Πριν από μερικές μέρες, ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδας εξέδωσε έναν πανηγυρικό για την αύξηση των εξαγωγών κατά 30% το 2012. Σχολιάζοντας τη χαρά των βιομηχάνων, η ΤΕ Βόλου του ΚΚΕ σημείωσε σε ανακοίνωσή της ότι «η καπιταλιστική ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα των βιομηχάνων, των μεγαλοεπιχειρηματιών πατάει πάνω στο τσάκισμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων». Εγραφε ακόμα ότι «το 2012, η Μαγνησία ήταν πρωταθλήτρια περιοχή στην ανεργία με τα επίσημα στοιχεία να κάνουν λόγο για 33,3%», ενώ έκανε αναφορά και στις ευθύνες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ποιος ανέλαβε να «απαντήσει» στο ΚΚΕ; Η ΠΑΣΚΕ Ν. Μαγνησίας! Ναι, καλά καταλάβατε, η ΠΑΣΚΕ ανέλαβε να απαντήσει για λογαριασμό των βιομηχάνων. Η οποία, βέβαια, αναμάσησε όλες τις αντιΚΚΕ συκοφαντίες των τελευταίων μηνών. Μετά από αυτά, δικαιολογημένα ακολούθησε η πληρωμένη απάντηση από την ΤΕ Βόλου του ΚΚΕ ότι «ο λαός μας λέει πως μυγιάζεται όποιος έχει τη μύγα». Οι αντ' αυτού των βιομηχάνων «καρφώθηκαν» άτσαλα από την αντιΚΚΕ πρεμούρα τους...
Η επεξεργασία αυτών των κειμένων έγινε σε συνθήκες φωτιάς, σε συνθήκες που η πίεση για «εθνική ενότητα», η οπορτουνιστική πίεση για προσαρμογή ήταν τεράστια. Χαρακτηριστικό είναι ότι εκείνη την εποχή σχεδόν το σύνολο των ηγετών της ΙΙ Διεθνούς, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις (συνέδρια Κοπεγχάγης και Βασιλείας), πρόδωσαν την εργατική τάξη των χωρών τους και την κάλεσαν να πέσει στη σφαγή για τα συμφέροντα του κεφαλαίου - οι ρεφορμιστές εξελίχτηκαν σε σοσιαλσοβινιστές. Οι οπορτουνιστές της ΙΙ Διεθνούς υποστήριζαν ότι δεν επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση του Συνεδρίου της Βασιλείας (1912) για διαμόρφωση επαναστατικής κατάστασης, αφού οι κυβερνήσεις εμφανίζονταν ισχυρές στις αρχές του πολέμου. Ο Λένιν ανταπαντούσε ότι ποτέ οι κυβερνήσεις, οι κυρίαρχες τάξεις των διαφόρων κρατών δεν έχουν τόσο ανάγκη τη συναίνεση των εργαζόμενων μαζών (την «ειρηνική υποταγή τους») όσο τον καιρό του πολέμου.
Τα κείμενα του Λένιν αποκαλύπτουν την ικανότητα του οπορτουνισμού να προσαρμόζεται ανάλογα και με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης και αναδεικνύουν την ανάγκη πάλης ενάντια στον οπορτουνισμό σε όλες τις συνθήκες, αφού από τη φύση του υιοθετεί συνθήματα που αποπροσανατολίζουν από τα καθήκοντα της επαναστατικής πάλης. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί είναι υπηρέτες των ίδιων αφεντικών: Του μεγάλου (ντόπιου και διεθνοποιημένου) κεφαλαίου, που με τον έναν ή τον άλλο πολιτικό εκφραστή εξακολουθεί να τσακίζει δικαιώματα, να φτωχοποιεί μεγάλα τμήματα του αμερικανικού λαού και να διαιωνίζει βαθιές ταξικές ανισότητες.
