ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 13 Γενάρη 2008
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Παρακαταθήκη η μάχη ενάντια στις απολύσεις

Ο επίμονος ταξικός αγώνας και η αλληλεγγύη έσπασαν την εργοδοτική αδιαλλαξία. Το ΠΑΜΕ επέβαλε την επαναπρόσληψη εργαζομένων που είχαν απολυθεί για τη συνδικαλιστική τους δράση στην «Καρφούρ», στη «Ρενό» και το Δήμο Πετρούπολης

Από την απεργιακή συγκέντρωση των εργαζομένων στο Δήμο Πετρούπολης τον περασμένο Οκτώβρη
Από την απεργιακή συγκέντρωση των εργαζομένων στο Δήμο Πετρούπολης τον περασμένο Οκτώβρη
Τη βδομάδα που μας πέρασε καταγράφηκε μια σημαντική επιτυχία στο πεδίο της ταξικής αναμέτρησης με την εργοδοσία και τους εκπροσώπους της, αφήνοντας στην εργατική τάξη πολύτιμη παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται. Τα ταξικά σωματεία και το ΠΑΜΕ, μέσα από πολύμορφους και επίμονους αγώνες, επέβαλαν την επαναπρόσληψη εργαζομένων που απολύθηκαν για συνδικαλιστικούς κύρια λόγους σε επιχειρήσεις, όπως, η «Καρφούρ», η «Ρενό», αλλά και ο Δήμος της Πετρούπολης.

Παρά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που παρουσιάζει καθεμιά από τις παραπάνω περιπτώσεις, ο κοινός παρονομαστής είναι η επιθετικότητα της εργοδοσίας, που όταν αισθάνεται ότι απειλείται το κεκτημένο της κερδοφορίας της, δε διστάζει ακόμα και να πετάξει στο δρόμο τους εργάτες εκείνους που στέκονται «καρφί στο μάτι της». Ως εκεί φτάνουν τα όρια της «δημοκρατίας», την οποία συχνά - πυκνά επικαλούνται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις στα «Καρφούρ» και στο Δήμο Πετρούπολης, όπου οι απολυμένοι ήταν πρωτοπόρα στελέχη στα αντίστοιχα σωματεία τους και είχαν μπει από καιρό στο στόχαστρο της εργοδοσίας, που αναζητούσε την κατάλληλη αφορμή να εκδηλώσει την επίθεσή της.

Στην πρώτη περίπτωση, οι απολύσεις έγιναν αμέσως μετά την απεργία στις 12 του Δεκέμβρη και ενώ τα δύο συνδικαλιστικά στελέχη στο κατάστημα της πολυεθνικής στην Καλαμπάκα είχαν πρωτοστατήσει στην οργάνωση της πάλης. Στην περίπτωση του Δήμου Πετρούπολης, το όχημα για την απόλυση του κομμουνιστή συνδικαλιστή και μέλος του ταξικού σωματείου των υπαλλήλων του δήμου αποτέλεσε η μη ανανέωση της σύμβασής του, την οποία από καιρό μεθόδευε ο εκλεγμένος με τη στήριξη του ΣΥΝ και του ΠΑΣΟΚ δήμαρχος. Αλλά και στη «Ρενό», δυο από τους πέντε απολυμένους είχαν πάρει μέρος στην απεργία στις 12 του Δεκέμβρη, σπάζοντας το σιωπητήριο που επικρατούσε στη συγκεκριμένη επιχείρηση, όπως και σε χιλιάδες άλλες.

Στον τοίχο η εργοδοσία

Από τον πρόσφατο αποκλεισμό του «Καρφούρ» στους Αμπελόκηπους
Από τον πρόσφατο αποκλεισμό του «Καρφούρ» στους Αμπελόκηπους
Η απάντηση των ταξικών συνδικάτων ήταν άμεση. Με κινητήρια δύναμη την αλληλεγγύη και με ξεκάθαρη τη θέση ότι το ΠΑΜΕ δεν πρόκειται να ανεχτεί καμιά απόλυση, καμιά συνδικαλιστική δίωξη, καμιά προσπάθεια φίμωσης των συνδικάτων στους τόπους δουλιάς, για καθεμιά από τις τρεις περιπτώσεις οργανώθηκε μια πολύμορφη παρέμβαση, που στρίμωξε την εργοδοσία. Στο Δήμο Πετρούπολης, οι εργαζόμενοι, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, προχώρησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις, με πιο πρόσφατες αυτές της βδομάδας που πέρασε, οπότε ανακοινώθηκε και η ανάκληση των απολύσεων.

