Προς επιβεβαίωση των παραπάνω, κυλιόμενες έρευνες («Monitoring Sentiment for Domestic and Intra-European Travel - Wave 3») δείχνουν ότι η τάση των Ευρωπαίων για ταξίδια αποδυναμώνεται όσο η πανδημία συνεχίζεται. Ενδεικτικά, το ποσοστό των Ευρωπαίων που σχεδιάζουν να ταξιδέψουν τους επόμενους έξι μήνες μειώνεται από 54% στην έρευνα του Οκτώβρη σε 49% τον Νοέμβρη, ενώ η αβεβαιότητα σχετικά με το ακριβές χρονοδιάγραμμα του επόμενου ταξιδιού αυξάνεται κατά 13%. Η έρευνα δείχνει επίσης αύξηση του ποσοστού των Ευρωπαίων που δεν κάνουν σχέδια για κανένα ταξίδι, ανησυχώντας για τα μέτρα καραντίνας (15%), τον κίνδυνο να νοσήσουν στη χώρα προορισμού (13%) και την αύξηση των κρουσμάτων (13%). Πάνω εκεί έρχεται να «κολλήσει» το «πιστοποιητικό εμβολιασμού», το οποίο, σύμφωνα με την πρόταση Μητσοτάκη, θα απαλλάσσει τον τουρίστα από το βάσανο της καραντίνας και των τεστ, θα διαμορφώνει μια κατ' επίφαση ασφάλεια, αφού θα συνταξιδεύει και θα συγχρωτίζεται με άλλους εμβολιασμένους, χωρίς ωστόσο μέχρι σήμερα να έχει αποδειχτεί ότι όποιος έχει κάνει το εμβόλιο δεν μεταδίδει κιόλας. Σε κάθε περίπτωση, ...μύρισε καλοκαιράκι και στις προτεραιότητες της κυβέρνησης μπαίνουν τώρα τα συμφέροντα των μεγαλοξενοδόχων και των «τουρ οπερέιτορς», για τους οποίους αναζητάει ένα «διαβατήριο» επιστροφής στην υψηλή κερδοφορία. Οπως ακριβώς έγινε και πέρσι, με αποτέλεσμα να εκτοξευθούν τα κρούσματα και στα τέλη Αυγούστου να μπούμε για τα καλά στο δεύτερο κύμα.

Η εισβολή στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ «θύμισε» σε διάφορους δημοσιολόγους εικόνες από τη διετία 2010 - 2012 στην Ελλάδα, όταν σε μια περίοδο ανάτασης της πάλης των εργαζομένων, δεν υπήρχε εργατική - λαϊκή διαδήλωση που να μην εμφανιστούν ομάδες προβοκατόρων, τραμπούκων φασιστών και άλλων περιθωριακών στοιχείων, που με αντιδραστικά συνθήματα, όπως «έξω τα κόμματα», «έξω τα συνδικάτα» κ.λπ., δρούσαν συντεταγμένα, εντός και εκτός «πλατείας», ενάντια στην οργανωμένη παρουσία συνδικάτων και άλλων μαζικών φορέων, ιδιαίτερα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Ομάδες που είτε χτυπούσαν απευθείας τις κινητοποιήσεις είτε έδιναν το άλλοθι στα ΜΑΤ για να ορμούν στους διαδηλωτές. Σήμερα, λοιπόν, οι εν λόγω δημοσιολόγοι - όχι τυχαία - εστιάζουν στη μεγάλη 48ωρη απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ και εκατοντάδων συνδικάτων τον Οκτώβρη του 2011, που δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τέτοιες ομάδες, εξοπλισμένες με διάφορα «εργαλεία», που παραπέμπουν σε παρακρατικό μηχανισμό. Επανέρχεται, λοιπόν, με διάφορα πονηρά σχόλια στον Τύπο το παραμύθι ότι το ΠΑΜΕ «περιφρούρησε» τότε το Κοινοβούλιο «από μια εισβολή όπως αυτή στο Καπιτώλιο». Μόνο που τα γεγονότα είναι πεισματάρικα...

Το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα δεν «περιφρούρησαν» τη Βουλή, αλλά προστάτεψαν αποφασιστικά χιλιάδες εργαζόμενους που διαδήλωναν από ένα ακόμη σχέδιο καταστολής, το οποίο αξιοποίησε για άλλη μια φορά την προβοκάτσια, θρηνώντας μάλιστα και έναν νεκρό συνδικαλιστή οικοδόμο. Ακύρωσαν το σχέδιο διάλυσης μιας τεράστιας συγκέντρωσης, ένα σχέδιο που αποτελούσε κρίκο της μακριάς αλυσίδας παρόμοιων γεγονότων, ξεκινώντας από την επίθεση ακροδεξιών ομάδων έξω από τη Βουλή στις 5/5 της ίδιας χρονιάς και τη δολοφονική προβοκάτσια στη «Μαρφίν» την ίδια μέρα, προκειμένου να υπονομευθεί η λαϊκή πάλη. Να θυμίσουμε ακόμη ότι μόνο το ΚΚΕ ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι πρόκειται για προβοκάτορες, για φασιστικές και άλλες παρακρατικές ομάδες που δουλεύουν σε διατεταγμένη υπηρεσία και δεν έχουν καμιά σχέση με το λαϊκό κίνημα, όταν τα διάφορα παπαγαλάκια έγραφαν και έλεγαν για «κόκκινη δύναμη καταστολής», προσθέτοντας ότι «το ΠΑΜΕ δεν είναι αθώο» για τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε!