ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 13 Γενάρη 2008
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΓΣΕΕ
«Διάλογος» και μανούβρες

Κυβέρνηση - ΓΣΕΕ ξαναζεσταίνουντη σούπα του «διαλόγου»

Eurokinissi

Κυβέρνηση - ΓΣΕΕ ξαναζεσταίνουντη σούπα του «διαλόγου»
Σκηνικό 2002 - κατά τα πρότυπα του ΠΑΣΟΚ - στήνει η κυβέρνηση της ΝΔ προκειμένου να περάσει τα αντιασφαλιστικά σχέδια που έχει στο συρτάρι της. Η συνταγή είναι γνωστή και δοκιμασμένη. «Κοινωνικός διάλογος» με μπόλικες δόσεις διαρροών, πληροφοριών και σεναρίων... Σε αυτό το σκηνικό έσπευσαν να πάρουν θέση αυτοβούλως όχι μόνο οι εργοδοτικές οργανώσεις, αλλά και οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, μαζί και τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ.

Η πρώτη πράξη παίχτηκε στη Βουλή, στις Διαρκείς Κοινοβουλευτικές Επιτροπές Κοινωνικών και Οικονομικών Υποθέσεων. Η δεύτερη πράξη, με τη νέα υπουργό στο τιμόνι του υπουργείου Απασχόλησης, άρχισε με τη συνάντηση της περασμένης Πέμπτης με τη ΓΣΕΕ και θα συνεχιστεί αυτή την εβδομάδα με την ΑΔΕΔΥ και τους υπόλοιπους κοινωνικούς εταίρους.

Το αποτέλεσμα της προχτεσινής συνάντησης της Φάνης Πάλλη -Πετραλιά με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αναμενόμενο και προδιαγεγραμμένο. Η υπουργός αρκέστηκε σε μπόλικες φιλοφρονήσεις για τη στάση της πλειοψηφίας και για την «ταμπακέρα» παρέπεμψε στην προ ημερησίας συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή με τον πρωθυπουργό, αφήνοντας σύξυλους τους συνομιλητές της... Μόνο που όλοι καταλαβαίνουν ότι το αντιασφαλιστικό πακέτο παραμένει.

Επαίσχυντο παιχνίδι

Τελικά, προκύπτει το ερώτημα: Ποια η σκοπιμότητα αυτής της συνάντησης; Ποιον βοηθάει να συνεχίζεται αυτός ο «διάλογος», τον οποίο μάλιστα πολλοί από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχουν χαρακτηρίσει «προσχηματικό»; Ως πότε θα συνεχίζεται στις πλάτες των εργαζομένων το επαίσχυντο παιχνίδι της παραπληροφόρησης, του δήθεν διαλόγου, της ατέρμονης διαβούλευσης; Η απάντηση είναι απλή. Θα συνεχίζεται μέχρι τότε που το έχει ανάγκη η κυβέρνηση, για να χρυσώσει το φαρμακερό χάπι με το περιτύλιγμα του διαλόγου. Μέχρι τότε που θα δοθεί ο απαραίτητος πολιτικός χρόνος στην κυβέρνηση για να επικαλεστεί το «διάλογο» και να νομοθετήσει. Το ίδιο έκανε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - Α.Π.) και το Μάρτη του 2002, πριν από την ψήφιση του αντιασφαλιστικού νόμου Ρέππα. Το ίδιο κάνει και σήμερα με κυβέρνηση της ΝΔ.

Οι συμμετέχοντες στο «διάλογο» ισχυρίζονται πως στις συναντήσεις πάνε για να θέσουν τα εργατικά αιτήματα. Αφήνουμε στην άκρη, αν πράγματι αυτά που υποστηρίζουν είναι τα αιτήματα των εργαζομένων. Αν, δηλαδή, η απαίτηση να εφαρμοστεί ο νόμος Ρέππα συνιστά εργατικό αίτημα. Θα σταθούμε όμως στις εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων.

Είναι πασιφανές ότι μετά τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις στις 12 Δεκέμβρη, στις οποίες πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, η κυβέρνηση βρέθηκε στριμωγμένη στη γωνία. Η μαζική συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στην απεργία του Δεκέμβρη ήταν η απάντησή τους στα νέα αντιασφαλιστικά σχέδια, στην προσπάθεια κεφαλαίου και κυβέρνησης να αφαιρεθούν εργατικά δικαιώματα. Αυτή την απάντηση, όμως, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ την πετάει στα σκουπίδια. Δέσμια του «κοινωνικού εταιρισμού» σέρνεται στο «διάλογο», δίνει την ευκαιρία στην κυβέρνηση να δραπετεύσει από τη δύσκολη θέση που τη στρίμωξαν οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους.

