Μια ακόμα έκθεση που αποπνέει τη βαρβαρότητα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος και της ιμπεριαλιστικής ένωσης της ΕΕ ενέκρινε το Ευρωκοινοβούλιο.

Αντιμετωπίζοντας την αναπηρία, την ασθένεια και τη γήρανση των εργαζομένων ως ανεπίτρεπτο κόστος για την εργοδοσία αλλά και ως «χαμένες δυνατότητες» για την κερδοφορία τους, η έκθεση με τίτλο «Σχετικά με οδούς επανένταξης εργαζομένων στην ποιοτική απασχόληση μετά την ανάρρωσή τους από τραυματισμό και ασθένεια», καλεί τα κράτη - μέλη να αναπτύξουν «εργαλεία» και να εκμεταλλευτούν κονδύλια της ΕΕ για να στηρίξουν τις επιχειρήσεις στο ζήτημα της λεγόμενης εργασιακής αποκατάστασης, προτείνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ «δουλειά έως τον τάφο» ακόμα και για περιπτώσεις ανίατων ασθενειών και βαριάς αναπηρίας!

Οπως επισημαίνεται ανάμεσα σε άλλα στο ψήφισμα, το Ευρωκοινοβούλιο «εκτιμά ότι τα κράτη - μέλη και οι εργοδότες θα πρέπει να υιοθετήσουν μια θετική και εργασιοκεντρική προσέγγιση για τους εργαζόμενους με αναπηρίες, τους εργαζόμενους μεγαλύτερης ηλικίας και εκείνους που έχουν περάσει κάποια ψυχική ή σωματική ασθένεια ή τραυματισμό, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων που έχουν διαγνωστεί με ανίατη ασθένεια, δίνοντας έμφαση στην έγκαιρη αξιολόγηση των δυνατοτήτων που εξακολουθεί να έχει το άτομο...», ενώ όλα αυτά βαφτίζονται προκλητικά «έγνοια» για την «ευεξία» των εργαζομένων που τους καλούν να δουλέψουν μέχρι τελικής πτώσης... «αν το επιθυμούν».

Στο ίδιο το κείμενο της Εκθεσης γίνεται φανερό ότι οι πολιτικές που εισηγείται δεν υπαγορεύονται απ' τις ανάγκες των αναπήρων, των αρρώστων και των ηλικιωμένων, αλλά από:

-- Τις «δημογραφικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές αγορές εργασίας». Σε αυτό το πλαίσιο προτείνεται δουλειά έως τον τάφο και μάλιστα, στο όνομα της αντιμετώπισης «ηλικιακών διακρίσεων», συστήνεται στα κράτη - μέλη να προχωρήσουν σε σχετικές εκστρατείες, να διαμορφώσουν πλαίσιο πολιτικής για τη «δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα στηρίζει τη διαχείριση των ηλικιών και την ενεργό και υγιή γήρανση», αλλά και «να προωθήσουν μέτρα επαναπροσαρμογής και επανένταξης για τους εργαζόμενους μεγαλύτερης ηλικίας», όπως προγράμματα για την «επικαιροποίηση των δεξιοτήτων τους ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της αγοράς».

Ανατριχίλα προκαλεί το σημείο της Εκθεσης όπου ...επιδοκιμάζονται «πρωτοβουλίες όπως η εκστρατεία "Dying to Work"» («Πεθαίνοντας στη Δουλειά») για εργαζόμενους που έχουν διαγνωστεί με ανίατη ασθένεια, και με αναφορές όπως ότι «τα άτομα που έχουν διαγνωστεί με ανίατη ασθένεια διατηρούν το θεμελιώδες δικαίωμα στην εργασία» και ότι «τα άτομα αυτά αντιμετωπίζουν ένα ιδιαίτερο σύνολο προβλημάτων σχετικά με την εργασία τους, (...) καθώς συχνά τους απομένει λίγος χρόνος για να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες συνθήκες και για να υλοποιηθούν οι προσαρμογές του χώρου εργασίας»!

-- Την ελάφρυνση του κράτους από συνταξιοδοτικές και παροχές Υγείας. Οπως λέγεται, «το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής σε συνδυασμό με την αυξημένη μέση ηλικία συνταξιοδότησης δημιουργούν σημαντικές προκλήσεις τόσο για το σύστημα Υγείας όσο και για την αγορά εργασίας της Ευρώπης και των κρατών - μελών» και προστίθεται ότι αναζητείται ο τρόπος ώστε οι αγορές εργασίας «α) να μην θέτουν τόσους αποκλεισμούς και να ανταποκρίνονται καλύτερα στις ανάγκες των ατόμων που είναι μεγαλύτερα σε ηλικία ή αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας και β) να μην είναι τόσο ευάλωτες στην απώλεια δεξιοτήτων ως αποτέλεσμα της αδράνειας στην αγορά εργασίας».

Την ίδια ώρα η Εκθεση παραδέχεται την απουσία σύγχρονων υπηρεσιών Πρόνοιας στην ΕΕ, αναφέροντας μάλιστα ότι η παροχή φροντίδας σε αναπήρους και αρρώστους γίνεται κατά 80% από μη αμειβόμενους παρόχους (π.χ. οικογένεια). Παρά ταύτα η κατεύθυνση που δίνεται είναι για πλήρη εξάλειψη των όποιων ψηγμάτων κρατικής Πρόνοιας διατηρούνται, μέσα απ' την υλοποίηση πολιτικών για την επιστροφή στη δουλειά με το πρόσχημα, όπως διατείνεται, ότι η εργασία παρέχει «οικονομική ανεξαρτησία και βελτιώνει τις συνθήκες ζωής»!

-- Την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Ενδεικτικές εξάλλου είναι οι αναφορές σε έρευνες όπως αυτή της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, που «επιβεβαιώνει ότι τα άτομα με αναπηρίες είναι αξιόλογοι εργαζόμενοι, με συγκρίσιμη παραγωγικότητα, μικρότερα ποσοστά ατυχημάτων και μεγαλύτερο χρόνο παραμονής στην ίδια θέση εργασίας σε σύγκριση με το γενικό εργατικό δυναμικό. Αποτελούν μία ανεκμετάλλευτη πηγή δεξιοτήτων (ακόμα και τεχνικών δεξιοτήτων, εάν έχουν πρόσβαση στην κατάρτιση), ταλέντου και μεταβιβάσιμων δεξιοτήτων επίλυσης προβλημάτων τις οποίες έχουν αναπτύξει στην καθημερινότητά τους»!

Αντίστοιχες είναι και οι επισημάνσεις όπως ότι «οι οργανισμοί με μεγαλύτερη ηλικιακή ισορροπία παρουσιάζουν μικρότερη εναλλαγή προσωπικού και είναι πιο παραγωγικοί, καθώς έχουν στη διάθεσή τους περισσότερες δεξιότητες και εμπειρία (...) Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εργαζόμενοι επιδεικνύουν μεγαλύτερη αφοσίωση στον χώρο εργασίας και μπορούν να υπερβούν σε επίδοση τους νεότερους συναδέλφους τους όσον αφορά την επίλυση προβλημάτων και τα ηγετικά χαρακτηριστικά. Επομένως, η επιστροφή στην εργασία ... έχει και θετικό οικονομικό αντίκτυπο στην κοινωνία και μειώνει την εξάρτηση από τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης των κρατών - μελών»!

Την ανάγκη για άμεση αποζημίωση των πυροπαθών στο Μάτι κατά 100% και για την ικανοποίηση των πιεστικών αναγκών τους ανέδειξε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης, στη συζήτηση που έγινε στο Ευρωκοινοβούλιο για την πολύνεκρη πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική. Σημείωσε τις διαχρονικές ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων, και της σημερινής, για την απουσία σχεδίου πολιτικής προστασίας, ενώ καυτηρίασε το γεγονός ότι η ΕΕ μέσω των Ταμείων της δεν θεωρεί «επιλέξιμη» την αποζημίωση των πληγέντων και των περιουσιών τους.

