ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΕΝΑΡΗΣ 2015 | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΕΝΑΡΗΣ 2015

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

Με τον ΣΥΡΙΖΑ στις 26 Γενάρη για τη διασφάλιση των μεγαλοεπιχειρηματιών

Ως αναπόδραστη για τους λαούς πραγματικότητα παρουσιάζει τη φτώχεια και ανεργία που τους επιφυλάσσουν ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και η ΕΕ, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλος. Παραπέρα, κάνει σαφές ότι αυτό είναι το πλαίσιο όπου κινούνται όλες οι αστικές δυνάμεις, και σε αυτή τη βάση, άλλωστε, διευρύνει τους διαύλους «συνεννόησης» με τον ΣΥΡΙΖΑ για το σχηματισμό της επόμενης συγκυβέρνησης.

Οπως είπε ο Ευ. Βενιζέλος σε διακαναλική συνέντευξη Τύπου την Κυριακή, «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΕΕ και ειδικότερα η Ευρωζώνη έχει βαθιές ανισότητες οι οποίες εντείνονται και είναι και κλειδωμένες οι ανισότητες αυτές. Αλλά δεν υπάρχει κανένα καλύτερο πλαίσιο αναφοράς. Με τα προβλήματά της και τις αδικίες της και τις ανισότητές της και τις αμηχανίες της η Ευρωζώνη και η ΕΕ είναι η καλύτερη οικονομική περιοχή του πλανήτη».

Αναγνώρισε επίσης ότι «στην Ελλάδα υπάρχουν ανισότητες οικονομικές (...) Υπάρχουν κάποιοι λίγοι πάμπλουτοι οι οποίοι έχουν κερδίσει και κερδίζουν πάρα πολλά και έχουν και τα λεφτά τους έξω και συνεχίζουν να πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους, αυτό είναι αλήθεια. Απολύτως. Αλλά βλέπετε από ένα σημείο και μετά αυτός που είναι πολύ πλούσιος, παύει να είναι πρόσωπο, γίνεται εταιρεία και μετά γίνεται μια εταιρεία η οποία είναι διεθνής», παρουσιάζοντάς το ως φυσική εξέλιξη που δεν αλλάζει. Και ως γνήσιος εκφραστής της τάξης του επέμεινε ότι «ο άδικος, ανταγωνιστικός και σε πολλά αδιέξοδος καπιταλισμός, απεδείχθη καλύτερος» «από άλλες ιστορικές εμπειρίες». Παρουσίασε, δε, ως «το μεγάλο ζήτημα των ευρωπαϊκών Σοσιαλιστικών και Σοσιαλδημοκρατικών Κομμάτων ότι πρέπει μέσα σε αυτό το πλαίσιο να προωθήσουν τις πιο προοδευτικές πολιτικές, τις πιο αναδιανεμητικές πολιτικές, τις πολιτικές που κατατείνουν στην ανάπτυξη αλλά και στην προστασία των ευπαθών κοινωνικών ομάδων και της κοινωνικής συνοχής».

Αλλαγή συνεργάτη

Σε αυτή τη βάση, και παρουσιάζοντας ως δεδομένο ότι «δεν θα υπάρχει αυτοδυναμία, ακυβερνησία, επαναληπτικές εκλογές, ούτε άλλοθι», ζήτησε να επιλεγεί «η σταθερότητα και η πρόοδος», το δε κόμμα του να αναδειχτεί τρίτο ώστε να «εγγυηθεί τη σταθερότητα», μέσα σε μια συγκυβέρνηση όπου το «σωστό για τον τόπο είναι να μετέχουν στην ευθύνη όλες οι δυνάμεις του συνταγματικού τόξου που δηλώνουν ότι ακολουθούν ευρωπαϊκή πολιτική». «Η προτίμησή μας είναι το σωστό, το εθνικά επιβεβλημένο, δηλαδήνα είναι όλοι μέσα», επέμεινε.