Στην περίπτωση της «Καρφούρ», παραμονές των Χριστουγέννων και ένα Σάββατο μετά την Πρωτοχρονιά, το ΠΑΜΕ μπλόκαρε καταστήματα της αλυσίδας σε όλη τη χώρα, υποχρεώνοντας την εργοδοσία σε υποχώρηση τρεις μέρες πριν την 3ωρη στάση εργασίας που είχε αποφασίσει το ταξικό σωματείο για χτες. Στη «Ρενό», οι διαδοχικές παρεμβάσεις αντιπροσωπείας από τα ταξικά συνδικάτα της Αθήνας, που μετέφεραν στην εργοδοσία το μήνυμα ότι η πάλη θα κλιμακωθεί, οδήγησε στην αναδίπλωση της τελευταίας και στην επαναπρόσληψη όλων των εργαζομένων.

Δεκάδες σωματεία, με ανακοινώσεις και την ενεργό τους συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, είχαν εκφράσει έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους απολυμένους και στον αγώνα για την επαναπρόσληψή τους. Η ταξική αλληλεγγύη ήταν ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες που συντέλεσαν στην ανάκληση των απολύσεων. Την ίδια ώρα που ο τόπος βούιζε για τις συνδικαλιστικές διώξεις και τις απολύσεις, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «σφύριζε αδιάφορα», επιλέγοντας συνειδητά να ρίξει όλες της τις δυνάμεις στην επιχείρηση αποπροσανατολισμού και εφησυχασμού των εργαζομένων, μετά την αλλαγή στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Απασχόλησης.

Εξίσου προκλητικός ήταν και ο ρόλος των κομμάτων που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στηρίζουν τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής, με δεδομένο βέβαια ότι σε μια τουλάχιστον περίπτωση, αυτή του Δήμου Πετρούπολης, οι εκπρόσωποί τους εμπλέκονταν άμεσα στην απόλυση, αφού η εργοδότρια δημοτική αρχή στηρίχτηκε από ΣΥΝ και ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, ανεξάρτητα από αφορμές και την εκάστοτε συγκυρία, οι εκπρόσωποι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση συγκαταλέγονται ανάμεσα στους πιο σκληρούς εργοδότες, προωθώντας μέχρι κεραίας τις εργασιακές ανατροπές, που φτάνουν μέχρι και τη μαζική εκδίωξη εργαζομένων από τις δουλιές τους.

Επίθεση με τις πλάτες της κυρίαρχης πολιτικής

Ο αγώνας για την ανάκληση των απολύσεων αποτελεί συνέχεια της μάχης που δόθηκε για την επιτυχία των συλλαλητηρίων στις 7 του Νοέμβρη και της απεργίας στις 12 του Δεκέμβρη. Αλλά και συστατικό κομμάτι της δραστηριότητας που όλες αυτές τις μέρες αναπτύσσουν το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα, προετοιμάζοντας τα περιφερειακά συλλαλητήρια στις 22 του Γενάρη και την απεργιακή κλιμάκωση της πάλης. Είναι μια μάχη άρρηκτα δεμένη με τον αγώνα για την Κοινωνική Ασφάλιση και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, για το τσάκισμα της τρομοκρατίας στους τόπους δουλιάς.

Είναι, ακόμα, συνέχεια αντίστοιχων αγώνων που έδωσε με συνέπεια το ΠΑΜΕ για την υπεράσπιση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, όπως στην περίπτωση των διώξεων των καθαριστριών στον «Ευαγγελισμό», αμέσως μετά την απεργία στις 29 του περασμένου Μάρτη, η μαζική εξόρμηση - πορεία μέσα στο εργοστάσιο της ΔΕΛΤΑ στον Ταύρο πριν την απεργία στις 12 του Δεκέμβρη και εκατοντάδες άλλες παρεμβάσεις για ανάλογες περιπτώσεις στην οχτάχρονη αγωνιστική διαδρομή του ΠΑΜΕ.

Είναι δεδομένο ότι όσο οξύνεται η ταξική πάλη, όσο το ΠΑΜΕ δυναμώνει στους τόπους δουλιάς, όσο η εργοδοσία αισθάνεται την ανάσα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος πιο κοντά στο σβέρκο της, τόσο θα πυκνώνουν οι απόπειρες τρομοκράτησης των εργαζομένων, θα πληθαίνουν τα κρούσματα των πολύμορφων διώξεων στους τόπους δουλιάς. Οπως επίσης είναι δεδομένο ότι αυτού του είδους τα φαινόμενα απολαμβάνουν πλήρους στήριξης από την κυβέρνηση και τα κόμματα του κεφαλαίου.

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου όχι μόνο εξασφαλίζουν την αναγκαία για την κερδοφορία των εργοδοτών αντεργατική - αντιασφαλιστική νομοθεσία, αλλά φροντίζουν και για την περιφρούρησή τους από τους αγώνες των εργαζομένων, κύρια εκείνους που αμφισβητούν την καρδιά των εργοδοτικών συμφερόντων, δηλαδή την καπιταλιστική κερδοφορία. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου, με την οποία νομιμοποιούνται οι απολύσεις συνδικαλιστών. `Η οι απανωτές αποφάσεις με τις οποίες οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές, με βάση το αστικό δίκαιο που ψήφισαν και ψηφίζουν τα κόμματα του κεφαλαίου για να θωρακίσουν το καπιταλιστικό κέρδος.