Αλλοθι στην κυβέρνηση

Αντί για κλιμάκωση της πάλης, που είναι πανεργατική απαίτηση, αντί για όξυνση της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και όσους υπηρετούν τα σχέδιά της, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σπεύδει να της δώσει το χρήσιμο άλλοθι, ότι δήθεν γίνεται διάλογος για το Ασφαλιστικό. Βεβαίως, η πλειοψηφία δεν εκπλήσσει, αυτός είναι ο ρόλος της. Γνωστή η αποστολή της. Οι εργαζόμενοι έχουν πικρά και μακρά πείρα από τη στρατηγική και την τακτική της. Στη θέση των αγώνων, ο «εταιρισμός» - στη θέση της οργάνωσης των εργαζομένων, ο «κοινωνικός διάλογος». Αντί για σύγκρουση με τον ταξικό αντίπαλο, συνδιαλλαγή, παζάρι και υιοθέτηση των απαιτήσεών του. Αντί για ενότητα στη βάση των πραγματικών συμφερόντων της εργατικής τάξης, «ενότητα» με την εργοδοσία στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας.

Να, γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Αποδεικνύεται περίτρανα και στην περίπτωση του Ασφαλιστικού. Αντίθετα, στηριγμένοι στην πείρα τους, αξιοποιώντας την αναντικατάστατη εμπειρία τους, θα τραβήξουν μπροστά στο δοκιμασμένο δρόμο της ταξικής πάλης. Θα πορευτούν μαζί με τις ταξικές δυνάμεις και με αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους. Ο επόμενος σταθμός τους, στις 22 Γενάρη, στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ.


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ


ΑΧΤΙΔΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΟΑ
Περιοδείες σε σχολεία

Το Ασφαλιστικό, ενόψει και των συλλαλητηρίων που διοργανώνουν τα ταξικά συνδικάτα στις 22 Γενάρη, βρίσκεται στο επίκεντρο της δραστηριότητας της Αχτίδας Εκπαιδευτικών της ΚΟΑ του ΚΚΕ, η οποία «οργώνει» σχολικές μονάδες με συνεχείς περιοδείες. Μεταξύ άλλων, τις επόμενες μέρες θα πραγματοποιηθούν οι παρακάτω:

-- Αύριο, Δευτέρα, στις 9.30 π.μ. στα Δημοτικά Σχολεία του Περιστερίου, στα Γυμνάσια και Λύκεια της Ν. Ιωνίας, στα Δημοτικά Σχολεία του Περιστερίου, στα Δημοτικά Σχολεία των Πετραλώνων, στα Δημοτικά Σχολεία της Αργυρούπολης.

-- Την Τρίτη 15/1, στις 9.30 π.μ. στα Δημοτικά Σχολεία του Γαλατσίου, στα Γυμνάσια και Λύκεια της Μεταμόρφωσης, στα Δημοτικά Σχολεία των Πετραλώνων, στα Δημοτικά Σχολεία του Ταύρου, στα Γυμνάσια και Λύκεια στο Μαρούσι, στα Δημοτικά Σχολεία της Αργυρούπολης, στα Δημοτικά Σχολεία του Χαϊδαρίου.

-- Την Τετάρτη 16/1, στις 9.30 π.μ. στα Γυμνάσια και Λύκεια του Μενιδίου, στα Δημοτικά Σχολεία του Περιστερίου.

-- Την Πέμπτη 17/1, στις 9.30 π.μ. στα Γυμνάσια και Λύκεια της Πεύκης, στα Γυμνάσια και Λύκεια της Μεταμόρφωσης, στα απογευματινά Δημοτικά Σχολεία του Γαλατσίου.


ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

(ανοιχτοί λογαριασμοί)

ΟΙ λογαριασμοί, που έχει η χώρα μας με τους σεισμούς, εξακολουθούν να μένουν ανοιχτοί. Και μας ξαφνιάζουν δυσάρεστα καθώς τους είχαμε ξεχασμένους.

Ο ΣΕΙΣΜΟΣ της περασμένης Κυριακής, πρωινός κι απρόσμενος επισκέπτης, γερός και θορυβώδης βεβαίωσε την παρουσία του κι έκανε για μια ακόμη φορά αισθητή την εγκληματική αδιαφορία, που έχουν δείξει οι αφεντάδες, που ανεβοκατεβαίνουν στην καρέκλα της εξουσίας.

