«Θεωρώ σημαντική την πρωτοβουλία για τη συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, ιδιαίτερα τώρα σε μια περίοδο που αυξάνεται η επιθετικότητα των Αμερικανών ιμπεριαλιστών. Αυτό που διαπιστώθηκε και στην πρόσφατη διάσκεψη της Ανάπολης, με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, είναι ότι οι λεγόμενες διαπραγματεύσεις βρίσκονται μπροστά στην απαράδεκτη στάση των Ισραηλινών να αρνούνται να αναγνωρίσουν στους Παλαιστίνιους το δικαίωμα στην ελεύθερη πατρίδα. Αυτό θεωρούμε ότι πρέπει να βρει απάντηση από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα. Για παράδειγμα, το ζήτημα των προσφύγων που πρέπει να γυρίσουν στα πάτρια εδάφη, ο τερματισμός των εποικισμών πρέπει να είναι πρώτης προτεραιότητας ζητήματα. Εμείς ως Παλαιστίνιοι πρέπει να δείξουμε πως δεν είμαστε αυτοί που θέτουν εμπόδια στη διαπραγμάτευση, φυσικά πιστεύουμε ότι η ισραηλινή ηγεσία και οι υψηλοί προστάτες της δεν πρόκειται να κάνουν βήματα στις διαπραγματεύσεις, αλλά ωστόσο εμείς πρέπει να συμμετέχουμε στις διπλωματικές προσπάθειες. Ταυτόχρονα, το λαϊκό κίνημα στα παλαιστινιακά εδάφη, αλλά και διεθνώς πρέπει να αυξήσει την πίεσή του και να αναγκάσει την ισραηλινή κυβέρνηση να αλλάξει στρατηγική. Χρειάζεται να αναπτυχθεί πολύμορφα το κίνημα της αλληλεγγύης με επισκέψεις, με ανταλλαγές κοινοβουλευτικών αντιπροσωπειών, από κόμματα και κοινωνικούς φορείς, συνδικάτα, επιστημονικές οργανώσεις, για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων, ενάντια στην πολιτική των εποικισμών, ενάντια στο διαχωριστικό τείχος που δημιουργεί συνθήκες απαρτχάιντ. Διαπραγματεύσεις με συνέχιση αυτής της πολιτικής δεν μπορούν να συνεχιστούν».

«Τα σχέδια του ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή είναι γνωστά σε όλους. Η προσπάθεια έγκειται στο να καταστήσουν τη Μέση Ανατολή καθ' εικόνα και ομοίωση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, να χτυπήσουν τα απελευθερωτικά κινήματα και να επιβάλουν στο όνομα της "δημοκρατίας" και της "καταπολέμησης της τρομοκρατίας" καθεστώτα που θα εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα. Μέσα σ' αυτό το πλέγμα, το Ισραήλ και η Τουρκία είναι οι στρατηγικοί τους σύμμαχοι.

Το γεγονός ότι η Τουρκία παίζει αυτό το ρόλο αναπόφευκτα επηρεάζει και τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Δηλαδή, εμείς έχουμε να κάνουμε με έναν από τους στρατηγικούς συμμάχους των ΗΠΑ. Η Τουρκία πήρε το πράσινο φως για τη διενέργεια επιδρομών στο έδαφος του Ιράκ. Σίγουρα έγιναν κάποιες συμφωνίες μεταξύ της Ουάσιγκτον και της ηγεσίας της Αγκυρας και δεν αποκλείεται αυτές να αφορούν και την Κύπρο. Εννοώ, δηλαδή, ότι οι Αμερικανοί στην προσπάθειά τους να πετύχουν κάποια ανοχή της τουρκικής ηγεσίας όσον αφορά κάποια δικά τους σχέδια στο Ιράκ, να έχουν δώσει και ανάλογο πράσινο φως στην Τουρκία, ή υποσχέσεις, ή ακόμα και δεσμεύσεις για στήριξη των θέσεών τους στην Κύπρο.

Ετσι όλα είναι αλληλένδετα στη Μέση Ανατολή και επηρεάζουν φυσικά και το Κυπριακό, όπου τα πράγματα είναι δύσκολα. Η στασιμότητα έχει παρατραβήξει. Η διχοτόμηση ουσιαστικά εδραιώνεται και θα χρειαστεί πολύ αγώνας για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση. Την Τουρκία προφανώς τη συμφέρει να διαιωνίζεται και να βάζει σε πρώτο πλάνο την ονομαζόμενη "άρση της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων". Αυτό στην ουσία δεν είναι παρά η προώθηση της διεθνούς αποδοχής του ψευδοκράτους και είναι μία παλιά φόρμουλα του λόρδου Χάνι: "Δε θα το αναγνωρίσουμε, αλλά κάπου θα υπάρξει αποδοχή της κατάστασης".

Επομένως, από τη δική μας πλευρά, πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες, να ασκηθεί επιθετική πολιτική, η οποία να στοχεύει σίγουρα στη λύση του Κυπριακού και αν όχι, τουλάχιστον στο να αποκαλύπτεται αυτός ο ρόλος και αυτές οι προθέσεις της Τουρκίας. Προκειμένου όμως, να μπορούμε να ασκούμε αυτή την πολιτική, εμείς σαν Κύπρος, σαν ελληνοκυπριακή πλευρά, πρέπει να έχουμε ξεκάθαρες θέσεις, τοποθετήσεις, στόχους και για το περιεχόμενο της λύσης δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας και για τις σχέσεις μας με τους Τουρκοκύπριους και για το πώς αξιοποιούμε τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα, όπως τα Ηνωμένα Εθνη ή την ΕΕ. Πιστεύουμε ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας, υποψήφιος για την προεδρία της Κύπρου, είναι σε καλύτερη θέση να το πράξει αυτό από τον οιονδήποτε άλλο».