Ο κόσμος που κατέκλυσε το Θέατρο απόλαυσε τον Παντελή Θαλασσινό μαζί με τη Μεικτή Χορωδία Λιβαδειάς «Ερκυνα», που ερμήνευσαν γνωστά και αγαπημένα τραγούδια του αλλά και τραγούδια από τις τελευταίες του δουλειές «Να 'ταν ο πόλεμος χορός» και «Με δυο ρολόγια...».

Στη συναυλία παρευρέθηκε και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, τον οποίο καλωσόρισε από σκηνής ο Π. Θαλασσινός και τον ευχαρίστησε για την παρουσία του.

Μουσική και καλλιτεχνική διεύθυνση: Τοντόρ Καμπακτσίεφ.

Επαιξαν οι μουσικοί: Πέτρος Βαρθακούρης - μπάσο, Σωτήρης Μαργώνης - βιολί, Πάνος Δημητρακόπουλος - κανονάκι, Λευτέρης Χαβουτσάς - κλασική κιθάρα, Φίλιππος Λευκαδίτης - κρουστά.

Ο Δ. Κουτσούμπας με τον Π. Θαλασσινό

Λίγα λόγια για τις ταινίες...

«Ατιμασμένη» (Ιταλία, 1960): Η Τσεζίρα (Σοφία Λόρεν) ζει στη Ρώμη με τη 12χρονη κόρη της Ροζέτα (Ελεονόρα Μπράουν) κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οταν το 1943 οι Σύμμαχοι αρχίζουν να βομβαρδίζουν τη Ρώμη, η Τσεζίρα αποφασίζει να φύγει από τη Ρώμη και να επιστρέψει στο χωριό της, προκειμένου να προστατέψει την κόρη της από τα δεινά του πολέμου. Με αυτήν την ταινία η Σοφία Λόρεν κέρδισε το Οσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου και το βραβείο της Καλύτερης Ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών.

«Αλονζανφάν» (Ιταλία, 1974), με τους Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Μίμσι Φάρμερ, Λάουρα Μπέτι και την αξεπέραστη μουσική του Ενιο Μορικόνε. Μια από τις σημαντικότερες πολιτικές ταινίες, η ιστορία της οποίας διαδραματίζεται στην Ιταλία του 1816, στην εποχή της εξέγερσης του Γαριβάλδη. Ο κεντρικός ήρωας, ο Φλούβιο, αριστοκρατικής καταγωγής, είχε πάει στη Γαλλία για να βοηθήσει στη Γαλλική Επανάσταση. Κατά τη διάρκεια της Παλινόρθωσης θα φυλακιστεί από τους Αυστριακούς, οι οποίοι όμως στη συνέχεια, για να τον εκθέσουν ηθικά στους συντρόφους του, θα τον αφήσουν ελεύθερο. Μετά την απελευθέρωσή του θα προσχωρήσει σε μια ομάδα επαναστατών και θα συνεχίσουν τον αγώνα τους στην Ιταλία. Θα επιχειρήσουν να ξεσηκώσουν τους χωρικούς. Στην πορεία αυτή θα προδώσει πραγματικά τους συντρόφους του, αφού θέλει ν' αλλάξει τρόπο ζωής... Το τέλος για την ομάδα των επαναστατών είναι αναπόφευκτο. Μέσα όμως από το σωρό των πτωμάτων θα σηκωθεί ο νέος αρχηγός, ο Αλονζανφάν...

Εργασίες τεκμηρίωσης των οστών στο εσωτερικό του ταφικού θαλάμου

Η κατασκευή του τάφου χρονολογείται περίπου στα μέσα του 14ου αι. π.Χ. και η αξία του έγκειται στο ότι απέδωσε ένα από τα καλύτερα μέχρι σήμερα τεκμηριωμένα ταφικά σύνολα. Η κατασκευή είναι μνημειώδης και μαρτυρεί την ιδιαίτερη φροντίδα που καταβλήθηκε για τη δημιουργία της. Στον νεκρικό θάλαμο οδηγεί λαξευτός δρόμος, μήκους 20 μ., ο οποίος απολήγει σε εντυπωσιακή αίθουσα επιφάνειας 42 τ.μ. Στο δάπεδο του θαλάμου βρέθηκε ένας άνδρας, 40-50 χρόνων, τον οποίο συνόδευαν προσεκτικά επιλεγμένα αντικείμενα.