Ο ΠΡΟΣΦΑΤΟΣ σεισμός των 6,5 Ρίχτερ μπορεί αγουροξυπνημένους να μας τρόμαξε αλλά το μεγάλο βάθος, που είχε (περίπου 80 χιλιόμετρα) μας έσωσε. Με την ένταση, που είχε, αν ήταν επιφανειακός σίγουρα η εικόνα που θα 'χαμε στην περιοχή του Λεωνιδίου θα ήταν αλλιώτικη. Θα θρηνούσαμε νεκρούς. Και θα είχαμε καταστροφές μεγάλες.

ΟΙ σεισμολόγοι, ομόθυμα δέχτηκαν την εκτίμηση για το βάθος αλλά την ίδια ώρα άναψε μια διένεξη μεταξύ τους για τη βραδύτητα που σημειώθηκε για να δώσουν στη δημοσιότητα τα στοιχεία του σεισμού.

ΟΜΩΣ για το κύριο, το βασικό πρόβλημα και για την ουσία του δεν ακούστηκε ούτε λέξη. Κι η ουσία του προβλήματος είναι πως ενώ η χώρα μας είναι η πιο σεισμογενής χώρα της Ευρώπης κι οι σεισμοί δεν μπορούν να προβλεφτούν και συχνά χτυπούν την «πόρτα» μας, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν παίρνουν τα μέτρα που είναι αναγκαία για την αντισεισμική θωράκιση.

ΥΠΕΡΠΛΗΡΗΣ η «Μαύρη Βίβλος» για τους σεισμούς, που έχουν πλήξει κατά καιρούς την Ελλάδα. Από την αρχαιότητα ως τα δικά μας χρόνια. Ο αιώνας, που πέρασε μας έφερε τους σεισμούς του Ιονίου, της Θεσσαλίας, της Θεσσαλονίκης, της Καλαμάτας κ.λπ.

ΤΕΡΑΣΤΙΑ τα ποσά, που απαιτούνται κι αυτά, που δαπανήθηκαν για την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων χωριών και πόλεων.

ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ το ελληνικό τοπίο γύρω από την αντισεισμική θωράκιση της χώρας. Το 1999, ύστερα από τη μεγάλη σεισμική δοκιμασία της Αθήνας και ολόκληρης της Αττικής, αποφασίστηκε να παρθούν μέτρα, ώστε να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος μιας μεγάλης περιπέτειας αν κάποτε χτυπούσε τυχόν σεισμός πολύ μεγαλύτερος.

ΤΟΤΕ αποφασίστηκε, ανάμεσα στ' άλλα, να ελεγχθούν τα δημόσια κτίρια. Στα 80.000 κτίρια του Δημοσίου που έπρεπε να περάσουν από έλεγχο μόνο 4.000 πέρασαν και μάλιστα χωρίς να γίνει ουσιαστικά σ' αυτά καμία ενίσχυση. Οι ιδιωτικές κατοικίες, τα εργοστάσια όλα έμειναν ανέγγιχτα. Πολλά απ' αυτά τα κτίρια είναι παγίδες θανάτου σε μελλοντικές δοκιμασίες...

ΕΙΝΑΙ ακόμη το θέμα των ελεύθερων χώρων, η ύπαρξη και η δημιουργία των οποίων κρίθηκε σα στοιχείο πολύ σημαντικό. Η δραματική εμπειρία του 1999 κατέστησε αναγκαίο να εξευρεθούν χώροι ελεύθεροι.

Η αντισεισμική θωράκιση της χώρας πρέπει να γίνει πράξη. Τα λόγια, οι δίχως ουσία διενέξεις κι άλλα έχουν πια περισσέψει. Χρειάζονται έργα. Ο μεγάλος σεισμός της περασμένης Κυριακής, ευτυχώς χωρίς θύματα και πολλές ζημιές, θυμίζει έντονα την παρουσία του. Και τους λογαριασμούς που έχουμε από τα παμπάλαια χρόνια. Και μένουν πάντα ανοιχτοί...

ΚΙ ΑΝ λάχει κάποια στιγμή να χτυπήσει ξάφνου την πόρτα μας, κάπως πιο δυνατά... Να μην προχωρήσω στα απαισιόδοξα. Η θωράκιση, η αντισεισμική, είναι ύψιστης σημασίας υπόθεση.


Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