ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 13 Νοέμβρη 2012
Σελ. /32
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Στο ΠΑΜΕ η ελπίδα για το κίνημα

Τα νέα βάρβαρα μέτρα και ο προϋπολογισμός μπορεί να ψηφίστηκαν στη Βουλή, όμως οι εργαζόμενοι δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Ο αγώνας ενάντια στα μέτρα δε σταματά. Γιατί είναι αγώνας επιβίωσης της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Η μεγάλη συμμετοχή εργαζομένων, λαού και νεολαίας στις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ, αποδεικνύει ότι υπάρχει ισχυρή η ταξική εργατική - λαϊκή δύναμη που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και ανασύνταξη του κινήματος, στη διαμόρφωση της μεγάλης λαϊκής συμμαχίας που θα αναδείξει το λαό σε πρωταγωνιστή και στην εξουσία. Αυτό έδειξαν οι πρόσφατες μεγάλες απεργιακές μάχες που δόθηκαν. Παρά τα χτυπήματα της αστικής τάξης, παρά το γεγονός ότι η ίδια η οικονομική κρίση και η αύξηση της ανεργίας, τα χαράτσια και η ακρίβεια έχουν φέρει στα όρια τη λαϊκή οικογένεια, μεγάλα τμήματα των εργαζομένων δεν υποκύπτουν, δεν τα διπλώνουν, στέκονται όρθια και μάχιμα.

Διαμορφώνεται, λοιπόν, μια ισχυρή ταξική εργατική - λαϊκή δυναμική που πιο ώριμη, γνωρίζοντας καλύτερα τις δυσκολίες και τις κακοτοπιές του αγώνα και τις στροφές της κοινωνικής πάλης, μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη, στη μαζικοποίηση και την ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος. Ο αγωνιστικός αυτός πυρήνας, πατώντας γερά μέσα στους χώρους δουλειάς, αντιμετωπίζοντας πιο αποτελεσματικά τους εκβιασμούς της πλουτοκρατίας, με υπομονή και επιμονή μπορεί να γίνει κέντρο ευρύτερης λαϊκής συσπείρωσης και δράσης. Να φέρει μέσα στο κίνημα τον εργάτη που μέχρι τώρα έχει μείνει στην άκρη, τον άνεργο που δε βρίσκει δουλειά, τον αυτοαπασχολούμενο που δεν έχει πλέον εισόδημα, τον μικρέμπορο που έχασε το μαγαζί του, τον φτωχό αγρότη που διώχτηκε από το χωράφι του. Να ριζώσει και να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία. Να εκφράζεται κάθε στιγμή, με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο, τόσο ενάντια στις κυβερνητικές αποφάσεις όσο και μέσα στους χώρους δουλειάς απέναντι στη μεγαλοεργοδοσία το «ένας για όλους και όλοι για έναν». Γιατί για το λαό δεν υπάρχει άλλη λύση.

Οπλο σε αυτήν τη δράση ήταν και παραμένει η ανάδειξη των πραγματικών αιτιών της κρίσης, των πραγματικών ταξικών αντιπάλων του λαού, των μονοπωλίων. Γιατί χωρίς αυτήν τη στόχευση, ο αγώνας των εργαζομένων θα χάνεται σαν το νερό στην άμμο. Μόνο όταν περισσότεροι εργαζόμενοι έγκαιρα κατανοήσουν την καταστροφική δράση που έχει για τη ζωή τους η κυριαρχία των μονοπωλίων και δώσουν το ανάλογο περιεχόμενο στην πάλη τους, μόνο τότε οι αγώνες αυτοί μπορεί να δώσουν διέξοδο, να φέρουν πιο κοντά και να θέσουν στην ημερήσια διάταξη τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που έχουν ανάγκη τα λαϊκά στρώματα.

Ενας τέτοιος προσανατολισμός και ένα τέτοιο ξεκάθαρο περιεχόμενο μπορεί να απελευθερώσει ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις από αυταπάτες, όπως του «ευρωμονόδρομου», να τις εξοπλίσει με δύναμη και αντοχή μέσα στη σημερινή βαρβαρότητα, να γίνει ισχυρό κίνητρο για συμμετοχή και δράση. Να ανεβάσει το κίνημα σε ένα υψηλότερο επίπεδο, να το κάνει πιο ικανό στην αντιμετώπιση του ταξικού αντίπαλου και των πολιτικών του εκπροσώπων, να το καταστήσει πραγματικά αποφασιστική δύναμη αποτροπής των επώδυνων μέτρων, αλλά και δύναμη που με το λαό πρωταγωνιστή θα σπάσει τα δεσμά των μονοπωλίων, διαγράφοντας μονομερώς το χρέος, αποδεσμεύοντας τον τόπο από την ΕΕ, θα προχωρήσει μπροστά για την ανατροπή της τάξης που κατέχει την οικονομική και πολιτική εξουσία.

Νέο δίλημμα ίδια εξουσία

Γρηγοριάδης Κώστας

«Εμείς στηρίζουμε την αστική, λαϊκή, δημοκρατική Ελλάδα. Και βρισκόμαστε πράγματι στην αρχή μιας νέας επανάστασης... Σήμερα κυβερνάμε τρία κόμματα με διαφορετικές αφετηρίες, καταβολές και ιστορία. Δύσκολο, αλλά πετυχημένο εγχείρημα, για το καλό του τόπου και της πατρίδας». (Α. Σαμαράς). «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο βασικός μοχλός της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας που απαιτεί δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, η μεγάλη δημοκρατική παράταξη της αριστεράς και σύντομα, πολύ σύντομα θα αποτελέσει τον κορμό μιας νέας κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας»...(Α. Τσίπρας). Οι παραπάνω φράσεις από τις ομιλίες των δύο πολιτικών αρχηγών στη Βουλή αποδίδουν με ενάργεια τους «πυλώνες» της νέας τεχνητής πόλωσης και των ψεύτικων διαχωριστικών γραμμών, που στήνονται με στόχο την αναμόρφωση και σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος. Επιβεβαιώνεται περίτρανα ότι το νέο δίλημμα που βάζουν στο λαό είναι «αστική κυβέρνηση με κορμό την ΝΔ ή αριστερή κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ». Καλούν δηλαδή το λαό να διαλέξει ανάμεσα σε μια καθαρόαιμη κυβέρνηση της πλουτοκρατίας που όχι μόνο δεν το κρύβει αλλά το διατυμπανίζει και το έχει κορόνα στο κεφάλι της και από την άλλη, σε μια κυβέρνηση που εμφανίζεται ως κυβέρνηση της αριστεράς αλλά στην πράξη πιστεύει στον ίδιο θεό, στην καπιταλιστική ανάπτυξη με πρωταγωνιστές τα μονοπώλια. Το παραδέχθηκε για ακόμα μια φορά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όταν παρέπεμψε στο σχέδιο που παρουσίασε στη ΔΕΘ «για την παραγωγική ανασυγκρότηση και για διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος», τις οποίες, όπως χαρακτηριστικά είπε η τρικομματική κυβέρνηση «είναι απρόθυμη, ανίκανη και ακατάλληλη να πραγματοποιήσει»(!). Ο λαός όμως δεν πρέπει να παγιδευτεί ξανά σε τέτοια διλήμματα, να δεχθεί δηλαδή να στοιχηθεί πίσω από τα συμφέροντα των διαφόρων τμημάτων της αστικής τάξης και να κάνει θυσίες για χάρη των συμφερόντων τους. Είναι καιρός να πάρει ο ίδιος την εξουσία, σαρώνοντας την οικονομία και πολιτική των μονοπωλίων.

Αφορμή να στηριχθεί το δίπολο

Αφορμή για έναν ακόμα γύρο πόλωσης και ψευτοαντιπαράθεσης ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ έδωσε το Σάββατο στη Βουλή η τοποθέτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στάθη Παναγούλη. Μιλώντας στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, είπε μεταξύ άλλων: «Να παρακαλάτε εσείς που υπογράψατε τα μνημόνια να περάσετε από ειδικά δικαστήρια παρά να βρείτε το τέλος του πρέσβη των ΗΠΑ στη Λιβύη». Με δήλωσή του, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου ζήτησε από τον πρόεδρο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ να διαγράψει το βουλευτή Σ. Παναγούλη, επειδή καλεί σε «λιντσαρίσματα και φόνους που οδηγούν σε εμφύλιους πολέμους». Ακολούθησε ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία σημειωνόταν ότι τα όσα είπε ο Σ. Παναγούλης «δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ» και ότι ο ίδιος ο βουλευτής «ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη των λεγομένων του διευκρινίζοντας και ο ίδιος από μεριάς του ότι εκφράζουν τον ίδιο και μόνον». Σε κάθε περίπτωση, τα όσα είπε ο Σ. Παναγούλης είναι αναπαραγωγή της λογικής και των συνθημάτων της «πλατείας» («κλέφτες - προδότες πολιτικοί», «οι 300 στο Γουδή κ.ά.) την οποία ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγει όχι μόνο γιατί υπερθεμάτιζε του κινήματος των πλατειών με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, με το έξω τα συνδικάτα και τα κόμματα, αλλά και γιατί προβάλλει ως μια βασική αιτία του χρέους τα «λαμόγια-πολιτικούς» που τα έφαγαν, ενισχύοντας τέτοιες αντιλήψεις. Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραβάλλει τις πλατείες στο οργανωμένο εργατικό κίνημα. Την ίδια λογική αξιοποιεί και η «Χρυσή Αυγή» για να εμφανίζεται σαν αντισυστημική τάχα δύναμη, που επιδιώκει την «κάθαρση» του αστικού πολιτικού συστήματος, ενώ είναι οργανικό του κομμάτι, εργαλείο για το χτύπημα του λαού και του ταξικού κινήματος.

Προχωρημένα μαθήματα αστικής δημοκρατίας

Προχωρημένα μαθήματα αστικής δημοκρατίας έδωσε την Κυριακή ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Χ. Αθανασίου, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ πρότεινε στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση να εξεταστεί η αλλαγή του άρθρου του Συντάγματος που καθιερώνει την ψήφο κατά συνείδηση για το βουλευτή, για να εφαρμόζεται η «έννοια» της κομματικής πειθαρχίας. Βέβαια, σ' ένα Κοινοβούλιο όπου τα κόμματα του κεφαλαίου είναι συντριπτική πλειοψηφία, ελάχιστη σημασία έχει αν οι βουλευτές ψηφίζουν αντιλαϊκά από συνείδηση ή από κομματική πειθαρχία. Πόσο μάλλον που την ψήφο τους δεν την καθορίζει η επιταγή του Συντάγματος την οποία επικαλείται ο αναπληρωτής υπουργός. Ωστόσο, η πρότασή του είναι δηλωτική της σαπίλας της αστικής δημοκρατίας, η οποία, στην πρεμούρα του κεφαλαίου να περάσει νόμους που κονιορτοποιούν το λαό, θέλει να αποτρέψει και το ελάχιστο ενδεχόμενο να καταψηφίσει η Βουλή ένα νομοθέτημα, κάτω από την πίεση που ασκεί στους βουλευτές η πάλη του λαού. Ασε που με αυτόν τον τρόπο τους δίνει και το άλλοθι να λένε «εγώ ήθελα να καταψηφίσω, αλλά δεν το επιτρέπει το Σύνταγμα»! Τέτοια είναι η δημοκρατία τους, αλλά και το θράσος τους απέναντι στο λαό.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