Οπως σημειώνεται, «αξίζει να σημειωθεί ότι μεμονωμένες ταφές με σημαντικά ευρήματα σώζονται εξαιρετικά σπάνια σε μνημειακούς μυκηναϊκούς θαλαμωτούς τάφους, καθώς αυτοί χρησιμοποιούνται συνήθως για πολλαπλές ταφές και για πολλές γενιές, με αποτέλεσμα να διαταράσσονται ή να υφαρπάζονται τα κτερίσματά τους. Συνεπώς, το σημαντικό στην περίπτωση του τάφου του Προσηλίου είναι ότι όλα τα αντικείμενα που βρέθηκαν, συσχετίζονται με τον μοναδικό νεκρό που ενταφιάστηκε εκεί». Ακόμα, με τη συγκεκριμένη ανακάλυψη θα δοθεί η ευκαιρία στους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα τις ταφικές πρακτικές της περιοχής κατά τους μυκηναϊκούς χρόνους. «Για παράδειγμα, η εναπόθεση πολλών κοσμημάτων σε ανδρική ταφή αμφισβητεί - όπως και στην περίπτωση του κατά έναν αιώνα παλαιότερου πολεμιστή από την Πύλο που βρέθηκε το 2015 - τη μέχρι τώρα ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα κοσμήματα συνόδευαν κυρίως γυναίκες στην τελευταία τους κατοικία».

Ο Απόλλωνας, τιμωρημένος από τον Δία, αναγκάστηκε να υπηρετήσει σαν κοινός θνητός τον βασιλιά των Φερών, Αδμητο. Ως αντάλλαγμα για τη φιλόξενη και ευγενική συμπεριφορά του βασιλιά, ο θεός τού χάρισε το μοναδικό προνόμιο να ξεφύγει από τον πρόωρο θάνατο, αρκεί κάποιος άλλος να δεχτεί να πεθάνει στη θέση του. Οι ηλικιωμένοι γονείς του αρνούνται να τον υποκαταστήσουν στον Αδη. Η μόνη που δέχεται είναι η γυναίκα του, η Αλκηστη. Πεθαίνοντας, ζητάει από τον άντρα της ένα πράγμα: να μην ξαναπαντρευτεί ποτέ.

Το νεκρό της σώμα είναι ακόμα άταφο, όταν η αναπάντεχη επίσκεψη του Ηρακλή αλλάζει τα δεδομένα. Ο Αδμητος, γνωστός για την φιλοξενία του, κρύβει το βαρύ πένθος από τον φίλο του και τον φιλοξενεί στο παλάτι. Ο Ηρακλής, χωρίς να γνωρίζει τη συμφορά που βαραίνει το σπίτι, πίνει και γλεντά, εξοργίζοντας με την προκλητική συμπεριφορά του τον υπηρέτη, που του αποκαλύπτει το θάνατο της Αλκηστης. Ντροπιασμένος, ο ήρωας αποφασίζει κρυφά να πράξει το αδύνατο: Να φέρει πίσω τη νεκρή από το Θάνατο. Επιστρέφοντας, παραδίδει στον Αδμητο την πεπλοφορεμένη γυναίκα που συνοδεύει, για να την φιλοξενήσει, χωρίς να του αποκαλύψει ότι πρόκειται για την Αλκηστη. Ο Αδμητος, αρχικά αντιστέκεται, όμως γρήγορα δέχεται να πάρει στο σπίτι την άγνωστή του γυναίκα, παρά το φρέσκο πένθος και τον όρκο του. Οταν όμως ανασηκώνει το πέπλο της, βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα βουβό αίνιγμα.

Μετάφραση: Κώστας Τοπούζης. Σκηνοθεσία - Επεξεργασία μετάφρασης: Κατερίνα Ευαγγελάτου. Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη. Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα. Κίνηση: Πατρίσια Απέργη. Μουσική σύνθεση: Γιώργος Πούλιος. Φωτισμοί: Σίμος Σαρκετζής.

Διανομή: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Κίττυ Παϊταζόγλου, Γιάννης Φέρτης, Δημήτρης Παπανικολάου, Ερρίκος Μηλιάρης, Κώστας Βασαρδάνης, Σωτήρης Τσακομίδης κ.ά. Παιδιά: Σπύρος Γουλιέλμος, Νικόλ Φαλτσέτα. Χορός: Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Γιώργος Ζυγούρης, Στάθης Κόικας, Μιχάλης Μιχαλακίδης, Αντώνης Μιχαλόπουλος, Γιώργος Νούσης κ.ά.

Μουσικοί επί σκηνής: Πέτρος Κασιμάτης (τρομπέτα), Κωνσταντίνος Κωστίδης (συνθεσάιζερ, synth bass, ακορντεόν), Κωνσταντίνος Τσιώλης (ακορντεόν, συνθεσάιζερ), Θοδωρής Σοφόπουλος (κρουστά, ντραμς).