ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα παιδιά στο σύγχρονο κόσμο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δραματικά τα νούμερα, που έδωσε προχτές στη δημοσιότητα η «Γιούνισεφ», με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα του Παιδιού.

250 εκατομμύρια παιδιά εργάζονται και τα 60 απ' αυτά δουλεύουν σε ιδιαίτερα δύσκολες, έως και απάνθρωπες συνθήκες.
100 εκατομμύρια ζουν στους δρόμους.
100 εκατομμύρια, κυρίως κορίτσια, δεν πηγαίνουν σχολείο.
300 εκατομμύρια ζουν σε τενεκεδουπόλεις στον λεγόμενο αναπτυσσόμενο κόσμο.
600-700 εκατομμύρια παιδιά ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο τη μέρα.

Τέτοια ή παρόμοια δραματικά νούμερα, όμως, έχουν δει πολλές φορές τη δημοσιότητα. Σπάνια, όμως και, πάντως, όχι στις εκθέσεις του ΟΗΕ ή άλλων διεθνών οργανισμών, δεν υπάρχουν απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα που γεννούν τα νούμερα αυτά, όπως τα παρακάτω: Ποιες είναι οι βασικές αιτίες της δραματικής αυτής κατάστασης; Υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για την αντιμετώπισή της και αν ναι, γιατί δε γίνεται τίποτε προς αυτή την κατεύθυνση; Τι πρέπει, τέλος πάντων, να γίνει;

Δε θέλουμε να υποτιμήσουμε το ρόλο και το έργο της «Γιούνισεφ» - άλλωστε είναι μια υπηρεσία του ΟΗΕ που λειτουργεί στα γνωστά και δύσκολα σημερινά πλαίσια του Οργανισμού - αλλά οι «τηλεμαραθώνιοι αγάπης» και οι κάθε λογής έρανοι ούτε καν σταγόνα στον ωκεανό δεν είναι...

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο και... επιχειρηματικό

Τελικά, το απειλητικό έγγραφο της «Αθήνα 2004» προς το 14ο Γυμνάσιο Περιστερίου, επειδή οι καθηγητές και οι μαθητές χρησιμοποιούσαν στην ηλεκτρονική τους σελίδα στο διαδίκτυο το λογότυπο της εταιρίας, όπως αποκάλυψε ο «Ρ» την περασμένη Παρασκευή, είχε το λόγο του. Σύμφωνα λοιπόν με όσα λένε στελέχη της Οργανωτικής Επιτροπής, στο συγκεκριμένο site υπήρχε διαφήμιση τράπεζας, ανταγωνιστικής προς την τράπεζα με την οποία η «Αθήνα 2004» έχει συνάψει χορηγική συμφωνία. Γεγονός που είναι πραγματικό. Αλλά τι σημαίνει αυτό; Οτι δικαιολογείται η Γενική Διεύθυνση της «Αθήνα 2004» να απειλεί με διώξεις ένα σχολείο; Απ' ό,τι φαίνεται, το «αρχαίο αθάνατο πνεύμα» λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα με τους κανόνες της «ελεύθερης αγοράς»...

Κοκορομαχίες

Για την τελευταία δημοσκόπηση της MRB Hellas θα 'χετε ακούσει ή διαβάσει. Και, σίγουρα, γνωρίζετε, ποιο κόμμα αναδείχνει πρώτο, ποιον «εκλέγει» πρωθυπουργό, κλπ., κλπ. Μάλλον, όμως, δε γνωρίζετε τι λένε όσοι πήραν μέρος στην έρευνα, για την πορεία της χώρας. Βλέπετε, είναι από τα ερωτήματα που δε βρίσκουν και ιδιαίτερη δημοσιότητα, παρά την εξόφθαλμη σημασία τους.

Στο ερώτημα, λοιπόν, «πώς πάνε γενικά τα πράγματα στη χώρα;», οι ερωτώμενοι απάντησαν ως εξής: Ποσοστό 18% απάντησε: «Πολύ ή αρκετά καλά». Ποσοστό 33,7% απάντησε: «Ούτε καλά ούτε άσχημα» κι ένα ποσοστό 47,9%: «Πολύ ή αρκετά άσχημα». Να σημειώσουμε, επίσης, ότι το 47,9% είναι το μεγαλύτερο ποσοστό, μετά το 56,6% του περασμένου Ιούνη (βλέπε: Ασφαλιστικό), από το 1999, που η MRB διεξάγει κάθε εξάμηνο δημοσκοπήσεις.

Ο ένας στους δύο Ελληνες, δηλαδή, κατακρίνει την πορεία της χώρας, ενώ μόνον ο ένας στους έξι είναι ικανοποιημένος απ' αυτήν και οι εκπρόσωποι του δικομματισμού «κοκορομαχούν» ποιος ...προαλείφεται για πρωθυπουργός...

Επιλεκτικός θρήνος

Χάλασε η φιέστα της αποενοχοποίησης του ιμπεριαλισμού από τα πολλά και διάφορα ανά τον κόσμο εγκλήματά του, που επιχειρήθηκε να στηθεί στη διάρκεια της 4ης Παγκόσμιας Συνέλευσης του ΣΑΕ, με αφορμή την εκδήλωση μνήμης για τα θύματα του πλήγματος της 11ης του Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ.

