Το γεγονός ότι, παρά τις δύσκολες συνθήκες της πολιτικής μάχης, που έδινε το Κόμμα μας, πραγματοποιήθηκε η συνεδρίαση της Συντακτικής Επιτροπής της ΔΚΕ δείχνει τη σημασία, που δίνει το ΚΚΕ στη διαδικασία ανασυγκρότησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, κι από την άλλη την ικανότητα το Κόμμα να επιλύει διάφορα καθήκοντα, που έχει αναλάβει, σε δύσκολες και σύνθετες πολιτικές συνθήκες.

Η «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (ΔΚΕ) αποτελεί κοινή προσπάθεια ΚΚ που, πριν μερικά χρόνια, συμφώνησαν στη «Διακήρυξη της Κωνσταντινούπολης» σε ένα ιδεολογικό - πολιτικό πλαίσιο υπεράσπισης του μαρξισμού - λενινισμού, διακηρύσσοντας επιπλέον και τη θέλησή τους, να επεξεργαστούν μια επαναστατική στρατηγική, να μελετήσουν από κοινού σύγχρονες εξελίξεις.

Σαφώς και η διαμόρφωση μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής, αντιμετώπισης των σύγχρονων φαινομένων, δεν είναι ένα απλό καθήκον στις σημερινές συνθήκες, όπου το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα περνά μια βαθιά ιδεολογικο-πολιτική κι οργανωτική κρίση, όπου διάφορα ΚΚ παραιτούνται από σύμβολα κι αρχές, πιέζονται από την αστική τάξη να γίνουν ή να παραμείνουν «ουρά» της σοσιαλδημοκρατίας (παλιάς και νέας).

Σ' αυτήν την πορεία, δεν αρκούν οι συμφωνίες σε διακηρύξεις, που είναι ευάλωτες και πρέπει να συμβαδίζουν με επεξεργασίες στηριγμένες στην επαναστατική κοσμοθεωρία μας, καθώς και στην ανάλογη δράση, σε διαρκή σύγκρουση με την αστική ιδεολογία, τον οπορτουνισμό. Σ' αυτήν την κατεύθυνση η ΔΚΕ, ως μια πρώτη (αλλά όχι αποκλειστική) μορφή, θα μπορούσε να συμβάλει στη συγκρότηση ενός πόλου μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων.

Σήμερα στη ΔΚΕ συμμετέχουν τα περιοδικά: «Debate Abierto» (ΚΚ Βενεζουέλας), «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας), «Propuesta Comunista» (ΚΚ των Λαών Ισπανίας), «Socialist Latvii» (Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας), «Zeitung vum Letzebuerger Vollek» (ΚΚ Λουξεμβούργου), «El Communista» (ΚΚ Μεξικού), «Szabadsag» (Εργατικό Κόμμα Ουγγαρίας), «Marksizm iSouvemennost» (Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας), «Sovetski Sojuz» (Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας), του «Gelenek» (ΚΚ, Τουρκία).

Οπως σημειώνεται στο σημείωμα της Σύνταξης στο 1ο τεύχος της ΔΚΕ: «Η "Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση", συνεχίζοντας τις λενινιστικές παραδόσεις, είναι μια έκδοση με σαφές ιδεολογικοπολιτικό στίγμα, είναι περιοδικό άποψης και όχι απλώς καταγραφής θέσεων των Κομμουνιστικών Κομμάτων (...). Σκοπός μας είναι η συμβολή στη διάδοση και ανάπτυξη της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας με την ιδεολογική ανάλυση και πολιτική τοποθέτηση στις σύγχρονες εξελίξεις του καπιταλισμού και στα προβλήματα της ταξικής πάλης».

Εκεί τονίζεται πως επιδίωξη του περιοδικού είναι να συμβάλει στη θεωρητική και ιδεολογική ανασύνταξη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, πάνω στη στέρεη βάση της επαναστατικής κοσμοθεωρίας μας, παρά τις όποιες διαφορετικές προσεγγίσεις έχουμε σε ζητήματα τακτικής και στρατηγικής.

Η ΔΚΕ διαθέτει δική της ιστοσελίδα (http://www.iccr.gr) κι έχει μια σειρά έντυπες εκδόσεις στα αγγλικά, ισπανικά, ρωσικά και ελληνικά.

Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει 5 τεύχη, γύρω από θεμελιακά ζητήματα, πάνω στα οποία προηγήθηκαν ανάλογες σημαντικές συζητήσεις στη Συντακτική Επιτροπή, όπου έγινε προσπάθεια να διευκρινιστούν ζητήματα, να ανταλλαγούν απόψεις για διαφορετικές προσεγγίσεις, να καταληχθούν ενιαία κομμουνιστικά κριτήρια.

Το 1ο τεύχος ήταν αφιερωμένο στην καπιταλιστική κρίση, κι όπως σημειώνεται στο σημείωμα της Συντακτικής Επιτροπής «η τρέχουσα παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλισμού αναδεικνύει τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος και συσσωρεύει εύφλεκτα υλικά που μπορούν να συμβάλουν σε επαναστατικές διεργασίες τα επόμενα χρόνια».

Το 2ο τεύχος ήταν αφιερωμένο στη συζήτηση για το σοσιαλισμό. Οπως σημειώνεται στο άρθρο της Σύνταξης «Η Οχτωβριανή Επανάσταση, που πραγματοποιήθηκε από τους εργαζομένους της Ρωσίας, κάτω από την καθοδήγηση του κόμματος των μπολσεβίκων, μ' επικεφαλής τον Β. Ι. Λένιν, αποτέλεσε το μεγαλύτερο γεγονός στον 20ό αιώνα. Εγκαινίασε μια νέα ιστορική εποχή: την εποχή του περάσματος στο σοσιαλισμό (...) Οι αντεπαναστατικές ανατροπές (1989-1991) δεν ακυρώνουν την ιστορική σημασία της Οχτωβριανής Επανάστασης, τη συνεισφορά της ΕΣΣΔ, του σοσιαλισμού, του κομμουνιστικού κινήματος. Η σε βάθος κριτική εξέταση, δίχως ωραιοποιήσεις, της διαδρομής του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα δεν έχει τίποτα κοινό με την υποβάθμιση των κατακτήσεών του, με την απόπειρα ξαναγραψίματος της Ιστορίας που επιχειρείται από τον ταξικό αντίπαλο. Η αναγνώριση των οπορτουνιστικών παρεκκλίσεων κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ δεν αφορά μόνο τη σωστή, επιστημονικά τεκμηριωμένη αποτίμηση των αιτιών που οδήγησαν στην αντεπανάσταση, αφορά πολύ περισσότερο την ενίσχυση του ιδεολογικοπολιτικού μετώπου στον οπορτουνισμό...».

Το 3ο τεύχος ήταν αφιερωμένο στην εργατική τάξη, στις σύγχρονες συνθήκες ζωής, στην πάλη της, στα συμπεράσματα που βγαίνουν από τη δράση του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, την εμπειρία από την οικοδόμηση του πρώτου εργατικού κράτους στον κόσμο, την ΕΣΣΔ. «Η εργατική τάξη παράγει τον πλούτο και πρέπει να τον διεκδικήσει, διεκδικώντας τη δικής της εξουσία», σημειώνεται μεταξύ άλλων στο άρθρο της Σύνταξης.

Το 4ο τεύχος ήταν αφιερωμένο στην πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό και στο άρθρο της Σύνταξής σημειώνεται πως «η ανάπτυξη της καπιταλιστικής κρίσης αποκαλύπτει εκ νέου το ρόλο του οπορτουνισμού, ένα πολιτικό και ιδεολογικό φαινόμενο με συγκεκριμένες υλικές βάσεις - τη δημιουργία της εργατικής αριστοκρατίας - το οποίο έχει πάρει διεθνείς διαστάσεις. Απέναντι στο εκρηκτικό υλικό που συγκεντρώνει καθημερινά ο καπιταλισμός, οι οπορτουνιστικές δυνάμεις παίζουν το ρόλο των βαλβίδων εκτόνωσης των κοινωνικών εντάσεων, ενεργούν σαν πράκτορες της αστικής τάξης στο εργατικό και λαϊκό κίνημα για να το εκτρέψουν από τον επαναστατικό δρόμο και προσφέρουν με αυτό τον τρόπο μια ανεκτίμητη υπηρεσία στην άρχουσα τάξη. Οπως και σε άλλες στιγμές στην Ιστορία, η αστική τάξη και οι οπορτουνιστές εκπρόσωποί της ασκούν σήμερα έντονη πίεση ώστε τα Κομμουνιστικά Κόμματα που παρέμειναν πιστά στο μαρξισμό - λενινισμό να εγκαταλείψουν το στρατηγικό στόχο της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού - κομμουνισμού».

