Οι αντιθέσεις και το παζάρι μεταξύ των ισχυρότερων χωρών αποτυπώθηκαν ανάγλυφα χτες και στην παρα-σύνοδο που διοργανώνουν, παράλληλα με τη Σύνοδο Κορυφής, ΝΑΤΟικές «δεξαμενές σκέψης».

Ενδεικτικά, σε μία από τις πρωινές συνεδρίες, η υπουργός Αμυνας της Γερμανίας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, απαντώντας στις κατηγορίες των ΗΠΑ ότι η Γερμανία δαπανά πολύ λίγα για στρατιωτικές ανάγκες, διαβεβαίωσε ότι μετά από 25 χρόνια συνεχών περικοπών συνολικά στους γερμανικούς κρατικούς προϋπολογισμούς - περίοδος κατά την οποία, όπως είπε, οι απειλές άλλαξαν και πολλαπλασιάστηκαν, παραπέμποντας στη στάση της Ρωσίας, στον ISIS και σε «όσα συμβαίνουν στην Αφρική» - ο επόμενος γερμανικός προϋπολογισμός Αμυνας θα είναι αυξημένος κατά 11%, και συνολικά στη 10ετία η Γερμανία θα έχει αυξήσει τον αμυντικό της προϋπολογισμό κατά 80%.

Ζήτησε, ωστόσο, να μην βλέπουν στο ΝΑΤΟ μόνο ποιος πιάνει τη ΝΑΤΟική νόρμα του 2% του ετήσιου ΑΕΠ του για στρατιωτικές δαπάνες, αλλά και συνολικά τα χρήματα, τις αναπτυσσόμενες στρατιωτικές ικανότητες (όπλα, μέσα) και τις συνεισφορές σε επιχειρήσεις και αποστολές του ΝΑΤΟ ανά τον κόσμο.

Αντέδρασε επίσης σε σχόλιο του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, ότι η Γερμανία είναι «κρατούμενος της Ρωσίας», λέγοντας ότι η Γερμανία έχει «δει» την αλλαγή προς το επιθετικότερο της στάσης της Ρωσίας.

Απέρριψε, επίσης, ότι η ευρωενωσιακή PESCO, το σχήμα της ΕΕ για ανάπτυξη των στρατιωτικών της ικανοτήτων, δρα ανταγωνιστικά προς το ΝΑΤΟ. «Είναι προς το συμφέρον μας να είμαστε συμπληρωματικοί στο ΝΑΤΟ. Και άλλωστε, πάντα μας ζητούσαν να ενισχύσουμε τις δυνάμεις μας», απάντησε.

Δίνοντας και τις προτεραιότητες της γερμανικής πολιτικής, ζήτησε δημόσια ο ευρωατλαντικός άξονας να συμβάλει στη «σταθεροποίηση» των κρατών της Αφρικής, λέγοντας ότι ανοίγεται εκεί πεδίο δράσης για την ΕΕ.

Κατέληξε λέγοντας ότι η ίδια έχει συμμετάσχει ήδη σε πολλές Συνόδους Κορυφής του ΝΑΤΟ, αλλά η τωρινή είναι η πιο σημαντική απ' όλες, καθώς έχει «πάρα πολλά πάνω στο τραπέζι», όπως τον «εκσυγχρονισμό των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, διαφορετικές προσεγγίσεις για την Ανατολή και το Νότο» κ.ά.

Μεγάλο ενδιαφέρον είχαν και οι τοποθετήσεις στην ίδια συνεδρία του Τούρκου ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου, ο οποίος, απαντώντας σε κατηγορίες ότι η Τουρκία ρέπει προς τη Ρωσία, είπε ότι οι χώρες με «γεωγραφία» σαν τη δική του «πρέπει να ισορροπούν στις εξωτερικές τους σχέσεις».

Δικαιολόγησε εκ νέου την επιλογή της χώρας του να ζητήσει πυραύλους «S-400» από τη Ρωσία, λέγοντας ότι η Τουρκία έχει άμεσες ανάγκες να καλύψει τον εναέριο χώρο της και ότι η Ρωσία έκανε την καλύτερη προσφορά, εξ ου και η αγορά θα προχωρήσει, παρά τις αντιδράσεις, για τις οποίες επανέλαβε το επιχείρημα ότι το ΝΑTΟ δεν αντέδρασε όταν παλαιότερα η Ελλάδα προμηθεύτηκε ρωσικούς πυραύλους «S-300».

Εμμέσως απάντησε και σε απειλές για κυρώσεις, λέγοντας ότι, όπως απέδειξε η ζωή σε Ρωσία και Ιράν, οι κυρώσεις δεν έχουν αποτέλεσμα, αλλά η Τουρκία, αν της επιβληθούν τελικά, «θα απαντήσει εναντίον όποιου τις επιβάλλει». Εβαλε δε θέμα ότι παρά τα όσα λέγονται και επισήμως αποφασίζονται, Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία έχουν επιχειρηματικές σχέσεις με το Ιράν, ενώ «όλοι ξέρουν και ποιος κάνει μπίζνες με τη Ρωσία», πρόσθεσε, παρουσία της Γερμανίδας υπουργού Αμυνας.