«Αθώα θύματα της τρομοκρατίας υπάρχουν και στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και αλλού», είπε εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Ιορδανίας, αντιδρώντας στον επιλεκτικό θρήνο που στήθηκε παρουσία του Αμερικανού πρόξενου Τζο Κένιγκ και με τις ευλογίες του προέδρου του ΣΑΕ και των κυβερνητικών εκπροσώπων. Ενός επιλεκτικού και υποκριτικού θρήνου που συνεχίστηκε και με τις παρεμβάσεις τόσο του υπουργού Μακεδονίας - Θράκης Γ. Πασχαλίδη, όσο και του Γ. Νιώτη, προέδρου της Ειδικής Μόνιμης Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής, που λησμόνησαν τα χιλιάδες θύματα του ιμπεριαλισμού σε όλο τον κόσμο και επέμειναν να τιμούν μόνο τη μνήμη των χιλιάδων αθώων Αμερικανών πολιτών. Τελικά και κάτω από την απαίτηση μεγάλου αριθμού εκπροσώπων, η εκδήλωση μνημόνευσε όλα τα ανά τον κόσμο θύματα της τρομοκρατίας.

Αγρότες

Στους δρόμους

πάλι θα βρεθούν

απ' τις αρχές Γενάρη

και θ' απαιτούν

τα δίκια τους

όσο καιρό κι αν πάρει,

θα είν' εκεί,

δε θα νοιαστούν

τα ζώα, το χωράφι,

έτσι κι αλλιώς

με την ΕΟΚ

το βιος τους

πάει στράφι!

***

Στους δρόμους

πάλι θα βρεθούν

δεν έχουν άλλη λύση,

Βρυξέλλες

και κυβέρνηση

τους έχουν γονατίσει,

κλεμμένη

όλη η σοδειά

και κουρσεμένοι

οι κόποι,

ζωή δεν έχει η αγροτιά

μ' αυτούς

και τέτοια «Ευρώπη»!

Ο οίστρος

Στο δρόμο σήμερα

Να, λοιπόν, που όχι μόνο δεν ήρθε το «τέλος της ιστορίας», αλλά εκείνο το «φάντασμα» πλανιέται ακόμα πάνω απ' την Ευρώπη και όχι μόνο... Σαφώς, όχι με τους ίδιους όρους, όπως πριν από 150 χρόνια, αλλά σίγουρα για τον ίδιο ακριβώς λόγο: Αυτοί που βρίσκονται χαμηλά δεν αντέχουν την πραγματικότητα που ζουν κι αναζητούν εργαλεία - δρόμους για την ανατροπή, την ίδια ώρα που όσοι έχουν την εξουσία, όσο κι αν αγριεύουν, δεν μπορούν να διαχειριστούν, με τους όρους που θέλουν οι ίδιοι, αυτήν την πραγματικότητα. Η επιθετικότητα με την οποία εκφράζεται ο καπιταλισμός στην εποχή του ιμπεριαλισμού δεν μπορεί να κρύψει ούτε τα αδιέξοδά του, ούτε την όλο και πιο έντονη αμφισβήτησή του, δέκα μόλις χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και την, προς το παρόν, επικράτηση της αντεπανάστασης.

Να, σήμερα κιόλας, απ' το Λάακεν των Βρυξελλών ως τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου της Αθήνας κι από κει ως την αμερικάνικη πρεσβεία, μια «κόκκινη κλωστή» συνδέει χιλιάδες διαδηλωτές πολλών αποχρώσεων και, προς το παρόν, έως και εξαιρετικά διαφορετικών αντιλήψεων για την προοπτική της διεξόδου. Διαδηλώνουν, διαφορετικοί ακόμα και ως προς την ανάλυση της πραγματικότητας που βιώνουν. Διαδηλώνουν, όμως. Και λέμε πως είναι σημαντικό ότι διαδηλώνουν τόσες χιλιάδες σήμερα, γνωρίζοντας πως κι αυτή η απαράδεκτη από κάθε άποψη γραφειοκρατική κλίκα της Συνομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, που δηλώνει σήμερα συμμετοχή, επί της ουσίας σύρθηκε σ' αυτό, γιατί η πραγματικότητα το επιβάλλει, γιατί το «φάντασμα» - η αναδυόμενη ταξική συσπείρωση και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, με την πίεση που ασκεί, το επιβάλλει.

Επιπλέον, λέμε πως είναι σημαντικές οι σημερινές διαδηλώσεις, γνωρίζοντας πως το νέο κίνημα, που ξεκίνησε για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, διαμορφώνει ήδη συνείδηση πως «ο πόλεμος μόλις άρχισε» και είναι τέτοιος, που αποκτά όλο και πιο καθαρά ταξικά χαρακτηριστικά. Και διαμορφώνει τέτοια συνείδηση γιατί υπάρχουν δυνάμεις, που με συνέπεια στην ανάλυση και τη δράση τους δείχνουν πως: Ο ευρωστρατός, η ευρωαστυνομία, ο ευρωτρομονόμος, το ευρωένταλμα σύλληψης, η παραπέρα μετατροπή των «εθνικών» στρατών σε σώματα μισθοφόρων, στο πλευρό της αστικής τάξης για δράση όπου Γης απειλούνται τα συμφέροντά της, ο πόλεμος, αλλά και οι προϋπολογισμοί της διαρκούς λιτότητας, όλα αυτά μαζί δεν επιτρέπουν αυταπάτες για την πιθανότητα να ανθρωπέψει ο καπιταλισμός, αν, όπως λένε ορισμένοι, στη διαχείρισή του αντικαταστήσουμε τους νεοφιλελεύθερους από σοσιαλδημοκράτες. Τέτοιες αυταπάτες καταρρέουν και με την πράξη των σημερινών -ξαναλέμε - σημαντικών διαδηλώσεων.

Είναι, λοιπόν, η ώρα της δράσης. Είναι η ώρα για να βρισκόμαστε όλοι στο δρόμο. Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος.