟΙΥΕ, για το ζήτημα της κατάργησης της Κυριακής - αργίας, η ΟΙΥΕ συμφώνησε επί της ουσίας με τη θέση της ΕΣΕΕ για λειτουργία του εμπορίου τρεις Κυριακές το χρόνο.

Η θέση του ΣΕΑ, όπως κατατέθηκε στη συνεδρίαση αυτή, θέση κοινή με την ΠΑΣΕΒΕ είναι η εξής:

Α) Νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής - αργίας.

Β)Εθνικό, ενιαίο, υποχρεωτικό ωράριο μέχρι 48 ώρες λειτουργίας των καταστημάτων.

Γ) Κατάργηση όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας, σταθερή μόνιμη εργασία για όλους τους εργαζόμενους.

Δ) 35ωρο - 7ωρο - 5νθήμερο με πλήρη εργασιακά ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους.

Καταθέσαμε την πρόταση και αποχωρήσαμε γιατί δεν πήγαμε για να συνδιαλαγούμε με τους εργοδότες.

Η ΟΙΥΕ την επόμενη μέρα έβγαλε δελτίο Τύπου στο οποίο δεν ανέφερε ούτε μια κουβέντα για τα σχέδια των εργοδοτών, παρά μόνο για να προβοκάρει για άλλη μια φορά τον ΣΕΑ και το ΠΑΜΕ. Κατά την άποψη της ΟΙΥΕ, η θέση μας για το ωράριο και την Κυριακή - αργία, θα "οδηγήσει χιλιάδες εμποροϋπαλλήλους στην ανεργία".

Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός όπως εκφράζεται στη ΓΣΕΕ, στα Εργατικά Κέντρα, στις Ομοσπονδίες έχει συμβάλλει τα μέγιστα στο να περάσουν όλα τα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα των κυβερνήσεων "απαιτώντας" από τους εργαζόμενους να ενστερνιστούν την πολιτική του κεφαλαίου, ότι στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας πρέπει να υποστούμε θυσίες. Η μεθόδευση για κατάργηση της Κυριακής αργίας αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης.

Ο συντονισμός των σωματείων εμπορίου - υπηρεσιών με την ΠΑΣΕΒΕ, το ΠΑΜΕ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ, η δράση μας και το πλαίσιο δράσης ανοίγουν δρόμο για την ανατροπή συνολικά αυτής της πολιτικής, ανατροπή του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που είναι η πηγή όλων αυτών των προβλημάτων. Ο στόχος μας είναι κοινωνική παραγωγή, κεντρικός σχεδιασμός, κατάργηση των καπιταλιστών, εργατικός έλεγχος, δηλαδή συνεχής, χωρίς κρίσεις, ανάπτυξη, σε όφελος της εργατικής τάξης και όχι του κέρδους του κεφαλαίου».


Δ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