Από την άλλη πλευρά, η αλληλεξάρτηση και διεθνοποίηση της καπιταλιστικής οικονομίας εξηγεί και τις έντονες, αν και προσεκτικές, αντιδράσεις αξιωματούχων θεσμικών οργάνων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών με χαρακτηριστικές τις επανειλημμένες «προειδοποιήσεις» της επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ σχετικά με τις «καταστροφικές επιπτώσεις» μιας αμερικανικής στάσης πληρωμών στην παγκόσμια οικονομία. Απαρατήρητες δε θα μπορούσαν, βεβαίως, να περάσουν και οι συνεχείς προειδοποιήσεις Κινέζων αξιωματούχων που ως γνωστόν κατέχουν τουλάχιστον το 1/3 του συνολικού αμερικανικού χρέους.
«Οι Ελληνες έγιναν πλουσιότεροι κατά 10% τον τελευταίο χρόνο, λέει η Credit Suisse. Ενδεχομένως, πολλοί από εσάς θα παραξενευτείτε πληροφορούμενοι ότι πέρυσι πλουτίσατε ως άτομο κατά 9,9%, ενώ κάθε ημέρα διαπιστώνετε ότι το διαθέσιμο εισόδημά σας είναι όλο και λιγότερο. Ωστόσο, η Credit Suisse δε μετράει το διαθέσιμο εισόδημα, αλλά τον πλούτο των νοικοκυριών και τον πλούτο κάθε ενηλίκου... ορίζει ως πλούτο το άθροισμα των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων ενός ενηλίκου (π.χ. μετοχές, ομόλογα, τραπεζικές καταθέσεις) συν τα πραγματικά περιουσιακά στοιχεία του (συνήθως ακίνητα) μείον τα χρέη του. Στην περίπτωση της Ελλάδας, σημαντικό ρόλο στην αύξηση των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων διαδραμάτισε η ανάκαμψη του χρηματιστηρίου από τα μέσα του 2012 και μετά, με την τιμή των μετοχών να αυξάνεται κατά μέσον όρο 139%. Αντιθέτως, αρνητική εξέλιξη ήταν η υποχώρηση της αξίας των ακινήτων 11,2% κατά μέσον όρο» (Από ρεπορτάζ της «Καθημερινής», 11/12/2013). Η συγκεκριμένη διαπίστωση μπορεί να εκληφθεί σαν μια ακόμα αστική στατιστική μελέτη χωρίς ενδιαφέρον. Αλλά το δημοσίευμα είναι στοχευμένο. Η αύξηση του πλούτου ακόμη και ως μέσος όρος της αξίας της περιουσίας καπιταλιστών και λαού σε συνθήκες κρίσης, καθώς και τα στοιχεία που τον καθορίζουν δείχνει ότι οι καπιταλιστές σαν τάξη συνολικά, ίσως και ένα τμήμα ανώτερων μεσαίων, στρωμάτων ακόμη και εν μέσω κρίσης πλουτίζουν. Βεβαίως, η εργατική τάξη και τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα που δε βρίσκονται στο χρηματιστήριο, δεν έχουν μετοχές, δεν έχουν καταθέσεις ωθούνται στην εξαθλίωση. Αυτό δε χρειαζόταν δα και μελέτη, φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Υπάρχει όμως ένα ακόμη στοιχείο. Η ακίνητη περιουσία. Και εδώ υπάρχουν φτωχά λαϊκά νοικοκυριά που έχουν ένα σπίτι, ή ένα χωραφάκι, ή ένα οικοπεδάκι. Που έρχονται τα αβάσταχτα χαράτσια, ή τώρα ο φόρος ακίνητης περιουσίας, τον οποίο αδυνατούν να πληρώσουν και λειτουργεί ως μοχλός εξαναγκασμού για πούλημα, άρα για συγκέντρωσή τους σε λίγα χέρια καπιταλιστών. Να λοιπόν γιατί λένε συλλήβδην ότι όλοι οι Ελληνες έγιναν πλουσιότεροι...