Απευθυνόμενος μάλιστα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, προειδοποίησε ότι «στο σενάριο που ο ΣΥΡΙΖΑ καταλάβει την πρώτη θέση, έχει μεγαλύτερο συμφέρον να υπάρχει ευρεία συνεργασία».

Επιπλέον, ο Ευ. Βενιζέλος έσπευσε να κλείσει το μάτι στον Αλ. Τσίπρα ότι μπορεί να υπολογίσει στη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, διαβεβαιώνοντας ότι «εμείς θα επιμείνουμε να εφαρμοστεί η εθνική στρατηγική».

Σημειωτέον, στελέχη του ΠΑΣΟΚ ανεπισήμως κάνουν τις εξής εκτιμήσεις σχετικά με το πώς διαμορφώνεται το αστικό πολιτικό σκηνικό: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατακτήσει την πρώτη θέση δίχως να εξασφαλίσει αυτοδυναμία. Ο Αντ. Σαμαράς δεν πείθει με όσα λέει ώστε να ανατρέψει τη διαφορά. Το ΠΑΣΟΚ έχει πολλές ελπίδες να πιάσει την τρίτη θέση ώστε να διασφαλίσει συμμετοχή στην κυβέρνηση και βασικό ρόλο στην αναδιάταξη της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας.

ΣΤ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Με την αποπροσανατολιστική λογική του «καθαρού» στη διαχείριση

Μια σειρά από θέσεις υπέρ του κεφαλαίου αράδιασε ο επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκης, την Κυριακή, στην πρώτη του κεντρική προεκλογική ομιλία στη Θεσσαλονίκη.

Αποπροσανατολίζοντας το λαό με τη λογική «καθαρότητα» ή «λαμογιά», λες και αυτή είναι η πραγματική αιτία των προβλημάτων του και όχι η αντιλαϊκή πολιτική την οποία στηρίζει, είπε ότι «όλες αυτές τις μέρες κάποιοι προσπαθούν να μας νουθετήσουν. "Πάρε αυτόν τον πρώην υπουργό - πάρε αυτόν τον σύμβουλο - βάλε στα ψηφοδέλτια τον φίλο του φίλου". Λοιπόν, το Ποτάμι δεν δουλεύει έτσι. Ποτάμι θα παραμείνει και δεν θα γίνει λίμνη. Αλλού τα λύματα»! Μάλιστα, κατήγγειλε το εν εξελίξει «αλισβερίσι ανακύκλωσης των ίδιων προσώπων που πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνουν στην πολιτική, ακόμα και αλλάζοντας κόμματα και θέσεις».

Αλλά την ίδια ώρα, στα ψηφοδέλτιά του μάζεψε γυρολόγους απ' όλα τα αστικά κόμματα, ακόμα και πρώην κυβερνητικά στελέχη, όπως την Αθηνά Δρέττα, γγ στο υπουργείο Εργασίας επί κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, και τον Χ. Θεοχάρη, γγ Εσόδων στη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Επίσης, στα ψηφοδέλτια του Ποταμιού εντάχθηκαν οι Σπ. Λυκούδης και Γρ. Ψαριανός (πρώην ΣΥΡΙΖΑ, πρώην ΔΗΜΑΡ), Νίκη Φούντα και Κατερίνα Μάρκου (πρώην ΔΗΜΑΡ), Αννυ Ποδηματά (πρώην ΠΑΣΟΚ), Αντιγόνη Λυμπεράκη (πρώην μέλος της ΚΕ του ΣΥΝ, πρώην «Δράση»), Γ. Αμυράς (πρώην «ανεξάρτητος» δημοτικός σύμβουλος Αθήνας, πρώην υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη ΝΔ), Π. Τατσόπουλος (πρώην ΣΥΡΙΖΑ) και πάει λέγοντας...

