ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011
Σελ. /24
Ενα σύστημα μάστιγα

Η ανεργία δεν είναι μάστιγα. Είναι παράγωγο του καπιταλισμού, αναγκαία για να συμπιέζεται προς τα κάτω η τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης.

Ο «κοινωνικός αποκλεισμός» δεν είναι μάστιγα. Είναι αποτέλεσμα ενός συστήματος που μετράει τον άνθρωπο σα μηχανή που παράγει κέρδος και τον πετάει στον Καιάδα όταν δεν μπορεί να εκπληρώσει αυτήν την αποστολή.

Τα ναρκωτικά δεν είναι μάστιγα. Είναι εργαλείο του συστήματος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, είναι μέσο για τον αφοπλισμό μεγάλου μέρους της κοινωνίας, είναι καταστολή που ενισχύει την κρατική καταστολή.

Ολα αυτά είναι νύχι-κρέας με το καπιταλιστικό σύστημα.

Το κλάμα των αστών για τις «πληγές» που χαλάνε τη μόστρα του συστήματος, ξεπερνά κι αυτό του κροκόδειλου. Μόλις χτες ο αρμόδιος υπουργός Υγείας ανακοίνωσε ότι επισήμως πια θα μοιράζεται κρατική πρέζα από τα κρατικά νοσοκομεία. Και οι ανακοινώσεις για την εκτίναξη της ανεργίας συνοδεύτηκαν από διαβεβαιώσεις ότι θα αυξηθούν τα προγράμματα παροχής τζάμπα εργατών στους καπιταλιστές. Το δήθεν κυνήγι της σπατάλης στα ασφαλιστικά ταμεία κρύβει τον Καιάδα στον οποίο έχουν ριχτεί οι συνταξιούχοι με συντάξεις πολύ κάτω κι απ' αυτά τα όρια της πείνας.

***

Ο αστικός κόσμος στο σύνολό του εξαρχής γνώριζε πως οι πολιτικές του οδηγούν τεράστιες μάζες του πληθυσμού στο περιθώριο. Εξαρχής γνώριζε ότι αυτό θα είχε αντίδραση. Και εξαρχής έπαιρνε τα μέτρα του. Ετσι που τη στιγμή της βύθισης μεγάλων μαζών στην εξαθλίωση, να είναι παράλληλα ήδη καλλιεργημένη και μια συνείδηση σε μέρος του πληθυσμού που να ζητά στρατό στο δρόμο για να αντιμετωπιστούν οι «ταραξίες».

***

Η αστική τάξη επιχειρεί να επαναστρατολογήσει στο πλάι της τους μικρομεσαίους. Που ενώ χάνουν από μια πολιτική που ενισχύει τα μονοπώλια, τρομοκρατούνται - παράλληλα - ότι θα πάθουν χειρότερα αν αφήσουν το «δρόμο» να πάρει το πάνω χέρι.

Η απάντηση πρέπει να δοθεί με όρους κοινωνικής συμμαχίας όλων όσοι πλήττονται από μια πολιτική που υπάρχει από και για τα μονοπώλια.

Οι αστοί πρέπει να νιώσουν μόνοι μέσα στα κάστρα τους.

Το σύστημα δεν είναι τόσο ισχυρό όσο εμφανίζεται.

Αχίλλειος πτέρνα του ο ίδιος ο ανταγωνισμός. Αυτό που είναι πηγή του κακού για την εργατική τάξη, είναι ταυτόχρονα και αδυναμία του συστήματος καθώς οι καπιταλιστές είναι υποχρεωμένοι να παλεύουν άγρια και μεταξύ τους.

Αυτοί που δεν έχουν κανένα λόγο να μάχονται μεταξύ τους είναι οι εργάτες και τ' άλλα λαϊκά στρώματα. Η ταξική και κατ' επέκταση η λαϊκή ενότητα αναδεικνύεται σε όπλο ισχυρότατο ξανά.

***

Η υποκρισία πάει σύννεφο. Μετά τους πανηγυρισμούς για τη συμφωνία για το Μεσοπρόθεσμο, τώρα τα χώνουν ο ένας στον άλλο γιατί δε βγαίνει η συμφωνία. Παραμένουν, όμως, ενωμένοι σ' ένα: Στην επίθεση στην εργατική τάξη της κάθε χώρας. Ο,τι αποφάσισαν για την Ελλάδα σαν ξεχωριστή περίπτωση, νομοθετείται ήδη σήμερα στην Ιταλία, είναι πράξη καιρό πριν στην Αγγλία.

Η τακτική των αστών, που υπακούει σ' ενιαία στρατηγική, διδάσκει: Οτι είναι απαραίτητη η ενότητα των από κάτω σε μια ενιαία στρατηγική που θα έχει στόχο να φύγουν από τη μέση τα παράσιτα, οι καπιταλιστές και το σύστημά τους.