Συμπλήρωσε ότι η Τουρκία δεν συμφωνεί σε όλα με τη Ρωσία, π.χ. υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας και της Ουκρανίας, όπως επίσης υποστηρίζει την πολιτική «ανοικτών θυρών» του ΝΑΤΟ (όπως είπε, πρέπει να ενταχθούν το συντομότερο δυνατόν στη λυκοσυμμαχία οι Γεωργία, «Μακεδονία» και Βοσνία - Ερζεγοβίνη), θέματα που, όπως είπε, άλλοι εταίροι τα έχουν «ξεχάσει».

Εθεσε όμως ξανά το ζήτημα της στάσης των ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας, λέγοντας ότι αρχικά ΗΠΑ και Ρωσία αντιμάχονταν στη Συρία για το ποιος θα ελέγξει την κουρδική οργάνωση YPG. «Στην πορεία η Ρωσία κατάλαβε ότι πρόκειται για τρομοκράτες και δεν τους στηρίζει πλέον. Αλλά αυτή η οργάνωση ελέγχει πλέον μεγάλο ποσοστό της συριακής επικράτειας. Πώς; Με τη βοήθεια ποιων;», αναρωτήθηκε.

Να καταγραφεί ότι λίγο αργότερα στην παρα-σύνοδο ζήτησε και πήρε το λόγο και η υπουργός Αμυνας της ΠΓΔΜ, Ραντμίλα Σεκέρινσκα, ευχαριστώντας προκαταβολικά το ΝΑΤΟ για την πρόσκληση προς τη χώρα της να ενταχθεί στη λυκοσυμμαχία και λέγοντας ότι απέδειξε πως κρατά το λόγο του, απέναντι σε όποιον προχωρά σε «μεταρρυθμίσεις» και άλλα αναγκαία βήματα, αποσπώντας το χειροκρότημα του ΝΑΤΟικού ακροατηρίου.

Τέλος, αξιοσημείωτη ήταν η τοποθέτηση του Πολωνού ΥΠΕΞ, Γ. Τσαπούτοβιτζ, ότι χρειάζεται παραπέρα ενίσχυση του ΝΑΤΟ, καθότι «οι δυτικές δημοκρατίες απειλούνται από την επιθετικότητα της Μόσχας».

Παρουσία της Γερμανίδας υπουργού Αμυνας, χαρακτήρισε τον αγωγό «Nord Stream» «λάθος», λέγοντας ότι έδωσε τους πόρους στη Ρωσία για να ενισχύσει τις Ενοπλες Δυνάμεις της. «Ηταν λάθος να αναπτύξουμε ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ βλέπουν το πρόβλημα, αλλά άλλες χώρες θέλουν να συνεχίσουν αυτές τις σχέσεις», είπε, στηλιτεύοντας την πολιτική του Βερολίνου.

Στην παρα-σύνοδο υπήρξε και ειδική ενότητα για τα πυρηνικά.

Ανοίγοντας τη θεματική, ο Αλι Αχμάντ, διευθυντής του προγράμματος Ενεργειακής Πολιτικής και Ασφάλειας στη Μέση Ανατολή του Αμερικανικού Πανεπιστημίου στη Βηρυτό, πρωτεύουσα του Λιβάνου, είπε ευθύς εξαρχής ότι το ΝΑΤΟ είναι μια πυρηνική συμμαχία.

Η Μπεατρίς Φιν, στέλεχος διεθνούς καμπάνιας για την κατάργηση των πυρηνικών, προειδοποίησε ότι εφόσον διατηρούνται τα πυρηνικά, κάποια στιγμή θα χρησιμοποιηθούν...

Ο Καρλ Χάιντς Καμπ, πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Ακαδημίας για την Πολιτική Ασφάλειας, τόνισε ότι το δόγμα του ΝΑΤΟ κινείται - τάχα - καταρχάς προς την αποτροπή και ακολούθως προς τον αφοπλισμό, ενώ αμέσως μετά, αποτυπώνοντας την υποκρισία των ιμπεριαλιστών, είπε ότι «πρέπει να διαχειριστούμε την πυρηνική πραγματικότητα, γιατί δεν μπορούμε να την αλλάξουμε»!

Ακόμα πιο σαφής ήταν ο Γκ. Ρόμπερτς, υφυπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, αρμόδιος για θέματα πυρηνικών, ο οποίος παρέπεμψε σε όσα ειπώθηκαν το 2016 στη Σύνοδο Κορυφής της Βαρσοβίας, ότι η Ρωσία αποτελεί εκ νέου απειλή! Επέμεινε ότι τα πυρηνικά «είναι μέρος της διεθνούς κουλτούρας και της πολιτικής ασφάλειάς μας», ενώ κατηγόρησε τη Ρωσία πως καταπατά ό,τι προγράμματα και συνθήκες περιορισμού όπλων και αν υπογραφούν.