Συμμετοχή σε κυβέρνηση και καπιταλιστικές επενδύσεις

Μπροστά στην προοπτική να χωθεί και αυτός σε μια συγκυβέρνηση, είπε: «Μας ρωτούν, τι θα κάνετε στις 26 του μήνα, θα στηρίξετε τον ΣΥΡΙΖΑ, θα στηρίξετε τη ΝΔ; Απαντάμε: Οχι. Τη χώρα θα στηρίξουμε αν υπάρχει ανάγκη. Δεν τη θέλουμε ακυβέρνητη πολιτεία, θα γίνουμε λοιπόν ο καταλύτης της συνεννόησης (...) Το πρώτο πράγμα που λέει το Ποτάμι είναι ότι το ευρώ είναι το νόμισμά μας. Δεν το διακινδυνεύουμε και δεν θα ρίξουμε την Ελλάδα στο περιθώριο της Ευρώπης».

Παράλληλα έταξε «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τις οικογένειες που βρίσκονται κάτω από το όριο της πραγματικής φτώχειας» (το έδωσε η κυβέρνηση).

Εχοντας πάντα κατά νου τη διάνοιξη νέων πεδίων κερδοφορίας στα μονοπώλια ξεκαθάρισε ότι «δεν θέλουμε κρατικοποιήσεις, δεν θέλουμε επιστροφή στα ελλείμματα και δεν θέλουμε τα κόμματα να αναμειχθούν περισσότερο στην οικονομία.Το κράτος πρέπει να διευκολύνει τις δουλειές και τις επενδύσεις, άλλος δρόμος από τις επενδύσεις δεν υπάρχει». Ζητά «ενίσχυση της ελληνικής επιχειρηματικότητας» και ιδιωτικά πανεπιστήμια για «να εισάγουμε φοιτητές».

Αλλωστε, ζήτησε και νέες εισφοροαπαλλαγές για τους επιχειρηματίες, κάνοντάς τους ακόμα φτηνότερη την εργατική δύναμη, λέγοντας ότι «οι ασφαλιστικές εισφορές πρέπει να μειωθούν για τους νέους», στόχος αυτός και του Σαμαρά, γεγονός που τινάζει στον αέρα τα θεμέλια των ασφαλιστικών ταμείων.

Ποια είναι η τρόικα;

Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ λίγο πριν από την προεδρική εκλογή έπαιζε το σενάριο ότι το πρόγραμμα ολοκληρώνεται και η τρόικα ετοιμάζεται να φύγει από τη χώρα. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε πως αυτός θα διώξει την τρόικα, πως δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί με την τρόικα, αλλά με νομιμοποιημένους εκπροσώπους των ευρωπαϊκών και διεθνών θεσμών. Ομως ποια είναι η τρόικα;

Η «τρόικα», με τη μορφή που εμφανίζεται σήμερα, αποτελεί μια ορισμένη συμφωνία των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών (ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ) που την απαρτίζουν. Πρόκειται για την αντιλαϊκή συμφωνία που έγινε σε μια δοσμένη χρονική στιγμή, με τη συμμετοχή συγκεκριμένων εταίρων και στο εσωτερικό της χώρας, τόσο σε επίπεδο πολιτικής διαχείρισης, διαμεσολάβησης και ανάθεσης, όσο και στο επίπεδο των τμημάτων του ντόπιου κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων.

Μήπως, λοιπόν, εννοούν ότι θα διώξουν την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Μήπως είναι δυνατόν να φύγουν οι μηχανισμοί εποπτείας της ΕΕ; Μήπως εννοούν ότι θα φύγουν οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις της ΕΕ;

