ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 13 Οχτώβρη 2017
Σελ. /24
Τίμησαν την «κόκκινη δασκάλα» και συντρόφισσα του λαού

Εκδήλωση αφιερωμένη στην κομμουνίστρια παιδαγωγό Ρόζα Ιμβριώτη πραγματοποίησαν οι ΚΟ Εκπαιδευτικών και οι Οργανώσεις Θεσσαλίας της ΚΝΕ

Στην «κόκκινη δασκάλα» Ρόζα Ιμβριώτη ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση που οργάνωσαν την Κυριακή 8/10, στην πλατεία της Ελάτης Τρικάλων (πρώην Τύρνα), οι ΚΟ Εκπαιδευτικών και οι Οργανώσεις της ΚΝΕ στους νομούς της Θεσσαλίας.

Η εκδήλωση οργανώθηκε στην Ελάτη, καθώς εκεί, το καλοκαίρι του 1944, η Ρόζα Ιμβριώτη, ως παιδαγωγός στη Γραμματεία Παιδείας της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), ανέλαβε την οργάνωση και τη λειτουργία του Παιδαγωγικού Φροντιστηρίου της Τύρνας. Τα παιδαγωγικά φροντιστήρια δημιουργήθηκαν από την ΠΕΕΑ σε συνθήκες κατοχής, λίγο πριν την Απελευθέρωση, με σκοπό την ταχύρρυθμη εκπαίδευση και προετοιμασία δασκάλων, ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν τα δημοτικά σχολεία μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής.

Στο χώρο της πλατείας έγινε από τον Σωτήρη Σωτηρόπουλο, Γραμματέα της ΤΕ Τρικάλων του ΚΚΕ, αποκάλυψη της τιμητικής πλάκας για την Ρόζα Ιμβριώτη. Μετά την εκδήλωση, ακολούθησε ιστορική ξενάγηση στο χωριό από τον συνταξιούχο δάσκαλο Βαγγέλη Χαμψά, που κατέληξε στο χώρο όπου στεγάστηκε το Παιδαγωγικό Φροντιστήριο και ήταν τότε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού.

Εκεί, για τις αναμνήσεις του από την ΕΑΜική Αντίσταση στην περιοχή και το πολιτιστικό έργο του Παιδαγωγικού Φροντιστηρίου μίλησε ο Κώστας Αρμάγος, κομμουνιστής, αντιστασιακός, που το 1944 ήταν ΕΠΟΝίτης.

Δάσκαλοι με «λαομορφωτική δύναμη»!


Στη ζωή και τη δράση της Ρόζας Ιμβριώτη αναφέρθηκε, μιλώντας στην εκδήλωση, η Ευαγγελία Στεργίου, εκπαιδευτικός και μέλος του ΚΚΕ.

Επισημαίνοντας ότι η Ρόζα ανήκε στον κύκλο των μεγάλων παιδαγωγών που θεωρούν τη γνώση δύναμη για την αλλαγή του κόσμου, τόνισε ότι απ' τα νεανικά της χρόνια συμπεριλαμβανόταν στην πλειάδα των κομμουνιστών διανοουμένων, που ήδη απ' τη δεκαετία του 1920 - '30 θεμελίωσε στέρεα το μαρξιστικό ιδεολογικό κίνημα στην Ελλάδα. Αναφέρθηκε αναλυτικά στη ζωή της, που όλη σημαδεύτηκε από την πρωτοπόρα δράση στα σχολεία και στους λαϊκούς αγώνες, από την αποφοίτησή της από τη Φιλοσοφική Αθηνών, το 1916, μέχρι τις 17 Σεπτέμβρη του 1977, που «έφυγε» από τη ζωή.

Είναι χαρακτηριστικό το χρονικό κείμενο της ίδιας της Ρόζας Ιμβριώτη για τη λειτουργία του Παιδαγωγικού Φροντιστηρίου Τύρνας, όπως δημοσιεύτηκε στην Επιθεώρηση Τέχνης του Μάρτη - Απρίλη 1962 (τεύχος 87-88, αφιέρωμα στην Αντίσταση). Στην εκδήλωση διαβάστηκε από την Αννα Κουτελίδα, εκπαιδευτικό, μέλος της ΤΕ Τρικάλων του ΚΚΕ. Ανάμεσα στα άλλα, η Ρόζα έγραφε: «Τον Ιούνη του 1944 μου ανατέθηκε η Διεύθυνση του Φροντιστηρίου της Τύρνας. Εμεινα αποσβολωμένη. Σ' αυτό το μικρό χωριό με τους 671 κατοίκους, σε ύψος κάπου 950 μ., μέσα στην αγκαλιά του Κόζιακα, έπρεπε να στήσω ένα Παιδαγωγικό Φροντιστήριο. Ούτε διδακτήριο, ούτε προσωπικό, ούτε διδαχτικό υλικό, ούτε βοηθήματα, ούτε βιβλιοθήκη, ούτε καταλύματα, ούτε... ούτε...