Είναι, τέλος, μνημειώδης η απόφαση του δικαστηρίου που το Δεκέμβρη του 2005 έκρινε παράνομες τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων της «ΣΟΦΤΕΞ» ενάντια στις απολύσεις συναδέλφων τους και αποφάνθηκε ότι τα αιτήματα που προβάλλει το ΠΑΜΕ για 1.400 βασικό μισθό, για μόνιμη και σταθερή δουλιά και σύνταξη στα 60 και στα 55 είναι πολιτικά αιτήματα και άρα απαγορεύεται να υιοθετούνται σε εργατικούς αγώνες!

Ο ρόλος του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού

Η έκβαση της μάχης που έδωσαν οι ταξικές δυνάμεις για την ανάκληση των πρόσφατων απολύσεων έρχεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο να επιβεβαιώσει πως ασπίδα των εργαζομένων απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία δεν μπορεί να είναι άλλη από τη συμπόρευσή τους με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Από την οργάνωσή τους στα συνδικάτα, την αδιάκοπη πάλη για τη ριζοσπαστικοποίηση και την αλλαγή των συσχετισμών στις συνδικαλιστικές οργανώσεις που βρίσκονται κάτω από την επιρροή του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Οι σημερινές συνδικαλιστικές πλειοψηφίες επί της ουσίας σιγοντάρουν και στηρίζουν την εργοδοσία, αφού δεν αμφισβητούν το «δικαίωμά» της, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας, να απολύει μαζικά εργάτες. Να σκεφτούν καλά οι εργαζόμενοι: Πώς μπορεί η ΓΣΕΕ να υπερασπιστεί το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλιά, όταν στο πλαίσιό της για τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση έχει συμπεριλάβει το αίτημα να απολύει μαζικά ο εργοδότης κατά τα κέφια του, αρκεί να μπορεί να «αιτιολογήσει» τις απολύσεις; `Η όταν, αντί να απαιτεί την κατάργηση της μερικής απασχόλησης, ζητάει να κατοχυρωθεί αυτή σε ποσοστιαία βάση ανά επιχείρηση;

Είναι αυτονόητο ότι με τέτοια «αιτήματα» οδηγούν στον ευνουχισμό του εργατικού κινήματος, στην υποταγή του στις εργοδοτικές απαιτήσεις. Καλλιεργούν την ηττοπάθεια και το συμβιβασμό. Αλείφουν το βούτυρο της ταξικής συναίνεσης στο καρβέλι της εργοδοτικής κερδοφορίας. Δεν έχουν καμιά σχέση με τις αγωνιστικές αξίες και τις παραδόσεις της εργατικής τάξης, με την ταξική αλληλεγγύη και την ταξική ενότητα, που είναι ικανές να κινήσουν μέχρι και βουνά.

Ακόμα πιο αποφασιστικά

Το ΠΑΜΕ, μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, αναδεικνύεται σε πραγματικό αποκούμπι των εργαζομένων στον αγώνα για το μεροκάματο. Αυξάνει το κύρος του μέσα στην εργατική τάξη, ακριβώς επειδή είναι πρωτοπόρα δύναμη στους αγώνες της, γέννημα - θρέμμα των εργατών. Το πλαίσιο και το ξεκάθαρο μέτωπο που με συνέπεια διατηρεί απέναντι στο κεφάλαιο και στα κόμματά του είναι αυτό που το φέρνει στην πρώτη γραμμή των αγώνων για το μισθό και το μεροκάματο, την Κοινωνική Ασφάλιση και το δικαίωμα στη δουλιά, ενάντια στις απολύσεις και στην εργοδοτική τρομοκρατία.

Αυτή η στρατηγική γραμμή πλεύσης, και η αποδοχή της από ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους, είναι που επιφέρει αποτελέσματα, είναι ικανή να αποσπά κατακτήσεις. Η ανάκληση των απολύσεων το επιβεβαιώνει αυτό πανηγυρικά. Νέες, μεγάλες και δύσκολες μάχες βρίσκονται μπροστά μας, με κορυφαίο σταθμό τις 22 του Γενάρη και τα περιφερειακά συλλαλητήρια. Με ορμή και αποφασιστικότητα, με πίστη στη δύναμη της εργατικής τάξης, η επόμενη μέρα μπορεί και πρέπει να έχει καταγράψει ένα ακόμα γενναίο βήμα μπροστά για την εργατική τάξη και τα πραγματικά της συμφέροντα, να έχει βγάλει το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα ακόμα πιο ισχυρά στους τόπους δουλιάς.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