Κοροϊδεύουν ασύστολα. Την ίδια ώρα, όλοι αυτοί, δίνουν καθημερινά διαπιστευτήρια στην ΕΕ, στους μόνιμους μηχανισμούς εποπτείας, που ισχύουν ανεξάρτητα από δανειακές συμβάσεις, στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, στα μνημόνια διαρκείας. Από την ΕΚΤ έχουν να περιμένουν νέα μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, από την ΕΕ τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, τα οποία επίσης αφορούν στην ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ και από την Κομισιόν διεκδικούν μερίδιο και από το «επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ», το οποίο θα μοιραστεί στα ευρωπαϊκά μονοπώλια, με στόχο την τόνωση της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Οχι μόνο η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ με τέτοια μέσα θα χρηματοδοτήσουν το πρόγραμμά τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλοβλέπει και προς την πλευρά του ΔΝΤ, του ιμπεριαλιστικού Οργανισμού, που έχει βάλει ανοιχτά στο αντιλαϊκό τραπέζι το «κούρεμα» του κρατικού χρέους, προκειμένου αυτό να γίνει «βιώσιμο» δηλαδή να μπορεί να πληρώνεται κανονικά.

Αλήθεια τι σημαίνει ότι δεν συζητώ με την τρόικα αλλά με τους νομιμοποιημένους εκπροσώπους της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ; Τι σημαίνει διαπραγματεύομαι στα θεσμικά πλαίσια της ΕΕ; Δεν είναι αυτό κοροϊδία καραμπινάτη; Η κοροϊδία μάλιστα αποκαλύπτεται όταν σε συνέντευξη του στην «Καθημερινή» ο Γ. Σταθάκης, τομεάρχης Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ σε ερώτηση με ποιους θα συνομιλήσει και θα διαπραγματευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ εάν βγει κυβέρνηση, απαντάει τα εξής: «Θα συμμετέχει κανονικά σε όλες τις διαδικασίες της ΕΕ όπως όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις θα έχουμε επίσημες επαφές με τους δανειστές μας την ΕΚΤ, το ΔΝΤ (...) Η τρόικα έτσι κι αλλιώς αποτελεί έναν τεχνοκρατικό εποπτικό μηχανισμό υλοποίησης των μνημονίων, εξάλλου ούτε η σημερινή κυβέρνηση έχει συναντήσει την τρόικα για πολλούς μήνες». Το δούλεμα στο τετράγωνο: Θα διαπραγματευτούμε με όλα τα συστατικά μέρη της τρόικας όχι όμως με τους υπαλλήλους της. Αυτό, λοιπόν, εννοούσαν ότι δεν θα διαπραγματευτούν με την τρόικα, ότι δεν μιλάνε με υπαλλήλους;

Ολοι αυτοί κοροϊδεύουν το λαό, γιατί πασχίζουν για το κεφάλαιο. Την «επόμενη μέρα», ανεξάρτητα από κυβέρνηση και μείγμα πολιτικής, τα μέρη της τρόικας θα δηλώνουν «το παρών», συνεχίζοντας το αντιλαϊκό έργο τους. Τα μονοπώλια, οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι «επενδυτές» θα εξακολουθούν να κρατάνε τα «κλειδιά» της οικονομίας. Θα καθορίζουν τις αντιλαϊκές εξελίξεις με γνώμονα την ανταγωνιστικότητα της κερδοφορίας τους, ενώ και ο πυρήνας των αντιλαϊκών μέτρων θα παραμένει σε ισχύ. Σε αυτό το πλαίσιο, κάθε άλλο παρά τυχαία, ακόμη και στην προεκλογική περίοδο, τα κόμματα της αστικής διαχείρισης αποφεύγουν και την παραμικρή νύξη σχετικά με την αποκατάσταση των λαϊκών εισοδημάτων και δικαιωμάτων στα επίπεδα που υπήρχαν πριν από την εκδήλωση της κρίσης και πριν από τα μνημόνια.

Για να «φύγει η τρόικα» χρειάζεται αποδέσμευση από την ΕΕ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς διακρατικούς οργανισμούς, χρειάζεται μονομερής διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής από τη λαϊκή εξουσία. Αυτά μπορεί να τα πραγματοποιήσει μόνο ένα μεγάλο ρωμαλέο εργατικό - λαϊκό κίνημα μια Λαϊκή Συμμαχία που θα βγάλει στο προσκήνιο τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ο λαός μπορεί να κάνει αποφασιστικά το βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, βγάζοντας ισχυρό το ΚΚΕ στην κάλπη.