Σημείωσε ιδιαίτερα την πρόσφατη απάντηση που έδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην κατεπείγουσα Ερώτηση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ Κώστα Παπαδάκη και Σωτήρη Ζαριανόπουλου, στην οποία η αρμόδια επίτροπος Κορίνα Κρέτσου αποκλείει την αποζημίωση των πληγέντων. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά την παρέμβαση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, κλείνοντας τη συζήτηση η επίτροπος Κ. Κρέτσου παραδέχτηκε ότι δεν είναι «επιλέξιμες» οι αποζημιώσεις στους ίδιους τους πυρόπληκτους, αλλά άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να γίνουν κάποιες προσαρμογές αν υπάρξει και σχετικό αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης, προκειμένου να τηρηθεί η νομοθεσία, όπως είπε.

Στην ομιλία του ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ ανέφερε:

«Η τραγωδία στο Μάτι των 99 νεκρών και των εκατοντάδων τραυματιών ήταν ένα προαναγγελθέν έγκλημα της διαχρονικής πολιτικής των κυβερνήσεων, και της σημερινής, που υποβαθμίζουν τη δασοπροστασία, την πυρόσβεση, που εμπορευματοποιούν τη γη, χωρίς ολοκληρωμένο σχεδιασμό πολιτικής προστασίας.

Η επίτροπος Κρέτσου στην απάντησή της στους ευρωβουλευτές του ΚΚΕ κυνικά απέκλεισε την αποζημίωση των ίδιων των πληγέντων, αναφέροντας ότι η αποζημίωση για ζημιές σε ιδιωτικές ιδιοκτησίες δεν είναι "επιλέξιμη", λέει, ούτε στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) ούτε από το λεγόμενο "Ταμείο Αλληλεγγύης" της ΕΕ. Δεν είναι "επιλέξιμη" για την ΕΕ με βάση την πολιτική "κόστους - οφέλους", προφανώς, η αποζημίωση των πυροπαθών, αλλά μόνο η "αναζωογόνηση των τοπικών κοινωνιών", όπως αναφέρει στην απάντησή της. Φανερώνεται δηλαδή ότι το κριτήριο είναι πάντα το κέρδος και για αυτό δεν επιλέγονται και τα αντιπλημμυρικά έργα, διότι μετά την ολοκλήρωσή τους "δεν αποφέρουν προστιθέμενη αξία", όπως λέτε εσείς στην ΕΕ.

Απέναντι λοιπόν σε αυτά τα ανεπαρκέστατα μέτρα κυβέρνησης - ΕΕ μετά τη φονική πυρκαγιά οι εργαζόμενοι εντείνουν και δυναμώνουν οργανωμένα την πάλη τους, για να διεκδικήσουν άμεση αποζημίωση κατοίκων και επαγγελματιών της περιοχής στο 100% της συνολικής ζημιάς και ικανοποίηση όλων των άμεσων και πιεστικών αναγκών τους».

Την τελευταία της πνοή άφησε χτες μία 26χρονη εγκαυματίας που νοσηλευόταν στον «Ευαγγελισμό» μετά από τη φωτιά στο Μάτι. Ετσι, ο τραγικός απολογισμός της μεγάλης φωτιάς στην Ανατολική Αττική ανέρχεται πλέον στους 99 νεκρούς.