***

Οι πανηγυρισμοί για το «σαβουάρ βιβρ» που πρέπει να τηρούν οι εισπρακτικές εταιρείες είναι εκτός τόπου. Το πρόβλημα όσων χρωστάνε στις τράπεζες δεν είναι οι εισπρακτικές αλλά το ίδιο το χρέος. Το γεγονός ότι τα εισοδήματά τους μειώνονται και οι τόκοι αυξάνονται. Οι πανηγυρισμοί καλλιεργούν συνείδηση ευνομίας σε ένα άτιμο σύστημα.

***

`Η ζούμε σε άλλη χώρα, ή μας δουλεύουν χοντρά: Γράφουν υπό τον τίτλο «χωρίς μέλλον» ότι οι Ελληνες καταφεύγουν στα λεφτά των καταθέσεών τους για να μην αλλάξουν ζωή και εγκαλούν την κυβέρνηση γιατί δε λέει στον κόσμο ότι τα πράγματα δε θα ξαναγίνουν καλά, άρα πρέπει να κάνει οικονομίες αντί να καταναλώνει.

Ποιος έχει καταθέσεις; Κανένας γύρω μας. Ποιος δεν έχει αλλάξει εδώ και καιρό τη ζωή του; Κανένας γύρω μας, όλοι έχουν σφίξει άγρια το ζωνάρι. Ποιος μπορεί να κάνει οικονομίες όταν του λείπουν διαρκώς περισσότερα; Κανένας γύρω μας. Ποιος τελικά καταναλώνει; Κανένας γύρω μας. Προς τι το άρθρο; Για να υποβάλει την ιδέα: Μην ελπίζετε, ό,τι ζείτε είναι μονόδρομος.

Στον αντίλογο: Να ελπίζεις στον αγώνα σου. Να ελπίζεις στον αγώνα για την ανατροπή. Δε χρειάζεται να σφίξεις το ζωνάρι, αρκεί να ανατρέψεις όσους αρπάζουν το ψωμί απ' το τραπέζι. Κι έτσι, ναι, υπάρχει μέλλον.


ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

ΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ: «Στις αρχές της οικονομικής κρίσης, ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι προειδοποιούσε πως "θα ενταθούν οι συγκρούσεις ανάμεσα στις τάξεις και πως αν οι άνθρωποι εξακολουθήσουν να πλήττονται από την ανεργία και τη φτώχεια, θα υπάρξουν ταραχές" (...) Οι κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο έλεγαν στους λαούς τους ότι η διάσωση των τραπεζιτών ήταν αναγκαία για να σωθεί η οικονομία. Σήμερα έχει έρθει η ώρα της αλήθειας (...) "Αν αποδειχτεί πως οι τράπεζες θησαυρίζουν, θα βρεθούμε μπροστά σε μια επανάσταση", προειδοποιούσε ήδη από το 2008 ο Αμερικανός γερουσιαστής Κρις Ντοντ. "Οι άνθρωποι θα εξοργιστούν που οι φόροι τους κατέληξαν στις τσέπες των τραπεζιτών. Και τότε αυτό θα το πληρώσουμε με μια κόλαση" (...) Η κόλαση αυτή βρίσκεται κιόλας σήμερα μπροστά σε εκείνους που τη φοβούνται περισσότερο» (το θέμα στα ΝΕΑ).

Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ: «Η αναγκαστική και ορισμένως βίαιη προσαρμογή προς τις απαιτήσεις της οικονομίας της αγοράς θεωρείται πιθανόν ότι θα οδηγήσει σε εντονότατες κοινωνικές εκρήξεις. Το κύμα βίας που σάρωσε αυτές τις ημέρες τις υποβαθμισμένες συνοικίες του Λονδίνου αποδεικνύει ότι ο κίνδυνος της αναταραχής δεν ελλοχεύει αποκλειστικά στον ευρωπαϊκό Νότο. Τα τελευταία γεγονότα δεν πρόκειται ασφαλώς να εξαναγκάσουν τη βρετανική κυβέρνηση να ακολουθήσει "κοινωνικότερη" πολιτική. Απλώς το αίτημα για μεγαλύτερη ασφάλεια θα ενισχύεται και η αστυνόμευση θα αυξάνεται, όχι αποκλειστικά στη Βρετανία, αλλά σταδιακώς σε όλη την Ευρώπη. Προφανώς, σε περιόδους κρίσεως προτεραιότητα αποτελεί η διάσωση του συστήματος. Ενδέχεται η προσπάθεια να αποτύχει, και τότε από την ολική καταστροφή θα αναδειχθεί νέα τάξη πραγμάτων. Το βέβαιο είναι ότι όσο διαρκεί η διαδικασία θα υπάρχει σταδιακή εκχώρηση "δημοκρατικών κεκτημένων", ό,τι και αν σημαίνει αυτό» (ο Κ. Ιορδανίδης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ: «Ενδεικτικά της σύγχυσης και της ανασφάλειας που επικρατούν στη Βρετανία μετά τα επεισόδια είναι τα στοιχεία δημοσκόπησης που πραγματοποίησε η εταιρεία YouGov για λογαριασμό της εφημερίδας Sun. Σύμφωνα με αυτά, 33% των πολιτών υποστηρίζουν τη χρήση πυρών από την αστυνομία, 77% επιθυμεί την εμπλοκή του στρατού στην αστυνόμευση και 82% τάσσεται υπέρ της επιβολής απαγόρευσης κυκλοφορίας τα βράδια, ώστε να περιοριστούν τα επεισόδια» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Νοσήλια φωτιά για ασθενείς και ασφαλιστικά ταμεία

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Αγορές χωρίς φρένο σε Ευρώπη και ΗΠΑ

ΑΥΡΙΑΝΗ: Πώς ξεφόρτωσαν οι Γερμανοί τα ελληνικά ομόλογα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Κρύβουν τρύπα 4,5 δισ. ευρώ

Το ΠΟΝΤΙΚΙ: Από την κοίμηση της κυβέρνησης, στον... επιτάφιο της οικονομίας

Ο ΛΟΓΟΣ: Επανεξέταση του ΦΠΑ για την εστίαση

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Προσωρινή η αύξηση δηλώνει ο Ευ. Βενιζέλος

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Φοροδιαφυγή 70% σε νησιά του Αιγαίου

ΤΑ ΝΕΑ: Στα όπλα κυβέρνηση και ΑΔΕΔΥ

Η ΑΥΓΗ: Με τα φρένα σπασμένα...

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: 8 πληγές στην αγορά ακινήτων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Πάρτι προσλήψεων με «πράσινες» ΜΚΟ και στην Αττική

ΕΘΝΟΣ: Βουτιά βάσεων στις υψηλόβαθμες σχολές

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Το μήνυμα

«Οι Ελληνες καταφεύγουν στις καταθέσεις τους για να διατηρήσουν το ίδιο επίπεδο ζωής! Να κάνουν διακοπές με τον ίδιο τρόπο, να πάρουν καινούργιο αυτοκίνητο με απόσυρση παρότι μια χαρά ήταν και αυτό που είχαν, να χρηματοδοτήσουν τριήμερα θερινής καλοπέρασης στα ίδια μέρη όπου συνήθισαν τα τελευταία χρόνια, να συντηρήσουν την οικογενειακή καταναλωτική ματαιοδοξία. Δηλαδή, χρησιμοποιούν τις κατάθεσες για να μην αλλάξει ο τρόπος της ζωής τους. Εδώ βρίσκεται η ευθύνη της πολιτικής. Δεν λέει την αλήθεια για την ξηρασία του μέλλοντός μας. Οι πολιτικοί αποφεύγουν να εξηγήσουν ότι δεν γίνεται να συνεχίσουμε όπως ζούσαμε για τρεις δεκαετίες, το θέλουμε ή όχι. Η ροπή προς τις άσκοπες δαπάνες, οι επιλογές πέρα από το βαλάντιο, η διάθεση του εύκολου χρήματος για εύκολη ζωή τελειώνουν. Στο εξής η διαβίωση - όσων έχουν τρόπο να την εξασφαλίσουν, γιατί θα υπάρχουν και αυτοί που δεν θα έχουν - πρέπει να εξορθολογιστεί. Το επίπεδο κατανάλωσης να πλησιάσει το επίπεδο παραγωγής. Κάποιος πρέπει να το πει καθαρά σε όσους θεωρούν ότι η κρίση είναι απλή παρένθεση και δαπανούν προκλητικά και ανέμελα από τα έτοιμα. Τα πράγματα δεν θα (ξανα)γίνουν καλύτερα» (ο Γ. Λακόπουλος στα ΝΕΑ).

Εκτός τόπου

«Είναι μια μεγάλη ευκαιρία, για να ανασάνει το καταναλωτικό κοινό, το προσχέδιο νόμου που έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση και αφορά στη λειτουργία των εισπρακτικών εταιρειών. Εχει παραγίνει το κακό με αυτές τις εταιρείες που, σύμφωνα με τα πολιτικώς ορθά, ονομάζονται εταιρείες ενημέρωσης οφειλετών (sic). Ποια ενημέρωση; Το πιστόλι στον κρόταφο των δανειοληπτών βάζουν και μόνο που δεν πατάνε τη σκανδάλη! Οπου και να βρίσκεται ο οφειλέτης, βομβαρδίζεται με τηλεφωνήματα που εκβιάζουν την αποπληρωμή των οφειλών. Είτε στο σπίτι του είτε στο χώρο εργασίας του είτε στο κινητό του τηλέφωνο. Κύριος οίδε πώς προστατεύεται η αξιοπρέπεια του οφειλέτη. Ο οποίος, αδυνατώντας σε πάρα πολλές περιπτώσεις να αντεπεξέλθει στις όποιες οφειλές του, είναι αναγκασμένος να υφίσταται την αγένεια, την προκλητικότητα, ακόμη και απειλές από τους υπαλλήλους των εισπρακτικών αυτών εταιρειών (χρησιμοποιούνται κυρίως από τράπεζες, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, πολυκαταστήματα κ.ά.) (...) Αφού δανειστήκαμε, οφείλουμε να τα επιστρέψουμε· με ανθρώπινο τρόπο, με αξιοπρέπεια» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