Το 5ο τεύχος της ΔΚΕ, που σύντομα θα κυκλοφορήσει έντυπα και στα ελληνικά, πραγματεύεται το θέμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της στάσης των κομμουνιστών. Θέμα πολύ σημαντικό, πολύ επίκαιρο, γιατί δίνεται η δυνατότητα να μελετηθεί η ιστορική και πρόσφατη πείρα και να εξαχθούν ουσιαστικά συμπεράσματα για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, συμπεράσματα χρήσιμα για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, την πάλη των κομμουνιστών.

Από το 5ο τεύχος, καθιερώθηκε στήλη, μέσα στα πλαίσια της βελτίωσης του περιοδικού, όπου δημοσιεύονται κι οι διαφορετικές προσεγγίσεις, που μπορεί να υπάρχουν στα άρθρα, ως ένα «βήμα διαλόγου». Επιπλέον, δίνεται η δυνατότητα δημοσίευσης στο περιοδικό και άλλων άρθρων από άλλα κομμουνιστικά περιοδικά, που δεν συμμετέχουν στη ΔΚΕ.

Στην πρόσφατη συνεδρίαση της Συντακτικής Επιτροπής της ΔΚΕ συζητήθηκαν ζητήματα που αφορούν το 6ο τεύχος, το οποίο θα είναι αφιερωμένο στα ζητήματα των διακρατικών καπιταλιστικών ενώσεων και στη στάση των κομμουνιστών απέναντί τους. Σήμερα, από 100 χρόνια μετά τη δημοσίευση του έργου του Β.Ι. Λένιν «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» (τον Αύγουστο του 1915), το ζήτημα αυτό βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο κι απασχολεί το διεθνές κομμουνιστικό κι εργατικό κίνημα, εξαιτίας των εξελίξεων στην ΕΕ, της εγκληματικής δράσης του ΝΑΤΟ, της συγκρότησης νέων διακρατικών ενώσεων σε Λατινική Αμερική, Ευρασία, της προώθησης της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ), της εμφάνισης των BRICS κ.ά.

Τη συμμετοχή τους στο 6ο τεύχος, με πλούσια θεματολογία έχουν δηλώσει:

«Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (ΚΚΕ): «Οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και η στάση των κομμουνιστών».

«Propuesta Comunista» (ΚΚΛ Ισπανίας): «Μια ταξική θεώρηση με αφορμή την 30ή επέτειο της σύναψης της Πράξης Προσχώρησης της Ισπανίας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα».

«Sovetski Sojuz» (ΚΕΚΡ): «Η λενινιστική προσέγγιση στην ανάλυση των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και την αξιοποίηση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για την επεξεργασία της επαναστατικής στρατηγικής πάλης στις συνθήκες της σύγχρονης Ρωσίας».

«Gelenek», (ΚΚ, Τουρκία): «Το ΝΑΤΟ ως ρυθμιστής του ιμπεριαλισμού».

«El Communista» (ΚΚ Μεξικού): «Ο ταξικός χαρακτήρας των διακρατικών ενώσεων στην Αμερική».

«Szabadsag» (Ουγγρικό ΕΚ): «Ο δρόμος από το Συμβούλιο οικονομικής αλληλοβοήθειας έως την Ευρωπαϊκή ένωση και η πείρα της Ουγγαρίας».

«Socialist Latvii» (ΣΚ Λετονίας): «Η Ευρωπαϊκή ένωση της ανισότητας: Η Λετονία στην αγκαλιά του διεθνούς κεφαλαίου».

«ThinkLeft» (Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας): «ΝΑΤΟ και ΕΕ: Διακρατικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός, επεκτατισμός, η απειλή για την ειρήνη και οι κίνδυνοι της επιθετικότητας και του πολέμου».

Στην πρόσφατη συνεδρίαση της Συντακτικής Επιτροπής έγινε μια σε βάθος συζήτηση των συγκεκριμένων άρθρων και των ζητημάτων που αναδεικνύουν. Κι από τώρα μπορεί κανείς να συμπεράνει πως και το 6ο τεύχος θα αποτελέσει μια παραπέρα συμβολή στη μελέτη θεμάτων, που θα συμβάλουν στην πορεία της ανασυγκρότησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.