Επιστολή - απάντηση σε πρόσφατο δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «FAZ», η οποία επέκρινε την επίσκεψη Κοτζιά στο Πεκίνο και την υπογραφή «μνημονίου συνεργασίας», έστειλε ο Ελληνας πρέσβης στη Γερμανία Θ. Δασκαρόλης. Στην επιστολή του, η οποία δημοσιεύθηκε στη γερμανική εφημερίδα, αντικρούει τους ισχυρισμούς περί «παρέκκλισης» της Ελλάδας από την κοινή στάση της ΕΕ έναντι της Κίνας, κάνοντας λόγο για «παραπληροφόρηση», ενώ σημειώνει πως ο «προβληματισμός» που καταγράφει η εφημερίδα για το «μνημόνιο συνεργασίας» «θα πρέπει να αφορά περισσότερο εκείνες τις χώρες που εδώ και καιρό απορροφούν τη μερίδα του λέοντος των κινεζικών επενδύσεων στην ΕΕ», σημειώνοντας ότι «η Ελλάδα απορροφά ένα ελάχιστο ποσοστό κινεζικών επενδύσεων προς την Ευρώπη, λιγότερο από το 1%, όταν χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γερμανία, η Ιταλία και η Γαλλία αποσπούν διψήφια ποσοστά». Επίσης ότι η Γερμανία αποτελεί σήμερα τον «μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο» της Κίνας, με όγκο συναλλαγών που ξεπερνά τα 170 δισ. ευρώ ετησίως.

Τέλος, ο πρέσβης διερωτάται «μήπως το γεγονός ότι το λιμάνι του Πειραιά εξελίσσεται σε κομβικό κέντρο μεταφόρτωσης της Μεσογείου δεν αποτελεί στην πραγματικότητα πρόβλημα για την ΕΕ, όπως ισχυρίζεται η εφημερίδα σας, αλλά περισσότερο πρόβλημα άλλων, ανταγωνιστικών στην προκειμένη περίπτωση, εμπορικών λιμένων της Ευρώπης;», ενώ απορρίπτει ως «αστήρικτους υπαινιγμούς» τη διασύνδεση που επιχείρησε η εφημερίδα μεταξύ των αναπτυσσόμενων ελληνοκινεζικών σχέσεων και της στάσης που κρατά η Ελλάδα σε διεθνές επίπεδο για ζητήματα όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα και τα σύνορα στη Νότια Κινεζική Θάλασσα.

Τους πανηγυρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης για το ότι δήθεν «τα μνημόνια στην Ελλάδα τελείωσαν» καυτηρίασε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Σωτήρης Ζαριανόπουλος, με παρέμβασή του τη Δευτέρα στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Στην ομιλία του ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ ανέφερε συγκεκριμένα τα εξής:

«Δεν υπάρχει πιο κυνική κοροϊδία από τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ότι "τα μνημόνια στην Ελλάδα τελείωσαν".

Κανένας μνημονιακός νόμος δεν καταργείται. Κάποια ελάχιστα ψίχουλα στην ακραία φτώχεια απλά δικαιολογούν νέα προνόμια στο κεφάλαιο.

Η εποπτεία εντατικοποιείται, για να διαβεβαιώνει αγορές και επενδυτές ότι η θυσία του λαού καλά κρατεί, ότι μπορούν να επενδύσουν κερδοφόρα.

Νέα σφαγή των συντάξεων, νέα φοροληστεία, με μείωση του αφορολόγητου, ματωμένα πλεονάσματα, για δεκαετίες μπροστά. Και βέβαια, μόνιμοι δημοσιονομικοί κανόνες και εποπτεία της Ενωσης.

Κανονισμοί που αποπνέουν βαρβαρότητα, κανιβαλισμό, όπως για παράδειγμα με την έκθεση που θα ψηφίσετε αύριο (σ.σ. χτες) και θεωρεί την αναπηρία ή ασθένεια του εργαζόμενου ανεπίτρεπτο κόστος για την επιχείρηση και επιτάσσει δουλειά - ακόμα και για ανάπηρους - μέχρι τελικής πτώσης.

Τα γενικευμένα μόνιμα μνημόνια Ευρωπαϊκής Ενωσης και κυβερνήσεων ήρθαν για να μείνουν αν δεν τα ξηλώσουν οι λαοί με την πάλη τους, αν δεν καταργήσουν τους βασικούς υπαίτιους γι' αυτά: Το κεφάλαιο και τα κέρδη του, την πολιτική του εξουσία».