Να παρέμβει εξαρχής και με πολλούς τρόπους, ώστε να μην πάρουν μεγάλη έκταση οι αγροτικές κινητοποιήσεις, φέρεται αποφασισμένη η κυβέρνηση. Οπως χαρακτηριστικά λένε παράγοντες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, «δεν πρέπει να πάθουμε τα ίδια που πάθαμε τον περασμένο χειμώνα, όταν αφήσαμε να στηθούν μπλόκα από άκρου σ' άκρο της χώρας και μετά δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε». Δηλαδή, στόχος τους είναι να δράσουν προληπτικά και όχι «πυροσβεστικά», που σημαίνει ότι τις επόμενες μέρες πολλά έχουν να δουν και να ακούσουν οι αγρότες από τα στόματα υπουργών και άλλων «επιτελικών» της κυβέρνησης.

Ενα τέτοιο δείγμα δίνει ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Β. Αποστόλου, σε πρόσφατη συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», όπου προσπαθεί να πείσει ότι η κυβέρνηση έχει ικανοποιήσει τα αιτήματα των αγροτών κι επομένως δε χρειάζονται οι αγώνες που τώρα κλιμακώνονται. Εκτοξεύοντας «ψεύδη κατά ριπάς», είπε ότι υλοποιήθηκαν κατά γράμμα όλες οι κυβερνητικές δεσμεύσεις στη διάρκεια των 40ήμερων μπλόκων του περασμένου χειμώνα. Σύμφωνα με τον υπουργό, οι αγρότες όχι μόνο δεν θα πληρώσουν φόρο, αλλά θα πάρουν και επιστροφή. Επίσης, οι αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές θα ισοφαριστούν από αυτά που θα κερδίσουν από τη φορολογία, το αγροτικό εισόδημα αυξάνεται, ενώ με το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης και την «κάρτα του αγρότη» έρχονται καλύτερες μέρες.

Η αλήθεια, βέβαια, καμιά σχέση δεν έχει με αυτά που λέει ο υπουργός. Η κυβέρνηση δεν ικανοποίησε τα αιτήματα των μικρομεσαίων αγροτών τον περασμένο χειμώνα, που ήταν να μην ψηφιστεί και εφαρμοστεί το Φορολογικό - Ασφαλιστικό, να μην αυξηθεί, αλλά να μειωθεί το κόστος παραγωγής, να ισχύουν κατώτερες εγγυημένες τιμές στα αγροτικά προϊόντα, να καταργηθούν τα χαράτσια κ.ά. Βεβαίως, εκείνος ο σκληρός αγώνας είχε κάποια κέρδη για τους αγρότες, όπως για παράδειγμα το αφορολόγητο που αναγκάστηκε να παραχωρήσει η κυβέρνηση κάτω από την αγωνιστική πίεση των μπλόκων, αν και δόθηκε κουτσουρεμένο και πολύ πιο χαμηλό απ' αυτό που ζητούσε η μικρομεσαία αγροτιά.

Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι όλοι οι αγρότες θα πληρώσουν φόρο, αν έχουν ένα σπίτι στο χωριό, ένα αυτοκίνητο κι ένα παιδί - κι όλοι σχεδόν έχουν... - αφού τους «πιάνουν» τα τεκμήρια διαβίωσης. Ετσι, ανεξαρτήτως αν έχουν εισόδημα, θα φορολογηθούν για 12.000 ευρώ τουλάχιστον. Απατηλός είναι και ο ισχυρισμός του υπουργού στην ίδια συνέντευξη ότι τα στοιχεία δείχνουν αύξηση του αγροτικού εισοδήματος, αφού χρησιμοποιείται το γνωστό κόλπο να συμποσούται το ισχνό εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των αγροτών με το τεράστιο εισόδημα μιας χούφτας αγροτοκαπιταλιστών και διαιρώντας να βγαίνει ο «μέσος όρος».

Οσο για το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης, αυτό αφορά και συμφέρει μόνο τους μεγαλοαγρότες, ενώ η «κάρτα του αγρότη» στόχο έχει να εξασφαλίσει σίγουρα κέρδη στον τραπεζίτη. Σε κάθε περίπτωση, αν κάτι μπορεί να ισχυριστεί η κυβέρνηση είναι ότι ικανοποίησε τον κορμό των αιτημάτων που πρόβαλλαν οι μεγαλοαγρότες στα μπλόκα που παρενέβαιναν με τις δυνάμεις τους, όπως ο διαχωρισμός σε «κατά κύριο επάγγελμα, ή μη», που αποτελεί βασικό εργαλείο για το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών.

Ταυτόχρονα, όμως, με την προσπάθεια να εμφανιστεί ως φιλολαϊκή, η κυβέρνηση επιχειρεί να δημιουργήσει κλίμα απογοήτευσης και μοιρολατρίας μέσα στον αγροτικό κόσμο. Ετσι, κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καλούν τους αγρότες ν' αφήσουν τις σκέψεις για κινητοποιήσεις και μπλόκα, γιατί «με τους αγώνες δεν γίνεται τίποτα» και να «ποντάρουν» στο διάλογο με την «αριστερή» κυβέρνηση.

Τα λόγια περί «αναποτελεσματικότητας των αγώνων» ακούγονται και από τα χείλη στελεχών της ΝΔ, αφού και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινείται στον ίδιο «ντορό», ξορκίζοντας τους αγροτικούς και γενικότερα τους λαϊκούς αγώνες. «Δουλειά» προς αυτήν την κατεύθυνση γίνεται και από τα ΜΜΕ (κεντρικά και τοπικά), τα οποία γράφουν και μεταδίδουν συνεχώς για «επετειακές» αγροτικές κινητοποιήσεις που δεν έχουν χειροπιαστά αποτελέσματα και «πάνε στο βρόντο».

Ομως, οι μικρομεσαίοι αγρότες ξέρουν από την εμπειρία τους πως ό,τι κέρδισαν και ό,τι κατάφεραν να αποτρέψουν σε βάρος τους, το πέτυχαν με τον αγώνα, ενώ ο «διάλογος» με την κυβέρνηση δεν είναι για το πόσα θα κερδίσουν, αλλά για το πόσα θα δεχτούν να χάσουν. Οπως, επίσης, ξέρουν ότι όσα πέτυχαν με τους αγώνες δεν μπορούν να αναιρέσουν την πορεία συρρίκνωσης του εισοδήματός τους και σε βάθος χρόνου την εγκατάλειψη της γης και της παραγωγής, προς όφελος των αγροτοκαπιταλιστών και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα. Γι' αυτό χρειάζεται ο καθημερινός αγώνας να προσανατολίζεται στην ανατροπή αυτής της πολιτικής, στην προοπτική μιας άλλης αγροτικής ανάπτυξης, κόντρα στα μονοπώλια και προς όφελος των ίδιων και του λαού και σ' αυτόν το στόχο να συναντιέται με τον αγώνα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.