Η τιμητική πλάκα
Η τιμητική πλάκα
-- Γίνεται, Συναγωνιστή, φροντιστήριο έτσι;

-- Εχουμε, μην ξεχνάς, εμείς οι Ελληνες και το "κρυφό σχολειό". Δεν έχουμε δασκάλους, τα σχολεία μένουν κλειστά. Είναι ανάγκη να φτιάξουμε δασκάλους. Πήγαινε. Εκεί απάνω, (εννοούσε την Καστανιά), θα βρεις τον Καραγιώργη, αυτός θα τα βολέψει όλα, λέει ο Συναγωνιστής Γραμματέας της Παιδείας Πέτρος Κόκκαλης.

Ξεκινάω. Περνώ δυο φορές ξυπόλυτη την επικίνδυνη ζώνη κοντά στην Πόρτα και βρίσκω τον Κ. Καραγιώργη κ' έπειτα το Σ. Μπαρμπουνάκη. Μένω κατάπληχτη. Τι έξαρση ήταν εκείνη, λες ακόμα και τα λόγια τους ήταν σπαθιές. Αυτοί οι άνθρωποι ατάραχοι, γαλήνιοι, καλοί καραβοκύρηδες μέσα στη φουρτούνα, συγκροτούν τα ασυγκρότητα και τα βγάζουν πέρα όλα μια χαρά. Ανάταση παντού, από τον " σύνδεσμο" ως τον "καθοδηγητή" κι ο λαός από δίπλα παραστέκει. Οι δάσκαλοι όθε κι αν στρέψω έχουν γίνει μια "κατεξοχήν" δύναμη λαομορφωτική και πολιτιστική (...)

Μα το καμάρι του Φροντιστηρίου είναι το ανθρώπινο υλικό, οι σπουδαστές κι οι σπουδάστριες, στην αρχή 85 και στο τέλος 107. Βλέπω γύρω μου τα νειάτα που έρχονται έπειτα από εφιαλτικά γεγονότα που γίνηκαν στην περιοχή τους, που έχουν καταματωμένα τα πόδια και αμυχές στα χέρια και στο πρόσωπο, που κρύφτηκαν σε φαράγγια και σε χαντάκια στις δημοσιές, που πέρασαν την επικίνδυνη ζώνη που τη θερίζουν οι Γερμανοί, που γλύτωσαν από αλλεπάλληλα μπλόκα ως να φτάσουν στην Τύρνα περπατώντας 10 και 15 μέρες. Βλέπω αυτά τα νειάτα να με κοιτάζουν με φρέσκια και παληκαρίσια ματιά, γεμάτα εμπιστοσύνη. Ολοι και όλες είναι τελειόφοιτοι του Γυμνασίου ή σπουδαστές της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, είναι προπάντων, κι αυτό το λένε με περηφάνεια, ΕΠΟΝΙΤΕΣ! (...)

(...) Την πρώτη Κυριακή από τη λειτουργία του γίνηκαν τα εγκαίνια. Μαζεύτηκαν από τα γύρω χωριά κάπου 1.500 άτομα, άντρες, γυναίκες και παιδιά, με τα φαγιά τους. Πήρε τη μορφή πανηγυριού. Μίλησα πρώτη εγώ για το σκοπό του Φροντιστηρίου και την αποστολή του Δασκάλου. Θυμάμαι πως κατάληξα περίπου έτσι: "Η αποστολή του Δασκάλου είναι να φτιάξει ανθρώπους, μα για να φτιάξουμε ανθρώπους, πρέπει πρώτα εμείς να γίνουμε άνθρωποι. Δεν μπορούμε να μείνουμε έξω από τους αγώνες του λαού, να μην κάνουμε δήθεν πολιτική. Γιατί τότε κάνουμε πολιτική αντίθετη από τα συμφέροντα του λαού. Εμείς θα φτιάξουμε ανθρώπους συνειδητούς και ελεύθερους. Χρέος μας είναι να σταθούμε πλάγι στο λαό μας και στην ανάγκη να τον οδηγήσουμε".

Εδωκαν τον όρκο τα παιδιά κ' έπειτα μιλεί ο καπετάνιος της Ι Μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Γίνηκε πανζουρλισμός...».

Θέλουμε ένα σχολείο στο ύψος των λαϊκών αναγκών και των δυνατοτήτων της εποχής μας

Την κεντρική ομιλία έκανε στην εκδήλωση ο Γιάννης Παντελίδης, μέλος της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ, και με αφορμή το περιεχόμενο της πρωτοβουλίας στάθηκε μεταξύ άλλων στη θέση του Κόμματος για τη λαϊκή παιδεία, για «το σχολείο των λαϊκών αναγκών, των κοινωνικών δυνατοτήτων και απαιτήσεων της εποχής μας». Οπως είπε, «θέλουμε ένα σχολείο που θα δουλεύει για την όσο το δυνατόν αρμονική ανάπτυξη των ικανοτήτων. Ενα σχολείο που θα οργανώνει την επαφή του νέου με όλες τις πτυχές του ανθρώπινου πολιτισμού. Να μπορεί το παιδί, ο νέος να διευρύνει τις παραστάσεις του, τα ερεθίσματά του, γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι κάθε άνθρωπος δεν έχει μόνο μια ικανότητα, αλλά πολλές. Η προσωπικότητα του ανθρώπου αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο, που δεν κατακερματίζεται για να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά. Κάθε άνθρωπος μπορεί να συμβάλει από πολλούς δρόμους στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, ανεξάρτητα από την επαγγελματική επιλογή που θα κάνει.

Σε αυτήν τη βάση αντιμαχόμαστε αντιδραστικές αντιλήψεις, που όλες συγκλίνουν στο ότι "κάποιοι δεν παίρνουν τα γράμματα", είτε στην πιο πονηρή, ότι "κάποιοι έχουν άλλου είδους ευφυΐες" και γι' αυτό το σχολείο πρέπει να διαφοροποιείται».

Ο ομιλητής στάθηκε επίσης στο γεγονός ότι το αστικό κράτος δεν παραιτήθηκε ποτέ από την προσπάθεια να εξουδετερώσει την επιρροή των κομμουνιστών στην Εκπαίδευση: «Οι αστικές κυβερνήσεις, τόνισε, με το πρόσχημα μιας δήθεν ουδετερότητας - στην ουσία ξεκάθαρης ταξικότητας - μιλούν για την ανάγκη "να φύγουν τα κόμματα από τα σχολεία", χτυπώντας κατευθείαν την παρέμβαση των ταξικά προσανατολισμένων δυνάμεων, των κομμουνιστών. Προφανώς για να μείνει μόνο η αστική τάξη με όλα τα παρακλάδια της και τους φορείς της και να κάνει πιο αποτελεσματικά τη δουλειά της.

Γνωρίζουμε ότι όσο και αν η κομμουνιστική κοσμοθεωρία είναι ξένο σώμα στο χώρο της αστικής εκπαίδευσης, δεν είναι παρά ο δρόμος για την κατάκτηση της γνώσης. Γιατί είναι εκείνη η ιδεολογία που είναι άρρηκτα δεμένη με την επιστημονικότητα, την αντικειμενική αλήθεια και εντέλει με την ίδια την κοινωνική πρόοδο. Από αυτές τις αφετηρίες ξεκινάμε όταν υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά μας σαν κομμουνιστές να παρεμβαίνουμε στο περιεχόμενο του σχολείου, να μη μένουμε παρατηρητές στη σχεδιασμένη παρέμβαση του αστικού κράτους στη συνείδηση και το νου των παιδιών μας μέσω του μηχανισμού της εκπαίδευσης. Γι' αυτό, ξεχωρίζουμε τον κρίσιμο ρόλο που έχουν οι εκπαιδευτικοί σήμερα. Για να ξεδιπλωθεί ακόμα πιο αποφασιστικά η παρέμβαση πρωτοπόρων εκπαιδευτικών μέσα στο μάθημα. Μια τέτοια παρέμβαση είναι απαίτηση των καιρών».

Αναφερόμενος, τέλος, στα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ στον τομέα της Εκπαίδευσης, είπε μεταξύ άλλων: «Η κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής ήταν ο παράγοντας που απελευθέρωσε τον άνθρωπο από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, που επιτάχυνε την ανάπτυξη της παραγωγικής και ερευνητικής διαδικασίας, χωρίς εκμετάλλευση, με αποτέλεσμα μια θεαματικά γρήγορη άνοδο της κοινωνικής ευημερίας. Σε αυτήν τη βάση κατορθώθηκε να έχουν όλοι οι πολίτες εξασφαλισμένη εργασία, δημόσια δωρεάν ιατρική περίθαλψη και Παιδεία, παροχή φθηνών υπηρεσιών από το κράτος, κατοικία, καθολική πρόσβαση στην πνευματική και πολιτιστική δημιουργία.

Το σοβιετικό εκπαιδευτικό σύστημα αναγνωριζόταν και από τους Δυτικούς για την υπεροχή του. Σε αυτό το πλαίσιο επιτεύχθηκαν η ταχύτατη, η ριζική εξάλειψη της τρομερής κληρονομιάς του αναλφαβητισμού, η άνοδος του γενικού επιπέδου μόρφωσης και ειδίκευσης. Ο προβληματισμός των Αμερικανών ειδικών, που εντάθηκε μετά το "Σπούτνικ σοκ" του 1957, για "το τι διδάσκεται ο Ιβάν αλλά δεν διδάσκεται ο Τζόνι", εξέφραζε την κατανόηση της εκπαιδευτικής, μορφωτικής υστέρησης των ΗΠΑ σε σύγκριση με την ΕΣΣΔ».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